تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1872102938
یادداشت/ محمد سلیمانی توافق لوزان مدلی تکراری از پیمان‌نامه ممانعت از توسعه و پیشرفت راه‌آهن
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت/ محمد سلیمانی
توافق لوزان مدلی تکراری از پیمان‌نامه ممانعت از توسعه و پیشرفت راه‌آهن
پیمان‌نامه منع توسعه راه‌آهن موجب توقف توسعه عملی صنعت کشور در مدتی نزدیک 40 سال شد تا اینکه در سال 1306 بدلیل نیاز دولت انگلیس در جنگ‌های جهانی اجازه ایجاد راه‌آهن شمال به جنوب داده می‌شود.
به گزارش خبرنگار پارلمانی خبرگزاری فارس، محمد سلیمانی نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی یادداشتی با عنوان «توافق لوزان مدلی تکراری از پیمان‌نامه ممانعت از توسعه و پیشرفت راه‌آهن» را در اختیار فارس قرار داد. متن این یادداشت به شرح ذیل است: در مورد مسئله هسته‌ای ایران و مذاکرات فعلی بحث‌های زیادی شده است و از منظرهای مختلف به آن نگاه شده است. اجازه می‌خواهم از منظر جدیدی به آن نگاه و توجه شود، منظر اتفاق تاریخی ممانعت و جلوگیری از توسعه راه‌آهن ایران: در پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی ذیل عنوان «آشنایی با شرکت راه‌آهن ج.ا.ا.» می‌خوانیم: «در 9 نوامبر 1890 (1269 شمسی) ناصرالدین شاه قاجار پیمان‌نامه‌ای با روسیه تزاری امضا کرد که ایران را از ساخت راه‌آهن تا 10 سال باز می‌داشت». جالب است بدانید که با انقضای این مدت 10 ساله، روسیه دَبه می‌کند و پس از مدتی مذاکره، محدودیت عدم توسعه راه‌آهن به دستخط مظفرالدین شاه قاجار 10 سال دیگر تمدید می‌شود. تاریخ نشان می‌دهد و ثبت می‌کند که عملاً ایران تا تاریخ 1306 شمسی - یعنی نزدیک به 40 سال- در موضوع توسعه راه‌آهن نمی‌تواند اقدامی کند و اجازه توسعه را ابر قدرت‌های وقت نمی‌دهند. تاریخ نخستین راه‌آهن ایران را در سال 1848 (یعنی 1227 شمسی) بین بندر انزلی و رشت ذکر کرده و در سال 1261 شمسی نیز راه‌آهنی به طول حدود 8700 متر بین تهران و شاه عبدالعظیم ایجاد شده است. لذا ملاحظه می‌گردد که عملاً قبل از پیمان‌نامه ذلت‌بار ناصرالدین شاه و قبول عدم توسعه راه‌آهن، نیز توسعه ایران با محدودیت و مشکل از طرف ابرقدرت‌ها روبرو بوده است. اگر انگلیس راه‌آهنی را بین بوشهر و برازجان راه انداخته است، صرفاً مربوط به خودش بوده است و بعداً هم آن را جمع کرده و برده است. پیمان‌نامه منع توسعه راه‌آهن موجب توقف توسعه عملی صنعت کشور در مدتی نزدیک 40 سال گردیده است. تا اینکه در سال 1306 بدلیل نیاز دولت انگلیس در جنگ‌های جهانی اجازه ایجاد راه‌آهن شمال به جنوب با وضع و اخذ مالیات از قند و شکر و چای داده می‌شود. هم خوش به حال انگلیس می‌شود و هم نوکر دست‌نشانده‌شان یعنی رضا خان را قهرمان و مبتکر توسعه راه‌آهن جا می‌اندازند. در این مدت 40 سال، توسعه راه‌آهن جزو خواسته‌ها و آرزوهای ملت ایران بوده است و برای مردم عقده شده بود. این پیمان‌نامه ننگین عدم توسعه راه‌آهن موجب خسارات فراوان به صنعت سیمان و آهن کشور گردید. ایران با داشتن معادن متنوع در این 2 حوزه صنعتی عملاً بدلیل نبود کاربری از بهره‌برداری سیمان و آهن محروم شد. عملاً رشد صنعتی ایران متوقف شد. با ذکر موضوع توسعه راه‌آهن می‌خواهم این نکته را یادآوری کنم که چگونه یک توافق منع می‌تواند یک کشور بزرگ را از توسعه و پیشرفت باز دارد و چگونه ملت ایران از قافله علم و دانش باز می‌ماند و در صنعت رشد نمی‌کند. حال تصور کنیم که در بحث هسته‌ای توافقنامه موجب ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های 10 یا 15 یا 25 سال برای ایران شود. این مدل همان مدل منع توسعه راه‌آهن است. پس از پایان مدت مذکور مجدد ابرقدرت‌ها دَبه می‌کنند و زمان را حداقل یک بار دیگر تمدید می‌کنند و این یعنی ایران اسلامی را حداقل 50 سال از قافله علم و دانش و صنعت و توسعه و پیشرفت، با یک پیمان‌نامه، عقب می‌اندازند. البته باید توجه داشت که هر سال فعلی در دنیای تحول تکنولوژی و فناوری بالغ بر 10 سال معادل در یکصد سال قبل است. لذا: فاعتبروا یا اولی الابصار. محمد سلیمانی نماینده مردم شریف تهران در مجلس شورای اسلامی انتهای پیام/
94/03/18 - 13:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 101]
-
سیاسی
پربازدیدترینها