محبوبترینها
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
بگ خرید تبلیغاتی راهی نوین برای معرفی برند شما
10 اشتباهی که ممکن است هنگام خرید هدایای تبلیغاتی انجام دهید
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1801627594
حفظ حوزه نفوذ، دليل اصلي رفتار تهاجمي عربستان در منطقه است
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۵ خرداد ۱۳۹۴ (۹:۰ق.ظ)
ذاکريان در گفت و گو با موج؛ حفظ حوزه نفوذ، دليل اصلي رفتار تهاجمي عربستان در منطقه است موج - گروه اقتصاد سياسي
ترکيب جديد قدرت در عربستان و بدنبال آن تحولات منطقه، بويژه تجاوز به يمن از موضوعات مهمي است که دستگاه سياست خارجي کشورمان را به شدت به خود مشغول کرده است. به جرات مي توان گفت تحولات يمن در چند مدت اخير اهميتي هم تراز با مذاکرات هسته‌اي يافته است و در اين ميان تدابير ايران به خصوص امدادرساني ها با کارشکني و مخالفت هاي عربستان مواجه بود.
دلايل افراطي گري عربستان در نظر برخي تحليل گران، همسويي بيشتر کابينه جديد آن با قدرت ها و هچنين اسرائيل تلقي شده و برخي به عواملي چون وحشت عربستان از به هم ريختن موازنه قدرت در منطقه اشاره دارند.
خبرنگار خبرگزاري موج در اين خصوص با مهدي ذاکريان استاد دانشکده حقوق و علوم سياسي دانشگاه علوم وتحقيقات و مدير مسوول فصلنامه مطالعات بين الملل، گفت و گويي را به شرح زير ترتيب داده است.
آيا مي توان تندروي هاي عربستان در منطقه را همسويي با سياست هاي اسرائيل دانست؟
بين عربستان و اسرائيل هيچ همسويي وجود ندارد چراکه اعراب اساسا با اسرائيل مشکل دارند، منتها مشکلي که آنها با اسرائيل دارند با چند جنگي که در قرن 20 داشتند ديدند که نتيجه ندارد و از راه هاي ديگري با اسرائيل مبارزه مي کنند. مسير همان مسير ديپلماتيکي است که دولت خودگردان انتخاب کرده و دولتهاي عربي هم از همين مسير حمايت مي کنند؛ بنابراين نمي توانيم بگوييم تندروي عربستان همسويي با اسرائيل عليه ايران است.
يعني حاکميت عربستان مواضعي مستقلانه در خصوص يمن در پيش گرفته و نمي توان آن را همسويي با اهداف اسرائيل و آمريکا دانست؟
از دوران شاه هم همين طور بوده. ايران و عربستان دو قدرت منطقه اي بودند که گاه با هم همکاري داشتند به اين خاطر که نگاهشان به نظم بين المللي يکسان بود و گاه با هم تعارض داشتند به اين خاطر که نگاهشان به نظم بين المللي يکسان نبود. بعد از پيروزي انقلاب اسلامي اين اتفاق افتاد و نوع نگاهشان به نظم بين المللي متفاوت شد. سعودي ها نظم کنوني را که آمريکائيها اجرا مي کنند مي پسندند اما ايرانيها نمي پسندند. از اين جهت با هم اختلاف دارند. حال اگر در اين خصوص بگوييم عربستان در کنار اسرائيل است اين ادعاي نادرستي است. چرا که کنار اسرائيل ايستادن، تهييج افکار عمومي اعراب است بر عليه سعودي ها. زماني که بخواهند مواضعشان را پيش ببرند نمي آيند کل جهان عرب را بر عليه خودشان تحريک کنند.
اشاره به شيوه هاي اعراب براي حمايت از فلسطين کرديد، شيوه جديد اساسا جايگزين چه بود؟
شيوه اي که وجود داشت شيوه مقاومت و جنگ بوده که از آن نتيجه اي نگرفتند. آنها امروز اين شيوه را کنار گذاشتند؛ اما گروهي ديگر گفتند ما همچنان به فعاليت هاي مسلحانه ادامه مي دهيم و اسلحه داريم مثل حماس؛ اما عربستان ديگر از اين شيوه استفاده نمي کند؛ اگر چه عربستان حماس را مورد حمايت معنوي قرار مي دهد و اين دو در برخي موارد مثل سوريه با هم همسو هستند و همينطور در يمن.
در مورد حمايت عربستان از فلسطين بيشتر توضيح دهيد؟
آنها امروز دنبال اين هستند که دولت فلسطين در سازمان ملل به رسميت شناخته شود و عضو کامل سازمان ملل شود. اين سياستها حقوقي است و کار حقوقي کار تکنيکي است و معتقدند روش مقاومت وجنگ جواب نداده و امروزه بسترهايي در دنيا وجود دارد که مي توان از آنها استفاده کرد که در برخي موارد هم به نتيجه رسيده اند. به عنوان مثال توانسته اند در سال 2012 فلسطين را عضو ناظر سازمان ملل کنند يا در سال 2014 نيز فلسطين ملحق به ديوان بين المللي کيفري شد. در سال 2011 عضو ناظر يونسکو شد؛ بنابراين روش حقوقي را پي گرفته اند و اينها نيز کارهاي مهمي است. خود اسرائيليها نيز اول از همين جا شروع کرده بودند يعني با عضويت در سازمان ملل و مجامع بين المللي خودشان را تثبيت کردند و سپس با استناداتي از قبيل حق دفاع، حق تعيين سرنوشت مدعي و طلبکار از همه عالم وآدم شدند.
توسل به رويکرد حقوقي مي تواند آنها را به اهدافشان برساند؟
چه اهدافي؟ اهداف اگر محو اسرائيل باشد؛ خير! نه نظامي و نه حقوقي امکانپذير نيست.
اهدافي از قبيل پيگيري جنايات جنگي اسرائيل که به صورت دوره اي در سرزمين هاي اشغالي اتفاق مي افتد؟
فقط سربازاني که در سرزمين هاي اشغالي مرتکب جنايات و جرائم جنگي بشوند، فقط آنها تحت پيگرد قرار مي گيرند مگر اينکه نخست وزير اسرائيل دستور جنايات جنگي را داده باشد. به عنوان مثال به ارتش اسرائيل دستور دهد که نظامي يا غير نظامي فرقي ندارد غزه را کاملا بمباران کنيد! اين مي شود جنايت جنگي؛ يعني سرباز به دستور مافوق اين کار را انجام داده است. مثل چارلز تيلور در ماجراي ليبريا که ديوان بين المللي کيفري او را مورد محاکمه قرار داد. اگر چنين دستوري از سوي مقاماتي مثل وزير جنگ، وزير خارجه يا نخست وزير اسرائيل صادر شود يا حتي مورد تاييد آنها قرار گيرد از اين به بعد هر نوع عملي مساوي با اين در سرزمين اشغالي 1967 قابليت تعقيب و پيگرد را خواهد داشت. از اين به بعد! نه از قبل از 2014.
چرا کابينه جديد عربستان با تندروي و جنگ عليه يمن کار خود را شروع کرد؟
اين خيلي روشن است؛ براي اينکه حوزه نفوذش حفظ شود. سعودي ها اجازه نمي دهند يمن فرصتي شود براي حضور رقيبانش در اين کشور.
يعني شما قائل به نقش نخبگان افراطي سعودي و تاثيرشان در تحولات جاري نيستيد؟
نخير. نخبگان آل سعود همه يکسان و يک شکل هستند و در مورد مناطق تحت نفوذشان تفاوت ديدگاهي ندارند اما اينکه سليقه هايشان تند يا ملايم باشد، بله آقاي ملک عبدلله فردي معقول تري بود. ممکن بود همين کار را از طريق مذاکره با حوثي ها خاتمه بدهد؛ اما تيمي که الان روي کار آمده به اين روش قائل نيست و معتقد است براي حفظ منطقه نفوذش بايد به جنگ متوسل شود؛ بنابراين در هدف باهم اختلافي ندارند. هدف حفظ منطقه نفوذ است.
افق روابط ايران و عربستان را با توجه به تحولات منطقه و بخصوص يمن چگونه مي بينيد؟
تعيين مسير در دستان ما است و خودمان بايستي بخواهيم. وقتي تيم مذاکره کننده مي تواند با آمريکا يا همان شيطان بزرگ قدم بزند و متقاعدشان کند که روش شان غلط است، چطور سعودي را نمي تواند متقاعد کند؛ بنابراين ورود وزارت خارجه و ورود دستگاه ديپلماتيک مي تواند بسيار کارگشا باشد. تعيين الويت بندي ها به عهده شوراي عالي امنيت ملي با تاييد رهبري و اجرا از سوي وزارت خارجه است.
به عنوان سوال آخر از شما مي پرسم که عمده نگراني رهبران جهان عرب و بويژه عربستان از توافق هسته‌اي ايران و 1+5 چيست؟
با توافق هسته‌اي يقينا قدرت نفوذ ايران افزايش مي‌يابد و آنها نگران از موقعيت و نفوذ خودشان در منطقه هستند. من برداشتم اين است و چيزهاي ديگري مثل عوامل فرهنگي و تاريخي را موثر نمي‌دانم. مسئله تنها سياسي است و نه چيز ديگر.
محمد قربانپور شيخاني
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]
-
سیاسی
پربازدیدترینها