محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1841948007
عبدالله معلم دغدغه هایی که هر سال تکرار می شود
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: عبدالله معلم
دغدغه هایی که هر سال تکرار می شود
شاید این مطالبه از آموزش و پرورش که برنامه امروز خود را بر پایه تحقیقات آینده پژوهانه در حوزه تعلیم و تربیت بنا کند انتظار سنگینی باشد اما نمی‌توان راضی شد که بر اساس مدل چند دهه گذشته به برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری بپردازد.
اردیبهشت هر سال یکی از اتفاقات مهم برای آموزش و پرورش رقم میخورد و آن دیدار معلمان و مسئولین آموزش و پرورش با رهبر معظم انقلاب است. دیداری که همواره مهم ترین و کارشناسانه ترین رهنمود ها در باب اهمیت پرورش و آموزش از طرف معظم له با بیاناتی دلسوزانه خطاب به مسئولین گوشزد می شود. سال‌ها به عنوان یک دانشجوی دبیری و بعدها به عنوان معلم آرزوی حضور در این دیدار را داشتم، اما این آرزو تاکنون فقط از طریق قاب تلوزیون محقق شده است. همچنانکه در دوران دانشجویی آرزومند فرصتی در دیدارهای رمضانی رهبر با دانشجویان بودم برای بازگو کردن مسائل تعلیم و تربیت. اما اکنون... خوش‌تر آن باشد که قال همچو من گفته آید در حدیث دلبرم: دغدغه اول: برای ما که اعتقاد داریم آموزش و پرورش یک دستگاه حاکمیتی و زیربنایی ترین دستگاه حکومتی است و برای ما که معتقدیم شأن تعلیم و تربیتی ولی و امام جامعه اخص و اهم شئون اوست، دیدار معلمان معنای دیگری دارد. برای ما که معتقدیم تربیت رسالت انبیا و اولیاء الهی است، این دیدار که دیدار امام جامعه با بزرگترین و گسترده‌ترین کارگزاران تربیتی اوست اهمیتی بی بدیل پیدا می‌کند. هرچند دستگاه تعلیم و تربیت بیشتر از آنکه جایگاه و مأموریت خود را اینگونه دریافته باشد در گیر و دار مسامحه و مصالحه بین مسئولین است. به نظر می‌رسد مدیریت و هدایت مهمترین دستگاه تعلیم و تربیت جمهوری اسلامی ایران باید با نسبت مستقیم‌تری به امام جامعه مرتبط شود مگر نه اینکه شأن تربیتی حاکم اهم از شأن قضاوت اوست. دغدغه دوم: با گذشت 36 سال از انقلاب اسلامی به نظر می‌رسد هنوز جمهوری اسلامی فرصت آن را پیدا نکرده است تا مسئله تربیت را مسئله اول خود قرار دهد. غفلت از آموزش و پرورش و مسئله تربیت در همه دولت‌ها و مجلس‌ها تکرار شده است. تعلیم و تربیت همواره در سایه اقتصاد و سیاست روزمره کشور قرار گرفته است، همچنانکه هیچگاه نیز از درون آموزش و پرورش همتی برای قرار گرفتن در رأس مسائل کشور نبوده است. این مسئله وقتی بغرنج‌تر می‌شود که با یک بررسی مختصر به این نتیجه برسیم که آموزش و پرورش و نظام تعلیم و تربیت نه تنها مسئله اول دولت‌ها و مجلس‌ها نبوده بلکه دغدغه اول نخبگان کشور نیز نبوده و از طرف دیگر آموزش و پرورش هم هیچگاه نتوانسته نخبگان را درگیر حل مسائل خود کند و مشارکت آنها را داشته باشد. دغدغه سوم؛ دغدغه امروز: دو دغدغه، خلاء، شکواییه و پیشنهاد شاید بلند مدت فوق، ما را از بیان مسائل جاری و امروز آموزش و پرورش غافل نمی‌کند. از روزی که به عنوان یک معلم جوان از مدرسه به ستاد وزارت آموزش و پروش –تا حدودی به ناچار- آمده‌ام آنچه بیشتر از همه توجه‌ام را جلب کرده حضور مدیران دهه هفتاد در پست‌های مشاوره و مدیریت بود. مدیران و مشاورانی که عمدتاً نماینده حفظ وضع موجودند با «نمی‌شود و نمی‌توانیم» گفتن‌ها. در این فضا تحول و تحول خواهی فرصت چندانی برای حضور و ریشه دواندن پیدا نخواهد کرد. مسئله‌ای که دولت خلاف آنچه در دیدار سال گذشته مطالبه رهبر بود[1] عمل کرده و گویا اراده‌ای هم برای آن نیست چرا که شاید اعتقادی هم بر آن نباشد. شاید هم سَر بسته بتوان گفت این عدم اراده و عدم اعتقاد با دغدغه اول پیوند دارد! برنامه‌ریزی نظام جدیدی که به 3-3-6 موسوم شده است با همه تندروی‌ها و کندروی‌هایش، با همه فراز و فرودها و عمیق و سطحی دیدن‌هایش به متوسطه دوم (دبیرستان‌ها و هنرستان‌ها) رسیده است. متوسطه دوم، جایی که بناست میوه 12 سال تعلیم و تربیت کشور در آن چیده شود. امروز مدلی که برای تعیین تکلیف متوسطه دوم در وزارت آموزش و پرورش پیگیری می‌شود بسیار متأثر از حفظ وضع موجود است. در شاخه نظری و دبیرستان‌ها نگاه بیشتر به دانشگاه و برنامه‌ریزی و زمینه سازی برای ورود به آن است و در شاخه فنی و حرفه‌ای و هنرستان‌ها اتکا به همان برنامه 20 سال گذشته است، در حالی که دنیای کار و بازار کار بسیار متحول شده است، حرفه‌ها، شغل و کارهایی از بین رفته است و حرفه‌ها، شغل‌ها و کارهای جدیدی ایجاد شده است. وقتی رَدِّ اقتصاد مقاومتی، تولید ملی و گسترش و خودکفایی صنعت را می‌گیریم به نیاز کشور به تکنسین‌های زبده و پنجه ماهر و توانمند کارگر می‌رسیم و دست یابی به این مهم با نقش آفرینی هنرستان‌ها و تربیت نیروی کار و تکنسین ماهر و نیمه ماهر با محوریت آموزش و پرورش و با کمک دیگر دستگاه‌های مسئول قابل تصور است. آموزش و پرورش، اگر می‌خواهد در اقتصاد مقاومتی و افزایش قدرت تولید ملی نقش مؤثر، ماندگار و بلند مدتی ایفا کند باید به تقویت آموزش‌های فنی و حرفه‌ای از راه ایجاد تحول اساسی در این آموزش‌ها بپردازد. اما افسوس که تحول در این آموزش‌ها اکنون به بهانه‌های مختلف مثل کمبود اعتبارات و... و در سایه مدیران و مشاورانی که در این نوشته وصف شان گذشت در برنامه‌ریزی‌ها و تصمیم‌گیری‌های مسئولین مورد غفلت قرار می‌گیرد و به فراموشی سپرده می‌شود. شاید این مطالبه از آموزش و پرورش که برنامه امروز خود را بر پایه تحقیقات آینده پژوهانه در حوزه تعلیم و تربیت بنا کند انتظار سنگینی باشد اما نمی‌توان راضی شد که بر اساس مدل چند دهه گذشته به برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری بپردازد. این نمونه‌ای بود کوچک از صدها مسئله امروز آموزش و پرورش؛ پرداختن به مسائلی از قبیل برون سپاری، خرید خدمات آموزشی و مشارکت شاید إن شاء ا... فرصتی دیگر.
[1]- نیروهایى که باید در این شبکه‌ى عظیم به‌کار گرفته بشوند، باید خصوصیّاتى داشته باشند. یکى از این خصوصیّات این است که پرانگیزه باشند، بانشاط باشند؛ از نیروهاى خسته، فرسوده، بى‌ابتکار - کسانى که هرچه بلد بودند، به کار زدند، دیگر هیچ کارى بلد نیستند - نباید به‌عنوان عناصر اولویّت‌دار استفاده کرد. اولویّت با نیروهاى جوان، بانشاط، پرانگیزه، متدیّن، انقلابى و کسانى است که مسئله‌ى آنها در آموزش و پرورش، همان مسئله‌ى اصلى آموزش و پرورش باشد؛ یعنى تربیت انسانها؛ از اینها باید استفاده کرد؛ این یک مسئله است. بنابراین در مدیریّتهاى کلان و سطح بالاى آموزش و پرورش،اولین مسئله به نظر من این است که نگاه کنند، ببینند از چه نیروهایى استفاده میکنند؛ از نیروهاى مؤمن، انقلابى، بانشاط، علاقه‌مند، عاشق کار خود، و آماده‌ى ورود در میدانهاى دشوار در محدوده‌ى اهداف آموزش و پرورش؛ این مهمترین کار است. (از بیانات رهبری در دیدار با مسئولین آ.پ)
94/02/16 - 12:25
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها