تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805285882
استمرار سايه تهديد بر ايران، نقطه مشترک جمهوري خواهان، اسرائيل و رهبران عرب
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۲۲ خرداد ۱۳۹۴ (۱۰:۱ق.ظ)
زيباکلام در گفت و گو با موج تاکيد کرد؛ استمرار سايه تهديد بر ايران، نقطه مشترک جمهوري خواهان، اسرائيل و رهبران عرب موج - گروه اقتصاد سياسي
بعد از روي کار آمدن حسن روحاني به عنوان رئيس دولت يازدهم جمهوري اسلامي ايران، مذاکرات هسته اي به طور جدي پيگيري شد. مامور اصلي رسيدگي به اين موضوع وزارت خارجه و شخص محمدجواد ظريف بود. اين مذاکرات تاکنون دو نقطه عطف داشت؛ توافق موقت ژنو در آذر92 و بيانيه لوزان در فروردين 94.
تحرک مخالفان توافق احتمالي هسته اي نکته ي قابل توجهي بود که همواره بر روند مذاکرات تاثيرگذار بود. اگر نتوان گفت آنها نقشي تعيين کننده دارند بدون شک تاثيرگذاري شان قابل انکار نبوده و نيست. مطرح شدن مطالباتي از جمله بازديد از سايت هاي غيرهسته اي، شناسايي اسرائيل، موشک هاي بالستيک، حقوق بشر، نظارت هاي مداخله گرانه، طرح مسائل منطقه اي و غيره تاکنون حاصل فشار مخالفاني بوده که اگرچه جواب نداده، اما؛ هنوز به روش هاي مختلفي اين اعمال فشار دنبال مي شود. در اين ميان برخي کشورهاي عربي و به ويژه عربستان از همان روزهاي نخست با بدبيني به مذاکرات مي نگريستند. برخي در ايران معتقد بودند کاهش قيمت نفت، حربه عربستان براي فشار به ايران بوده است. تندروي هاي اخير عربستان و حمله به يمن از نظر برخي تحليلگران نيز نشان دهنده اوج وحشت سعودي ها از تغيير موازنه قدرت به نفع ايراني است که قدرت هسته اي اش مورد شناسايي جهان قرار گرفته و در نظرشان راهبردي هاي امنيتي منطقه را تحت تاثير قرار مي دهد. خبرنگار خبرگزاري موج در اين رابطه گفت و گويي اختصاصي را با صادق زيباکلام، استاد علوم سياسي دانشگاه تهران، انجام داده است.
علت عمده نگراني رهبران کشورهاي عربي از توافق هسته‌اي چيست؟
در کل تمام جريانات، قدرت‌ها، شخصيت‌ها و کشورهايي که خواهان تضعيف جمهوري اسلامي ايران هستند و مي‌خواهند جمهوري اسلامي ضعيف بماند و تکليفش با آمريکا، تحريم‌ها همچنان باقي بماند و بدتر هم بشود از چشم‌انداز توافق هسته‌اي ناراضي هستند. اين شامل سه گروه عمده مي‌شود: گروه اول جمهوري‌خواهان هستند که به چيزي کمتر از محو و اضمحلال جمهوري اسلامي رضايت نمي‌دهند. گروه دوم: حکومت دست راستي اسرائيل است يعني نتانياهو و اعضاي دولت وي و گروه سوم رهبران کشورهاي عربي که آنها هم به‌هرحال از اينکه ايران قدرتمند باشد آشفته مي‌شوند.
هر سه اين‌ها علي‌رغم تمام اختلافات در يک‌چيز باهم اشتراک نظر دارند و آن‌هم اين است که جمهوري اسلامي ايران با آمريکا در وضعيت تشنج و تضاد باشد و مرتبا تهديد نظامي شود يا در محاصره اقتصادي باشد، بنابراين وقتي با شرايطي مواجه مي‌شود که ايران در حال خروج از تنگنا و گوشه رينگ است و احتمال حمله نظامي از بين رفته و شرکت‌هاي اروپايي در حال برگشت هستند يا وضعيت اقتصادي رو به بهبود است، وقتي با چنين شرايطي مواجه مي‌شوند که در مجموع در جهت استمرار و بقاي جمهوري اسلامي ايران باشد، ناراحت و نگران خواهند شد چون در حقيقت جريان‌هاي نامبرده ته دلشان مي‌خواهند ايران اسلامي يا نباشد يا اگر هست ضعيف باشد.
يعني موضع کاخ سفيد با جمهوري‌خواهان و رهبران کشورهاي عربي در خصوص مذاکرات هسته‌اي ايران متفاوت است؟
بله! ما متاسفانه در ايران به دليل حاکميت نگاه توهم توطئه مي‌گوييم آمريکايي‌ها همه سروته يک کرباس هستند و دموکرات و جمهوري‌خواه ندارد. اين نگاه نگاهي غلط است. هم چنان‌که ما در ايران رويکردهاي متفاوتي به سياست خارجه و خيلي از مسائل ديگر وجود دارد. در آمريکا هم همين‌طور است و برخي اعتقاد دارند که مي‌شود با ايران به‌نوعي توافق رسيد. به‌علاوه آمريکايي‌ها مشترکاتي با جمهوري اسلامي ايران دارند. در خيلي از نقاط خاورميانه. نه ما مي‌خواهيم در افغانستان طالبان برگردند نه آمريکائي‌ها. نه ما مي‌خواهيم در سوريه جبهه النصره باشد نه آمريکايي‌ها. نه ما مي‌خواهيم در عراق داعش موفق شود نه آمريکا. اتفاقا ما در خيلي از زمينه ها با آمريکائي‌ها اشتراک نظر داريم و شماري از افراد در آمريکا هستند که مي‌گويند مي‌توان با ايران به تفاهمي رسيد و حتي در جبهه‌هايي با ايران اتفاق‌نظر داشت. اما افرادي ديگري هستند که ما آنها را به‌عنوان جمهوري‌خواه مي‌شناسيم که معقتدند هيچ زمينه همکاري وجود ندارد.
با چنين نظري، اگر جمهوري‌خواهان پيروز انتخابات رياست جمهوري شوند معادله مذاکرات و همکاري احتمالي با ايران به طور کلي به هم خواهد ريخت؟
نه! جمهوري‌خواهان اگر در انتخابات پيروز شوند بدان معني نيست که ما به نقطه صفر مي رسيم.
در ايران تفسير رايج اين است که هر دو جناح در آمريکا خواهان توافق و مذاکره هستند و عمدتا براي کسب راي تلاش مي کنند؟
نه اينطور نيست! در دوران انقلاب هم شما اين اختلاف نظر را مي ديديد. در دوران انقلاب هم بخشي از دولت جيمي کارتر همچون برژينسکي و ديگران خواهان آن بودند که شاه بايد قرص و محکم بايستد و سرکوب کند؛ اما سايرونس ونس و ديگران معتقد بودند که شاه بايد برود به سمت و سوي اصلاحات و اجازه دهد که مخالفينش حضور داشته باشند. بنابراين هميشه اين مسائل بوده؛ منتها در ايران نگاه ايدئولوژيک به سياست خارجه داريم و همه چيز را يک کاسه و يک رنگ مي بينيم. نکته اي که خيلي مهم است اين است که جايگاه ايران در نزد افکار عمومي خيلي زياد بهبود پيدا کرده و از حدود دو سال اخير که روحاني روي کار آمد و آن وضعيتي که زمان احمدي نژاد بوجود آمده بود تعديل پيدا کرده و فقط جمهوري‌خواهان و دموکراتها نيستند که تعيين کننده باشند بلکه افکار عمومي، مطبوعات، رسانه ها هم نقش دارند در تعيين سياست آمريکا.
آيا شاهد تغيير رفتار عربستان در قبال ايران بعد از توافق هسته‌اي خواهيم بود؟
ببينيد نکته اي که در مورد عربستان بايد به آن توجه کرد اين است که همه نگاه مان به عربستان است که چرا عربستان اين گونه رفتار مي کند ولي از ديد عربستان اگر نگاه کنيم، ايران کشوري است که توان زيادي دارد، ثروت خوبي دارد از نظر نظامي مقتدر است و تمام اين توان و اقتدار را آمده در جهت گسترش ايدئولوژي که در تقابل با ايدئولوژي سعودي ها است به کار مي گيرد. ايران در يمن، در عراق از شيعيان حمايت مي کند بنابراين ما خودمان را هرگونه که تعريف کنيم از ديد عربستان اين تلاش ها در ضديت با سني گري خواهد بود که همه توان ايران در جهت گسترش تشيع به کار گرفته مي‌شود. اين مسائل هم دخيل است.
اما حداقل دولت کنوني تلاش فراواني براي عادي سازي روابط خود با عربستان به کار گرفت و در اوج تنش ها، ظريف پيغام تبريک به وزير خارجه عربستان فرستاد؟
آقاي ظريف پيغام تبريک فرستاد، ولي شما ببينيد ساير مسوولان کشور چه نگاه و رفتاري در قبال سعودي ها دارند.
به هر حال شدت تنش سعودي ها با ما مي‌توانست کمتر...
ببينيد ما مشکل ما اين است که با هرکه اختلاف پيدا مي کنيم کاري به اين نداريم که مشکل مان چيست! تلاش زيادي داريم تا خودمان را مظلوم و پاک جلوه دهيم و طرف مقابل را خطا کار مي دانيم. واقعيت مسئله اين است که ما جوري به عربستان نگاه مي کنيم که همه گناه ها، خطاها، بدي ها و پليدي ها متوجه عربستان است و ما فرشته هستيم و عربستان اهريمن است.
يکي از انتقاداتي که به دستگاه وزارت خارجه کشور مي‌شود اين است که از ظرفيت هاي خود براي به فعال کردن جنبش عدم تعهد در خصوص بحران يمن استفاده نکرد؟
براي اينکه ما يک سري نهادهاي بين المللي را مي بريم بالا، در حالي که اينطوري نيستند اگر يادتان باشد دو سال پيش بود که اجلاس جنبش غير متعهد ها در تهران ترتيب داده شد که بخواهيم بگوييم به دهان آمريکا و غرب زديم؛ گويي اين جنبش قدرتي واقعي و جدي دارد در حالي که اصلا اينطور نيست!
يعني برپايي اجلاس عدم تعهد در سطح تاثيرگذاري بر افکارعمومي هم اهميتي ندارد؟
نه اصلا تاثيري ندارد. جنبش غير متعهد ها در بحران هاي منطقه کجا قرار دارد. در سوريه کجاست؟ در فلسطين کجاست؟ در افغانستان و ساير بحران ها چه تاثيري داشت؟! ما آمديم چيزي را براي خود بزرگ کرديم و خودمان‌هم باور کرديم که جنبشي به نام غير متعهدها وجود دارد و خيلي مهم است که اين ها به نفع ما موضع گيري کرده اند و گفته اند که ايران بايد از حق غني سازي برخوردار باشد. خودمان اين‌ها را بزرگ مي کنيم به خاطر تبليغات و بعد مي‌گوييم که چرا آقاي ظريف از اين توان استفاده نمي کند؛ در صورتي که اصلا تواني وجود ندارد!
دولت کنوني خيلي مايل است که اين چالش ها را حل کند؛ واقعا چه تدابيري براي حل اين مسائل بايد اتخاذ شود؟
يا شما بايد چالش ها را از روند ديپلماتيک حل کنيد يا بگوييد بايد با آن کشور مثلا عربستان وارد جنگ شويد. در جامعه ما جنگ و درگيري نظامي تحت هيچ شرايطي مناسب نيست اما؛ مي‌توان به جاي کوبيدن بر طبل خصومت و توهين با سعودي ها به شکلي سياست خارجه را پيش برد که اگر منجر به صلح و ثبات نمي‌شود حداقل به حجم تنش ها اضافه نشود.
محمد قربانپور شيخاني
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]
-
سیاسی
پربازدیدترینها