واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: ما شهید زمان های از دست رفته تاریخ مان هستیم تهران - ایرنا - روزنامه قانون نوشت:درحوزه فرهنگ و ادبیات، طی سال های بعد از انقلاب اسلامی غیر از رسانه های خارجی، یکی دو حلقه فکری مسلمان، همچنان آتش خصومت بین سلایق فکری را دامن می زنند و از هرگونه همگرایی وحشت دارند.
در ادامه این مطلب که روز شنبه در روزنامه قانون منتشر شد، می خوانید: این شبکه ها و حلقه های فکری با بازتکرار رویدادهای دهه 60 و به هم زدن سطل زباله نقارها و کینه های گذشته، بوی متعفن دشمنی را در فضای ادبی جامعه منتشر می کنند و پیوسته به تولید خشونت متنی در فرآوردهای فکری و ادبی نسل جوان دامن می زنند.
به زعم بسیاری از عقلا، تجدد در ایران منافاتی با دینداری اصولی ندارد. اما هیچوقت فرصت مغتنمی برای نخبگان فکری ایران فراهم نشده تا با آرامش و بدون تلاطم سیاسی و تشنج بازیگران قدرت روبه روی هم بنشینند و به طور دقیق به ارزیابی توان فرهنگی خویش درگشایش حصارها و رفع محدودیت ها با رعایت موازین اخلاقی و دینی بپردازند.
به بیان دیگر همیشه سازماندهی عناد ها و لجبازی ها بیرون از اراده اهالی فرهنگ و ادب بوده و آن ها تنها بازی خورده های این نمایش غم انگیز بوده اند.
تفاهم بر سر سلایق فرهنگی با «بایکوت و انکار» همدیگر میسر نمی شود، حوزه ها و کانون های ادبی در کشور باید تلاش کنند بر سر معیارها و اصول خود به بحث و گفت وگو بنشینند و توانایی های همدیگر را ارزیابی و باور کنند، اجازه ندهند که مروجان شک و شبهه و خشونت چه در حلقه های سیاسی داخلی چه در شبکه ها و بنگاه های خارجی به بسط کینه توزی بپردازند.
ما ایرانی ها برای استقرار اصول صحیح تجدد و انتقال تجربه های دینی خود به عصر جدید خیلی زمان نداریم.
به سال های سپری شده پشت سر نگاه کنیم؛ از زمانی که نیاز به مهار قدرت و لجام انداختن به دهان خودکامگی پادشاهی که نماد قدرت مطلق است در بین تجدد طلبان ایران یعنی «مراجع و روشنفکران» احساس شد، همواره در نظریه و تئوری همگرایی داشتیم اما در عمل و تجربه به تنازع رسیدیم.
«عصر انقلاب اسلامی» نیز فرصت دیگری فراهم آورد تا توان خویش را در عرصه عمل بسنجیم اما از این «زمان موهبتی» باز هم استفاده درستی نکردیم زیرا بعد از 30 سال هنوز میراث کینه های آغاز عصر تجدد همچنان در سینه ها انباشته است.
اگر تجدد چنانکه مشهور است «حرکت از فردیت به اجتماع باشد»، باید به دریافت های تازه از وجوه دینداری بینجامد و این منافاتی با آموزه های دینی در مذهب ما که پویاست، ندارد. زیرا تنها اصول اخلاقی مورد تفاهم یک ملت در قالب های جدید تر عرضه می شود تا سازگاری با جهان جدید میسر شود، در حالی که شأن جامعه دینی نیز حفظ می شود.
بیش از یکصد سال است که جامعه ما یکان یکان فرآورده های جهان جدید را پذیرفته و با فرهنگ متناسب خود احیا کرده است اما درنقطه پذیرش، تنازع بیهوده رهبران و رهروان فکری باعث انباشته شده همیان کینه ها شده است.
من اعتقاد دارم برای رسیدن به راه برون رفتی از این بن بست هنوز فرصت داریم جایی که آمریکا و کوبا که نماد دو نگاه کاملا متفاوت و متخاصم بودند به درک متقابل رسیدند اهالی بومی این سرزمین با دو سلیقه متفاوت چرا نتوانند به اصول مشترکی برسند.
شاعران در جامعه ایران مهم ترین پیشقراولان فرهنگی بوده اند و به نظر می رسد این مسئولیت بزرگ را باید پذیرا شوند ما شهید زمان های از دست رفته تاریخ مان هستیم ....
منبع: روزنامه قانون
اول ** 1346
19/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 108]