محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845897953
- زنده باد روزنامه نگاری
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: زنده باد روزنامه نگاری تهران - ایرنا- روزنامه ابتکار در یادداشتی نوشت: وقتی ماندلا به بیماری آلزایمر دچار شد، یکی از روزنامه ها تیتری با این مضمون زد: «ماندلا سرانجام فراموش کرد». اشاره اش به جمله ای بود که سال ها در میان مردم از دهان به دهان و از گوشی به گوشی می چرخید: می بخشم ولی فراموش نمی کنم.
در ادامه این یادداشت می خوانیم: تیتر این روزنامه جالب و هوشمندانه بود. حتی ماندلا هم سرانجام همه انچه را بر او رفته است، فراموش کرد و انگار خصلت ادمیزاد بودن آدمی به همین فراموشی است.
در چند مدت گذشته که دکتر حسین قندی، آلزایمر گرفته بود، به یاد همین ماجرا افتاده بودم. این که وقتی روزنامه نگاری به بیماری فراموشی دچار می شود، چه معانی ضمنی می تواند داشته باشد. روزنامه نگارها، حافظه جهان هستند، حافظه ای تفسیرگر برای اتفاق های دور و نزدیک جهان که می توانند خط روایی و خط ارتباطی آنها با هم را در ذهن خود بیابند و تفسیر کنند.
به هر حال استاد حسین قندی پیش از مرگش، همه اتفاق های تلخ و شیرین دوران روزنامه نگاری و بلکه دوران زندگی اش را فراموش کرد. همه آن تیترهایی که زده بود، همه آن خلاقیت هایی که در تیتر زدن به خرج داده بود و در یک کلام، قندی، روزنامه نگاری را فراموش کرد. اما روزنامه نگاری، قندی را فراموش نمی کند! اتفاق های تلخ و شیرین جهان معاصر، جهان گذشته و بلکه جهان آینده را فراموش نمی کند.
بیش و پیش از همه این ها، روزنامه نگاری ایران اگرچه داغ از دست دادن بزرگانش را بر سینه دارد، اگرچه همین دو سال پیش پدرش، استاد دکتر معتمدنژاد را و پنجشنبه سلطان تیتر زنی اش را از دست داد، اما هنوز پابرجا و زنده است و مرگ این بزرگان موی سپید کرده، یادآور صبغه و سابقه دور و دراز روزنامه نگاری در ایران است. به بیان دیگر اگرچه روزنامه نگاری ایرانی نسل پدرانش را دارد از دست می دهد اما نسل فرزندانش، دختران و پسرانش، سرزنده و پویاست و همه آنچه استاد قندی در روزنامه نگاری فراموش کرده بود، اکنون در ذهن و جان شاگردانش مانده و دارد وظایف حرفه ای اش را انجام می دهد.
از این رو بدیهی است که احترام به استاد قندی، احترام به بزرگسالی روزنامه نگاری در ایران است، احترام به مو سپید کردن روزنامه نگاری در ایران و احترام به تاریخی است که روزنامه نگاران ایرانی می توانند با افتخار بگویند که داشته ماست، دارایی ماست. و چه تلخ که تاریخ روزنامه نگاری در ایران از همان آغازش دچار سانسور بوده است، دچار دهان بستن و دهان دوختن و دهان سوختن و... اما فراموش نکردن.
تاریخ روزنامه نگاری در ایران فراز و نشیب، زیاد دارد. تلخ و شیرین، زیاد دارد. شادی و شکوه، زیاد دارد. با این همه رو به رشد و رو به سربلندی داشته است و امروز در جایی ایستاده است که امیدوارانه به آینده اش می اندیشد و چه خوب که امروز، امید به روشنایی آینده اش بیش از همه دوران هاست.
یاد استاد حسین قندی، معروف به «آقای تیتر» زنده باد و بی فراموشی.
* منبع: روزنامه ابتکار
** اول
05/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها