واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: اولین گام برای احیای حقوق معلمان و کارگران-آفرین چیت ساز اول روز کارگر و معلم امسال در ایران با اتفاقاتی تازه همراه شد. برای نخستین بار تشکل ها و فعالان کارگری و فرهنگی امکان یافتند با انجام راهپیمایی و اجتماع خیابانی مطالبات خویش را بیان کنند و در اتفاقی دیگر، برای نخستین بار بالاترین مقام دولت در نشستی با حضور نمایندگان این دو صنف اعلام کرد که دولت یازدهم حق اعتراض صنفی کارگران و معلمان را به رسمیت می شناسد و از این پس نیز در مسیر احیای فعالیت تشکل های کارگری و فرهنگی گام بر خواهد داشت.
معلمان و کارگران دو صنف پرجمعیت جامعه ایران هستند که نقشی انکار ناپذیر در سرنوشت فرهنگ و اقتصاد جامعه ایفا می کنند. سخنگویان این دو قشر بدرستی در حضور روحانی گفتند که بار اصلی چرخه حیات جامعه بر دوش آنها قرار دارد اما به تناسب این وظیفه دشوار، بهره چندانی از خوان اقتصاد کشور نصیب شان نشده است. همین فاصله میان «خدمت و حقوق» باعث شده طبقه کارگر و معلم در صف اول ناراضیان از شرایط اقتصادی ایران قرار بگیرند.
در جریان انتخابات ریاست جمهوری گذشته، صدای نارضایتی قشر معلمان و کارگران از وضع موجود بلندتر از طبقات دیگر جامعه به گوش رسید. برآورد برخی مراکز تحقیقاتی و جامعه شناسی نیز بر این واقعیت صحه نهاد که طیف کارگری و فرهنگی ایران بیشترین آسیب را از دوران بی ثباتی و مدیریتی دولت های نهم و دهم دیده است. اکنون دولت روحانی در مواجهه با این دو قشر پرجمعیت جامعه با واقعیت های تلخی روبه رو است. از جمله اینکه اعتماد طیف کارگری و فرهنگی به نهادهای تصمیم گیر به دلیل شعار پردازی ها و وعده های بی سرانجام دولت پیشین بشدت آسیب دیده است. از طرفی سطح حقوق و وضع رفاهی آنها در دوران تشدید شکاف های اقتصادی تنزل یافته است به گونه ای که آنها احساس می کنند فاصله میان هزینه و درآمدشان روز به روز بیشتر شده است.
به این صورت دولت روحانی در رسیدگی به مسائل این دو قشر با شرایطی ویژه روبه رو است. برای عبور از این وضعیت، دولتمردان ناگزیرند یک بسته سیاستی کامل مهیا کنند که در آن علاوه بر حل مشکلات مربوط به حقوق و مزایا، برای گشودن گره بی اعتمادی و بدبینی طیف های کارگری و فرهنگی تلاش کنند. دولت یازدهم با این واقعیت روبه رو است که برای ساختن بنیان های اقتصاد و فرهنگ جامعه لاجرم می بایست بر بحران بی انگیزگی اهل کار و تولید(کارگر) و اصحاب فرهنگ و آموزش(معلم) غالب آید.
به نظر می آید که رئیس دولت اعتدال، روز کارگر و معلم را فرصتی مناسب دید تا پیام یک سیاست و یک نگاه تازه را به این دو قشر منعکس کند، مهمترین ویژگی رویکرد جدید روحانی این بود که او کوشید روش های تبلیغاتی و توجیهی که سال ها سنت حاکم بر رفتار دولتمردان با طبقات کارگری و فرهنگی بوده را کنار بگذارد. هر دو سخنرانی روحانی در روز کارگر و معلم به روشنی خطوط نگاه جدید دولت را بیان می کند. خط اصلی نگاه روحانی این بود که به جای شیوه مذموم «انکار و کتمان» باید سنت نیکوی اذعان به واقعیت های تلخ زندگی جامعه کارگری و معلمی را پیش گرفت و بر قصور و تقصیر دولتمردان در قبال این دو قشر مهر تأکید نهاد، بلکه از دادن وعده های فریبنده و ایراد خطابه های پوپولیستی امتناع ورزید. نقطه اوج نگاه روحانی آنجا بود که گفت: «من حق اعتراض معلمان و کارگران را به رسمیت می شناسم.»
بدون شک برای یک سیاستمدار راستگویی و تمکین به واقعیت اولین پیش نیاز توفیق به حساب می آیند، روحانی نیز به تجربه دریافته که برای اعتماد سازی و حل بحران بی انگیزگی در میان طبقه معلمان و کارگران ابتدا باید مدیرانش پذیرای صدای انتقاد آنها باشند. اگر مطالبات و نارضایتی میان این دو قشر انباشته شده، یک دلیل آن این است که مدیران گذشته گوش خود را به روی صدای این طبقات بستند، تا جایی که در برهه ای رنگ امنیتی به مطالبات معلمان و جامعه کارگری دادند که نتیجه آن تعطیلی و انحلال بسیاری از تشکل های کارگری و فرهنگی بود. این درحالی است که در یک جامعه دموکراتیک تشکل های کارگری و صنفی پل ارتباط دولت و جامعه و از عوامل ثبات به حساب می آید. اکنون نیز که دولت آهنگ اصلاح و سامان امور طبقات ضعیف جامعه را دارد برای مدیریت و عقلانی کردن مطالبات لاجرم باید عرصه را برای رونق فعالیت تشکل های صنفی و نهادهای مدنی فراهم سازد، بویژه آنکه جبهه مخالفان دولت در فقدان این تشکل ها می کوشد سوار بر موج احساسات توده جامعه همچنان در تنور مطالبات بدمد و از قشر مظلوم کارگر و معلم برای چالش با دولت بهره گیرد.
*روزنامه ایران/چهارشنبه شانزدهم اردیبهشت 1394
16/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]