تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1813169762
شعر «سپانلو» در گفت و گو با «جواد مجابی» و «علی باباچاهی»
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: شعر «سپانلو» در گفت و گو با «جواد مجابی» و «علی باباچاهی» تهران-ایرنا-پیکر «محمدعلی سپانلو» شاعر، مترجم و منتقد ادبی که شامگاه دوشنبه گذشته درگذشت، امروز پنجشنبه به خاک سپرده می شود. در گفت و گو با «جواد مجابی» و «علی باباچاهی» از شاعران و سرآمدان ادبیات معاصر ایران، به بررسی شعر و جایگاه سپانلو پرداختیم.
«محمدعلی سپانلو» شاعر و مترجم ایرانی، شامگاه دوشنبه، 21 اردیبهشت 1394، در سن 75 سالگی بر اثر عارضه ریوی و تنفسی در بیمارستان «سجاد» تهران درگذشت.
گفته می شود سپانلو طی چند سال گذشته از بیماری سرطان ریه رنج می برده است.
وی آثار ارزشمندی را در طول دوره ی فعالیت هنری و ادبی خود به رشته ی تحریر در آورده است. سپانلو در کنار برگردان آثار نویسندگان مشهور جهان چون «آلبرکامو» و «ژان پل سارتر» چندین مجموعه ی شعر با نام های «رگبارها»، «پیاده روها»، «نبض وطنم را می گیرم»، «تبعید در وطن»، «ساعت امید»، «فیروزه در غبار»، «پاییز در بزرگراه»، و «قایق سواری در تهران» را در کارنامه خود دارد. وی از نخستین اعضای کانون نویسندگان ایران بود و به گفته ی همکارانش در طول دوره ی حیات خود تلاش مستمر و خستگی ناپذیری در مسیر اعتلای فرهنگ و هنر داشته است.
*** سپانلو هنرمندی چند وجهی و خستگی ناپذیر
به اعتقاد شاعران، نویسندگان و صاحب نظران عرصه ی ادبیات معاصر، محمدعلی سپانلو هنرمندی چند وجهی بود که تلاشی خستگی ناپذیر در مسیر فعالیت حرفه یی خود داشت.
جواد مجابی شاعر، نویسنده، نقاش و روزنامه نگار ایرانی، در گفت و گو با گروه پژوهش و تحلیل خبری ایرنا در این ارتباط گفت: سپانلو از جمله بزرگان ادب معاصر ما است که می توان او را ادیب و هنرمندی چند ساحتی دانست. او در عین حالی که به عنوان یک شاعر کار اصلی خودش را انجام می داد، به ترجمه، نقد و نوشتن اهتمام می ورزید و حتی چند بار شاهد فعالیت او در سینما بودیم.
مجابی افزود: سپانلو به عنوان یکی از فعالان کانون نویسندگان ایران، همواره در جریان های فرهنگی دهه ی 40 هجری خورشیدی به بعد موثر بوده است.
«علی باباچاهی» شاعر و منتقد ادبی هم در گفت و گو با گروه پژوهش و تحلیل خبری ایرنا، بر چند وجهی بودن سپانلو در فعالیت حرفی یی خود تاکید کرد.
باباچاهی در این ارتباط گفت: سپانلو شاعری چند وجهی بود. او هم شعر می نوشت، هم پژوهش ادبی داشت و هم مترجم بود و در تمام این حوزه ها فردی فعال و جدی به شمار می رفت.
وی افزود: آن چیزی که سپانلو را برای من جذاب می کرد، خستگی ناپذیری او بود. او در نوشتن، ترجمه کردن و در نقد و پژوهش و بررسی خستگی ناپذیر بود. سپانلو یک شاعر حرفه یی بود و از نظر من یک چهره ی ماندگار در شعر و ادبیات ما به شمار می رود.
*** شعر سپانلو؛ شعری جهانشمول و دغدغه مند
به باور صاحب نظران و بزرگان ادبیات، سپانلو همواره شاعری دغدغه مند بود که به مشکل ها و چالش های انسانی و جهانی نگاه ویژه یی داشت.
جواد مجابی در این ارتباط اظهار داشت: سپانلو علاوه بر اینکه یک هنرمند، شاعر و نویسنده بود یک روشنفکر هم بود و به وقایع ایران و جهان توجه زیادی داشت.
وی در این ارتباط یادآور شد: نباید فراموش کنیم که سپانلو صاحب نخستین شعرهای سروده شده در خصوص فلسطین است. دغدغه های جهانی در شعر او بازتاب دارد آنگونه که او درباره ی کشورهایی چون هند، افغانستان و پاکستان و حتی کشورهای اروپایی شعر سروده است.
به گفته ی مجابی سپانلو در مقام یک شاعر و به عنوان کسی که راستگوترین وقایع نگار زمان خود است، در طول فعالیت هنری و ادبی خود توانست به تمام دغدغه های انسانی و جهانی بپردازد و آنها را در شعر خود بازتاب دهد؛ از این حیث وی یکی از بهترین شاعران چند دهه ی اخیر بوده است.
*** سپانلو شاعری در متن جامعه
شاعران و نویسندگان هم عصر با سپانلو معتقدند که او همواره در متن جامعه قرار داشته و می کوشیده تا با مردم به ویژه نسل جوان ارتباط موثری برقرار کند.
به گفته ی مجابی، سپانلو به غیر از اینکه به شعر و داستان و نقد ادبی می پرداخت، سال ها در معرفی نسل قبل از خود و هم نسلانش به نسل جوان کوشش کرد و همواره حامی جوانان در عرصه ی هنر و ادبیات بود.
مجابی در این زمینه گفت: سپانلو با جامعه و دوستداران ادبیات در ارتباط بود. وقتی جوان ترها آثارشان را برای او می فرستادند، او با علاقه ی هر چه تمام تر آن آثار را می خواند و می کوشید تا استعدادهای ادبی و هنری را کشف کند.
مجابی با یادآوری این مطلب که سپانلو و بسیاری از هنرمندان هم نسلش در کنار فعالیت هنری خود در روزنامه نگاری نیز فعالیت داشتند، افزود: این توجه به روزنامه نگاری در نسلی که سپانلو در آن قرار می گیرد از آن جهت اهمیت دارد که این نسل فقط در کنج خانه ننشستند، بلکه در متن جامعه ی ایرانی در 50 سال اخیر فعال بودند و به شکل مداوم با افکار عمومی بده و بستان داشتند. این مراوده ی دایمی با مردم و مخاطبان فرهنگ هم خود شاعران و نویسندگانی چون سپانلو را غنی تر کرده و هم باعث شده است که افکار این نسل به جامعه و به دوستداران هنر و ادبیات منتقل شود.
به باور این شاعر و نقاش معاصر، اگرچه درگذشت بزرگانی چون سپانلو انسان را اندوهگین می کند، اما این افراد در دوران غیبت خود نیز همچون دوران حیاتشان با آثار ارزشمندی که بر جای گذاشته اند، می توانند گفت و گوی خود با جامعه را تداوم بخشند.
علی باباچاهی نیز در ادامه ی گفت و گو با ایرنا، بر حضور همیشگی سپانلو در متن جامعه و ادامه ی این حضور پس از فقدان او اشاره کرد و گفت: فقدان سپانلو و یا هر انسان فرهنگی دیگر را باید از این منظر مورد توجه قرار داد که آیا این فقدان در عرصه ی فرهنگ و هنر حس می شود یا نه و آیا فرهنگ و ادبیات معاصر به دنبال این فقدان احساس کمبود خواهد کرد یا نه؟ در پاسخ به این سوال درباره ی محمدعلی سپانلو باید بگوییم بله. فقدان حضور سپانلو در آینده به طور کامل حس خواهد شد.
باباچاهی افزود: اما درگذشت سپانلو به معنی تایید غیاب او نیست. اگرچه نبود سپانلو حس می شود اما ما این فقدان را تایید نمی کنیم؛ چراکه او بدون حضور فیزیکی همچنان با آثارش برجسته به نظر می رسد و در متن جامعه ایرانی جریان دارد.
*** هنرمندان انتظار و خواسته یی ندارند
فقدان هنرمندان و ادیبان گرانمایه که در طول حیات خود همواره تاثیر مثبت و شگرفی بر فرهنگ و هنر می گذارند و احساس و افکارشان الهام بخش جامعه می شود، اتفاقی گریز ناپذیر اما غم انگیز است. غم انگیز از آن جهت که شاید جامعه و نهادهای مسوول آنگونه که شایسته و درخور این هنرمندان و بزرگان فرهنگی است، در زمان حیات آنها قدردان تلاش و زحمات بی دریغ آنها نیست.
از اینرو شاید بد نباشد که بدانیم اهالی فرهنگ و ادبیات چه خواست ها و انتظاراتی از جامعه و متولیان فرهنگی دارند.
در این ارتباط جواد مجابی در پاسخ به این سوال که هنرمندان در دوره ی حیات خود چه انتظاری از متولیان فرهنگی دارند گفت: ما هنرمندان هیچ درخواستی از نهادهای مسوول نداریم و هیچ کمکی از آنها نمی خواهیم؛ فقط آنها بی دلیل جلوی انتشار کتاب های ما را نگیرند و اجازه دهند که کتاب های ما به موقع منتشر شده و خوانده شوند.
مجابی افزود: اگر سیستم نشر قانونمند بوده و سامان درستی داشته باشد یک نویسنده وقتی 50 یا 60 عنوان کتاب دارد از طریق انتشار و فروش کتاب هایش می تواند روزگار بگذراند و نیازی ندارد که به کار دیگری بپردازد. وقتی به هر دلیل انتشار کتاب های ما به تاخیر می افتد و کتاب های ما به بازار نمی آیند، همزمان با اینکه گفت و گوی ما با جامعه کمرنگ تر می شود، وقت ما به جای پرداختن به ادبیات، صرف پرداختن به اموری می شود که شاید از حرفه ی ما به دور باشد.
وی ادامه داد: ما فقط می خواهیم یک فضای امن و آرام در حوزه ی نشر وجود داشته باشد و همزمان بازار کتاب فعال و پر رونق باشد. دولت برای فعال کردن بازار کتاب خیلی کارها می تواند انجام دهد. کتابخانه تاسیس کند، به توزیع کتاب کمک کند و به همراهی بیشتر با ناشران بپردازد.
مجابی در ادامه تاکید کرد: اینکه دولت هدیه ی 100 هزار تومانی به هنرمندان بدهد، کمک به هنرمند، شاعر و نویسنده نیست. این دست کارها، کارهای درستی نیستند. اینها صدقه دادن به هنرمند است و هنرمند شانی بالاتر از اینها دارد. به جای اینگونه اقدام ها مسوولان فرهنگی اجازه دهند آثار هنرمندان بزرگ منتشر شود. آنها باید برای رشد و توسعه ی فرهنگی که ما در آن فرهنگ خدمت گزار مردم هستیم زمینه سازی کنند.
علی باباچاهی نیز در همین ارتباط در ادامه ی گفت و گو با ایرنا گفت: شاعران و نویسندگان در محیطی مثل محیط ما، تقاضا و تمنایی از صاحبان قدرت ندارند و به این شکل حضور عادت کرده اند. از سوی نویسندگان و شاعران هرگز التماس و درخواستی در کار نیست که بخواهند نظر هر نوع قدرت چه دولتی و چه غیر دولتی را به خود جلب کنند.
باباچاهی افزود: ما نمی خواهیم به ما اجر فرهنگی بدهند؛ همین قدر که خواننده و مخاطب داشته باشیم برای ما کافی است. ما شاعران و هنرمندان به این نوع حضور عادت کرده ایم.
این شاعر و منتقد ادبی در ادامه تاکید کرد: نگاه رسمی و عنایت رسمی به هنرمند در شان هنرمند نیست. باید در وجود و جوهره ی مسوولان امر و متولیان فرهنگی علاقه به فرهنگ، ادبیات و هنر کشور وجود داشته باشد و روح آنها آمیخته با شعر، ادبیات و هنر باشد. در این حالت در میان مسوولان نسبت به حضور هنرمندان و شاعران خلاق علاوه بر یک مسوولیت رسمی، یک تعهد درونی به وجود می آید و خود به خود حمایت از هنرمند فعلیت پیدا می کند.
باباچاهی در پایان سخنانش افزود: نگاه های رسمی و دستورها و توجه های از بالا، در مقام هنرمند نیست. انتظار هنرمندان این است که خود مسوولان امر نیاز به هنر را به طور درونی و عمیق احساس کنند. تنها این مساله می تواند تحولی اساسی ایجاد کند.
شاعران، ادیبان و هنرمندان مهم ترین سرمایه های فرهنگی این سرزمین هستند. از اینرو فقدان هر یک از آنها غم انگیز است و آسیبی جدی برای بدنه ی فرهنگی کشور محسوب می شود.
به دور از تمام شعارها و جمله های زیبا پیرامون اهمیت اهالی فرهنگ و هنر، بی تردید دیگر زمان آن فرا رسیده که هنرمندان، شاعران، نویسندگان و تمام کسانی که برای اعتلای فرهنگ و هنر این مرز و بوم تلاش کرده اند، در دوران حیاتشان ارج و قدری درخور زحماتشان نهاده شوند.
*گزارش و گفت و گو از: مهتاب افشین نسب (گروه پژوهش و تحلیل خبری)
پژوهشم**9282**2054
24/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها