واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
کمبود خوابگاههای دانشجویی مجاز در تبریز هرچند شهر تبریز از نظر تعداد دانشگاه و مراکز آموزش علمی در کشور از جایگاه مناسبی برخوردار است و سالانه تعداد قابل توجهی دانشجو از استان ها و شهرهای دیگر، این شهر را برای تحصیل انتخاب می کنند، اما به دلیل کافی نبودن خوابگاههای دولتی، انتخاب مکانی امن و مطمئن برای اقامت، به دغدغه این دانشجویان تبدیل شده است .
نبود امکانات مناسب و کافی در خوابگاه های دولتی سبب می شود بیشتر دانشجویان از اقامت در این مکان ها صرف نظر کنند. به همین دلیل، ترجیح می دهند زندگی در خانه های استیجاری را انتخاب کرده یا سراغ خوابگاه های خصوصی و خودگردان غیرمجاز بروند. از آنجا که چنین مکان هایی چندان امن نیست، احتمال بروز مشکلات روحی و روانی برای آنان بسیار است. حسین امامعلی پور، معاون دانشجویی دانشگاه تبریز درباره شرایط خوابگاه های خودگردان به خبرنگار جام جم می گوید: یکی از معضلات حوزه دانشجویی که باید به آن توجه شود، بحث خوابگاهسازی است، زیرا در شرایط فعلی و با توجه به توسعه آموزش عالی و افزایش تعداد دانشجویان، دولت به تنهایی قادر به تامین امکانات خوابگاهی نیست. وی می افزاید: بحث توسعه خوابگاه های خودگردان در برنامه پنجم توسعه مورد تاکید قرار گرفته و قرار شده سالانه 20 درصد خوابگاه ها به بخش خصوصی واگذار شود، به طوری که تا پایان امسال، تمام خوابگاه ها باید تحت نظارت این بخش قرار گیرد. امامعلی پور بااشاره به این که هم اکنون حدود 5600 دانشجو، از خوابگاه های استان ـ اعم از ملکی و خودگردان ـ استفاده می کنند، می گوید: بسیاری از دانشجویان و خانواده آنها ترجیح می دهند برای اقامت در شهر محل تحصیل به روش های دیگری چون اجاره منزل و زندگی در پانسیون روی آورند. سمیرا حبیبی، دانشجوی غیربومی رشته صنایع ـ که در یکی از موسسات آموزش عالی غیردولتی تحصیل می کند ـ درباره شرایط خوابگاهی که قبلا ساکن آنجا بوده است، می گوید: در خوابگاه قبلی نه از بهداشت خبری بود، نه از کوچک ترین امکانات خدماتی ـ رفاهی و در همین شرایط، مجبور بودیم در اتاق های 6 نفره نیز زندگی کنیم. وی می افزاید: کمبود امکانات از یک طرف و نبود بهداشت اولیه از سوی دیگر و از همه مهم تر بداخلاقی مسئول خوابگاه باعث شد در آنجا نتوانم بیشتر از دو ترم دوام بیاورم و الان در یک خوابگاه خودگردان زندگی می کنم و گرچه هزینه پرداختی ماهانه بیشتر شده، اما حداقل از نظر امکانات رفاهی چندان در مضیقه نیستم. در همین حال الناز علمی، یکی دیگر از دانشجویان موسسه که در خوابگاه خودگردان دیگری ساکن است، با انتقاد از این خوابگاه می گوید: این خوابگاه چندان مناسب و مطلوب نیست و مجبورم برای ترم بعد، خوابگاه خودگردان مطمئن تری پیدا کنم. سعید شبستری خیابانی، معاون سیاسی امنیتی استانداری نیز در این باره می گوید: خوابگاه های دانشجویی خودگردان با آسیب های فرهنگی و اجتماعی زیادی روبه رو هستند که این آسیب ها باید شناسایی شود و برای حل آنها اقدامی اساسی صورت گیرد. وی درباره نظارت بر خوابگاه های خودگردان می افزاید: اخیرا کارگروه ساماندهی خوابگاه های خودگردان با عضویت برخی اعضای استانداری و ارگان های امنیتی تشکیل شده که بر همه خوابگاه ها از لحاظ امنیتی و اجتماعی نظارت می کند. به این ترتیب، خوابگاه ها به صورت گروهی مورد بازدید اعضای کارگروه ساماندهی قرار می گیرند و در صورت مشاهده هرگونه مشکل بهداشتی ـ اجتماعی مسئولان واحدها باید نسبت به حل آن تا موعد اعلام شده اقدام کنند و در غیر این صورت، واحد مذکور پلمب خواهد شد. در همین حال، امامعلی پور معاون اجرایی دانشجویی دانشگاه تبریز معتقد است: طبق آمار، حدود 60 خوابگاه خودگردان در تبریز فعال است که 40 درصد دانشجویان را پوشش می دهد و از این 60 خوابگاه، نیمی از آنها مجوز و استاندارد لازم را برای فعالیت ندارند. تهدید امنیت دانشجویان فیروزه شعاعی، مسئول یکی از خوابگاه های خودگردان دانشگاه تبریز درباره مشکلات و معضلات ناشی از سکونت در خوابگاه های غیرمجاز می گوید: متاسفانه برخی والدین ناآگاهانه و بدون توجه به عواقب سکونت در این گونه خوابگاه ها، فرزندان خود را که با هزاران امید و آرزو به این شهر آمده اند در دام انواع معضلات اجتماعی و اخلاقی گرفتار می کنند. وی می افزاید: ازجمله معضلات و مشکلات دامنگیر آنها می توان به پذیرش افراد غیردانشجو در این خوابگاه ها، کنترل بسیار پایین روی ساعات ورود و خروج دانشجویان و این که آیا شب به خوابگاه برمی گردند یا نه، نامناسب بودن پوشش ظاهری دانشجویان بخصوص دانشجویان دختر، بی توجهی مسئولان خوابگاه به آوردن مهمان در خوابگاه و از همه مهم تر گرفتار شدن آنها در دام استعمال و توزیع مواد مخدر اشاره کرد. معاون اجرایی دانشجویی دانشگاه تبریز نیز با تائید سخنان مسئول خوابگاه می گوید: خوابگاه های غیرمجاز تهدیدی برای امنیت دانشجویان محسوب می شود، چون خوابگاهی که موفق به دریافت مجوز نشده، حتما نتوانسته قوانین لازم را رعایت کند و استانداردهای تامین نشده در فضا و امکانات، زمینه ساز وقوع مشکلات جدی خواهد بود؛ بویژه برای دانشجویان دختر که نسبت به پسران، شرایط حساس تر و دشوارتری دارند. امامعلی پور با اشاره به این که حتی بعضی خوابگاه های خودگردان مجاز در شرایط استاندارد قرار ندارند، می گوید: در خوابگاه ها فقط بحث خوابیدن مطرح نیست، زیرا پر کردن اوقات فراغت دانشجویان بعد از ساعات درسی، مهیا کردن امکانات تفریحی و ورزشی و توزیع متناسب دانشجو در اتاق ها از مسائل مهمی است که دانشجویان با کمبود آنها دست به گریبانند. وی در ادامه با انتقاد از نبود توازن و تعادل در قیمت و امکانات خوابگاه ها می افزاید: هرچند دانشجویان ساکن خوابگاه ها از نظر امکانات رفاهی ـ خدماتی ارائه شده در 2 دانشگاه مجزا در یک سطح قرار ندارند، اما شهریه یکسانی پرداخت می کنند که این عادلانه نیست و نیاز به تجدید نظر در این باره احساس می شود. سعیده دلال علیپور / جام جم تبریز
 
پنج شنبه 31 اردیبهشت 1394 ساعت 06:30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]