تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806803893
فيلم هندي در برنامه نود!
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: فيلم هندي در برنامه نود! برنامه نود و مجری اش در مسیر درستی حرکت نمی کنند. مظلوم نمایی و بر طبل بدصدای باورهای سنتی و غلط کوبیدن ممکن است در کوتاه مدت ایول گویانی برای برنامه دست و پا کند، ولی فردوسی پور باید بداند که جامعه ایرانی تحولات بزرگی را از سر گذرانده و در مسیر پس زدن حرفها و ایده ها و آدمهای سنتی و متحجر و پیشرفت به سوی تفکرات و سخنان جدید است. گل - باز هم داستان همان داستان قدیمی است، داستان مظلوم نمایی و تاوان اشتباهات فردی را از دیگران خواستن. این بار هم مثل دفعات قبل بهانه ای پیدا شده با نامی محترم: بزرگداشت پیشکسوتان. اما همیشه نامی به ظاهر محترم هست تا ترجیع بندهای تکراری باز هم تکرار و تکرار شوند. ظاهرا تقدیر ما چنین رقم خورده که تا ابد درگیر مباحثی این چنین بمانیم و چنین که پیداست در هفت آسمان نگاهها و تفکراتمان یک ستاره هم نمی درخشد. برنامه نود که ویترین ورزش(و روزگاری گمان می کردیم حتی فرهنگ) ماست به بهانه بزرگداشت پیشکسوتان به سراغ کسانی می رود که بخشی از تاریخ بلند فوتبال این کشور بوده اند. کارشناس برنامه هم نماد یک منتقد مدرن فوتبال امروز است که بناست بی هراس از کوه سترگ باورهای عامیانه و سنتهای غلط مردمان و بیرحمانه و صریح سخن بگوید. اما آنچه می بینیم باسمه ای است از یک مجلس گلریزان در یکی از زورخانه های قدیمی تهران. زندگی فراز و نشیب دارد و آدمیان بعضی به لطف درایت خودشان و بعضی دیگر سوار بر توسن بخت و اقبال به اوج می رسند و بعضی دیگر از پی نقیض همین دلایل به حضیض فرو می غلطند. اما اینجا که ما زندگی می کنیم بزرگترین فضیلت نالیدن است و گلایه از زمین و زمان. بازیکن خاطره ساز سالهای دور در میزانسنی فیلم فارسی وار و در حالی که عمق تصویر را ماشینهای مدل بالای ستارگان امروزی پر کرده از دستمزدهای پایین خودش و دستمزدهای بالای امروزی ها سخن می گوید و برای ما راهی به جز تاسف باقی نمی گذارد. ستاره دیگری از کنار خانواده بودن می سراید و از اینکه به او ارزش و بها داده نشده گله و شکایت دارد و این سوال بزرگ را بی پاسخ می گذارد که یک ورزشکار چه بر سر خودش آورده که در عرض کم از پانزده سال به چنین هیبت و شمایلی رسیده است؟داستان همان داستان تکراری نالیدن و نالیدن است که البته به ویژگی بزرگ جامعه ایرانی تبدیل شده است. تاسف بار تر از همه اینکه این بازیکنان قدیمی سرخط تمام سخنانشان آن است که ما به عشق مردم بازی می کردیم و به همین دلیل هم از امروزی ها بهتر بودیم. و باز این سوال بی پاسخ می ماند که اگر به خاطر مردم بازی می کردید پس چه جای گلایه از پول امتیازات کم شما و زیاد امروزی ها؟ مشکل همان مشکل قدیمی است: هر کسی از چیزی بیشتر می گوید که کمتر دارد و برای ما عادت شده که خودمان و مقصود اصلیمان را پشت عناوین و نقابهای مقدس و محترم مخفی کنیم. مجری ای داریم و کارشناسی که مرتب برای هم نوشابه باز می کنند و یکدیگر را آکادمیک و مدرن می خوانند و چنان مجلس ذکر مصیبتی برپا می کنند که گویی هر کسی روزگاری بر مرکبی سوار بوده و به حکم زندگی روزگار دیگری وقت پیاده شدنش رسیده و جایش را به دیگری داده، تا آخر عمر برای هر اشتباه یا بدبیاری اش باید تحت پوشش کامل جایی و نهادی قرار بگیرد. جناب فردوسی پور و آقای حاج رضایی! کجای دنیا چنین اتفاقی می افتد که شما مرتب سنگ آن را به سینه می زنید؟ آیا تمام بازیکنان رده های مختلف باشگاهی در انگلستان و ایتالیا و آلمان و اسپانیا تا آخر عمر و صرفا به خاطر اینکه روزگاری بازیکن فوتبال بوده اند قدر می بینند و بر صدر می نشینند؟از خیل بازیکنان بزرگ عده ای توانایی های دیگری هم داشته اند و خودشان را در عرصه های دیگری هم نشان داده اند و مربی و مدیر و مشاور و کارگزار شده اند و عده بسیار بیشتری هم مثل بقیه مردم به زندگی شان پرداخته اند. آیا ادامه دادن این موج مظلوم نمایی و گدایی محبت و منصب کردن در مسیر پیشرفت فوتبال و ورزش و فرهنگ عمومی کشور است؟ضیاء عربشاهی و دیگرانی چون او بر اساس کدام رزومه درخشان و شایستگی نمایان باید از ورزش این مملکت طلبکار باشند؟ از هم نسلان آقای عربشاهی عده ای مربی شده اند و از بین همین مربیان عده ای هم موفق شده اند. مگر تیمهای فوتبال بنگاه محبت یا خانه سالمندان هستند که جناب حاج رضایی می فرمایند همین که تیمهای لیگ یکی پیشکسوتان را به کار بگیرند باعث تقویت روحیه آنها می شوند؟! مدیر یک تیم فوتبال باید به فکر نتیجه گیری و موفقیت تیمش باشد یا در اندیشه روحیه دادن به آدمهای افسرده و بازنده؟ و جالب اینجاست که این سخنان در فوتبالی گفته می شود که در آن برای به دست آوردن نتیجه به هر حربه و دستاویزی متوسل شده و می شوند. و سرانجام کلام اینکه سخنان محمد مایلی کهن حسن ختام خوبی برای برنامه تاسف بار دیشب نود بود. اینکه ما هم به مقیاس روزگارمان پول گرفته ایم و فایده برده ایم و اگر کسانی از نسل ما خودشان مراقب خود نبوده اند به کسی مربوط نیست. برای یک بار هم که شده دیدیم یک نفر بار اشتباهاتش را خود بر دوش می کشد و تاوان شکستهایش را از دیگران مطالبه نمی کند و بساط مظلوم نمایی و روضه خوانی پهن نمی کند. مایلی کهن را اکثریت به چشم یک روشنفکر دارای ایده های مدرن نمی شناسند، اما سخنان دیشب او نشان داد که در این کشور بین القاب و صفاتی که آدمها به آنها شهره شده اند و واقعیت چه فاصله شگرفی موجود است. برنامه نود و مجری اش در مسیر درستی حرکت نمی کنند. مظلوم نمایی و بر طبل بدصدای باورهای سنتی و غلط کوبیدن ممکن است در کوتاه مدت ایول گویانی برای برنامه دست و پا کند، ولی فردوسی پور باید بداند که جامعه ایرانی تحولات بزرگی را از سر گذرانده و در مسیر پس زدن حرفها و ایده ها و آدمهای سنتی و متحجر و پیشرفت به سوی تفکرات و سخنان جدید است. ما از آن نیمکتها و رختکن ها و حرفها و نگاهها گذر کرده ایم و اگر امروز در جای خوبی قرار نداریم نه به دلیل کنار گذاشتن فوتبالفارسی، که اتفاقا به خاطر دور نینداختن کامل همان آدمها و تفکرات است. وظیفه یک برنامه پیشرو و منتقد نه دامن زدن به باورهای غلط پیشینیان و کمک به رشد فرهنگ مظلوم نمایی و تقصیر ناکامیها را به دوش دیگران انداختن، که زدودن غبارهای پرحجم تحجر و تزریق ایده ها و نگاههای مدرن و جدید به فوتبال و ورزش و فرهنگ عمومی جامعه است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 398]
-
گوناگون
پربازدیدترینها