محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804102338
زنبیل سیاهی در مسیر سپیده...
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: نگاهی به زندگی میسترالزنبیل سیاهی در مسیر سپیده...
گابْریلا میستْرال (7 آوریل 1889 - 10 ژانویه 1957) نام مستعار لوسیا دماریا دل پرپتوئو سوکورو گودوی آلکایاگا، شاعر، آموزگار، دیپلمات و فمینیست شیلیایی است. وی نخستین فرد از آمریکای لاتین بود که برنده جایزه نوبل در ادبیات شد. گابریلا میسترال در سال 1957 میلادی، در دهکده دورافتاده در شمال دره الکی، شیلی به دنیا آمد و در روستای مونتهگرانده پرورش یافت. او از سن 15 سالگی آغاز به آموزگاری کرد و بعد از سوی آموزش و پرورش شیلی به عنوان رایزن آموزشی برگزیده شد. در سال 1914 با غزل‌های سه‌گانه اش به نام غزل‌های مرگ برنده جایزه ملی شعر شیلی شد. او همچنین به نمایندگی مردم شیلی در جامعه ملل و پس ازآن در سازمان ملل متحد برگزیده شد. میسترال در سال 1945 به خاطر داستان معروف «دعا به خاطر آنها که خودکشی کردند»، موفق به دریافت جایزه ادبی نوبل شد. گورنبشته وی این جمله است: «آنچه روح برای جسم انجام می‌دهد، همان را شاعر برای مردم خود به جای می‌آورد». شعرهای «گابریلا میسترال» خواننده را به کمک موزیکال بودن بیت‌ها در خود غرق می‌کنند. خصوصیت شعرهای وی این است که این شعرها می‌توانند به‌طور عمیق،خواننده را تکان بدهند و احساس او را برانگیزند. شعرهای وی اغلب سرشار از اندوه و غم و حاکی از مرگ شخصیتی است که بیشتر در نوشته‌های وی به چشم می‌خورد. وی با مرگ مادرش به‌طور عمیقی تحت تاثیر قرار گرفت و بعد غم نوه 17 ساله‌اش هم به آن اضافه شد. با این حال شعرهای وی این امید را می‌دهند که روزی جهان کنونی بهتر از این باشد.«گابریلا میسترال» تخلص شاعرانه خانم بزرگترین بانوی شاعر معاصر آمریکای‌لاتین است. این زن که جهانی‌ترین و موقرترین بانوی شاعر معاصر به‌شمار می‌رود، تنها کسی از نویسندگان و شاعران آمریکای لاتین است که جایزه بین‌المللی نوبل گرفته است.نکته جالب توجه در شعرهای «گابریلا»، توجه وی به حقوق زنان و جهت‌گیری‌های اجتماعی و سیاسی است. «گابریلا» همیشه تلاش کرده تا زن ها بتوانند حق‌شان را بگیرند و جایگاه آموزشی،کاری و اجتماعی‌شان را پیدا کنند.شعر وی با عشق،طبیعت و خوشبختی، بدبختی، دریا و جاودانگی آمیخته شده است.گزیده‌ای از سروده‌های این شاعر در کتابی با نام «شب زنبیل سیاهیست» در ایران ترجمه و در سال 1383 خورشیدی از سوی انتشارات مروارید و نشر گفت‌وگوی تمدن‌ها به انتشار رسیده است.وی در سال 1914 با غزل‌های سه‌گانه‌اش به نام «غزل‌های مرگ» برنده جایزه ملی شعر شیلی شد. وی به نمایندگی مردم شیلی در جامعه ملل و پس از آن در سازمان ملل متحد برگزیده شد.«گابریلا میسترال» تخلص شاعرانه خانم بزرگترین بانوی شاعر معاصر آمریکای‌لاتین است. این زن که جهانی‌ترین و موقرترین بانوی شاعر معاصر به‌شمار می‌رود، تنها کسی از نویسندگان و شاعران آمریکای لاتین است که جایزه بین‌المللی نوبل گرفته است.«گابریلا میسترال» اهل شیلی است و بعد از«روبن داریو»( داریوش ) شاعر بزرگ نیکاراگوئه، بزرگترین شخصیت ادبی آمریکای لاتین به‌شمار می‌رود. شعر وی فوق‌العاده محکم و قوی است و برخلاف سایر بانوان شاعر در آمریکای جنوبی، به هیچ وجه از عشق‌های جسمانی و هوس‌آلود صحبت نمی‌کند. شاید این زن را بتوان یکی از شاعره‌های موقر در تاریخ شعر جهان نام داد. آنچه بیش از هر چیز در آثار شاعرانه این خانم جلب توجه می‌کند، تحسین و تجلیل فوق‌العاده او از احساسات و عواطف مادری و وصف مقام بزرگ مادر است.آثار غزل‌های مرگ (Sonetos de la Muerte) (1914) (برنده جایزه ملی شعر شیلی) ویرانی (Desolacin) (1922) تدریس برای زنان (Lecturas para Mujeres) (1923) نازک‌دلی (Ternura)(مادرید 1924) Nubes Blancas y Breve Descripcin de Chile 1934 بریدن (Tala)(بوئنوس آیرس 1938) گزیده‌ها Antologa (1941) چرخُشت (Lagar)(سانتیاگو، شیلی 1954) Recados Contando a Chile 1957 شعر شیلی (Poema de Chile) (1967)، انتشار پس از مرگنمونه شعری از او:10 فرمانبر شماست تا زیبایی را که سایه خداوند بر زمین است، دوست بدارید.هنر عاری از رب النوع موجود نیست.حتی اگر خالقش را دوست نداشته باشید باید در خور نشانه‌های آن خالق متعال باشید که همانند خود را می‌آفریند.بر شماست تا زیبایی را به‌منظور برانگیختگی طبع خلق نکنید جز به هنگام تزریق خوراک به روح.بر شما نیست تا زیبایی را جز در دلبستگی‌های روحی به عنوان بهانه‌ای در تجمل‌گرایی به کار گیرید.بر شما نیست در جشن‌های شادی یا بازار مکاره در جست‌وجوی زیبایی باشید و هنر خود را آنجا عرضه کنیدزیبایی باید ترانه‌وار از قلبتان برخیزد و برشماست تا پیشگام در تزکیه نفس شوید.بر شماست تا زیبایی را به عنوان مرهمی خلق کنید تا تسلای خاطر انسان‌ها باشد.بر شماست به‌سان مادری که فرزندش را به ارمغان می‌آورد،شما هم هنر خود را از خون جاری در قلبتان به بار بنشانید.زیبایی به‌سان افیونی خواب‌آور نیست بلکه مانند شراب نابی است که درونتان هیجان را شعله ور می‌سازداگر لختی کاستی در حقیقت مرد بودن یا زن بودن‌تانحس شوددر هنرمند بودن‌تان بازنده خواهید شد.بر شماست تا در هر عمل خلاقانه‌ای متواضع تر شویدچرا که فراتر از رویایی انسانی بیش نیستو همیشه نازل تر از شگفت انگیزترین رویای الهی استرویای ماهیت انسانی.تهیه و تنظیم: مهسا رضایی- ادبیات تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 236]
-
گوناگون
پربازدیدترینها