واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: درد دلهاي بافندگان فرش كرمانشاه را ميتوان در نقش بستههاي قالي خواند
داخلي. اجتماعي. فرش.
گزارش از : ناهيد اميري
ما دردهاي دل خويش را با انگشتان پينه بسته و رنج ديده در تار و پود قالي گره ميزنيم، هنرمندان و هنردوستان حرفهاي دل ما را در نقش بستههاي قالي به راحتي ميخوانند و ميبينند.
در ديار غربت هنردوستي ميگفت: من ميتوانم بگويم اين نقش بستههاي روي فرش متعلق به كدام منطقه ايران است ؟ آيا بافندهاش پير است يا جوان ؟ از زندگيش راضي بوده يا نه؟
به راستي تا چه اندازه از نقش بستههاي ما در پهنهي زيباي زندگي قالي ايران خوانده يا شنيدهايد؟!
هر كدام حكايتي زيبا و شنيدني دارد و گاها همراه با رنج و درد كه خواننده و بيننده را ميگرياند. آري من بافندهي فرشم!
در زير زميني نمور و تاريك زير لامپ كم مصرف به ترس از زيادي پول برق قالي ميبافم تا نان خود و سه دختر يتيمم را درآورم، نميخواستم به كسي زحمتي بدهم.
از بخت بدم دار قالي شكست، آه از نهادم برآمد."خداياچه كنم؟! " دست به كمر با پاهاي خسته از پلههاي زيرزمين به بيرون آمدم، به خيري برخورد كردم نميدانم چطور شد از حالم جويا شد.
بياختيار رنجم را با او در ميان گذاشتم، او مرا به تعاوني فرش روستايي دعوت كرد، برايم دار قالي فراهم و وامي دست و پا كردند، بعد از گرفتن جواز از سازمان بازرگاني، براي بيمه شدن به اداره تامين اجتماعي معرفي شدم.
وقتي بيمهچيها شناسنامهام را ديدند، گفتند: " سنت از ۵۰سال گذشته " دوباره آه از نهادم برآمد، به خانه بازگشتم و دردهاي دلم را دوباره بر تاروپود قالي گره زدم.
فرش دستباف كه نقشهاي زيبايش چشم هر بينندهاي را خيره ميكند و زينت بخش خانههاي متمكنين و بيرنجان است، صدها حكايت در تنيدن و بافتن دارد.
از قبل قالي خيليها به نان و نوا رسيدند، كاخها ساخته و پز هنر و هنرمندي دادهاند به غير از بافنده محروم، كه بسان پروانه بر گرد شمع سوخت و آوايي سر نداد.
آري فرش دستباف نماد ملي و فرهنگي ايرانيان است كه به لحاظ اقتصادي و ارزآوري حائز اهميت است و از بعد اجتماعي و اشتغالزايي هم افراد بسياري را به خود جلب كرده است.
اما بافنده و توليدكننده فرش كه ركن اصلي اين هنر ميباشد بخوبي مورد توجه قرار نگرفته و تا زماني كه چنين باشد، صنعت فرش دستباف احيا نخواهد شد.
از قديمالايام پيشكسوتان فرش را به نام " سفره مرتضي علي " ميناميدند، ولي بيعدالتي شد، بعضيها كه زورشان بيشتر بود، سهم كم زوران را كه همان بافندگان بودند خوردند و اينگونه شد كه بركتش هم بريده شد!
در استان كرمانشاه حدود ۲۲هزار بافنده فرش وجود دارد كه سالانه طبق آمار سال گذشته بين ۲۸تا ۳۲هزار مترمربع به ارزش حدود يكصد ميليارد ريال فرش توليد ميكنند.
از ميزان صادرات استان مسوولان آماري ارايه ندادند، اما يكي از صادر- كنندگان فرش استان ميگويد، سالانه معادل يك پنجم ارزش ريالي فرشهاي توليدي از استان به خارج از كشور صادر ميشود.
"قدرتالله احمدي" يكي از توليدكنندگان فرش دستباف در كرمانشاه است كه ۴۰سال سابقه فعاليت در امر فرشبافي دارد.
وي در گفت و گو با خبرنگار ايرنا عمدهترين مشكلات فرش استان را روانه شدن پشمهاي خوب كرمانشاهي به شهرهاي ديگر به علت عدم وجود و تعطيلي كارخانجات ريسندگي و بافندگي ميداند.
اين بافنده باتجربه، پراكندگي و بياطلاعي بافندگان از بازار روز و عدم نظارت كافي و كارشناسانه بر توليدات استان را (توجه به سليقه مصرفكننده و نيازهاي بازار جهاني ) از ديگر مشكلات بافندگان فرش در استان ميداند.
احمدي، نبود ابزار سالم و پيشرفته و عدم مكانهاي مناسب جهت فرشبافي را بر موارد فوق ميافزايد و ميگويد: صنعت فرش دستباف نياز به تقويت و حمايت دارد.
اين توليدكننده نمونه فرش استان كرمانشاه، گفت: جهت ارتقاء صنعت فرش در ايران و استان، مسولان بايد مبتكران را به ساخت دارقالي " تنوماتيكي " تشويق كنند.
وي معتقد است ساخت اين دار قالي در تقليل قيمت تمام شده، ارتقاء كيفيت و حفظ سلامت بافنده تاثير بسزايي دارد.
وي گفت: چون ساخت اين دار قالي مستلزم هزينه بالا است كه از عهده توليد كنندگان و بافندگان خارج است بايد مسوولان حمايت كنند و سرمايهگذاري ساخت اين نوع دارهاي قالي را تامين كنند.
احمدي، استفاده از رنگهاي گياهي طبيعي، حمايت از كارگاههاي متمركز و نيمه متمركز، ايجاد بانك اطلاعات از فرش استان، شناسايي فارغ التحصيلان، ايجاد ارتباط بين بافندگان فرش و ايجاد مركز فروش منحصربه فرشهاي دستباف كرمانشاه در مركز شهر را از عمده راهكارهاي رهايي از مشكل فرش استان ميداند.
چهارشنبه 25 ارديبهشت 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 279]