واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
سرنوشت محتوم: انقراض کمین پلنگ روی خط انقراض گربهسانی به زیبایی و کمیابی پلنگ باید زندگی آسودهای داشته باشد و چتر حمایتی بر سرش گسترده شود، ولی پلنگ ایرانی گرچه زیباست و چشمقشنگ، اما نه حمایتهای دولتی دارد، نه احترام مردمی.
پلنگ ایرانی گونه ای در معرض انقراض است که از شر دشمنان طبیعی در امان است، ولی تاکنون نتوانسته از چنگ تهدیدات انسانی جان سالم به در برد. آمار دقیقی از جمعیت پلنگ های ایرانی در دست نیست، اما گفته می شود احتمالا تعداد پلنگ ها باید حدود 600 قلاده باشد که این جمعیت اندک نیز به هزار و یک بهانه هر روز کمتر می شود. سال 93 بود که 8 پلنگ در ایران کشته شد که یا زیر چرخ خودروهای عبوری جان دادند یا به دست افراد محلی کشته شدند. امسال اما هنوز دو ماه از آغاز سال نگذشته جسد هشت پلنگ (به علاوه کشف یک تخته پوست پلنگ) در کشور پیدا شده که هر کدام با سرگذشتی دردناک جان داده اند. پلنگ اول در بردسیر کرمان و به دست دامداران منطقه آزاددشت اله آباد کشته شد. پلنگ دوم در استان فارس که گویی از کوه قبله پایین آمده و برای خوردن آب به سمت رودخانه شاپور رفته، به جاده پیراز کازرون برخورده و در اثر تصادف جان داده، راننده نیز بی اعتنا از این صحنه عبور کرده و کسی هم ردش را نزده است. سومین پلنگ امسال باز هم به دست مردم کشته شد، در ارتفاعات روستای پشت کوه جلیل در مرز استان های فارس و کهگیلویه و بویراحمد. این پلنگ نه جای زخم داشت نه اثری از گلوله چون به دست دامدارانی کشته شده بود که طعمه مسموم را سر راهش گذاشته بودند. پلنگ چهارم ولی با مرگی دردناک مواجه شد. این جانور به دست فرزند یکی از دامداران در نزدیکی شهرستان ایوان در ارتفاعات شره زول منطقه پلنگ کنام کشته شد، جوانی که با افتخار با جسد غرق در خون پلنگ عکس یادگاری گرفت. پلنگ پنجم کشته شده در سال 94 اما به سرنوشت پلنگ سوم دچار شد و جسدش در حالی در حاشیه روستای چشم آزاد تربت جام خراسان کشف شد که شواهد از مسموم شدن او به وسیله طعمه آلوده حکایت داشت. و اما پنجم اردیبهشت جسد ششمین پلنگ در حوالی شهرستان سرخس خراسان کشف شد که هنوز جزئیاتی درباره علت آن منتشر نشده است. این مرگ ها برای جامعه کم جمعیت پلنگ های ایرانی مرثیه ای سوزناک است که خطر انقراض این گربه سان دوست داشتنی را تشدید می کند. ضربه ای که پلنگ های خوش تراش ایرانی می خورند از ناحیه بی اطلاعی مردم بومی است که از یک سو زیستگاه های پلنگ را دستکاری کرده و غذای این گوشتخوار را شکار می کنند و از سوی دیگر وقتی با پلنگ گرسنه مواجه می شوند به جای فراری دادن او و نجات دام های خویش، پلنگ را می کشند. این گربه سان کمیاب و منزوی از جاده های دست ساز بشر نیز آسیب های جدی دیده است، همان جاده هایی که یا در آنها تصادف در انتظار پلنگ هاست یا تکه پاره شدن زیستگاه ها ثمره آنهاست.
 
دوشنبه 28 اردیبهشت 1394 ساعت 04:58
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 119]