تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834439131
خط شکنان «عملیات کربلای 4 »به روایت شاهد عینی
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
حرف‌ها و قلم‌هایتان زحمت‌های ما را هدر ندهد خط شکنان «عملیات کربلای 4 »به روایت شاهد عینی یکی از غواصان عملیات کربلای 4 به چند نکته درباره نحوه آماده‌سازی غواصان و خط شکنان این عملیات و تشریح آنچه که در شب عملیات گذشت، پرداخت.
«کافی»، از تخریب چیان دوران جنگ تحمیلی و از غواصان حاضر در عملیات کربلای 4 می گوید: پیش از آنکه بخواهم به بیان خاطره بپردازم از شما می پرسم که چرا شهدا در این برهه از زمان سر درآورده اند؟ اکنون آمده اند که به ما چه بگویند؟ بدون شک آن ها آمده اند بگویند که ما رفتیم و حالا نوبت شماست که مبادا با حرف، قلم و قدم تان زحمت های ما را هدر بدهید. من 14 ساله بودم که سال 1361 به جبهه رفتم و از رزمندگان تیپ 21 امام رضا (ع) شدم. آن زمان شعار سپاه و بسیج بر انعطاف پذیری بود؛ یعنی ما باید همه شرایط را بپذیریم و در کوه، دشت و دریا آمادگی رزم با دشمن را داشته باشیم. من می خواهم یک شب از تمرین غواصان برای عملیات کربلای را بگویم. یادم می آید که سال 65 من از جمله رزمندگانی بودم که به عنوان غواص باید در عملیات کربلای 4 شرکت می کردم. ما از مهرماه تا دی ماه به مدت سه ماه آموزش های لازم را گذراندیم.آن زمان زمستان بود. نخستین مسئله ای که باید به آن توجه کنیم این است که لباس غواصی اگر خیس نباشد به تن غواص نمی رود. هنگامی که ما این لباس ها را به تن می کردیم بسیار دشوار بود چرا که خوزستان زمستان بسیار سردی دارد. یک شب من هنگامی که لباس غواصی ام را دست زدم از سرما انگشتم به لباس چسبید. ما رزمندگان غواص برای اینکه دشمن به تحرکات ما شک نکند شب ها ساعت دو و نیم برای تمرین می رفتیم. آن زمان اوج سرما بود. رودخانه کارون 150 متر عرض داشت و سرعت آب نیز به 60 کیلومتر در ساعت می رسید. موانعی زیر رودخانه قرار داده بودند و سرعت آب باعث می شد که گردآب های بزرگی ایجاد شود. یادم می آید در این تمرین ها دو برادر یکی 14 و دیگری 17 ساله همراه ما بودند. فامیلی آن ها محمدزاده بود. روزی به ما گفتند که باید به تمرین برویم. با قایق رفتیم. در حال برگشتن به آب بودیم که ناگهان ستون به هم ریخت و دو تن از غواصان در حین آموزش زیر آب رفتند و به شهادت رسیدند. یکی از این شهدا برادر کوچک بود. هنگامی که به مقر بازگشتیم برادر بزرگتر آمد و سراغ برادرش را گرفت و پرسید: داداشم کو؟ یکی از بچه ها گفت: شهید شد. آن زمان تنها عکس العمل برادر بزرگ این بود که گفت: خوش بحالش با اینکه از من کوچکتر بود در شهادت از من جلو زد. اما خداوند مزد این برادر بزرگتر را هم سال 66 در منطقه ماووت داد و به شهادت رسید. موضوع دیگری که باید بگویم این بود که هنگامی که به آب می زدیم از مچ پا تا گردن احساس می کردیم دیگر چیزی وجود ندارد و انگار که بدن هایمان قطع شده است. صدای تق تق دندان بچه ها به خاطر شدت سرما به گوش می رسید. گاهی باید هفت کیلومتر مخالف جریان آب شنا می کردیم. ما سه ماه این سختی ها را تحمل کردیم تا شب عملیات کربلای 4. در شب عملیات ما در پاساژ خرمشهر مستقر بودیم و آخرین نماز مغرب و عشاء را می خواندیم. در قنوت دست و دل بچه ها تاب نیاورد. یادم می آید آن زمان اسماعیل قائمی یکی از همرزمان مان برای خداحافظی آمد. پس از آن یکی از بچه ها داد زد که فانوس ها را پایین بکشید تا هر کس که می خواهد برود. یکی دیگر از بچه ها گفت: مگر ما اهل کوفه هستیم که بخواهیم برویم، ما بودیم و دیدیم این آمادگی بچه ها را. در شب عملیات 120 نفر در دو ستون به دل آب زدیم. در این بین فقط سه نفر سرشان از آب بیرون بود. یکی محمد رضایی از رزمندگان اطلاعات، دیگری من و سومین نفر هم محمدرضا رجب از بچه های سبزوار بود. قرار بود تا از جزایر ماهی بگذریم و هفت کیلومتر داخل خاک عراق بشویم. خوشبختانه «مدِ» آب به قدری شدید بود که تا نوک جزیره ماهی فین (کفش غواصی) نزدیم. تا آنجا هیچ خبری از دشمن نبود اما به محض اینکه به جزیره رسیدیم هواپیمای عراقی آمد و فیلر (نوعی منور که همچون پروژکتور به مدت طولانی محیط را روشن می کند) زد و در آن لحظه آب نقش آیینه را ایفا کرد. ضدهوایی های چهارلول عراقی (سلاح مخصوص انهدام هواپیما) به کار افتادند. دشمن در راستای سطح آب رودخانه به وسیله همین جنگ افزار تیر تراش می زد. عراقی ها تیرهای رسام به سمت غواصان شلیک می کردند؛ یعنی غواص از لحظه ای که گلوله از دهانه تفنگ شلیک می شود تا پایان آن که به کسی اصابت می کرد را می دید. در آن شرایط به دلیل حجم بسیار زیاد آتش دشمن آب حالتی مانند قُل قُل سماور گرفت. باید بگویم دشمن با هر جنگ افزاری که می توانست از موقعیت های جزایر ام الرصاص، ماهی و بواریَن ما را هدف گرفته بود. من که این صحنه ترسناک را دیدم، ترسیدم. از خدا خواستم که خدایا اگر می شود شهید نشوم. خدا خواسته من را اجابت کرد و در آن شرایط از آن دسته 120 نفره غواصان، 11 نفر توانستیم خودمان را کنار بکشیم. دو نفرمان در همان موقع شهید شدند. یک نفر در میان راه به شهادت رسید. هشت نفر ماندیم و هشت شبانه روز در آن منطقه در دل عراقی ها حضور داشتیم و بعد از آن در دو گروه به عقب بازگشتم. شهید رضایی همان شب اسیر شد. برگشت مان چهار روز طول کشید. تصویر روی خبر ارتباطی به این خاطره و غواصان نام برده شده در آن ندارد.(ایسنا)
سه شنبه 19 خرداد 1394 ساعت 18:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 103]
-
گوناگون
پربازدیدترینها