تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804440597
رنگ و رو رفته بودیم
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: رنگ و رو رفته بوديم!
وارد دهکده بازي ها که مي شويد ماجراي، ماجراي «از همه رنگش» است!! اين دهکده با آن چيزي که تصور مي کنيد زمين تا آسمان فرق دارد. اين طور نيست که چيزي شبيه به دهکده هاي قديمي باشد يا شبيه دهکده المپيک خودمان. اين جا پر است از ساختمان هاي چند ده طبقه با امکانات فوق مدرن. از تفريحات و رستوران ها و پاتوق ها هم مي توان نام برد که محل خوبي است براي يک استراحت پيش بازي يا شب بعد از قهرماني. همه اين ها را گفتيم تا به اين جا برسيم که دهکده بازي هاي آسيايي گوانگ جو همان جايي است که مي توانيد هر ورزشکاري را در عين شلوغي بي حد و حصرش به مليت بشناسيد. قرمزها اکثراً چيني هستند؛ با همان لباس هاي متحدالشکل هميشگي شان. يک جوري راه مي روند که انگار قرار است همه شان طلا بگيرند. لباس هاي راحتي شان هم يک شکل است. تي شرت هاي آستين کوتاه قرمزرنگ، شلوارهاي راسته سفيد و قرمز و رفتاري به شدت شبيه به هم. ده تايشان را کنار هم بگذاريد نمي توانيد از همديگر تفکيک کنيد.وقتي با يکي از آن ها رو به رو مي شوي، در يک لحظه مي بيني تعدادشان شد اندازه يک صد نفر. قسمت اعظمي از جمعيت داخل دهکده را همين قرمزپوشان چيني گرفته اند. خودشان ميزبان هستند اما در دهکده زندگي مي کنند. اگر همين لباس هاي متحدالشکل شان هم نبود، تفاوت قائل شدن ميان آن ها و بقيه چشم بادامي ها سخت مي شد. لاجوردي ها، ژاپني هستند؛ همه اجزاي لباس شان هم همين رنگ است. رنگ لاجوردي در فرار چشم شما از يک طرف دهکده به طرف ديگر، چند باري به چشم تان مي خورد. مسئولان کاروان شان داده اند عين لباس هاي مسابقه اي را برايشان گشادتر دوخته اند، با پارچه هاي نازک تر و روان تر. بعد به اسم لباس متحدالشکل راحتي به ورزشکاران شان دادند. اين است که ژاپني ها هم مثل چيني هاي قرمزپوش، رنگ و نشان خودشان را دارند و از اين طريق مي توانيد پيدايشان کنيد.
وسط اين همه يک دست پوش، يکسري هم هستند که البته براي ما بدجوري توي ذوق مي زنند. عرب هاي زرشکي پوش را که مي بيني، مطمئن مي شوي که قطري ها هم براي خودشان آداب و رسوم درست کرده اند. اين ها که حالا ادعاي ميزباني جام جهاني و المپيک را دارند، جوري لباس هاي يک شکل شان را به بقيه نشان مي دهند که هر کسي نداند فکر مي کند قرار است همه مدال ها را بردارند ببرند دوحه. شلوارک هايشان به اندازه شورت هاي بسکتبالي بود. گاهي هم با کاپشن و شلوار وارد دهکده مي شدند که اين هم زرشکي بود و همرنگ پرچم شان. کره شمالي ها، عربستاني ها، تايلندي ها، کره جنوبي ها و چند کشور ديگر هم هستند که براي تفريح در دهکده يا قدم زدن در فضاي باز اين دهکده بزرگ مسکوني، شبيه به هم لباس مي پوشند. اين جا انگار رقابت با داخل زمين ها فرق اساسي دارد. رقابت اين جا روي تيپ و لباس و اعتماد به نفسي است که ورزشکاران دارند. رقبا چشم در چشم همديگر مي شوند، لبخند مي زنند و از کنار هم رد مي شوند؛ اين البته ظاهر ماجرا است. اصل ماجرا همان چند لحظه اي است که از کنار هم رد مي شوند. تمام اعتماد به نفس، اطمينان، خوش لباسي و اتحادشان را به رخ همديگر مي کشند و چند درصد راه پيروزي شان را در همان چند ثانيه طي مي کنند. ايراني ها هم هستند! در دهکده بازي ها، ايراني ها هم حضور دارند. اتفاقاً برخلاف چيزي که فکر مي کنيد، از دور هم قابل تشخيص هستند. براي اين که ماجرا جالب تر شود بد نيست بدانيد که اتفاقاً از روي لباس هايشان هم مي شود آن ها را تشخيص داد. ايراني هايي که در دهکده حضور دارند، لباس هايشان ماجراي همان «از همه رنگش» است. لباس هاي راحتي ورزشکاران، از همان هايي است که در زمين هاي تمريني خودمان مي پوشند. يکي لباس سبزرنگ دارد، يکي قرمز و يکي هم آبي! يکي با شلوار در دهکده قدم مي زند و يکي هم شلوارک به پا کرده. از اين نظر است که مي گوييم ايراني ها هم به راحتي در دهکده قابل شناسايي هستند، البته با بدلباس بودن شان!
اول ما بوديم که شما اين طوري شديد سال 1374 بازي هاي آسيايي تهران، ايراني ها حتي لباس هاي تمريني شان و لباس هاي استراحت شان هم يکي بود. اين کار ايراني ها آن قدر براي کشورهاي شرکت کننده در مسابقات عجيب بود که از همان دوره به بعد، لباس پوشيدن و مرتب پوشيدن و مد و تيپ به رسم اول کشورهنهاي آسيايي تبديل شد. جالب تر اين که در همان دوره، کشور چين که نه پول کافي داشت براي حضور در بازي هاي آسيايي خارجي و نه امکانات مناسبي، با هديه ايراني ها که شامل يک هواپيما بود و صدها دست لباس ورزشي با کيفيت و متحدالشکل، راهي تهران شد و براي اولين بار در مسابقات آسيايي شرکت کرد. از آن سال تا امروز که بازي هاي آسيايي سال 2010 در شهر گوانگ جو به پايان رسيده نزديک به 36 سال مي گذرد. دراين مدت، تغييرات در نوع پوشش ورزشکاران ايراني آن قدر زياد شد که حالا بعد از اين مدت، بايد به دنبال راه حلي براي بازگشت به همان دوران طلايي متحدالشکل بودن مان باشيم. فراموش نکنيم که همين اتحاد در ظاهر، بر اساس نظر کارشناسان و روانشناسان مي تواند تا حدود زيادي اعتماد به نفس را به ورزشکاران ببخشد. تنظيم براي تبيان: حسين محمدي منبع: تماشاگر
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 264]
-
گوناگون
پربازدیدترینها