محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830912490
- تاریخ خواهد گفت در مذاکرات آلماتی چه گذشت!
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: تاریخ خواهد گفت در مذاکرات آلماتی چه گذشت! تهران- ایرنا- روزنامه آفتاب یزد در صفحه سیاسی با گفتگو با محمد علی سبحانی نوشت: وقتی گفتگو به موضوع مذاکرات آلماتی به سرپرستی جلیلی در دولت قبل می رسد سری تکان می دهد و ضمن تایید امتیازاتی که قرار بوده ایران به طرف مقابل بدهد برای تاکید دو بار از واژه «متاسفانه» استفاده می کند. می گوید تاریخ خواهد گفت در این مذاکرات چه رخ داده است.
در این گفت و گو که در شماره روز چهارشنبه شانزدهم اردیبهشت 1394 خورشیدی به چاپ رسید، می خوانیم: وقتی گفتگو به موضوع مذاکرات آلماتی به سرپرستی جلیلی در دولت قبل می رسد سری تکان می دهد و ضمن تایید امتیازاتی که قرار بوده ایران به طرف مقابل بدهد برای تاکید دو بار از واژه «متاسفانه» استفاده می کند. می گوید تاریخ خواهد گفت در این مذاکرات چه رخ داده است. اصرارهایم باعث نمی شود بیشتر بگوید؛ تاکید می کند که «به صلاح نیست» اما از همان واژه «متاسفانه» می توان به سادگی پی برد که در آلماتی چه گذشته است و چگونه دلواپسان امروز، آن زمان دم نمی زدند و کلا اخبار و جزئیات مذاکرات در بایکوت بود. نه از مناظره خبری بود و نه از نشست های پر رنگ تلویزیونی! به راستی اگر در تفاهم لوزان ظریف کشور را فروخته است برای «آلماتی» چه لقبی باید گذاشت؟
گفتگوی من با محمدعلی سبحانی سفیر ایران در لبنان در زمان دولت اصلاحات و مدیر کل خاورمیانه پیشین وزارت خارجه حاوی نکات مهمی است. این گفتگو چند روز پیش در ساختمان مطالعات وزارت خارجه کشورمان انجام شد. این گفتگو را از دست ندهید:
آقای سبحانی در ابتدا می خواستم نظر جنابعالی را در مورد بیانیه یا تفاهم نامه لوزان بدانم؛ ارزیابی شما چیست؟
پیش از اینکه آقای ظریف مسئول مذاکرات هسته ای شوند گفتمان ما در مذاکرات مخصوصا در دولت احمدی نژاد تهاجمی بود. در واقع در این گفتمان افراد برای مذاکره ،مذاکره می کردند یعنی دنبال تفاهم نبودند. به عبارت دیگر پیش از این مذاکرات هسته ای به صورت موضوعی نبود. از سوی دیگر در مذاکرات قبلی انعطاف و هدفمندی وجود نداشت. برهمین اساس ما شاهد بودیم که هیچ پیشرفتی وجود نداشت.
حتی گاهی اوقات بنا بر نقل آقای ولایتی که مشاور مقام رهبری هستند مذاکره کنندگان اتوریته هم داشتند اما یا توانایی آن را نداشتند و یا به حل این مشکل اعتقاد نداشتند.به هر حال دلایلی که خیلی هم واضح نبود وجود داشت که باعث می شد کار جلو نرود.
اما در این دوره پرونده مذاکرات هسته ای بازگشت به آنجایی که باید از اول می بود؛یعنی وزارت خارجه. این انتقال همزمان با حضور آقای ظریف باعث شد در این باره یک کار حرفه ای صورت گیرد.ضمن اینکه در این دوره حمایت حاکمیتی خوبی از مذاکرات به وجود آمد.از سوی دیگر در این مذاکرات طرف های مذاکره با کفی از اعتماد وارد شدند و به همین دلیل مذاکرات موضوعی می شود. یعنی هر دو طرف می دانند در یک مذاکره واقعی حضور دارند و در آن قرار است بده بستان و انعطاف شکل بگیرد.
خب به هر حال مذاکرات با این سبک و سیاق شروع شد و ادامه پیدا کرد تا ما به بیانیه لوزان رسیدیم. به نظر من در بیانیه لوزان آن چیزی را که می خواستیم و دنبالش بودیم (حتی اصولگرایان) رسیدیم. در بیانیه لوزان غنی سازی در خاک ایران تضمین شده است.همچنین دیگر صحبتی از تعطیلی فردو نیست. در این بیانیه کارخانه آب سنگین اراک باقی می ماند البته با تغییراتی که دو طرف را راضی می نماید. همچنین براساس بیانیه فوق ما حق تحقیق و توسعه را داریم. به خاطر داشته باشیم از ضرورت های استمرار یک علم یا تکنولوژی یا صنعت این است که کار تحقیق و توسعه اش عقب نیفتد. اما به هرحال با توجه به اینکه نیروگاهی وجود ندارد که ما بخواهیم سوخت به آن بدهیم و تا 8 سال دیگر روس ها موظف شدند سوخت نیروگاه بوشهر را طبق قرارداد تضمین نمایند برخی محدودیت ها در زمینه غنی سازی اورانیوم را پذیرفته ایم.
بنابراین شرایط به نقطه ای رسیده که ما تا 8 سال آینده اگر در چارچوب بیانیه و توافقی که مبتنی بر این بیانیه تنظیم شده و توافق نهایی می شود حرکت نماییم برای تولید برق یا هر استفاده دیگری به اندازه کافی سوخت در اختیار داریم.پس چشم اندازی که شما در این بیانیه می بینید، چشم انداز مثبتی است.
البته ما در مذاکرات هسته ای باید هزینه ای را پرداخت کنیم ؛اما در قبال این هزینه اعتماد جهانی را به دست می آوریم. به نظر می رسد درست اش هم همین است ما باید اعتماد دنیا را به دست آوریم. در صورت جلب اعتماد طرف های مقابل احساس می کنند همه چیز در شفافیت است و دروغ های اسرائیل و گروه های ضد ایران که به دنبال پروژه ایران هراسی هستند دیگر تاثیر ندارد. ضمنا وقتی تحریم های مختلف از بین برود از شاه کلیدهایی رونمایی می شود که بر تجارت ما تاثیرات خیلی مثبتی خواهد گذاشت.
در مجموع بنده بیانیه لوزان را متواضعانه می دانم و صحبت های کسانی که تندروی می کنند و می گویند ایران امتیاز داده و امتیاز نگرفته را قبول ندارم.امتیاز به همان اندازه ای داده شده که امتیاز گرفتیم. مطمئن باشید اگر آنها به اصطلاح بخواهند مشکلی ایجاد کنند، این امکان وجود دارد که ما از امکانات و توانایی هایمان استفاده کنیم. یعنی اگر طرف مقابل به تعهداتش عمل نکند ما هم می توانیم عمل متقابل انجام دهیم. حال اگر به تعهداتشان عمل کردند ما هم عمل می کنیم.
در دانشگاه صنعتی قم مناظره ای داشتم و در آنجا در پاسخ به سوال مطرح کردم که آن توقعاتی که دلواپسان از صنعت هسته ای مطرح می کنند تناسبی با صنعت هسته ای صلح آمیز ندارد؛ما در این روند مذاکرات از اول تا حال مسیری را طی نموده ایم که در آن استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای دیده شده است.
متاسفانه برخی بر پایه تبلیغات سوئی که بر علیه ایران وجود دارد مبنی بر اینکه ایران به دنبال سلاح هسته ای است حرف می زنند این در حالیست که این طور نیست چرا که ما فتوای رهبری را داریم و این موضوع را حرام می دانیم. بنابراین توقعات، نگرانی ها و دلواپسی هایمان باید در این چارچوب باشد چه بسا همین نگرانی و دلواپسی هایمان حتی مفید باشد؛ یعنی تیم مذاکره کننده از زاویه دیگری هم مسائل را مشاهده و ملاحظه کند و می تواند برای کشور بهتر باشد. ما باید بدانیم دنبال چه چیزی هستیم؛ وقتی صرفا به دنبال صنعت صلح آمیز هسته ای هستیم این بیانیه، بیانیه متواضعانه ای است.
آقای سبحانی شما فرمودید که در دولت احمدی نژاد سیاست خارجی ما یک سیاست تهاجمی بود و به هر حال مذاکراتی هم که در آن زمان انجام می شد تنها مذاکره برای مذاکره بود؟
در دولت های قبل از آن چه ؟آیا آن زمان هم مذاکره برای مذاکره بود؟
در دولت اصلاحات اتفاقاتی که رخ داد متفاوت از وضعیت بعد از دولت ایشان بود. دولت اصلاحات معتقد بود نباید به جایی برسیم که قطعنامه علیه کشور صادر شود ؛چون می دانست وقتی قطعنامه بین المللی زیر فصل 7 بر علیه کشوری مخصوصا اگر در موضوع امنیت جهانی باشد صادر می شود چه تاثیراتی خواهد داشت. یعنی معتقد بود قبل از آن که قطعنامه ای صادر شود می توان کاری کرد اما اگر قطعنامه صادر شد دیگر ما و آژانس اختیاری نداریم و قدرت عمل به دست قدرت های جهانی، اعضای شورای امنیت و 1+5 است.
حتما می دانید که قبلا می گفتند نگوییم تحریم ها موثر هستند ولی اکنون از بالاترین سطح تا پایین همه می گویند که تحریم ها تاثیرگذار است و می خواهیم تاثیر منفی این تحریم های ظالمانه را از روی اقتصاد ملی برداشته و اثر منفی آن بر زندگی مردم از بین برود.
دولت اصلاحات چون به نگاه کارشناسی و حرفه ای احترام می گذاشت به این طرز تفکر احترام می گذاشت یعنی اینکه به هیچ عنوان نباید مسائل را رها کنیم تا برسد به تحریم بین المللی.
بنابراین مذاکراتی که آن زمان انجام می شد همه تلاش بر این بود که ضمن حفظ حقوق هسته ای دچار قطعنامه تحریم نشویم.
اما بعد از اینکه دولت تغییر کرد بلافاصله دبیر شورای عالی امنیت ملی وقت، رئیس جمهور وقت و همه مقامات مربوط و مسئول گفتند که چه ایرادی دارد قطعنامه تحریم علیه کشورمان صادر شود؟ می گفتند قطعنامه تحریم یک ورق پاره است؛ آن قدر قطعنامه تحریم صادر کنند تا قطعنامه دانشان پاره شود ! خلاصه از این دست حرف های عجیب و غریب بیان نمودند و هیچ تلاشی برای اینکه قطعنامه صادر نشود نکردند. در واقع به طور کل رویکرد فرق کرد.
هیچ وقت این خاطره را فراموش نمی کنم؛ بنده در روزهای اول دولت آقای احمدی نژاد مدیر کل خاورمیانه وزارت خارجه بودم که البته دو ماه بعد برکنار شدم. در آن زمان
آقای معاون بین الملل شورای امنیت ملی، من را به جلسه ای دعوت کرد و گفت دستور آقای... این است که دیگر قطعنامه تحریم برای ما خط قرمز نیست و اهمیت اش آن قدر نیست که بخواهیم به آن اهمیت دهیم. بنده در همان جلسه گفتم که این کار اشتباه است چون ما الان فرصت مذاکره داریم و باید از راه اعتمادسازی مشکل را با دنیا حل کنیم. ولی مسیری که در آن 8 سال طی شد اعتماد را از بین برد. حالا ممکن است گفته شود در عوض در آن 8 سال ما پیشرفت کردیم اما ما می توانستیم هم مذاکره کنیم هم قطعنامه نگیریم و هم بیشتر از این پیشرفت نماییم.
منتقدان تیم مذاکره کننده می گویند که موفقیت های نسبی که در مذاکرات حاصل شده به خاطر پیشرفت های هسته ای است که در زمان احمدی نژاد اتفاق افتاده است. ضمن آنکه معتقدند حق غنی سازی از سوی آمریکا در زمان احمدی نژاد به رسمیت شناخته شده است. این ادعا طبق اظهارات آقای صالحی صورت می گیرد؟
در کارهای دیپلماتیک چون منافع مردم وسط است باید هزینه و فایده را حتما در نظر گرفت.
وقتی که اعتماد بین شما و دنیا وجود دارد این اعتماد منجر می شود که بتوان از تکنولوژی برتر دنیا استفاده نمود. ولی وقتی اعتماد نیست نمی توان چنین کرد.استفاده از تکنولوژی هم امروزه نیاز به یک تفاهم بین المللی دارد.
اتفاقا بر خلاف اظهارات مطرح شده باید بگویم در دوره اصلاحات به خاطر وجود اعتماد، بیشترین زیرساخت های صنعت صلح آمیز هسته ای ایران ایجاد شد.
پس این گفته را قبول ندارید که می گویند زمان احمدی نژاد بیشترین پیشرفت های هسته ای رخ داد؟
باید با استدلال سخن گفت. مثلا فرض کنید که می گویند سوخت 20درصد تولید شده است؛ آیا این سوخت یک دفعه ای و به صورت یکباره تولید شده؟ یا یک دختر خانمی در زیرزمین منزلشان غنی سازی کرده است؟! خیر اینگونه نیست و تولید چنین سوختی نیاز به زیر ساخت دارد.اتفاقا باید بگویم صنعت هسته ای کشورمان در سال های 76 تا 84 به دست آمده است؛ یعنی به خاطر وجود اعتماد متقابل ،دنیا امکان استفاده از تکنولوژی چه در زمینه علمی و چه در سایر زمینه ها را به ما داده است. بخشی از این موضوع به پشتوانه تلاش های بچه های زحمتکش فیزیک هسته ای ایران که برخی از آنها توسط اسرائیل و دشمنان ایران شهید شدند انجام شد و بخشی دیگر به دلیل زمینه های نقل و انتقال تکنولوژی بوده است. آنهایی هم که منکر می شوند خودشان می دانند که یک نطنزی بود تا در آن نطنز تلاشی صورت بگیرد. ضمن اینکه این نطنز ربطی به دولت آقای احمدی نژاد ندارد. بنابراین موضوع هسته ای ایران یک موضوع ملی است و برای این موضوع ملی تلاش های زیادی در تمام دوره ها انجام شده است.
در واقع تلاش هایی در زمان احمدی نژاد انجام شده ولی ربطی به خود وی ندارد. اتفاقا اتفاقاتی که در دولت قبل رخ داد باعث شد پیشرفت هسته ای کشورمان با موانعی روبه رو شود.
آقای سبحانی چه شد که آمریکا در دو سال آخر دولت احمدی نژاد غنی سازی را به رسمیت شناخت؟
غنی سازی برای اولین بار در بیانیه لوزان به رسمیت شناخته شد. در این بیانیه رسما ذکر شده که ما می توانیم غنی سازی کنیم و می شود به این سند استناد کرد. در مذاکرات پیشین اصلا به چنین موضوعی برنمی خورید. اصلا پیش از این توافقی نشده است که حال غنی سازی ما به رسمیت شناخته شده باشد ؛شما یک خط بیاورید که دو سال قبل از رفتن احمدی نژاد کمترین توافقی صورت گرفته باشد. در زمان اصلاحات یعنی زمانی که آقای روحانی دبیر شورا بود نیز به ایران گفتند که به شما در سطح پایلوت حق غنی سازی می دهیم. در مورد اینکه آقای صالحی این حرف را گفتند می توان گفت خیلی خوب است که بیاییم در پرونده ای که به نتیجه می رسد بگوییم همه با هم شریک هستیم؛ ما در این باره حرفی نداریم!
ما می گوییم آقایانی که می گویند دلواپسیم بیایند توضیحات را بشنوند و وقتی که شنیدند قانع شوند. اگر هم قانع نشدند کارشکنی نکنند.
به هر حال طبق بیانیه لوزان تحریم های آمریکا ، اتحادیه اروپا و سازمان ملل لغو می شود. البته تحریم هایی که مربوط به هسته ای است لغو می شود ،برخی ها نگویند که چرا فلان تحریم ها لغو نشده است ، آن تحریم ها برای موارد دیگری است و ربطی به مسائل هسته ای ندارد.
شما رابطه ای که با دنیا دارید براساس یک چارچوب و قانون است. من هم معتقدم همه تحریم ها ظالمانه است ولی آیا باید همینطور بنشینیم تا به ما ظلم کنند؟ باید تلاش کنیم که به ما ظلم نکنند و باید جلوی اجماع جهانی را که در دوره گذشته شکل گرفت بگیریم و برهم بزنیم. متاسفانه در دوره گذشته احمدی نژاد اجماع جهانی علیه ایران را ایجاد کرد. یعنی اگر هم اجماع جهانی علیه ایران در دنیا مخالفینی داشت وی با طرح موضوعات و برخی اظهارات مبنی بر اینکه قطعنامه ها بی ارزش است جهان را تشویق به این کار کرد و آنها را به این نتیجه رساند که علیه کشورمان شوند. این اقدامات هنر نیست بلکه کار غلطی است که در سیاست خارجی صورت گرفت.
ما باید کاری کنیم که در دنیا دیدگاه ها علیه ما متحد نباشد و سعی کنیم که همه را به نفع خودمان کنیم. حالا اگر هم آمریکا دشمنی می کند حداقل کاری کنیم که دیگران در کنار این کشور قرار نگیرند. قبل از حضور آقای احمدی نژاد ما سه دوره 8 ساله داشتیم و معتقدم که در همه این سه دوره در راستای حفظ منافع کشور عمل شده است اما متاسفانه دوره 8 سال آقای احمدی نژاد را سیاه می دانم؛ علت آن هم این است که در این دوران نه به کارشناسی اهمیت داده شد و نه تلاشی برای اینکه دشمنان کشور نتوانند با هم متحد شوند صورت گرفت در واقع دیپلماسی تعطیل شده بود.
من واقعا نمی دانم اینکه می گفتند دیپلماسی تهاجمی یعنی چه ؟ دیپلماسی یعنی اینکه تو تلاش کنی هجوم و درگیری نباشد. همیشه جنگ زمانی آغاز می شود که دیپلماسی تمام شود.
من به عنوان یک دیپلمات وظیفه ام این است که برای کشورم تلاش کنم تا مانع جنگ و درگیری شوم و سعی نمایم ضریب امنیت در کشورم بالا رود. دیپلماسی می گوید بایستی منافع کشور در زمینه اقتصاد، سیاست و جامعه تامین شود تا کیفیت زندگی مردم ارتقا یابد.همچنین در کنار ارتقای کیفیت زندگی باید حیثیت مردم نیز ارتقا پیدا کند. همه این مسائل یعنی دیپلماسی.
دیپلماسی به این معنی نیست که ما ظرفیت های استراتژیک نداشته ودوستان و لابی قدرتمند منطقه ای نداشته باشیم. ما اگر دوستان بین المللی نداشته باشیم وقتی یک دشمنی رخ داد نمی توانیم مقابل آن بایستیم. این ها موضوعات شناخته شده ای است که متاسفانه در دولت قبل رعایت نشد و ثمراتش را امروز می بینیم.
توجه داشته باشید هدف گفتگوهای هسته ای فقط این نیست که ما منافع شناخته شده هسته ای خودمان را تثبیت کنیم آن قبلا تثبیت شده هست ؛ما می خواهیم قطعنامه هایی که علیه ایران صادر شده است را کنار بزنیم و جلوی ظلم به کشور رابگیریم. البته فعلا ظلم به کشور نمادش همین قطعنامه های ظالمانه است.
زمانی که آقای جلیلی در راس تیم مذاکره کنندگان حضور داشتند نسبت به انتشار اخبار هسته ای به نوعی یک بایکوت خبری وجود داشت. ولی حالا که مقداری فضا تغییر کرده و جزئیاتی از مذاکرات گذشته منتشر می شود پی می بریم که فی المثل در آلماتی یا در بیانیه ای که در تهران بین سه کشور ایران، ترکیه و برزیل شکل گرفته بود چه گذشته است.بر همین اساس و با یک مقایسه بعضی ها معتقدند امتیاز هایی که آن زمان قرار بوده بدهیم با امتیاز هایی که قرار است طبق بیانیه لوزان بدهیم اصلا قابل قیاس نیست؛ یعنی آن زمان با همه ادعاهایی که وجود داشت امتیازات بیشتری به طرف مقابل می دادیم. نظر شما چیست ؟
متاسفانه همینطور است. در واقع برخی اوقات اتفاقاتی افتاده بود که بهتر است اجازه دهید وارد جزئیات نشویم. به هرحال تاریخ خواهد گفت در آلماتی چه رخ داد.
اما در هرصورت باید سعی کنیم در پرونده ملی هسته ای بالاترین اجماع را ایجاد کنیم. از دلواپسان نیز تقاضا می کنم بیایند حرف هایشان را بزنند و احیانا اگر قابل استفاده است مورد توجه قرار گیرد. حتی معتقدم اگر در برخی امور سیاسی محدودیت ها برداشته شود و کینه های گذشته را فراموش کنیم می تواند به اجماع ملی کمک کند. ما در این شرایط به اجماع ملی نیاز داریم. اگر بتوانیم اجماع ملی را با قدرت بیشتری دنبال کنیم یقینا بهره ای که در مذاکرات می بریم بالاتر خواهد بود.
در مورد ماجرای چگونگی رفع تحریم به هر حال ایران معتقد است که باید یک جا تحریم ها لغو شود ولی طرف مقابل یکسری اظهار نظرهایی می کند که نشان می دهد به لغو یکجای تحریم ها معتقد نیست.از سوی دیگر همانطور که می دانید ما سه مدل تحریم هستیم. تحریم هایی که اتحادیه اروپا انجام داده، تحریم های سازمان ملل و تحریم های آمریکا.تحریم های آمریکا خودش دو دسته می شود؛ تحریم های دولت و تحریم های کنگره. خواهش می کنم یک تحلیل جامع در مورد چگونگی لغو این تحریم ها ارائه دهید. فی المثل در شرایطی که اکثریت کنگره را جمهوری خواهان تشکیل داده اند چگونه قرار است تحریم های این نهاد آمریکایی لغو شود؟
فکر می کنم آنچه که مسلم است مجموعه توافق باید در کنار هم رخ دهد. به نظر می رسد تا نوشتن متن توافق در این مورد نمی توان بیشتر از این سخن گفت. ترجیح من نیست که الان غیر از آن چیزی که در بیانیه است حرف بزنم. آنچه که در بیانیه آمده خیلی واضح است حالا اینکه زمان لغو تحریم ها چه زمانی است و چگونه قرار است رخ دهد بستگی به نوع برخورد دو طرف توافقنامه دارد. به نظرم حتما یکی از نکات مهم متن نهایی همین موضوع خواهد بود. طبیعی است که ما به دنبال این هستیم هر چه زودتر تحریم ها لغو شود.
آنها هم حتما دلشان می خواهد که ما اول آن اقداماتی که پذیرفتیم را انجام دهیم و سپس بحث لغو تحریم ها مورد توجه قرار گیرد. به هر حال حتما هر دو طرف به دنبال این هستند که تفسیر خودشان را از این توافق مطرح کنند و در متن پایانی بیاورند.
اما قاعدتا در متن نهایی همه این مسائل روشن می شود. توجه داشته باشید از آنجایی که مذاکره کنندگان ایرانی تاکنون خطوط قرمز را رعایت کرده اند از این به بعد هم این موضوع رعایت خواهد شد. بنابراین اجازه دهید تا توافق نهایی بیرون بیاید تمام ماجرا مشخص می شود.
دولت آمریکا این توانایی را دارد که کنگره را مجاب کند تا تحریم هایش را لغو کند؟
کسی که متعهد است توافق را اجرا کند دولت آمریکا است و خودش می داند می خواهد با کنگره چه کند. البته اینکه این توان را دارد یا ندارد تاریخ و تجربه می گوید معمولا رئیس جمهور آمریکا می تواند این کار را انجام دهد.شخصا نیز تصور نمی کنم در این خصوص مشکلی وجود داشته باشد.
نظرتان در مورد فشاری که به وزارت خارجه و دولت برای انتشار فک شیت وارد شد، چیست؟
اصرار برخی بر اینکه اظهارنظری اضافه بر آن چیزی که در بیانیه و اظهارنظرهای آقای ظریف و تیم مذاکره کننده بود، شود خیلی مناسب نیست. این اصرار چه از سوی مخالفین توافق باشد و چه موافقین صحیح نمی باشد. آنچه که مسلم است دوستان ما در بیانیه لوزان خطوط قرمز را رعایت کردند. تعهدات دو طرف به گونه ای است که اگر یک طرف به تعهدش عمل نکند آن طرف هم نمی کند یعنی این طور نیست که ما رفتیم یک تعهدی دادیم بدون اینکه روشن نباشد.
آنچه که باید خیلی دقت شود و خواهد هم شد متن نهایی است که باید به امضا برسد و هم ما و هم طرف مقابل را متعهد می کند.
پیام تبریک آقای ظریف به وزیر خارجه جدید عربستان را چه طور تفسیر می کنید؟ به خاطر این پیام تبریک به ایشان انتقاد شد؟
بی دلیل انتقاد شد. به خاطر اینکه این پیام تبریک هیچ مفهوم سیاسی ندارد. ضمن اینکه معتقدم تنها راه حل مشکلات منطقه این است که ایران و عربستان به منظور حل این مشکلات با یکدیگر مذاکره کنند.این مذاکرات در عین حالی انجام شود که هر یک مواضع خودش را دارد.این موضوع چه ایرادی دارد؟
بالاخره هر دعوایی یک جایی و یک زمانی باید به پایان برسد. به نظرم باید این گفتگوها شروع شود.
حال اینکه عده ای می گویند چرا آقای ظریف تبریک گفته است حرف نامربوطی است. ضمن اینکه وقتی وزیر خارجه کشوری که با آن در جنگ نیستیم عوض می شود پیام تبریک ارسال کردن اقدامی روتین است و اهمیت خاصی ندارد.
من حتی از این هم بالاتر می روم و می گویم باید وزرای خارجه دو کشور با هم ملاقات کنند.
آقای عراقچی با آقای مصباح یزدی دیدار کردند و به ایشان گزارش ارائه دادند.این دیدار چه معنی دارد؟
نمی دانم چرا این کار را کرده است ولی کار غلطی هم نیست. ما در حال تلاش برای یک پرونده ملی هستیم و چه بهتر که طرفداران بیشتری را جمع نماییم. البته اگر من بودم این کار را نمی کردم چون می دانم که خیلی تاثیر مثبتی ندارد ولی شاید دوستان ما فکر کردند که تاثیر مثبتی دارد.
*منبع: روزنامه آفتاب یزد
**پژوهش**2002**9131
16/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 87]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها