واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری پانا: پانا گزارش میدهد؛ چراغی که به خانه رواست،به مسجد حرام است/بیماران مرکز سلامی تشنه محبت خبرگزاری پانا: مرکز توانبخشی دکتر سلامی شیراز با حدود 60 مددجو با روش کاردرمانی به درمان بیماران عقب افتاده ذهنی می پردازد.
۱۳۹۴ يکشنبه ۳۰ فروردين ساعت 12:34
به گزارش خبرنگار پانا از فارس، در روزهای آغازین سال نو طی برنامه ای عده ای از خیرین به مناسبت آغاز بهار برای دیدار با بیماران کم توان ذهنی مرکز دکتر سلامی شیراز به دهکده بزرگ سلامی رفتند. وارد دهکده که می شوی زمینی وسیع می بینی که درختان تنومند آن از عمر طولانی حکایت می کنند، جلوتر که بروی ساختمان اصلی را می بینی با حیاط کوچک با باغچه پر از گل و درخت. مهربانی با لبخند به استقبالت می آید و دست تکان می دهد.شاید بیمار عقب افتاده ذهنی باشد، اما چنان مهربان است که ناخودآگاه مهرش عجیب به دل می نشیند. با لیوانی که خودش آب می خورد به گلدان های لبه دیوار هم آب می دهد،گویی با گل ها صحبت می کند. دکتر عنایت الله سلامی در سال 1330 این مرکز را برای درمان و نگهداری از بیماران ذهنی تاسیس کرده است و حال پس از درگذشت دکتر، مرکز یادگاری وی همچنان سرپاست. داخل ساختمان فضایی بزرگ مملو از مهربانی می بینی که با خود می گویی اگر روان سالم ندارند در عوض بیش از بسیاری از افراد سالم مهربانی و عشق در دلشان جا داده اند. از اینکه مهمان دارند خوشحالند،مفهوم واقعی ضرب المثل قدیمی که می گوید مهمان حبیب خداست را عملی می کنند. پسر جوانی که مغزش تشکیل نشده و قدرت تکلم ندارد، دست مهمانان را می گیرد و پیش خود می نشاند. دیگری ما را با خود به اتاق مخصوص سرگرمی و تفریحشان می برد و وسایل را نشانمان می دهد. مدیر روابط عمومی مرکز که در این بازدید همراه ماست،توضیح می دهد : در حال حاضر حدود شصت مددجوی مرد در این مرکز حضور دارند که در حدود 20 نفر بدون خانواده هستند که اصطلاحا بلاصاحب گفته می شوند. حمیدرضا ماندگار گفت: پیش از این تعداد شصت مددجوی خانم نیز در مرکز سلامی در ساختمانی جداگانه با مسئولین خانم نگهداری می شدند که طبق قانون جدید به مراکز دیگر منتقل شدند. وی تصریح کرد: دهکده سلامی دارای زمین های بسیار وسیعی است که اخیرا از طریق فرمانداری خواستند که بخشی از آن را برای کمپ ترک اعتیاد برای معتادان قرار دهند و بخش دیگر برای یک مرکز توانبخشی دیگر قرار دارد که بابت این زمین ها هیچگونه اجاره ای دریافت نمی شود و صرفا برای کاربرد خیریه است. در حال حاضر دو ساختمان برای استفاده مرکز توانبخشی دکتر سلامی می باشد که یکی محل نگهداری مددجویان و دیگری مربوط به انبار و آشپزخانه است. ماندگار گفت: هزینه های مرکز به جز هزینه ای که توسط بهزیستی پرداخت می شود ،مابقی از هزینه های شخصی مرکز تامین می شود.
وی با بیان اینکه نیازهای مرکز مانند نیاز های یک خانه معمولی است گفت: نیازها و مایحتاج هر روز با روز دیگر متفاوت است .و در ادامه افزود: کمک های مردمی به این مرکز چندان زیاد نیست. حمیدرضا ماندگار بیان کرد: یک فرد عادی برای نیازهای روزانه اش تلاش می کند اما مددجویان مرکز تسلیم زندگی هستند و نمی توانند کاری برای تامین نیاز های خود کنند. وی در خصوص احتیاجات مرکز گفت: وضعیت گرمایش و سرمایش مرکز مناسب نیست و منطقه ای که دهکده سلامی در آن واقع شده است به طور کلی از گاز محروم است. هنگامی که به محوطه اطراف ساختمان مرکز نگاهی شود، با فاصله کمی از ساختمان و درختان حیاط مرکز، ساختمان های قدیمی که بیشتر فرو ریخته اند را می توان دید که شاید اگر به جای آن ها محوطه سازی بود در روحیه مددجویان تاثیر بسزایی داشت، همچنین مسیر رسیدن به دهکده هم مثل دیگر خیابان های شهر مورد توجه نیست و مکانی برای خرید و فروش خودرو های دست دوم و تعمیرگاه های مختلف است که مسیر رفت و آمد به دهکده را نامناسب کرده است. دکتر سلامی برای درمان بیماران روانی روش کاردرمانی را انتخاب کرده بود.کاردرمانی در این مرکز به صورت فعالیت های هنری از جمله مجسمه سازی و نقاشی و فعالیت های صنعتی می باشد. از آثار تندیس سازی و نقاشی مددجویان یک موزه در مرکز وجود دارد.در ساختمانی ارگ مانند و قدیمی و تاریک ، تندیس هایی در اندازه واقعی که مددجویان از حالات واقعی بیماری خود ساخته اند، دیده می شود. این موزه نیازمند بازسازی بسیاریست.نقاشی های مختلف دیواری ،عکسهایی واقعی اما قدیمی از بعضی بیماران زیر غباری از تاریخ قرار دارند.در گوشه ای از موزه تعدادی زنجیر دیده می شد،ماندگار در این خصوص گفت:دکتر سلامی در هنگامی که به دست و پا و حتی در موارد به گردن بیماران روانی زنجیر می بستند،غل و زنجیر را از دست و پای بیماران باز کرد.از این رو از جانب سازمان بهداشت جهانی لقب "غل شکن" به وی اعطا شد. ماندگار در پاسخ به سوال خبرنگار پانا در خصوص اینکه تا به حال موردی بوده که بهبود کامل پیدا کند گفت: یک مورد از مددجویان بود که پس از بهبود نسبتا کامل به درخواست خود در مرکز مشغول به کار نگهبانی و مسئول کتابخانه شد و با مرگ طبیعی از دنیا رفت و یک مورد دیگر که هم اکنون نسبتا درمان شده و همچنان در مرکز زندگی و کمک می کند، اما به این دلیل که در بیشتر بیماران عقب افتاده ذهنی در دوران کودکی مغز به طور کامل رشد نکرده است،بهبود کامل بسیار نادر است،همچنین کسی که بیشتر مدت بزرگسالی خود را در یک مرکز توانبخشی گذرانده است در واقع هیچگاه مثل یک فرد معمول نخواهد شد و معمولا هدف و برنامه ای برای زندگی خارج از مرکز ندارند. ماندگار تاکید کرد: مددجویان این مرکز نیاز به حمایت عاطفی دارند، هدف ما این است که جامعه با این بیماران آشنا شوند و به آنان محبت بورزند. پیش از ترک مرکز، لباس هایی که با کمک های مردمی خیرین تهیه شده بود با دستان خود خیرین به مددجویان هدیه شد.
هنگامی که از دروازه مرکز خارج می شدیم سوالی ذهنم را درگیر کرده بود ،این مددجویان چه احساس درونی دارند؟ حقیقتا به چه چیزی می اندیشند؟ گزارش از بهار رزمی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری پانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]