واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: وقتی سنت های عربی فراموش شود تهران - ایرنا - روزنامه اعتماد نوشت: یکی از سنت های جامعه عرب از گذشته های دور، اعتقاد آنان به وجود چهار ماه حرام است.
در ادامه این مطلب که روز سه شنبه در روزنامه اعتماد منتشر شد، می خوانید: قبایل عربی در این چهار ماه جنگ را کنار می گذاشتند تا در صلح و آرامش زندگی کنند.
در جامعه ای قومی و قبیله ای که به طور معمول درگیری و جنگ بود، چنین رسمی بسیار مطلوب بود و مردم چهار ماه از سال را با آرامش زندگی می کردند. ماه های ذی القعده، ذی الحجه و محرم که پشت سر هم هستند و ماه رجب که با فاصله از آن سه ماه قرار دارد.
در قرآن نیز بر وجود این ماه های حرام تاکید شده است (سوره توبه). حرمت این ماه ها به گونه ای است که دیه ناشی از قتل به میزان یک سوم افزایش پیدا می کند. ولی جامعه امروز اعراب از این سنت فاصله گرفته است، به طوری که بعید است بسیاری از مردم آن حتی بدانند که کدام یک از چهار ماه سال حرام هستند. ولی مساله فقط مردم نیستند، بلکه مسوولان آنان و کسانی که باید به این مساله توجه بیشتری کنند نیز بی اطلاع از آن هستند. به همین خاطر وقتی یک هیات از سوی برخی از کشورهای اسلامی به ایران آمد تا خواهان توقف جنگ میان ایران و عراق شوند، به نادرست گمان کردند که ماه رمضان، ماه حرام است و خواهان توقف جنگ شدند، در حالی که صدام حسین در ماه حرام به ایران حمله کرده بود و اصلا توجهی به آن نکرده بودند، در واقع هیچ کدام شان با این مساله آشنایی نداشتند. اکنون هم وضع به همان صورت است؛ عربستان سعودی شدیدترین حملات هوایی را در ماه حرام علیه مردم یمن تدارک دیده و به اجرا می گذارد و حتی یک نفر از رهبران عربی هم به این نکته توجه نمی کند که حداقل میان اعراب به ویژه اعراب شبه جزیره شامل عربستان و یمن، که اصلی ترین حاملان سنت های عربی هستند، نباید در ماه حرام یعنی رجب دست به چنین کشتاری زد. به ویژه آنکه شروع کننده حمله، سعودی ها بوده اند نه یمنی ها. با وجود این می توان درک کرد که چرا و به چه دلایلی این سنت تاریخی در حال فراموشی است. تحولات اجتماعی و شکل گیری جامعه مدرن، بسیاری از سنت ها را به حاشیه می راند، ولی اتحاد و همبستگی عربی، چیزی نیست که به سرعت به فراموشی سپرده شود.
مشکل از اینجا آغاز می شود که کشته شدن مسلمانان و اعراب به دست خودشان، بسیار بیشتر از تعداد کسانی از آنان است که به دست دیگران کشته می شوند.
با این حساب کشورهای عربی به جای آنکه وضعیت سیاسی داخلی خود را قوام بخشند، در پی یافتن و بزرگ کردن دشمن خارجی هستند.
از آنجا که به دلایل روشنی امروز نمی توانند بر وجود اسراییل به عنوان یک دشمن تاکید کنند، چرا که گمان می کنند هزینه های سنگینی برای آنان دارد، در نتیجه تاکید را بر ایران گذاشته اند و در برنامه ایران هراسی تا آنجا پیش می روند که در ماه حرام جنگ را علیه همزبان، هم مذهب و همنژاد خود شدت می بخشند و با بمب و هواپیما بر سر آنان فرود می آیند.
جالب اینکه اطلاعیه های ضدایرانی را در روی شهرهای یمن پخش می کنند. جایی که بسیاری از مردم آن با این موضوع آشنا نیستند!
یکی دیگر از سنت های نبرد در جامعه گذشته، رودررویی مستقیم قهرمانان دو طرف بود. برای نمونه در قضیه تروا می بینیم که قهرمانان مسوولیت پذیر هستند و ابتدا آنان وارد معرکه می شوند؛ این نحو مبارزه در جنگ بدر و سپس خندق هم دیده می شود. آنجا که سه تن از قهرمانان هر طرف به مصاف یکدیگر می روند. و در جنگ خندق نیز امام علی با عمربن عبدود به مبارزه تن به تن می پردازد. شاید این انتظار که امروز هم جنگ تن به تن باشد، درست نیست، ولی داشتن حداقلی از آزادگی و مسوولیت پذیری را که می توان انتظار داشت. اینکه یک کشور فقط به واسطه پول نفت هواپیما بخرد و با آخرین تجهیزات نظامی روی مردم بی دفاع وغیرنظامی بمب بریزد و حتی بترسد از اینکه یک گردان پیاده نظام عازم میدان نبرد کنند به دور از حداقلی از اخلاقیات جنگی است و با ویژگی های اخلاقی که اعراب خود را متصف به آن می دانند همخوانی ندارد و از همه بدتر سکوت جوامع عربی در برابر این کشتار است.
گویی که هیچ احساس مسوولیتی در برابر مردم یمن به عنوان یکی از اصیل ترین جوامع عربی ندارند. فراموش نکنیم که بیشتر قبایل اصیل عربی از یمن ریشه دارند.
متاسفانه برخی کشورها گمان می کنند اگر وضع همسایگان آنها خراب و ناامن باشد آنها می توانند وضع خود را امن نگهدارند. این ذهنیت نادرست است.
نمی توان خانه همسایه را آشغالدانی کرد اما خود در رفاه و آسایش قرار داشت. اطراف عربستان هر چه خراب تر و ناامن تر شود به ناچار عوارض این وضع، دیر یا زود به آن کشور سرایت خواهد کرد.
منبع: روزنامه اعتماد
اول ** 1346
29/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]