تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1851016945
دکتر رضا سیمبر در دفاع از جمهوری اسلامی مقتدر
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: دکتر رضا سیمبر
در دفاع از جمهوری اسلامی مقتدر
این تصور نباید وجود داشته باشد که کوتاه آمدن در سازه های هویتی به معنای مصالحه غرب با ما خواهد بود، بلکه بر عکس عقب نشینی در این عناصر هویتی، به معنای توانمند سازی هر چه بیشتر آنان خواهد بود.
طرح بحث بیانات شفاف، محکم و قاطعانه مقام رهبری مبنی بر اینکه اجازه نمی دهند از مقرهای نظامی ما بازدید به عمل آید و یا با دانشمندان هسته ای ما مصاحبه یا بازجویی کنند، پیام روشن و شفافی را به گروه پنج به اضافه یک داد که ایران اسلامی، سیاست نرمش قهرمانانه را با اقتدار دنبال می کند و هرگز حاضر نیست از خطوط قرمز خود عبور کند. این رویکرد اقتدار نیز آویزه گوش مذاکره کنندگان هسته ای ما قرار دارد و مذاکرات را نیز در همین چارچوب به جلو می برند، چارچوبی که متضمن یک جمهوری اسلامی مقتدر در عرصه سیاستهای منطقه ای و بین المللی است. امری که خیلی ها ممکن بود این تصور برایشان به وجود آمده باشد که ما به هر قیمتی در صددیم مذاکرات را به نتیجه برسانیم. مذاکرات به عنوان یک اصل دیپلماتیک مورد تایید جمهوری اسلامی است ولی هرگز این موضوع نباید باعث تحقیر و توهین به کشور و اقتدار نظام جمهوری اسلامی ایران شود. اما عده ای دیگر را هم در داخل و هم در خارج از کشور، عقیده بر این است که ما سیاست انزاوگرایی و گوشه نشینی را اتخاذ کنیم. آنها علنا می گویند که ما را چه به مسئله فلسطین یا عراق و افغانستان. در مورد توان هسته ای هم از اول، صرفا آب و نان مردم را در نظر می گرفتیم و الان نیز هر طور شده و به هر قیمتی، امر را فیصله بدهیم و به سمت آمریکا و متحدین غربی آن سوق پیدا کنیم تا مشکلات خارجی و داخلی ما حل شود. اینان غالبا امنیت کشور را در سازش با دنیای غرب به سرکردگی آمریکا می بینند، سازشی که راه را برای پیشبرد اقتصاد ملی هموار می نماید. اما سوال اصلی این است که آیا راه سازش می تواند امنیت ملی را ما حفظ کند؟ آیا اگر اقتدار گرایی در سیاست خارجی را کنار بگذاریم راه برای تامین امنیت و پیشبرد اقتصادی کشورمان هموار می شود؟ آیا کنار گذاشتن دیدگاههایمان با هویت سازی انقلاب اسلامی منافات ندارد؟ آیا زمانی که سازه های هویت ساز از سیاست خارجی و دیپلماسی ایران کنار گذاشته شود، قدرت بیشتری را در لایه های سیاست بین الملل کسب می کنیم؟ فرضیه نوشتار حاضر دفاع از اقتدار گرایی در عرصه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران است. ایده نوشتار حاضر این است که اقتدارگرایی متضمن امنیت ملی ایران است و اگر کنار گذاشته شود، نه تنها امنیت ایران تامین نخواهد شد، بلکه دچار آشوب و ناامنی بیشتری خواهد گردید، و اگر هم امنیت نباشد قطعا پیشرفت و توسعه اقتصادی نیز سرابی بیش نخواهد بود. امید است این بحث، زمینه گسترش ایده های گوناگون و نقد و ارزیابی هر چه بیشتر را در خصوص عملکرد دستگاه دیپلماتیک کشور ما بگشاید. سازه های هویتی سیاست خارجی ایران رویکرد پیشبرد سیاست خارجی ایران در سیاست بین الملل مبتنی بر سازه های هویتی است که در چارچوب نظام مند انقلاب اسلامی ایران ساخته شده اند. این سازه ها اکنون بیش از سه دهه رنگ و طعم سیاست خارجی ویژه و بی بدیل ایران اسلامی را در هزارتوی نظام بین الملل نمایانده اند. سیاست خارجی آرمانگرایانه که هویت خود را در شبکه فرامرزی وستفالیایی می بیند، و در تعامل چند سویه امت و نه الگوی ملت کشور مدل غربی متجلی می گردد. این روزنه نگرش خاص، عمدتا راهبردی اجتماعی است و نه سیاسی. به عبارت دیگر در این دکترین از جامعه جهانی و نه سیاست جهانی دفاع می شود، این نگرش به دولتها دل بسته نیست بلکه این مردم مسلمان و همه مردم دنیا هستند که با تکیه بر فطرت الهی مخاطب پیامهای مشترک انسانی می باشند. نمونه این نگرش را می توان در نامه تاریخی فطرت جویانه مقام رهبری به جوانان اروپا و آمریکا مشاهده کرد که در آن خواسته شده جوانان خود به شناخت واقعیات اسلام بپردازند. نگاه سیاست خارجی ایران اسلامی، یک نگاه پایمردی و هنجاری در پارادایم واقع گرایی آرمانی است که در عین حال تاکید بر منافع ملی آرمانهای خود را در حمایت از جهان اسلام و مستضعفین حفظ می کند. نمونه این پایمردی را می توان در رویکرد دیپلماتیک ما از تلاشهای جهادی حزب الله لبنان مشاهده کرد که تاکنون به خوبی نیز پاسخ داده است و این جنبش حزب الله است که تاکنون در قالب مقاومت اسلامی در مقابل رژیم صهیونیستی مقاومت کرده است و عملا در چند برخورد نظامی رو در رو بر خلاف سنت هزیمت طلبانه سابق اعراب، به پیروزی های چشمگیری در مقابل صهیونیستها دست یازیده است و عملا آنها را به شکست و فرار وادار کرده است. راهبرد دفاعی سیاست خارجی اقتدارآمیز اما این سیاست خارجی جنبه تهاجمی ندارد و صرفا دارای رویکردی دفاعی است. ترجمان این رویکرد تاریخ معاصر خود انقلاب اسلامی ایران است که هرگز رویکردی تهاجمی را اتخاذ نکرده است. اگر هم جنگ و تنازعی رخ داده است، این امر نتیجه کنشگری متجاوزانی بوده است که به خیال خود خواسته اند امنیت و یکپارچگی ایران را نشانه بگیرند. جالب این است که همواره در چنین شرایطی، مردم ایران به خوبی توانسته اند انسجام و وحدت خود را در مقابل دشمن خارجی حفظ کنند و سوای موضوع مذاهب و قومیتهای مختلف به تعبیر مقام رهبری به مثابه مشت واحد در مقابل آنها ایستادگی کنند و نهایتا آنها را به شکست و هزیمت وادارند. تمثیل عینی این امر، تجربه هشت سال دفاع مقدس است که زیباترین صحنه های ایستادگی و فرهنگ مقاومت مردم ایران را در مقابل دشمنان متجاوز به تبلور عینی و تجسم معنایی کشانید. امروز سردار سلیمانی ما در خاک دشمن سابق، و بر سر قبر صدام حسین متجاوز، با آبرو و شرف می جنگد، که خود دارای معنای مهمی برای همه دشمنان انقلاب و جمهوری اسلامی ایران است. به عبارت دیگر اقتدار طلبی در سیاست خارجی ایران، تاکنون یک اقتدار طلبی معقولانه، مدبرانه و طبیعی بوده است. ایران هرگز به جنگ و تجاوزی شروع نکرده است و هژمونی طلبانه به شکل نظامی وارد مداخله گری سرزمینی در سایر کشورهای همسایه نشده است. اما در هنگام هجمه دشمن مقتدرانه ایستاده است و سربلند هم بیرون آمده است. تجربه دفاع مقدس درس دیگری نیز به ایران اسلامی آموخت و آن اینکه باید در مقابل دشمن تا حد امکان خود را مجهز و قوی بدارد. در این راستا، ساختار نظامی و دفاعی ما حرکتهای بسیار بزرگی را انجام داد به نحوی که امروز سردار سپاه ما با اقتدار می گوید که اگر رژیم صهیونیستی به ایران چپ نگاه کند با بیش از هشتاد هزار موشک او را نشانه می گیریم. قطعا این اقتدار حاصل جانفشانی شهدا و جانبازان و ایثارگران دفاع مقدس و همدلی مردم و رهبری در اتفاقات واقعه می باشند. اگر ضعفی در توانمندی دفاعی ایران وجود داشت، اکنون بارها و بارها به ما حمله نظامی می کردند و صبر و حوصله تحریم را نداشتند. اکنون در مداخله نظامی عربستان در یمن نیز باز شاهد این سیاست دفاعی اقتدار آمیز هستیم. رژیم سعودی در تجاوز آشکار نظامی به یمن، همه معادلات صلح، ثبات و امنیت منطقه ای را به مخاطره انداخته است. اما در مقابل شاهد هستیم که جمهوری اسلامی ایران با متانت و وقار به این حرکت حماقت گونه سردمداران تازه کار رژیم سعودی نظر می افکند و از آنان می خواهد که دست از نظامی گری سبعانه علیه مردم یمن دست بردارد و مسایل و چالشها را از طریق مذاکرات یمنی یمنی حل نماید. این در حالی است که اقتدار نظام حفظ می شود و رسما نیز گفته شده است که اگر کسی به امنیت خلیج فارس خدشه ای وارد کند همه مسببین و دست اندرکاران نیز دچار ناامنی و مخاطره خواهند شد. ترویج نکبت دوم در مواجهه با امنیت منطقه ای نکبت اول همانا به وجود آمدن رژیم صهیونیستی قلمداد می شود که تخم نفاق و ناامنی و بی ثباتی را در منطقه خاورمیانه شکل داد. متاسفانه کشورهای عربی نیز علیرغم همه شعارها و ایده هایشان هرگز نتوانستند مسئله فلسطین را حل کنند و حتی امروزه رژیمی مثل سعودی با سیاست گزاری های غلط خود شانه به شانه تل آویو در حالت جنگ با مسلمانان قرار دارد. ایده های ناسیونالیستی عربی در خصوص مبارزه با رژیم اشغالگر قدس به بن بست رسیده اند و به همین دلیل است که امروزه در خلال جنبش بیداری اسلامی، اسلام به عنوان حل نهایی این نکبت منطقه ای قلمداد می گردد. علیرغم همه تنشها، تحریمها، و خصومتها، جمهوری اسلامی ایران با توجه به سازه های فرهنگی و هویتی خود در سیاست بین الملل به عنوان بازیگری مطرح نقش آفرینی کرده است. در این بحبوحه، اکنون جریان نکبت دوم در قالب جریان سلفی وهابی تکفیری در منطقه جان گرفته است که هدف اصلی آن مانند نکبت اول ایجاد آشوب و بی ثباتی و ناامنی در میان مسلمانان است. نکبت جدید، به دست تکفیری های وهابی و سلفی مسلمانان را به شکل جنگ نیابتی نشانه گرفته است و قطعا برای امنیت جمهوری اسلامی نیز یک تهدید جدی محسوب می شوند. این تهدید نیز باید با اقتدار هر چه تمام تر جمهوری اسلامی ایران مواجه شود وگرنه با دلارهای نفتی اعراب و پشتیبانی آمریکائیها وقیحانه به جلو می آید. نکبت جدید اکنون کشورهای سوریه، عراق، لبنان و افغانستان را نشانه گرفته است، ولی اگر جلوی آن گرفته نشود، برای خود مرز نمی شناسد و با حمایت پشت پرده برخی از قدرتهای منطقه ای و فرا منطقه ای به شکل جنگ نیابتی و مزدورانه تمامیت سرزمینی و قلمرو سایر کشورهای منطقه را نیز نشانه خواهد گرفت. به عبارت دیگر اکنون دشمن به شکل فیزیکی و خیلی نزدیک ما را تهدید می کند و تنها چیزی که می تواند در این خصوص بازدارنده باشد قدرت و توان امنیتی و نظامی ماست که باید در کنار فعالیتهای دیپلماتیک ما قرار گیرد. البته نکبت دوم می تواند برای خود غربی ها، از جمله آمریکائی ها و رژیم سعودی نیز خطرناک باشد. درست به مانند رژیم صدام حسین بعثی که به مانند مزدوری در خلال دوران دفاع مقدس از او حمایت های گوناگون را به عمل آوردند. پترو دلارهای اعراب منطقه به بغداد سرازیر شد و رژیم بعث عراق به میلیاردها دلار تجهیزات نظامی پیشرفته مجهز شد. حمایتهای لجستیک نظامی و امنیتی دریافت کرد، در جنگ نفتکش ها مورد پشتیبانی واقع شد و از حمایتهای دیپلماتیک عمده ای نیز برخوردار شد. ولی نهایتا این هیولایی که خود ساخته بودند در تجاوز به کویت گریبانگیر خودشان گردید. امروز در شکل دهی و پشتیبانی از جریان تکفیری سلفی و وهابی در فرآیند نکبت جدید نیز احتمال وقوع چنین سناریویی وجود دارد. جمع بندی دولت آمریکا با توجه به بازخوردهایی که از انقلاب اسلامی ایران داشته است، همواره می کوشد که سیاست مهار را پیشه خود سازد. اکنون هم که با اقتدار جمهوری اسلامی ایران به مذاکره تن داده است، نمی خواهد از سیاستهای ارعاب و تهدید خود دست بشوید. و این امری است که ایران آن را بر نمی تابد و بارها و بارها مورد تاکید مقام رهبری نیز بوده است که مذاکره در سایه تهدید معنا ندارد. اصل مذاکره در سیاست دیپلماتیک ایران پذیرفته شده است و از آن استقبال نیز می شود ولی این بدان معنا نیست که هر نوع مذاکره ای پذیرفته شده باشد و یا هر نتیجه ای در مذاکره مقبول افتد. قطعا بعد از مذاکرات هسته ای، برخی جناحها در دولت و سنای آمریکا به ویژه لابی صهیونیستی از پای نخواهد نشست و هم کار شکنی در نتایج مذاکرات را دنبال می کنند و هم سایر بهانه ها را برای استمرار خصومت طلبی علیه ایران مطرح خواهند نمود. در میان مجموعه ای از بهانه ها و مانع تراشی ها می توان به موضوع حقوق بشر و توان موشکی ایران اشاره نمود. بنا بر این، لازم است که سیاست دیپلماتیک ما از اقتدار بایسته ای برخوردار باشد تا بتواند جلوی زیاده خواهی کسانی که بنیان هویتی نظام جمهوری اسلامی ایران را نشانه گرفته اند بگیرد. این در حالی است که جریان نکبت جدید نیز یک تهدید امنیتی جدی برای ما محسوب می شود. دولت آمریکا به جنگ نیابتی عادت دارد و برای تضعیف ایران نیز از این حربه استفاده خواهد کرد. به عبارت دیگر با توجه به این واقعیت، سوریه، لبنان و عراق برای ما جبهه اول محسوب می شوند. جریان سلفی وهابی تکفیری جریان خطرناکی است که می تواند برای ما تهدیدی جدی باشد. بنا بر این توانمندی نظامی، و آمادگی رزمی نیروهای دفاعی ما در این بحبوحه بسیار حایز اهمیت است. در این شرایط بحرانی در منطقه پیرامونی ما، قطعا این اقتدار جمهوری اسلامی است که حرف اول را می زند و می تواند برای ما سرنوشت ساز باشد. کنار گذاشتن سازه های هویتی انقلاب اسلامی به معنای تضعیف اقتدار جمهوری اسلامی ایران است. انقلاب اسلامی ایران به عدالت طلبی، حمایت از حزب الله لبنان، تلاش برای حقوق حقه مردم فلسطین، احیاگر بیداری اسلامی، استقلال طلبی، استکبار ستیزی، پشتیبانی از وحدت اسلامی و همگرایی در جامعه جهانی اسلامی، اعتدال و خردورزی اسلامی، مبارزه با خشونت و صلح طلبی، دفاع مقتدرانه و بی گذشت در مقابل دشمنان با توجه به تجربه تاریخی هشت سال دفاع مقدس شناخته می شود. این عناصر هویتی برای ما اقتدارآفرین بوده و هستند و هر گونه تخطی از خطوط هویتی انقلاب اسلامی برای اقتدار ما مخاطره آفرین است و می تواند موقعیت ما را در عرصه سیاست بین الملل تضعیف کند. از طرف دیگر این تصور هم نباید وجود داشته باشد که کوتاه آمدن در سازه های هویتی به معنای مصالحه غرب با ما خواهد بود، بلکه بر عکس عقب نشینی در این عناصر هویتی، به معنای توانمند سازی هر چه بیشتر آنان خواهد بود و آنها با اصرار بر سایر بهانه های متعددی که دارند تلاش خواهند کرد که اساس و بنیان هویتی انقلاب اسلامی ایران را به عنوان مولفه ساختاری نظام جمهوری اسلامی نشانه بگیرند. دکتر رضا سیمبر استاد گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل دانشگاه گیلان انتهای متن/
94/03/02 - 00:07
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 102]
-
گوناگون
پربازدیدترینها