محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842653812
تجزيه عراق؛ دخالت خارجي يا الزام سياسي
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۲۹ ارديبهشت ۱۳۹۴ (۱۸:۰ب.ظ)
تجزيه عراق؛ دخالت خارجي يا الزام سياسي گروه بين الملل خبرگزاري موج؛
عراق يکي از پيچيده ترين گزينه هايي است که هر تحليل گري براي بررسي و پيش بيني سياست داخلي و خارجي آن با مشکل رو به رو است؛ چرا که نبود سيستم مستحکم سياسي و اجتماعي موجب ضعف همه نظريه هاي سياسي در مورد اين کشور مهم و استراتژيک در خاورميانه شده است و تنها گزينه همان وحدت بر سر ضعف نهادها و الگوهاي ملي در اين کشور است.
عراق کشوري که در يک روند عادي دولت و ملت سازي شکل نگرفته است، بلکه با توافق قدرت هاي غربي در منطقه، بعد از جنگ جهاني اول به يک کشور با نهادي سياسي تبديل شده است.
عباس کاکايي، تحليل گر مسائل عراق معتقد است، «با وجود استقرار سيستم فدراليسم طي اين سال ها حداقلي از اجماع سياسي، فرهنگي و اجتماعي در آن کشور شکل نگرفته است. تاريخي سرشار از تبعيض و جنگ هاي خونين قومي و نسل کشي (شيعيان و کردها) و خشونت هم اين شرايط را همراهي مي کند و حافظه يي زخمي بخش هاي اين سرزمين را به هم گره زده است؛ احساس «هويت عراقي» در سطح بسيار نازلي ميان مردم اين کشور وجود دارد. انديشه شهروندي يکسان و برابر در آن وجود نداشته و ندارد. به قول معروف که اين کشور «جغرافيايي سياسي» است بدون حضور ملتي سياسي.»
با وجود اين نبايد مباحث مطرح شده در مورد تجزيه عراق را سرشار از مباحث قوميتي اين کشور دانست؛ چرا که در دنياي امروز اين قدرت هاي جهان اند که درصدد ترسيم نقشه مناطق پر تنش به نفع خود هستند و بدون دخالت و نفع اين کشورها خيلي کم مي توان شاهد تنش ها و جنگ هاي داخلي در کشورهاي مختلف بود.
مسأله تجزيه عراق را مي بايد از چند بعد مورد بررسي قرار داد؛ کشورها و سازمان هاي بين المللي، کشورهاي همسايه که به طور قطع بيشترين تاثير از تجزيه اين کشور را متحمل خواهند شد و شرايط پر تنش منطقه که روز به روز به آتش آن بيشتر دميده مي شود، از جمله اين موضاعات هستند.
با بررسي جبهه گيري ها و اظهار نظرهاي مقامات اقليت هاي عراق و مقامات ديگر کشورها در عرصه اين کشور متوجه تکثر ديدگاه ها در مورد آينده سياسي و حال عراق خواهيم شد، چيزي که از اين گفته ها بر مي آيد آينده پر تلاطمي است که مي توان براي اين کشور متصور شد.
در نظام بين الملل پديده اي مانند تجزيه طلبي و قوم گرايي تجزيه طلب، اصطلاحا ورودي آشوب ساز نظام بين الملل تلقي مي شود.
نقش آمريکا در تجزيه عراق بي شک سهمي گسترده را به خود اختصاص داده است و با پيشروي هاي نيروهاي تروريستي در اين کشور اين مقامات آمريکايي بودند که با وجود اعلام حمايت از يکپارچگي عراق با کمک به اقليت ها در صدد تجزيه اين کشور برآمده اند.
کاندوليزا رايس در مجله فارن پالسي تأکيد مي کند، تجزيه عراق فقط شامل اين کشور نيست، بلکه سرنوشتي است که ديگر کشورهاي منطقه نيز به آن دچار خواهند شد.
بر کسي پوشيده نيست که جو بايدن، معاون رئيس جمهوري آمريکا، بيش از همه در فکر تجزيه عراق بوده است، از زماني که داعش موصل را اشغال کرد او دايما تکرار مي کرد که واقعيت تجزيه عراق بيش از پيش احساس مي شود.
همزمان بودن افزايش افراطي گري ها در خاورميانه با حضور نظاميان آمريکايي در افغانستان و عراق نشان از شکست بزرگي است که آمريکا در سياست خارجه خود متحمل شده است اما؛ گويي قصد ندارد از آن درست عبرت بگيرد.
استقلال خواهي کردها در عراق موضوع تازه اي به شمار نمي آيد و به قول هلگا گراهام اين موضوع در دهه 80 به سيندرلاي جنبش هاي آزادي خواهي بدل شده بود.
چند هفته پيش بود که جمهور خواهان آمريکايي با گنجاندن طرحي مبني بر تسليح کردها و سني هاي عراق براي مقابله با داعش در بودجه نظامي 2016 بدون هماهنگي با دولت مرکزي عراق، آتش تنش هاي ديلماتيک بين اربيل و بغداد را روشن کردند.
در اين ميان نيز مسعود بارزاني، رئيس اقليم کردستان، چندي بعد از حمله داعش به عراق از طرح همه پرسي براي استقلال کردستان عراق خبر داد که با حمله اين عناصر به مناطق کرد نشين به تعويق افتاد.
بعد از آن مقامات مناطق سني نشين نيز که اول مخالف تجزيه عراق بودند، در کنار اقليم کردستان خواهان کمک هاي نظامي از کشورهاي غربي به خصوص آمريکا شدند.
مبناي اين تجزيه جديد طايفه گري اي است که مي رود تا موجب ايجاد کشورهاي جديد خاورميانه شود. نقشه اي که با تشديد حوادث و بحران هاي عراق و سوريه قرار است از دل اين کشورها به وجود آيد. مناطقي که به واسطه جنگ هاي شيعه و سني مي روند تا خاورميانه جديد را شکل دهند.
ريچارد هاس، رئيس شوراي روابط خارجي آمريکا، از طرفداران طرح «سايکس - پيکوي جديد» (سايکس – پيکوي، طرح تقسيم مناطق خاورميانه در جنگ جهاني اول) است. وي در اين باره مي گويد: «سايکس - پيکوي جديد در صورتي که اجرا شود آمريکا را از باتلاقي که در عراق گرفتار شده و اکنون تا سوريه امتداد يافته است، نجات مي دهد.
با وجود اين مباحث مي توان به برنامه ريزي شده بودن موضوع تجزيه عراق پي برد که متاسفانه مقامات کردستان و مناطق سني نشين عراقي آن را طوري ديگر برداشت مي کنند.
ضعف ساختاري و اختلافات سياسي در اقليم کردستان و جامعه پذيري گسترده مسائلي هستند که نياز به بررسي و مرتفع کردن دارند و بررسي هر گونه خود مختاري بايد در چارچوب قانون اساسي عراق صورت گيرد.
چيزي که مسلم است عدم تمايل اقليم کردستان براي همسايه شدن با داعش است و اين امر مي بايد به جاي دامن زدن به اختلافات داخلي در صدد دفع اين تهديد از همه عراق متمرکز شود.
شرايط کنوني عراق فقط به همبستگي همه اقوام در اين کشور بستگي دارد تا بتوانند با سازمان دهي نيروها و چشم پوشي از اختلافات هر چه کارساز تر به مقابله با تروريست هاي داعش بپردازند.
گروه هاي تروريستي براي ادامه حيات همواره به بحران و جنگ طايفه اي نيازمند هستند از اين رو گروه تروريستي داعش با ملاحظه شکست خود در سوريه نيروهايش را از شهرهاي الرقه و حسکه به سمت الانبار، نينوا و صلاح الدين در عراق گسيل داشت تا با خلق بحراني تازه در عراق بتوانند همچنان خود را مطرح کنند.
روز گذشته (دوشنبه، 28 ارديبهشت) در نشست مشترک بارزاني با رهبران احزاب و گروه‌هاي سياسي اقليم کردستان تصميم به تشکيل «اتاق عمليات» براي تصميم گيري در خصوص مسائل مهم و سرنوشت ساز و ملي کردها در عراق گرفته شد و يکي از رسانه‌هاي اقليم هدف از اين اقدام را تلاش براي تاسيس کشور مستقل کرد اعلام کرد.
چيزي که مسلم است، بارزاني پس از سفر خود به آمريکا و ديدار با اوباما و جو بايدن هر چه مصمم تر در صدد تحقق روياهاي اقليم کردستان براي رسيدن به استقلال کردستان برآمده است و اين امر را مي توان بعد از بازگشت از سفر آمريکا و اروپا و اعلام تصميم اين اقليم براي استقلال اقتصادي از بغداد به خوبي درک کرد.
در نهايت اينکه تجزيه عراق مسأله اي است که به خاطر اهميت استراتژيک خود عراق بر اساس پيشينه فرهنگي و تمدني بين النهرين و مسائلي که صرفا به داخل محدود مي شود، عوارض منطقه اي بسيار گسترده اي خواهد داشت که حتي واکنش شديد بسياري از قدرت هاي منطقه اي و بين المللي را در پي دارد. به همين دليل بايد سطح موضوع را فراعراقي ديد. اينگونه نيست که احساس کنيم فقط در داخل عراق قابل ملاحظه است. دنباله قومي، مذهبي و جمعيتي همه طوايف عراق در کشورهاي همجوار وجود داشته و به اين مسأله دامن خواهد زد. به همين خاطر اين وضعيت در خاورميانه پر آشوب جز ايجاد مشکلات مضاعف، پيامد ديگري نخواهد داشت.
در مورد اهداف و منافع عراقي تجزيه شده براي آمريکا تحليل گران معتقدند، در صورت تجزيه عراق آمريکا مي تواند دو پايگاه بزرگ نظامي خود در شمال عراق را با موافقت کردها به اجاره خود در آورد، مسأله اي که مي تواند بيش از پيش تجزيه و فروپاشي عراق را سرعت ببخشيد؛ به خصوص که واشنگتن مانعي نمي بيند مطابق با همين رويه عشاير سني در استان هاي ديالي و صلاح الدين و رمادي را به دور از اراده دولت مرکزي در بغداد مسلح کند.
مقام هاي ترکيه نيز در مورد آينده عراق تاکيد کرده اند اگر عراق در حفظ يکپارچگي خود ناکام بماند از استقلال کردستان حمايت مي کنند. اظهاراتي که از نگاه بسياري هم بوي حمايت از تجزيه در عراق را مي دهد و هم از سوي ديگر نگراني از عواقب چنين تقسيمي در منطقه را در خود نهفته دارد.
در موضع گيري ترک ها بايد متوجه بود که اين امر فقط به خاطر منافع اين کشور در شمال عراق و جلوگيري از تماس مستقيم اقليم کردستان با کردهاي جنوب ترکيه صورت مي گيرد، که موجب چرخش سياسيت خارجي اين کشور در مورد عراق شده است.
يک کارشناس سياسي در جواب به سوال، گام هايي که بايد براي پيشگيري از مسأله تجزيه عراق برداشته شود چيست؟ معتقد است:
«پر کردن شکاف مهمترين عنصر فعلي در عراق براي عبور از مرحله بي اعتمادي بين اقليت هاست. به طور حتم بايد نقش کردها، اهل تسنن و شيعيان در ساختار سياسي افزايش يابد. در حال حاضر در کشورهاي اروپايي دو قوميتي، سه قوميتي و حتي مانند سوئيس چند قوميتي وجود دارد اما هيچگاه گرايش هاي تجزيه طلبانه مطرح نيست. اين نيز به دليل موضوعاتي مانند عدالت اجتماعي، عدم برخوردهاي حذفي و مسايلي از اين قبيل است. فدراليسم نيز يک مکانيزم بوده و کاملا درست است و مي تواند تا حدود زيادي کمک کند. اما فدراليسم در شرايط توسعه سياسي بايد صورت گيرد. در شرايط عدم توسعه سياسي، فدراليسم منجر به تجزيه مي شود. اکنون که به کردها اختيارات فدرال داده شده، به سمت ارتش مستقل حرکت مي کنند که اين مسأله با فدراليسم همسان نيست. معمولا در فدراليسم، ارتش، سياست خارجي و سياست اقتصادي متمرکز است. اينها جزو اختيارات مراکز فدرالي نيست. کردستان عراق خواهان نفت است که به صورت مستقل توليد و صادر کند. بنابراين فدراليسم اکنون راه حل مناسبي براي توسعه سياسي در عراق نيست.»
علي دادخواه
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها