واضح آرشیو وب فارسی:تراز: تراز: رسول خدا (ص) پس از درگذشت آن بانو و زمانی که در مدینه بودند نیز بارها با چشمانی اشکبار از حضرت خدیجه (س) یاد می کردند و محبت نسبت به ایشان را به زبان می آورند.
به گزارش تراز ،حجت الاسلام مهران اسماعیلی عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به جایگاه حضرت خدیجه (س) در پیروزی های مختلف پیامبر اسلام (ص) اظهار کرد: آن حضرت حدود 25 سال با پیامبر (ص) زندگی کردند و ۱۰ سال از این دوره، زمانی بود که رسول خدا (ص) به پیامبری رسیدند و مسئولیت دعوت مردم را بر عهده داشتند.وی با بیان اینکه دوران ماموریت پیامبر اسلام (ص) 23 سال بود که سیزده سال آن در مکه سپری شد، گفت: به این دوران، مکی می گفتند که حجم اطلاعاتی که از وقایع آن توسط تاریخ نگاران به دست ما رسیده بسیار کم تر از دوران ۱۰ ساله ای است که پیامبر (ص) در مدینه حضور داشتند، و این مساله موجب می شود اطلاعات ما از این دوره و افرادی که نقش مهمی در گسترش اسلام داشتند، - از جمله حضرت خدیجه (س) - محدود شود.عضو گروه تاریخ و تمدن ملل اسلامی دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به اینکه حضرت خدیجه (س) بر اساس یک آشنایی نزدیک و انتخابی عقلانی، وارد رابطه خانوادگی با پیامبر اسلام (ص) شدند و پس از آن پیوند عمیق میان آنها ایجاد شد، بیان کرد: آن بانو، زنی منطقی، باتدبیر و عاقل بود که به لحاظ اجتماعی، خانوادگی، اقتصادی و ... از پختگی لازم برخوردار بودند و این مساله موجب شده بود که پیوند عاطفی عمیقی میان ایشان صورت گرفته و پیامبر (ص) پس از درگذشت آن بانو و زمانی که در مدینه نیز بودند، بارها با چشمانی اشکبار از حضرت خدیجه (س) یاد می کردند و آن را به زبان می آورند که البته خوشایند برخی از همسران ایشان نبود.وی با تاکید بر اینکه حضرت خدیجه (س) در طول زندگی خود با پیامبر اسلام (ص) بارها ایشان را تحت حمایت عاطفی و اقتصادی قرار دادند، ابراز کرد: در مواقع بسیاری بود که تبلیغ اسلام نیاز به هزینه کردِ مالی داشت و آن زمان افرادی که به پیامبر (ص) ایمان آورده بودند، شرایط مالی مناسبی نداشتند تا در راه اسلام کمکی کنند اما اینجا بود که حضرت خدیجه (س) با چشمپوشی از مال خود، آن را در اختیار پیامبر (ص) قرار می دادند تا در راه اسلام خرج کرده و اگر میهمانانی برای دعوت به اسلام، به خانه می پذیرفتند، از آنها پذیرایی کرده و هزینه کنند.این استاد دانشگاه اضافه کرد: این در حالی است که برای یک زن، نگاه داشتن سرمایه بسیار اهمیت دارد و به صورت اعم نیز به طور معمول برای تجار و افراد بازاری سرمایه اندوزی در اولویت بوده و افزایش سرمایه بیشتر مد نظر است تا از دست دادن آن و ما مشاهده می کنیم این مساله کوچکترین اهمیتی برای آن بانو که کار تجارت می کردند، نداشت.به گفته این کارشناس و پژوهشگر تاریخ، ایمان قلبی و ارتباط عمیق با پیامبر (ص) دو مولفه ای بود که حضرت خدیجه (س) را به جایی می رساند تا سرمایه و ثروت خود را در درجه دوم و سوم محسوب می کند و این رفتار را نمی توان در بسیاری از افراد مشاهده کرد که به راحتی از سرمایه و ثروت خود بگذرند.وی تاکید کرد: البته پیامبر اسلام (س)فردی احساسی نبودند که وقتی به یاد حضرت خدیجه (س) می افتادند به یاد قدم زدن ها و خاطرات خود، غمگین و ناراحت شوند یا به دلیل کمک های مالی از آن بانو به خوبی یاد کنند، بلکه پیامبر (ص) به دلیل اینکه خدیجه (س) آنچه داشت در طبق اخلاص گذاشت و وجودش با پیامبر (ص) یکی شده بود، محبت عمیق به او داشت و پس از مرگ نیز بارها یاد او را می کرد.حجت الاسلام اسماعیلی در پایان خاطرنشان کرد: از سوی دیگر در جامعه عرب، برتری یک قوم به کثرت مردان آن قبیله بود و برای زن به ویژه در مکه، ارزشی قائل نبودند هر چند در مدینه اوضاع بهتر بود و زنان از احترام بیشتری برخوردار بودند اما در این شرایط، پیامبر اسلام (ص)ضمن احترام به تمامی همسران خود، با آرامش بیشتری در مقابل محبت متقابل حضرت خدیجه (س) برخورد داشتند.
زمانبندی انتشار: 6 تير 1394 - 10:14
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تراز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 79]