واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سهشنبه ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۴ - ۱۱:۱۰
فداکاری را باید از معلمی آموخت که حاضر میشود برای تعلیم و تربیت دانش آموزان در دورافتادهترین نقاط این آب و خاک تدریس کند. کسی که حاضر میشود کیلومترها دورتر از خانه و زندگیش کار کند و به پرورش دانش آموزان نقاط دور دست مشغول شود باید دل بزرگی داشته باشد. بزرگی دل این معلمها را زمانی میتوانی حس کنی که پای درد و دلشان بنشینی و از دغدغه هاشان بپرسی و آن وقت است که می فهمی دغدغههاشان خرید خانه و ماشین و ... نیست و گاهی حتی به اندازه وجود گچ و تخته سیاه و امکانات خوب آموزشی برای شاگردهاشان خلاصه میشود. حقوق و مزایاشان هم آنقدری نیست که بتوانی دلیل رفتنشان را در آن خلاصه کنی و شاید خیلیهاشان خانه و ماشین که هیچ، از جزئیترین امکانات هم محروم باشند. از خاطراتشان هم که می پرسی به بچه ها ختم می شود و با خنده ها و شادیهای شاگردهاشان شادند و از غمها و گریههاشان اشک در چشمهاشان حدقه میزند. روز و هفته معلم را بهانه خوبی دانستم تا پای صحبت تعدادی از معلم های کوچ رو نشسته تا از دغدغه هایشان برایمان بگویند. سید ستار پیرخضری یکی از این معلم های کوچ روی استان کرمانشاه است که از شش سال پیش با عشایر همراه شده و موقعی که به مناطق قشلاقی خوزستان میرود گاهی هفتهها هم خانواده اش را نمیبیند و به آنها سری نمیزند. او به خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه کرمانشاه، میگوید: هیچ وقت از انتخاب شغل معلمی پشیمان نمی شود و علی رغم وجود مشکلات مالی زیاد از انتخاب این شغل پشیمان نشده است. این را که گفت فهمیدم مشکل مالی دارد و حساب دخل و خرج زندگیش درنمی آید و به همین خاطر هم از وضعیت حقوقش پرسیدم و اینکه از شغلش راضی است و او در پاسخ گفت: با تمام حقوق و مزایا ماهیانه یک میلیون و 250 هزار تومان بیشتر دریافتی ندارد. پیرخضری میگوید: شغل معلمی را با عشق و علاقه انتخاب کرده و اگر به 26 سال پیش هم بازگردد دوباره همین شغل را انتخاب میکند. یکی از مهمترین دغدغههای این معلم کوچ رو را که پرسیدم دغدغه اش را در کم شدن تعداد دانش آموزان درفصل تابستان و هنگام بازگشت به مناطق ییلاقی استان خلاصه کرد و گفت: اینکه پس از بازگشت به روستا خیلی از بچه ها دیگر سراغ درس و مدرسه نمی آیند باعث می شود نگرانشان شوم. پیرخضری دلش برای بچه های عشایری و شرایط تحصیل آنها می سوزد و می گوید: گاهی مجبورند برای تشکیل کلاس درس از بچهها بخواهند که تکه موکتهایی را از خانه بیاورند و این تکه موکتها را با نخ و سوزن به هم دوخته و از آن کلاس درس را داخل سیاه چادری برپا میکنند. پیرخضری از خاطراتش هم برایم گفت و اینکه چگونه با گریههای سرباز معلمی که قرار بوده برای معلمی به یکی از روستاهای منطقه عثمانوند اعزام شود و چگونه اشک میریخته و از رفتنش ناراضی بوده و او داوطلبانه جای آن سرباز را گرفته است. دانش فلاحی معلم کوچروی دیگری است که 23 سال است معلم است و بیشتر این سالها را معلم عشایری و روستایی بوده و در آن زمان همزمان با شغل معلمی برای استخدام در چندین شغل دیگر نیز پذیرفته شده و از روی علاقه معلمی را برگزیده است. فلاحی به خبرنگار ایسنا منطقه کرمانشاه می گوید: این شغل شغل انبیا است و به همین خاطر و فقط از روی علاقه آن را انتخاب کردم. این معلم کوچروی کرمانشاهی که همه ساله در موسم کوچ با عشایر همراه شده و به تعلیم و تربیت دانش آموزان عشایر میپردازد، از نظر مالی در مضیغه است و میگوید وضعیت حقوقش قابل قیاس با هم سطح های او در سایر ادارات نیست. فلاحی در پاسخ به این سوال که اگر به 23 سال پیش برگردد بازهم معلمی را انتخاب خواهد کرد، با دلخوری میگوید جواب این سوال برایش سخت است و حرفش را قطع کرد و به گمانم می خواست بگوید اگر به اول بر می گشتم شغل و حرفه دیگری را پیشه می کردم. وی اما در ادامه از خاطرات خوب دوران معلمیش هم گفت و گفت که چگونه هربار شاگردانش را در جایگاه خوبی میبیند حس خیلی خوبی به او دست میدهد. سلیمان محبی مدیرکل آموزش و پرورش استان کرمانشاه نیز اصلی ترین دغدغه معلمها را دغدغه معیشت و منزلت می داند و می گوید: این دو در کنار دغدغه های فراهم کردن شرایط مطلوب برای پرورش دانش آموزان اصلی ترین دغدغه معلمهای سرزمینمان است. محبی با بیان اینکه معلم ها در همه جوامع بشری دارای جایگاه و منزلت هستند، کار معلمی را کاری بزرگ دانست و افزود: معلمها شایسته بهترینها هستند. وی با بیان اینکه مسیر توسعه از آموزش و پرورش میگذرد، رشد و توسعه جامعه را در گرو توجه به آموزش و پرورش دانست و گفت: توجه به آموزش و پرورش باعث میشود نسل آینده کارآمدتر باشند. تهیه از: زهرا مرادی، خبرنگار ایسنا، منطقه کرمانشاه انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 140]