محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830110696
مثلث برمودای کابینه روحانی کجاست؟
واضح آرشیو وب فارسی:روز نو:
مثلث برمودای کابینه روحانی کجاست؟
روز نو : مبنای آغاز به کار دولت حسن روحانی سیزدهمین روز از امرداد 1392 می باشد و این دولت باید تا دوازدهمین روز از امردداد 1396 امور را مدیریت، هدایت و مراقبت نماید یعنی بدون توجه به سال های عادی و کبیسه 1459 روز و این برای تاثیرگذار بودن و ماندگاری در اذهان مدت زمان زیادی نیست خاصه آن که تا به امروز یعنی 23 اردیبهشت 1394این مهلت 1459 روزه به آسانی 647 روز خود را از دست داده است و تنها 813 روز حسن روحانی و تیم اجرایی او فرصت دارند تا به مردم نشان دهند شعارهای انتخاباتی، خط مشی ها و راهکارهایی که در نظر گرفته بوده اند تا چه میزان توانسته جامه عمل به خود بپوشاند. دولت تدبیر و امید با شعارهایی«امیدبخش» و«تنش زدا»پا به عرصه عمل نهاد و در وهله نخست ترکیبی از نیروهایی که قرار بود با آن ها امور را سر و سامان دهد به مجلس معرفی کرد. ترکیبی که در مجلس دچار چالش هایی جدی شد. داستان کابینه حسن روحانی و مجلس داستانی شد«پر آب چشم»! یعنی دولت حسن روحانی تا مدت ها در راهروهای مجلس در حال چانه زنی با باقی مانده احمدی نژادی ها و جبهه مدافع سیاست های احمدی نژادیون یعنی پایداری بود. مثلث بذرپاش، رسایی و کوچک زاده در کنار مربع باهنر، حسینیان، کریمی قدوسی و زاکانی در خط مقدم رویارویی با دولت در کنار موضع گیری های تاثیرگذارانی چون حدادعادل، زاهدی، توکلی، آلیا، کوثری، میرکاظمی، نادران، آقاتهرانی، نوباوه و چند نفری دیگر که کم نیز نیستند فضای مجلس را برای تعامل، اندکی غبارآلوده جلوه داد و این رویارویی ها اگرچه با شعارهایی حزبی و اعتقادی به پای نظام و انقلاب ثبت
شد اما با گذشت زمان دلیل اصلی آن مشخص و برملا گشت، تا جایی که همگان
فهمیدند تاوان شکست دیگران را دیگری و به چه شدت و حدتی باید پرداخت نماید.دولت حسن روحانی درابتدای بر روی کارآمدن، با سونامی پرسروصدایی موسوم به«دلواپسان»سرشاخ شد دلواپسانی که حالا دیگر جامعه هم«دلواپسی»آن روزگاران را به درستی فهمیده است که در راستای چه ایدئولوژی و تز و خط فکری بوده است و مشرب فکری آن از کدام آبشخور نام آشنایی سرچشمه می گیرد؛ طعمه قرار دادن مسائل فرهنگی، امر به معروف و نهی از منکر، ماجرای مضحک ساپورت پوشان و کشانیدن
بحث هایی اساسی نظیر بحث مذاکرات هسته ای به صحن علنی مجلس
کم کم ذهن و فضای سیاسی را معطوف به جریانی خاص کرد و در انتها معلوم
شد جبهه پایداری قرار نیست به این سادگی ها اجازه دهد تا«آب خوش»از گلوی دولت پایین رود. و اما موج دوم انتقادات از سوی هر دو جبهه
اصلاح طلبی و اصولگرایی گریبان دولت روحانی را محکم چسبید و چون این موج دوم انتقادات خیلی زود بالا گرفت همگان تنها سطح را مشاهده کردند و
خیلی به عمق ماجرا توجهی ننمودند. جابه جایی ها به انجام رسیده یا در شرف انجام خیلی زود دبیر شورای نگهبان را در آدینه روزی راهی دانشگاه تهران نمود تا« قلع و قمع» مدیران ارزشی را بهانه قرار دهد و با عبارت«داس و چکش» گلایه دوستان خود را به گوش ریاست عالیه قوه مجریه برساند و خطبه های آن روز را با برخی درد دل های حزبی، محفلی، جبهه ای و غیره همراه نماید اما واکنش های صورت گرفته نشان داد دولت چندان به این گونه موضع گیری ها توجهی نشان نخواهد داد. در این میان دسته ای با پشتوانه های اصولگرایی اعتقاد داشتند تغییرات گسترده می تواند روند رو به رشد و حرکت موزون امور مدیریتی و اجرایی کشور را با چالش رو به رو کند اما دسته دوم با پس زمینه اصلاح طلبی معتقد بودند مدیران احمدی نژادی نباید در دولت روحانی در راس امور باشند چیزی که احمدی نژادی ها در دوران هشت ساله به هیچ روی تاب نیاوردند. با رونمایی از اصول حزبی استانداران به کار گرفته شده همگان فهمیدند مجموعه رفتارها و عملکرد وزارت کشور تحت امر رحمانی فضلی، خیلی مطابق با سیاست های حداقل شعاری«تدبیر و امید» نیست و با آن همخوانی چندانی ندارد اگرچه وزارت کشور بعد از گذشت مدت زمانی کوتاه مجبور به تغییر مجدد استاندار البرز شد و یا در راه انتخاب استاندار خراسان رضوی با چالش هایی جدی رو در رو شد اما دیگر استاندارانی که برای تغییر مجدد از استاندار تغییر یافته البرز هم محق تر بودند را به دیده اغماض نگریست و ابهامی بزرگ در اذهان بر جای نهاد. استاندارانی که همواره استان تحت امر خود را حرم امن منتقدین سر سخت دولت قرار دادند و صدایی نیز از جایی حتی وزارت کشور به بیرون درز پیدا نکرد. این ابهام وقتی به اوج خود رسید
که دیده و شنیده شد حتی در
رده فرمانداران و مدیران ستادی برخی
استان ها یا در سطح معاونین استانداران برخی استان ها، همچنان احمدی نژادی هایی کارت و عکس دار در حال جولان دادن هستند و هیچ واکنش قابل ذکری از سوی وزارت کشور دیده نمی شود اگرچه دایره ابهامی ایجاد شده وسعت می گیرد
و رنگ خاکستری آن به سیاهی
می گراید اما سکوت و«پشت گوش
اندازی»ادامه پیدا می کند. دولت
در گیر و دار مذاکرات هسته ای از یک سو و
رویارویی با رکود و تورم خیلی به این گونه مسائل ورود پیدا نمی کند و معلوم هم نیست بالاخره کی واکنش نشان دهد یا اساسا واکنشی نشان دهد یا ندهد! اوج ابهام زایی های وزارت کشور تحت امر رحمانی فضلی به مسئله«پول های کثیف»باز می گردد به جایی که توپ مستقیم به زمین محدود و ناهموار رسانه شوت شد و یک عذرخواهی رنگین! سر و ته گله گذاری ها را روی هم آورد؛ از فردای همان روز، رحمانی فضلی و شاهکارش سلطان بلامنازع روزنامه های اصولگرا و نزدیک به جبهه پایداری شدند و همگان با مروری ساده و سریع! تمامی اتفاقات 640 روز گذشته را پیش چشم آوردند و باز هم آنچه ابهام را وسیع تر و رنگ خاکستری آن را تیره تر کرد انتخابات اسفند 1394 بود. حالا و پس از گذشت 640 روز از شروع به کار دولت حسن روحانی، رحمانی فضلی اولین ضلع مثلث برمودای کابینه روحانی را به خود اختصاص داده است و حاضر نیز نیست این جایگاه را با احدی عوض کند.
حالا برای هیچ کس ترکیب ناهمگون استانداران و بر سر کار ماندن
احمدی نژادی های جا خوش کرده در استانداری ها و فرمانداری ها جای تردید و ابهامی باقی نگذاشته است و تنها چیزی که باعث تشدید این نگرانی ها می شود لرزش جایگاهی است که باید مستحکم ترین پایگاه دولت باشد؛ پایگاه مستحکمی که اگر تجدید نظری جدی صورت نپذیرد به«پاشنه آشیل» مبدل خواهد شد.مجلس در هنگامه تعیین کابینه سخت ترین فشارهایش را بر روی وزیر علوم و وزارتخانه علوم، تحقیقات و فنّآوری متمرکز کرد. وزیری که باید
سکان علم و پژوهش را در اختیار
می گرفت به جولانگاه دعوای سیاسیون آورده، بدل به سیبل قدرتنمایی شد. پایداری ها، اصولگراها و حتی راست های سنتی احساس خطری جدی کردند احساس خطری که هیچ ارتباطی به ارزش ها و خط قرمز ها نداشت! بحث بورسیه های غیر قانونی به لطایف الحیلی به یکی از مطایبه های اجتماعی تبدیل شد! مسئله ای که می توان آن را زلزله قرن در سیستم آموزشی کشور محسوب کرد، مسئله ای که به سادگی هرچه تمام تر با استیضاح وزیر روندی دیگر به خود گرفت. مجلس با همان مثلث ها و مربع ها و افراد به ظاهر فرهنگی اما تا بن دندان سیاسی! فعلا روند را معکوس کرده است تا جایی که اعلام ختم پرونده بورسیه های غیرقانونی تنها بعد از اعتراض روزنامه ها به سکوت معنادار وزارت علوم دچار واکنشی
اندک شد اما آنچه نشان از حقیقتی تلخ و دردناک می دهد آن است که
دولت و در راس آن حسن روحانی وزارت علوم را محلی برای برطرف کردن اختلافات قرار نداده است اما در جایی که می شد بیشترین و شکننده ترین فشارها را بر اردوی رقیب وارد آورد سکوت و سکون بسیاری از چراهای
بی پاسخ را نمایان کرده است. میلی منفرد، نیلی و فرجی دانا همان هایی بودند که می توانستند بسیاری از معماها را حل کنند اما فرد نشسته
بر صندلی فعلی ساختمان شهرک غرب باید ها و شایدهای بسیاری پیش روی دارد و باید آن را به گونه ای هوشمندانه مدیریت کند. اساسا چه بپذیریم چه نپذیریم جنس تعاملات و برخوردها و عملکرد فرهادی با آن سه تای دیگر از زمین تا آسمان متفاوت است اما یک نکته از نظر دور نباید داشته شود که در کوتاه مدت این دود سفید بیرون فرستاده شده از دودکش وزارت علوم شاید
مقدمه ای باشد برای شفاف سازی هایی که زمان آن این روزهای درگیر با مسائل هسته ای می تواند نباشد. فشار روزنامه ها و رسانه ها بر موضوع بورسیه ها نشان از این مهم دارد که سیستمی مرموز و هدفمند، طی هشت سال؛ جریانی بیمار را روانه مراکز علمی-پژوهشی ما کرده است، جریانی که می تواند برای سی سال آینده بسیاری از تفکرات را کانالیزه و تبیین کند. کابینه تدبیر و امید به آسانی دومین خاکریز خود را از دست داد و همگان به عینه می بینند آن فشار شکننده و ویران کننده مجلس بر سیستم آموزش عالی کشور به ناگاه فروکش می کند و آنچنان این حوزه و این وزارتخانه به محاق سکوت و خاموشی می رود که گویی باید باور کرد که«شتر دیدی ندیدی»هنوز هم کاربرد دارد. از بورسیه ها مهم تر؛ استخدام هایی است که تا مرز 12000 مورد نیز گزارش
شده است! استخدام هایی که خود از
بحث بورسیه ها ریشه دارتر است یعنی استخدام های انجام گرفته در بخش هیات علمی دانشگاه های مهم و تاثیر گذار کشور. این
استخدام های گسترده بسیار هدفمندتر و هوشمندانه تر از بورسیه ها به انجام رسیده است تا جایی که شاید بورسیه و
علنی شدن آن پرونده کذایی و دستمالی شده! خود سر پوشی باشد بر این مسئله تکان دهنده! و این در حالی است که محمد فرهادی در گذشته مدیریتی خود فصلی به عنوان چالش با منتقدین فعلی دولت خلق نکرده است پس می توان به این نتیجه رسید که وزارت علوم اگر بر همین منوال اداره و مدیریت شود قطعا چالشی با اصولگرایان، پایداری ها و مجلس و منتقدین فعلی و حتی آتی دولت نخواهد داشت.واما گوردزی؛ گودرزی با شفافیت تمام حرف از لمپنیزم وارداتی، اتو کشیده و ... را به میان می آورد، گلایه از یک خارجی که قرار بوده کارگر ما باشد اما حالا کارفرمای ما شده را رسانه ای می کند و فردای آن روز می گوید منظور من از آن دو شخصیت فلانی نبوده است و این یعنی لرزان و نامطئن بر صندلی وزارتخانه ای مهم نشستن! گوردزی اما از یاد برده است که تنها چالش او با کفاشیان و تیم او نیست هر چند گوردزی اساسا از یاد برده است
کفاشیان و تیم او بر جای مانده از دورانی هستند که دوران برو و بیای
احمدی نژادی ها بوده است اما با این حال روش رفتاری وزیر با جایگاه و شان وزارتخانه ای که تحت اختیار دارد همخوانی چندانی ندارد. وزارت
ورزش و جوانان یا همان وزارتخانه ای که احمدی نژاد با اکراه و زور قانون
ایجاد آن را پذیرفت این روزها
مجالی شده است برای جولان
حاشیه، حاشیه هایی که گویی تمامی ندارد. در حالی که خادم در گفت و گویی ساده و صریح ناتوانی خود در سر و سامان دادن به این دو باشگاه را پذیرفت اما وزیری که او را بر سر کار گمارده است این مهم را متوجه نشد و نپذیرفت! اولین سوالی که مطرح می شود این است: وزارت ورزش و جوانان هیچ کار مهم دیگری به جز خصوصی سازی استقلال، پرسپولیس و شاخ و شانه کشیدن برای فدراسیون فوتبال و مربی تیم ملی ندارد؟ اساسا در شرح وظایف وزیر مسئله ای به نام دخالت در امور جاری فدراسیون فوتبال هم دیده یا ترسیم شده است؟ این برخوردها نشان از این مهم دارد که رشته امور از دست وزیر خارج شده است روش برخوردی مشابه گودرزی و رحمانی فضلی نشان از عدم ثباتی مسئله ساز دارد. رحمانی فضلی با به میان کشیدن مسئله پول های کثیف خود را مجبور به عذرخواهی کرد و گودرزی با عنوان حضور سیاسیون در ورزش قطعا تا جایگاه عذرخواهی کشانیده خواهد شد
نتیجه بحث:
در این گزارش اگر چه می شد به حوزه وزارتخانه هایی چون راه و
شهر سازی، صنعت، معدن و تجارت، آموزش و پرورش و حتی تعاون، کار و رفاه اجتماعی ورود پیدا کرد اما تا همین جا و با اهدافی که تعیین شده بود در می یابیم ضعف عملکردی وزرای کشور، علوم و ورزش و جوانان به دلیل جامعه هدفی که با آن سر و کار دارند خیلی زود اثرات تخریبی خود را نشان خواهد داد. در آینده شاید از زوایایی دیگر به وزارتخانه هایی که اشاره رفت پرداختیم اما سالی که انتهای آن تعیین وضعیت مجلس است ما را بر آن داشت تا به عنوان هشداری قابل توجه! دولت را متوجه برخی تحرکات و رفتارهایی که می تواند اثرات سویی داشته باشد نماییم فعلا ختم کلام تا مجالی دیگر!
صادق هرگونه تغییر را در هیات دولت تکذیب کرد
ایرنا: مشاور رسانه ای رئیس جمهوری، هرگونه خبر تغییر و جابه جایی در هیات دولت را تکذیب کرد. محمدرضا صادق در پاسخ به سوال خبرنگاران مبنی بر تغییر در هیات دولت گفت: اکنون باید بیشتر به فکر مسائل ملی باشیم و نباید به شایعات دامن زد. برخی منابع طی روزهای اخیر گمانه هایی را در مورد تغییر در ترکیب هیات دولت مطرح کرده اند. وی همچنین در پاسخ خبرنگار دیگری مبنی بر اینکه شنیده شده این تغییرات در آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی صورت خواهد گرفت، این موضوع را شایعه خواند و بار دیگر تکرار کرد که نباید به این گونه مسائل دامن زد.
تاریخ انتشار: ۲۳ ارديبهشت ۱۳۹۴ - ۰۸:۳۹
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روز نو]
[مشاهده در: www.roozno.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها