محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844426409
«خطرات و خاطرات»؛ بخش چهل و ششم مناظره با شیخ الازهر و کتاب امام(ره) که به کمک آمد
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: «خطرات و خاطرات»؛ بخش چهل و ششم
مناظره با شیخ الازهر و کتاب امام(ره) که به کمک آمد
شیخ الازهر اصرار داشت که شما اهل سنت را کافر می‌دانید و هر چه دلیل آوردیم قبول نمی‌کرد. چشمم به کتاب تحریرالوسیله امام(ره) افتاد که در قفسه کتاب‌هایش بود و تصمیم گرفتم با استفاده از آن به ادعاهای شیخ پاسخ دهم.
به گزارش خبرنگار گروه سیاست خارجی خبرگزاری فارس، ماموریت در مصر برای دیپلماتی که در یکی از سرنوشت سازترین و پرحادثه‌ترین مقاطع کشور تاریخی مصر و منطقه و همزمان با بیداری اسلامی، سکان نمایندگی ایران در قاهره را بر عهده داشته است؛ می‌تواند بسیار پرخاطره باشد. خاطرات مجتبی امانی رئیس سابق دفتر حفاظت منافع ایران در قاهره ابعاد مختلفی را در بر می‌گیرد. وی خاطرات اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، مذهبی، امنیتی، رسانه‌ای و ... خود را در قالبی داستانی روایت می‌کند. گروه سیاست خارجی خبرگزاری فارس اقدام به انتشار خاطرات وی کرده که چهل و ششمین بخش آن از نظر خوانندگان می‌گذرد. *** ابتدا باید به این مقدمه اشاره کنم که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، توجه به اسلام سیاسی در جهان عرب افزایش یافت. بسیاری از رهبران فکری و علمای جهان اهل سنت، سالهای سال به دنبال تشکیل حکومت اسلامی و یا به تعبیر دقیق‌تر «تطبیق شریعت» و یا همان اجرای احکام اسلامی بودند. آنها دیدند شیعه توانست با رهبری علمای خویش، یک حکومت اسلامی در ایران تشکیل دهد و نام آن را نیز جمهوری اسلامی گذاشتند و توانستند در طول سه دهه قدرت بلامنازع منطقه‌ای شوند. گرچه انقلاب اسلامی ایران و بنیانگذار هوشمند آن، روش تقریبی را در جهان اسلام احیا کرد و در ابتدا نیز مورد استقبال علمای مستقل جهان اسلام قرار گرفت، ولی دشمن تلاش کرد با حمایت سیاسی و تبلیغاتی مدعیان دروغین اسلام و فریب برخی رهبران فکری جهان اسلام، شیعه ستیزی و ایران ستیزی را در جهان اسلام رواج دهد. رژیم صهیونیستی با سلطه‌ای که بر رسانه‌ها داشت، این هراسی را تبلیغ می‌کرد. این حمله همه جانبه، باعث شد برخی از علمای بی بصیرت و درباری اهل سنت نیز فریب بخورند و به جای تمرکز حملات خود بر حکومت‌های فاسد، دیکتاتور و ضد اسلامی عربی، دشمن اول خود را ایران و تفکر شیعه تصور کرده و در این راستا نیرو و امکانات خود را صرف کنند. انقلاب‌های عربی، آتش زیر خاکستر اسلام خواهی را شعله ور کرد، اما در عین حال برخی رهبران فکری و سیاسی اهل سنت که در پرتو این اسلام خواهی و موج بیداری اسلامی، خود را در معرض قرار گرفتن در رهبری نظام‌های سیاسی می‌دیدند، برخلاف سیره انقلاب اسلامی، کوششی در راه تقریب مذاهب نکردند. آنها به جای آن که انقلاب اسلامی ایران را یار و مددکار خود بدانند، تلاش کردند نمونه حاکمیت سنی را در مقابل الگوی جمهوری اسلامی ایران قرار دهند. طبیعی است عربستان سعودی، صهیونیسم، آمریکا و غرب همگی منافع مشترکی در این راستا داشتند. به این ترتیب دشمن تا حدودی موفق شد که برخی نخبگان انقلاب‌های عربی را از مسیر صحیح یعنی به اشتراک گذاری منافع جهان اسلام با ایران منحرف کند. متأسفانه اخوان المسلمین نیز در سطوحی فریب خوردند و به سراب تشکیل یک حکومت اسلامی عربی، با عربستان و آمریکا و غرب به داد و ستد سیاسی پرداختند و در نهایت این بی بصیرتی باعث شد که دشمنانشان با یکدیگر متحد شوند و آرزوی دیرینه گروهی پرسابقه مثل اخوان المسلمین را که ده‌ها سال بدنبال تشکیل حکومتی اسلامی بودند، در چند روز مضمحل و نابود شود. در این دوره چند ده ساله، نظریه‌ای با هدایت‌های پنهان صهیونیست‌ها در درون جهان اسلام شکل گرفت که جهان پس از فروپاشی شوروی سابق را جهانی سه قطبی می‌داند. این سه قطب، شامل آمریکا، غرب و صهیونیسم از یک سو و اسلام سنی و اسلام شیعی می‌باشد. برخی رهبران عناصر تکفیری اسامی محور صلیبی، صهیونی، محور سنی و محور شیعی- فارسی را برای این قطب‌های سه گانه برگزیده‌اند. رهبران عناصر تکفیری اهل سنت درباره اینکه دشمن اصلی آنها کدام محور است، اختلاف نظر دارند. برخی از آنها خطر شیعه را خطر اصلی و رو به رشد دانسته و حاضرند برای از بین بردن شیعه، با محور صلیبی- صهیونی متحد شوند. آنها شیعه را نه یک مذهب از مذاهب اسلام، بلکه یک دین می‌دانند که پیروان آن کافر و مستحق مرگ بوده و جان و مال و ناموس آنها مباح است. برخی دیگر چنین اعتقادی ندارند، ولی با بعضی استنادات تاریخی، مدعی خیانت شیعه به اهل سنت در مقاطعی از تاریخ نظیر ساقط کردن سلسله عباسی توسط مغول و نیز همپیمانی صفویان با اروپاییان علیه عثمانی‌ها اشاره می‌کنند. البته مغالطه آنها در استناد به این حوادث واضح است. جالب توجه است که این تفکر تاثیر خود را در برخی شیعیان نیز گذاشته و عجیب است که این تفکر همزاد و سنی ستیز، توسط کسانی رواج داده می‌شود که ارتباطات آنها با غربی‌ها واضح است. ظاهراً آنها نیز معتقدند که برای از بین بردن اهل سنت، باید با غرب همپیمان شد. برخورداری این افراد از رسانه‌های متنوع و شبکه‌های تلویزیونی و تحریک عوام اهل سنت از طریق ناسزا گفتن به شخصیت‌های مورد احترام اهل سنت، از شیوه‌های آنان است. گفته‌های این افراد، مسبب اصلی تحریک عوام اهل سنت برای قتل شیعیان است. بدیهی است دست پنهان سازمان‌های اطلاعاتی غربی- صهیونیستی در این تحریکات بسیار واضح است. این جریان انحرافی در شیعه و سنی، باعث می‌شود که درگیری اسلام و صهیونیسم، به درگیری شیعه و سنی تبدیل شود. علمای وهابی عربستان سعودی در ترویج تفکر شیعه ستیزی نقش مهمی داشته‌اند که تا امروز نیز ادامه دارد. آنها از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی به نگارش کتاب‌های ضد شیعی و حمایت مالی از آنها روی آوردند. یکی از نمونه‌های سخیف این تفکر را می‌توان در اظهارات امام جمعه مسجد النبی (ص) در اسفند سال 1375 و در هنگامی که رئیس جمهور پیشین کشورمان، آقای هاشمی رفسنجانی و هیأت همراه در صف نماز جمعه نشسته بود، جستجو کرد. شیخ الهذیفی در مقابل رئیس جمهور وقت ایران می‌گوید: چگونه شیعه و سنی می‌توانند با یکدیگر سازش کنند در حالیکه اهل سنت با تمسّک به قرآن و سنت نبوی(ص) دین را زنده نگاه داشته و تکریم کردند و روافض (شیعیان) بطور علنی به اصحاب پیامبر(ص) اهانت کرده و اسلام را نابود کردند. تا زمانیکه شیعیان عقاید خود را ترک نگویند و به اسلام حقیقی نگروند، ما قدمی به سوی آنان بر نخواهیم داشت. خطر شیعیان برای اسلام بیش از یهودیان و مسیحیان است و هرگز نباید به آنان اعتماد کرد. بنابراین مسلمین باید با نهایت احتیاط با آنان برخورد کنند. یکی از کسانی که نظریه جهان سه قطبی را تأیید و از آن دفاع می‌کرد، محمد عماره اندیشمند مصری و عضو شورای علمای ازهر بود. او نیز همانند بسیاری دیگر از علمای اهل سنت از پیروزی انقلاب اسلامی ایران خشنود بود، اما در طول سالهای بعد از آن آگاهانه یا نا آگاهانه، به آهستگی به دامن همان تفکر غلطید که جهان را سه قطبی می‌داند که وظیفه اهل سنت، ایجاد یک محور مستقل در برابر غرب و شیعه است. محمد عماره وقتی مرسی به حکومت رسید، از جمله حامیان او بود. به نظرم او نیز مانند برخی دیگر تصور کرده بود که پس از رسیدن اخوان المسلمین به حکومت مصر، وقت آن رسیده که جهان اهل سنت بپا خیزد و شکوه حکومت عباسی را تجدید کند. او که مدیر نشریه رسمی الازهر بود، رویکردی ضد شیعی به این مجله داد. در همین زمان او یک کتاب ضد شیعی به نام الخطوط العریضه نوشته محب الدین الخطیب را که وقیحانه بسیاری از اتهامات را به شیعه و شیعیان نسبت داده بود، همراه نشریه ماهانه ازهر توزیع کرد. همچنین مصاحبه‌های زیادی را علیه شیعه و اعتقادات آن انجام می‌داد. تصمیم گرفتم با او ملاقات کنم، شاید موثر باشد. وقت گرفتم و همراه یکی از کارشناسان نمایندگی به دیدار او رفتم. او در سالهای 1377 روابطی با علمای ایران داشت، اما بعد از آن ویژگی‌های ضد شیعه او بروز کرد. ملاقات من با وی سه ساعت طول کشید. موضع سرسختی علیه شیعه و علمای آن داشت. اصل بحث او بر این پایه بود که شیعه در کتاب‌های حدیث خود، اهل سنت را کافر می‌داند. مدام به فیش‌هایی که در این باره تهیه کرده بود استناد می‌کرد و می‌گفت در فلان کتاب شما درباره اهل سنت اینگونه نوشته شده است. به وی توضیح دادم که شیعه میراث علمی فراوانی دارد. علمای شیعه تمام احادیثی را که حتی کمترین ظن به صحت آنها وجود داشته، جمع آوری کرده‌اند و از جمله آن مجموعه کتاب‌های بحار الانوار است. توضیح دادم که همه این احادیث معتبر نیستند و علمای شیعه بسیاری از آنها را جعلی و مخدوش می‌دانند. به وی گفتم، من به عنوان یک شیعه حق ندارم بصورت مستقیم از این احادیث فتوا استخراج کنم، بلکه این وظیفه علمای بزرگ ما یعنی مراجع تقلید است که با تحقیق و دقت و اجتهاد، احکام عملی را برای ما معین و فتوا صادر کنند. محمد عماره حرف‌های من را قبول نمی‌کرد و می‌گفت، شما بر اساس احادیثی که من در کتاب‌هایتان یافته‌ام اهل سنت را کافر می‌دانید. وی در برابر پرسش من که شما شیعه را کافر می‌دانی؟، می‌گفت علمای شیعه کافرند و عوام شیعه تقصیری ندارند. نمی‌دانم این اعتقاد قلبی او بود یا اینکه در حضور من نمی‌خواست بگونه‌ای سخن بگوید که من را هم به کافر بودن متهم کند. برای رد هر دو موضوعی که بر آن اصرار می‌کرد (احادیث مورد استناد وی در کتاب‌های شیعه و کافر دانستن اهل سنت توسط شیعه)، از هر دری وارد شدم، او به همان احادیث کتاب‌های شیعه استناد می‌کرد. در این بین در کتاب‌های داخل کتابخانه او که در معرض دید ما بود چشمم به کتاب تحریر الوسیله حضرت امام (ره) افتاد. این کتاب چهار جلدی که به زبان عربی توسط آن حضرت نگاشته شده می‌توانست گفته‌های من را تایید کند. به وی گفتم اگر اجازه بدهید در همین کتاب تحریر الوسیله که توسط بنیان گزار جمهوری اسلامی نوشته شده و در قفسه کتاب‌ها وجود دارد، فتواهایی را نشان شما دهم که ادعای شما را تایید نمی‌کند. محمد عماره سعی می‌کرد حرف را عوض کند. من نیز با سماجت تمام از او می‌خواستم که این کتاب‌ها را به من بدهد تا من ادعای او را جواب دهم. او نیز زیر بار نمی‌رفت. شاید پنج بار این درخواست را از وی کردم و او اینکار را نکرد. در نهایت از همراهم خواستم که این کتاب‌ها را به من بدهد. ابتدا از محمد عماره سوال کردم آیا ازدواج مسلمان با کافر جایز است؟ وی پاسخ منفی داد. فتواهایی را از کتاب حضرت امام درباره مجوز ازدواج شیعه با سنی نشان وی دادم. چند مسئله دیگر که دلالت بر این داشت که اهل سنت از نظر حضرت امام کافر نیستند، به وی نشان دادم و گفتم تا آنجا که من اطلاع دارم هیچیک از علمای شیعه اهل سنت را کافر نمی‌دانند. به محمد عماره گفتم: این برداشت‌های ناصحیح است که امروزه سیل خون را در عراق و سوریه و ... جاری کرده و تمامی این خون‌ها بر گردن علمایی است که درباره شیعه و سنی قضاوت‌های نابجا دارند. احساس کردم محمد عماره خود را به خواب زده و امید نداشتم این سخنان در وی تاثیر جدی داشته باشد. چند ماهی گذشت و محمد مرسی توسط ارتش مصر برکنار شد و حوادث خونینی رخ داد. تقریباً سه هزار نفر از مردم مصر که در تظاهرات خیابانی از مرسی دفاع می‌کردند، در خیابان‌های مصر کشته شدند. محمد عماره به صورت آشکار از مرسی دفاع کرد و به همین علت از جمع علمای بلندپایه ازهر کنار گذاشته شد. وی چند نوار تصویری داشت که اقدام ارتش در برکناری مرسی را محکوم کرده بود. چند ماه بعد از برکناری مرسی و دستگیری همه اخوانی‌ها، مجدداً به دیدار محمد عماره رفتم. صحبتی طولانی با وی داشتم. در ابتدا با توجه به حادثه شهادت شیخ حسن شحاته که به طرز فجیعی توسط گروه‌های تکفیری به شهادت رسیده بود، گفتم آیا او خود را در این جنایت مقصر نمی‌بیند؟ او به شدت از این واقعه تبری جست، اما نمی‌دانم به اشتباهات خود پی برده بود یا نه؟ اما سوالی از من کرد که شاید نشان می‌داد که در افکار خود متزلزل شده و احساس می‌کرد باید شیعه و سنی با یکدیگر متحد باشند. وی با ادعای اینکه شیعیان در زمان مغول و عثمانی‌ها از دشمنان اهل سنت حمایت کرده‌اند، سوال کرد آیا شیعه این بار نیز می‌خواهد از دشمنان اسلام و کسانی که حکومت اسلامی را در مصر ساقط کردند، حمایت کند. توضیحات مفصلی به وی درباره موضع کشورمان در برابر حوادث مصر دادم و به نقش جمهوری اسلامی در حمایت از مسلمانان سنی و شیعه در جهان از بوسنی تا لبنان و از افغانستان تا فلسطین اشاره کردم. گفتم متاسفانه دشمن شناسی اسلام گرایان مصری آن قدر ضعیف بود که به محض آنکه قدرتی نیم بند به دست آوردند، به فکر مقابله با فکر شیعی افتادند و ندانستند که دشمنان اسلام با اصل این دین مخالفند. انتهای پیام/
94/02/05 - 10:53
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها