تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1869041200
نخستین فرمانده سپاه همدان: مادری با هشت فرزند
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: نخستین فرمانده سپاه همدان: مادری با هشت فرزند تهران-ایرنا- روزنامه کیهان در گزارشی با عنوان «نخستین فرمانده سپاه همدان: مادری با هشت فرزند» به معرفی کتابی با موضوع زندگی نامه «مرضیه حدیدچی» پرداخته است.
روزنامه کیهان شنبه دوم خرداد 1394 خورشیدی، در صفحه سیاسی خود گزارشی را با عنوان «نخستین فرمانده سپاه همدان: مادری با هشت فرزند» منتشر کرد. در این گزارش می خوانیم: تبیین ناقص نقش زنان و نپرداختن به چگونگی تأثیر ایشان در جریان پیروزی انقلاب اسلامی و پس از آن در دوران دفاع مقدس، از آن دست موضوعاتی است که در معرض سوء برداشت قرار گرفته و موجب شده که عده ای به غلط دیدگاه های نامستندی از این حضور ارائه دهند و اثر حضور فیزیکی بانوان را انکار کنند. دامنه این اختلاف نظر تا به امروز کشیده شده و موجب شده افرادی ناآگاه، وظایف بانوان را صرفا در نقش های مادری و همسری محصور کنند. نتیجه این دیدگاه، بی توجهی به نظرات و جایگاه فکری زنان متخصص، در تصمیم گیری های تخصصی است.
اگر چه بر اساس آموزه های دینی، اندیشه امام راحل و رهبری عزیز، و حتی نظرات جامعه شناسانه، والاترین وظیفه و تکلیف بانوان، انجام شایسته نقش های مادری و همسری است، ولی در این میان بانوانی هستند که در کنار تکالیف اصلی خود، در مسائل سیاسی و اجتماعی زمانه خویش آنچنان هوشمندانه و با بصیرت ورود کرده اند که تمامی برداشت های غلط را، پیرامون انزوای سیاسی- اجتماعی زنان و پرداختن صرف به وظایف داخل خانه، برهم می زنند. هر چند با فقر آثار پژوهشی در خصوص بررسی زندگی و دیدگاه چنین بانوان زمانه ساز و مدبری روبه رو هستیم. در سال های اخیر تلاشی از این دست در راستای جمع آوری و ثبت چنین خاطراتی شده که به روشنی گواه میزان نقش آفرینی زنان در حوادث بزرگ و سرنوشت ساز تاریخ است. کتاب «خاطرات مرضیه حدیدچی» از جمله آثار ارزشمند در این حوزه است.
از نقاط قوت این کتاب، توانمندی نویسنده ای است که برای ثبت و تنظیم این خاطرات کوشش کرده است. محسن کاظمی که در سال 1373 همکاری خود با دفتر ادبیات انقلاب اسلامی را آغاز کرده، به گفت وگو و مصاحبه با شخصیت های مختلف سیاسی و مبارز می پردازد و به خوبی توانایی استخراج خاطرات خاک خورده از گوشه ذهن انقلابیون را دارد. نویسنده خاطرات احمداحمد و خاطرات عزت شاهی نشان داده است که همین سرگذشت های کمرنگ شده در افق زمان، در ترکیب با ادبیاتی گیرا و روان، چگونه قادر هستند تاریخ و هویت یک جامعه را بسازند.
*حقیقت نانوشته
پیوستگی و انسجام مطالب کاظمی چنان است که مخاطب را تا آخر موضوع به دنبال خود می کشاند. هرچند که باید به این نکته توجه داشت که شخصیت و زندگی خانم حدیدچی نیز از جذابیت بی نظیری برخوردار است. شرح این لحظه ها، گزارشی ناب از مبارزه زنان و کیفیت حضورشان، در انقلاب است که با نثری جذاب و بیانی اثرگذار به بیان حقایق می پردازد، حقایقی که آگاهی یافتن نسبت به آن برای مخاطب نسل امروز ارزشمند است.
مؤلف کتاب، از فعالان عرصه خاطره نگاری و تاریخ شفاهی است، که در سال1386، سایت تاریخ شفاهی ایران را بنیان نهاد. او برای گردآوری مطالب کتاب «خاطرات مرضیه حدیدچی» با خانم دباغ قرار دیداری می گذارد و سعی می کند ایشان را ترغیب و رضایتشان را برای انتشار خاطراتش جلب کند. همکاری خانم دباغ منجر به تنظیم مصاحبه کتبی و شفاهی می شود، که با ضمیمه برخی عکس ها و مصاحبات از مجلات دیگر، پس از دو سال تلاش، با تدوین دقیق و نثر روان کاظمی منتشر می شود.
محتوای کتاب در پنج فصل اصلی دسته بندی شده است، سریان، هجرت، امواج، سیاحت شرق و پیوست ها. سریان به بیان دوران کودکی تا فرار به انگلستان می پردازد. هجرت مربوط به ادامه مبارزات در خارج از کشور است. امواج، از مشکلات و موانع بر سر راه انقلاب همچون گروهک ها و کودتا و جنگ سخن می گوید، و سیاحت شرق، فصلی است که تنها به بیان مهم ترین و جذاب ترین خاطره پرداخته است: سفر برای رویارویی با رهبر امپراتوری شرق.
*فرصت مغتنم تهدیدها
یکی از عواملی که به دیدگاه های غلط درباره انزوای سیاسی- اجتماعی زنان دامن می زند، ویژگی فرصت سوزی در شخصیت بانوان است. گاهی چنان این ویژگی در رفتارهای زنان بروز می کند که به نظر می رسد آنان از نعمت های موجود در زندگی شان ناراضی هستند و همواره در حسرت چیزهایی هستند که ندارند، این افراد همیشه منتظر آینده هستند تا حرکتی بکنند و برای امروزشان برنامه ای ندارند. این درحالی است که شخصیت های فرصت سازی همچون خانم حدیدچی با تفکر در نعمت های پیرامونشان همواره بیشترین بهره را از زندگی برده اند و عمرشان را در انتظار «شایدها و اگرها» معطل نگذاشته اند. نمونه این فرصت سازی در ماجرای ازدواجشان است. ایشان در سن 14 سالگی با کسی که بیش از پانزده سال از او بزرگتر است، ازدواج می کنند، ولی این فاصله سنی نه تنها موجب سرخوردگی اش نمی شود بلکه معتقد است: «از اولین برخوردهای همسرم، دریافتم که با او بودن، فرصت مغتنمی است برای هرچه بهتر یافتن خودم و دنیای پیرامونم و نزدیک شدن به خدایم.» سپس بدون دلخوری با همسر عازم تهران می شود. عزیمتی که سرآغاز هجرت های بعدی و مقاصد متعالی تر برای او می شود.در تهران، به واسطه فعالیت های همسر، آگاهی سیاسی اش افزایش می یابد و همچنین فرصتی برای تحصیل علوم دینی برایش فراهم می شود. تحصیلاتی که کم کم به مباحث سیاسی و فعالیت کشیده می شود. هرچند که در این زمان «مادر هشت فرزند» است.
*معنای زن فقط فرزندآوری نیست
مرضیه حدیدچی از جمله زنانی است که مغلوب زمانه نمی شود و علیرغم تبعیض هایی که در زمینه علم آموزی میان دختران و پسران وجود داشته، به تحصیل می پردازد. او کسی است که وظایف انسانی را به صورت منظومه ای درک کرده و همزمان با مسئولیت فرزندپروری به تحصیل علوم دینی و مبارزه علیه ظلم نیز پرداخته است. نظر ایشان درباره محدود نبودن وظیفه انسان به فرزندآوری و فرزندپروری و ضرورت انجام وظایف اجتماعی این چنین است: «انسان موظف به مقابله با جور و ستم و ادای تکلیف است، وگرنه زاییدن فرزند و بزرگ کردن که در همه حیوانات هم مشاهده می شود. انسان موظف است از ولایت و از حق دفاع کند. اسلام وظیفه دفاع را بر عهده زن هم گذاشته و مراجع عظام هم بر این نکته تاکید دارند، لذا زمانی که من در عراق، خدمت حضرت امام رسیدم و پرسیدم حال که نمی توانم به ایران برگردم، آیا اجازه می دهید بروم و در کنار خواهران و برادران فلسطینی با اسرائیل دست و پنجه نرم کنم؟ ایشان فرمودند «اینکه تکلیف است.» تکلیف یعنی چه؟ یعنی چیزی که سؤال ندارد و انسان موظف به انجام آن است»
*حضور در شورای تأسیس سپاه، اردیبهشت 58
شاید همین ایدئولوژی است که سبب می شود بازگشت خانم دباغ به ایران با فعالیت در کمیته انقلاب و حضور در شورای تشکیل سپاه پاسداران همراه شود. او تنها زنی است که به دلیل داشتن اطلاعات نظامی و آموزش های چریکی خارج از کشور، در هسته ابتدایی سپاه پاسداران وارد می شود و سپس مأموریت تشکیل سپاه غرب ایران و فرماندهی سپاه همدان را به عهده می گیرد. دست و پنجه نرم کردن با گروهک عقرب زرد، کومله، دموکرات و باندهای قاچاق سلاح و مواد مخدر از یک طرف و از طرف دیگر اشتیاق مردم مؤمن آن خطه برای همکاری با نیروهای انقلابی، از جمله مسائلی است که شرح این مسئولیت ها را برای خواننده جذاب می کند.
خانم دباغ در دیداری که با امام در نجف دارد، گزارشی شخصی از خود و خانواده اش به امام می دهد و کسب تکلیف می کند که به عنوان مادر هشت فرزند چه کند؟ آیا به مبارزات و فعالیتش ادامه دهد یا پیش فرزندانش برگردد؟ جواب امام برایش باورکردنی نیست: «بمانید! ان شاءالله اوضاع تغییر می کند و همه با هم می رویم.»هر چند که او هیچ وقت از رسیدگی به فرزندانش غافل نبوده است و حتی در وقایع 15 خرداد و تعطیلی بازار که نگران گرسنه ماندن فرزندانش است برای تهیه نان از خانه خارج می شود و مشاهداتش موجب تقویت انگیزه هایش می گردد. خانم حدیدچی آن ایام را چنین روایت می کند: «من احساس کردم اگر این جریانات به خیابان ها کشیده شود، فرزندانم گرسنه می مانند. سریع به نانوایی رفتم که مقداری نان تهیه کنم. نانوایی سر نبش خیابان 17 شهریور بود. نانوا در دکان را بست که کسی تیر نخورد و من از سوراخ در دیدم که جوان ها را چنان با تیر می زدند که انگار آنها دشمنان خونی شان هستند! ... به نظر خودم آنچه موجب شد که من وارد عرصه مبارزه سیاسی مستقیم و بعد هم نظامی بشوم، دیدن این جوان ها بود که در خون خودشان می غلتیدند. تا سالیان سال، این منظره هرگز از ذهن من دور نمی شد.»
*نام شوهرم در تاریخ بماند
باید توجه داشت آنچه در این کتاب می خوانیم، خاطرات فعالیت های انقلابی و فرهنگی خانم حدیدچی است و تنها اشاره کوتاهی به خاطرات خانوادگی و همراهی همسر شان با خانم حدیدچی، شده است. اما همین اشارات کوتاه هم گویای رضایت قلبی خانواده از انجام فعالیت است. به طور مثال خانم حدیدچی را در گروه به نام دباغ می شناختند. او دلیل دو اسمی بودن نام فامیل را چنین می گوید: «فامیلی شوهر من دباغ است و فامیلی خودم حدیدچی... من به دلیل اینکه شوهرم به خواسته هایم بسیار توجه داشت و مرا برای انجام کارهای مختلف آزاد گذاشته بود، احساس می کردم که ایشان حق بزرگی به گردنم دارد و اگر قرار است در تاریخ اسمی باقی بماند باید با نام ایشان باشد. به همین دلیل خودم را به اسم خواهر دباغ معرفی می کردم.»
شگفت بودن حوادثی که برای صاحب خاطره به وقوع پیوسته بسیار جالب و جذاب است. شگفتی از آن جهت که مخاطب با تصور شکنجه ها و تداعی دردها برای خود، بی قرار می شود ولی صاحب این خاطرات در برابر این درد و رنج صبوری کرده و لب به افشاگری نگشوده است. در یک کلام باید گفت که جنس و عمق اعتقادات این بانوی رهروی زینب(س)، مخاطب نسل جوان را به تأمل وا می دارد و متعجب می کند. تأمل در اینکه، چه هدفی باعث می شود، زنی با شرایط خانم حدیدچی(هشت فرزند، زخم های عفونی، سرطان و...)، چنین شکنجه هایی را تحمل کند و لب به سخن باز نکند، تحقق این هدف چه الزاماتی دارد و وظیفه ما به عنوان نسل سوم انقلاب در مقابل این هدف چیست. به بیانی دیگر، آگاهی از سختی هایی که در راه انقلاب به مبارزان تحمیل شده، ارزش و اعتبار میراث گذشتگان را برای جوان امروز بیشتر می کند.قسمتی از فصل سریان، به وقایع سال 52 و ماجرای دستگیری اش می پردازد. در سال 52 تعداد زیادی از مأموران ساواک به منزلشان یورش می برند و او را دستگیر می کنند. او که نمی داند از طرف کدام گروه فعالیت هایش لو رفته است خود را به بی سوادی و بی اطلاعی می زند که خشم و شکنجه مأموران ساواک را به دنبال دارد. با مقاومت و خاموشی خانم حدیدچی شکنجه ها سخت تر و بی شرمانه تر می شود. خاموش کردن سیگار روی نقاط حساس بدن، روشی است که آمریکایی ها در جنگ ویتنام کشف کرده بودند، روشی که زنان «ویت کنگ» را وادار به سخن گفتن کرده بود. ساواکی ها که از این راه هم به نتیجه نمی رسند، کلافه و سرگردان، راهی دیگر را درپیش می گیرند.
*حدود نامشخص شکنجه ها
دستگیری رضوانه دباغ، دختر خانم حدیدچی و شکنجه کردن او در حضور مادر، یکی از سخت ترین موقعیت ها را برای او رقم می زند. او در این باره می گوید: «دیدم دو تا سرباز زیر بغل دخترم را گرفته اند و او را کشان کشان آوردند انداختند وسط راهرو، و با سطل رویش آب ریختند که به هوش بیاید. با دیدن این صحنه دیگر طاقتم تمام شد... یک پتوی سربازی آوردند، او را انداختند توی آن و بردند. با دیدن این صحنه احساس کردم دخترم مرده است . خوشحال شدم . خدا را شکر کردم از اینکه از شر ساواکی ها و شکنجه های کثیفشان راحت شده است...»خوشحال شدن مادر از کشته شدن فرزندش، عمق رنج ها و شکنجه ها را نمایان می کند.
حضور خانم دباغ در تشکیلات محمد منتظری و معرفی اجمالی این گروه نیز از بخش های مهم این کتاب است: «گروه شهید منتظری در خارج از کشور در واقع زیر نظر تشکیلات گروه روحانیان مبارز ایران که در داخل کشور قرار داشتند، از طرف افرادی چون آیت الله بهشتی، آیت الله مطهری و آیت الله مهدوی کنی و آیت الله جنتی و ... رهبری می شدند.»
*رو شدن دست ها
خانم حدیدچی در خاطراتش اشخاصی همچون شریعتی، بنی صدر، دکتر سروش، قطب زاده و .... را توصیف می کند، که خواندن این اوصاف با بیان زنی در بحبوحه مبارزات، خالی از لطف نیست و دقت نظر ایشان در شناخت افراد، حکایت از زیرکی و تیزبینی این بانوی انقلابی دارد که چهره افراد معلوم الحال را بیش از پیش نمایان می کند. گویی کسانی که از کشتی نجات انقلاب پیاده شده اند از همان ابتدا در مسیرشان لنگ می زدند. خاطراتی همچون اعتراض به بی بندوباری خانواده بنی صدر در پاریس، حالات لات منشی و نماز نخواندن های قطب زاده، غرور و تکبر دکتر سروش و ... .
خانم دباغ زمانی در نوفل لوشاتو مسئول کارهای مربوط به اندرونی بیت امام(ره) می شود، خود در وصف حالش می گوید: «وقتی به آنجا رسیدم حال عجیبی داشتم، حالی وصف نشدنی...مدام خاطره آن خواب از حضرت امام در ذهنم بود... و اکنون این حضور و ظهور را در نوفل لوشاتو تعبیر آن خواب می دانستم.»
به گفته مؤلف یکی از نقاط ضعف این کتاب، پرش های تاریخی و همچنین مشخص نبودن تاریخ در بعضی خاطرات است و اگر چنین نبود با یکی از شاهکارهای سندی خاطرات انقلاب و دفاع مقدس روبرو بودیم، اما همین مقدار هم به قدری اطلاعات ناب دارد که بحث و بررسی عمیق می طلبد.
*نامه ای برای گورباچف، پیامی برای دنیا
خانم دباغ برای سفر به شوروی و ابلاغ نامه امام به گورباچف انتخاب شده است. سفری حساس که به گفته حاج احمدآقا خمینی احتمال می رفت آمریکایی ها هواپیما را در آسمان بزنند و یا حتی خود شوروی ها آنها را بگیرند و دیگر نگذارند که برگردند. ایشان راجع به اینکه چرا امام در هیئت نمایندگانشان یک نفر خانم را انتخاب می کنند، می گوید: «حضرت امام علاوه بر اینکه می خواهند حضور و ظهور زن را در نقش های مختلف اعلام کنند، به نظر من مسئله ای بین المللی هم همین جا حل می کنند که حضور یک زن در رابطه با مسائل بین المللی باید باشد.»دیدار با رهبر شوروی، انجام می شود و موقع خداحافظی گورباچف شروع به دست دادن با یک یک افراد می کند. وقتی در مقابل دباغ می رسد با نگاه سنگین آقای جوادی آملی مواجه می شود. این برخورد بر رهبر امپراتوری شرق خیلی سخت و گران می آید و می گوید: «من دستم را برای دست دادن دراز نکردم، بلکه دستم را به سوی این مادر انقلاب دراز کردم که بگویم ما همسایه های خوبی هستیم. ما دست بی اسلحه مان را به سوی شما دراز می کنیم، شما هم مردهایتان را تشویق کنید که دست بدون سلاحشان را به سوی ما دراز کنند.»
مؤلف کتاب معتقد است که خانم حدیدچی با حضور در مبارزات وظیفه حسینی اش را انجام داد و با بیان وانتشار خاطراتش، به رسالت زینبی خود عمل کرده است. نگارنده می افزاید که، نسل سوم انقلاب با خواندن این کتاب، فهم دقیق آن و بیان حقایق برای غافلان، وظیفه عمارگونه خود را انجام می دهند.
این کتاب کاری از انتشارات سوره مهر است و تا سال 1393 به چاپ پانزدهم رسیده است.
*منبع: روزنامه کیهان
**پژوهش**3211**9131
02/03/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها