تور لحظه آخری
امروز : جمعه ، 9 شهریور 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):به وسيله من هشدار داده شديد و به وسيله على عليه ‏السلام هدايت مى‏يابيد و به وسي...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها




آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1813228814




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

آشفتگي مفاهيم سياسي در ايران معاصر (3)


واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
آشفتگي مفاهيم سياسي در ايران معاصر (3)
آشفتگي مفاهيم سياسي در ايران معاصر (3) به راستى چگونه ممكن است مبانى جامعه مدنى و جامعه دينى پارادوكسيكال باشد، اما «توصيه‏هاى» جامعه مدنى با نصيحت ائمه مسلمين، مشورت، مسؤوليت عمومى مسلمانان و امر به معروف و نهى از منكر سازگارى پيدا كند!؟87 آيا آراى سياسى امام خمينى مبتنى بر پلوراليسم و جامعه مدنى (به مفهوم اصطلاحى آن) است!؟88 آيا مى‏توان با قدر متيقن گرفتن از مفاهيم سياسى، انديشه يك انديشمند را از زمينه‏هاى آن جدا كرد و در عين حال به كژتابى مفاهيم دچار نشد؟89 9. مردم سالارى‏ همان گونه كه اشاره شد، «دموكراسى» به مفهوم مدرن با دموكراسى در يونان باستان نوعى اشتراك لفظى دارد و نبايد الفاظ و مفاهيم را از بستر تاريخى و نظام فكرى خود منتزع و حكمى واحد بر آنها حمل كرد. خصلت انديشه مدرن عبارت است از نوميناليسم فلسفى يا نوعى سوبژكيتويسم در نظريه شناخت.90 مهم‏ترين مؤلفه‏هاى دموكراسى عبارتند از: حقوق مدنى، اصل نمايندگى، تفكيك قوا، نظارت قوا، پارلمانتاريسم و مسؤوليت پذيرى.91 همان گونه كه جابرى معتقد است ما معانى مختلفى «ماوراى» دموكراسى قصد مى‏كنيم، در حالى كه خود آن را به خوبى تعريف نكرده‏ايم. فارق اصلى دموكراسى به مفهوم نوين از مفهوم كلاسيك آن، مفهوم مركزى انتخاب است. از ديدگاه وى، شورا غير از دموكراسى است، چون به طور مثال خليفه در نظريه خلافت تنها در مقابل خداوند مسؤوليت دارد. 92 اگر بخواهيم بين مردم سالارى (دموكراسى) و دين نسبتى برقرار كنيم، هم بايد مقصود خود از مردم سالارى را مشخص كنيم، و هم مراد خود از «دين» را، چرا كه دين با قرائت‏هاى متفاوتى ارائه شده است. برخى معتقدند «مردم سالارى دينى» بدعتى در علم سياست محسوب مى‏شود. 93 از آن جا كه نگارنده در جاى ديگر به موضوع فوق پرداخته،94 تنها به اين نكته بسنده مى‏كنيم كه در نسبت سنجى دين و دموكراسى دچار آشفتگى مفاهيم شده‏ايم. مراد محمد خاتمى از واژه ابداعى «مردم سالارى دينى» با تمام ابهام‏هايى كه دارد، به هيچ وجه نمى‏تواند با قرائت محمدتقى مصباح‏95 كه به قرائت خاصى از ولايت مطلقه فقيه رأى مى‏دهد سازگارى داشته باشد، در حالى كه در جامعه ما، هر دو مدافع «مردم سالارى دينى» شناخته شده‏اند! آيا مى‏توان گفت امام خمينى بر خلاف تلقى رايج كه دموكراسى را در برابر اقتدارگرايى و خودكامگى مى‏نشاند، دموكراسى را در برابر استبداد و ظلم قرار مى‏دهد، و در عين حال به قرائت ليبرال دموكرات‏ها - با تفاوت‏هايى - نزديك مى‏شود.!؟96 همان گونه كه يكى از حكماى چينى اشاره مى‏كند: «همه ظلم‏هايى كه در جهان رخ داده، ابتدا بر كلمات بوده است». 10. سكولاريسم‏ در بحث سكولاريسم دو چيز بايد به بحث گذاشته شود: ترادف يا عدم ترادف سكولاريسم و لائيسيته، و تفكيك نسبت دين و سياست از نسبت نهاد دين (روحانيت) از دولت. جواد طباطبايى بر خلاف برخى كتب لغت معتقد است: «گاهى واژه «لائيسيته» را با اصطلاح «سكولار» معادل مى‏گيرند كه به هيچ وجه درست نيست. مفهوم نخست اصطلاحى فرانسوى است و در آغاز براى بيان نظام حكومتى برآمده از انقلاب فرانسه به كار رفت. جز فرانسه، مكزيك و با مسامحه‏اى تركيه كه از اين حيث مقلد فرانسه است، هيچ يك از نظام‏هاى حكومتى اروپايى - مسيحى را نمى‏توان لائيك خواند».97 از ديدگاه وى، لائيك و مشتقات آن از اصطلاحات الهيات مسيحى است و به هيچ وجه نمى‏توان آن‏ها را در مورد اسلام به كار برد،98 چرا كه اسلام اساساً دينى دنيوى است و از اين حيث با مسيحيت تفاوت دارد. ولى به اعتقاد محمدرضا نيك‏فر پيشبرد بحث سكولاريسم به صورت مقايسه وجه گيتيانگى در مسيحيت و بى‏نيازى اسلام به اين امر از بيخ و بن خطاست،99 چرا كه به هر حال در خصوص اسلام نيز بحث عرفى شدن مصداق دارد. به نظر مى‏رسد بحث سكولاريسم هم در خصوص جدايى دين از سياست، و هم تفكيك روحانيت از دولت مطرح باشد. اين در حالى است كه داود فيرحى تصريح مى‏كند كه سكولاريسم اسلامى جدايى دين از دولت است، نه جدايى دين از سياست.100 جابرى نيز تأكيد مى‏كند كه سكولاريسم در غرب فقط رها شدن از تقييدات كليسا است، نه خود دين.101 برخى پيشنهادات بحران مفاهيم در ايران معاصر خاص علوم سياسى نيست، و شايد به شكلى در ديگر شاخه علوم انسانى نيز وجود داشته باشد. فرهنگستان زبان و ادب فارسى و همچنين وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى كوشش‏هايى در راستاى معادل سازى واژگان اجنبى داشته‏اند؛ به طور مثال در جزوات «اصول و ضوابط واژه گزينى»، و واژه‏هاى مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسى به برخى معادل‏هاى فارسى برمى‏خوريم. در عين حال عدم شيوع اين گونه كوشش‏ها را بايد در چند امر جست‏و جو كرد: كامل نبودن اين گونه مجموعه‏ها، دير بودن معادل‏گذارى‏ها (از ورود و شيوع واژگان خارجى)، غير عملى بودن كاربرد برخى معادل‏ها، تبليغ ناكافى منشورات فرهنگستان زبان و ادب فارسى و ملتزم نبودن مراجع ذى صلاح به كاربرد آنها. به طور مثال در حالى كه واژه همايش در مقابل واژه فرانسوى «كنگره» (نشست‏هايى كه شركت كنندگان آنها نمايندگان دولت‏ها و سازمان‏ها يا متخصصان امور فرهنگى و ادبى و اجتماعى و سياسى هستند، همانند كنگره ملى هند و كنگره صلح) نهاده شده،102 در عمل تمايز چندانى از «كنفرانس» و «سمينار» پيدا نكرده است. در اين جا به شكل مشخص به دو پيشنهاد در راستاى خارج شدن از بحران مفاهيم در علوم سياسى اشاره مى‏شود: اول: برخورد فعال و مسؤولانه فرهنگستان زبان و ادب فارسى و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى در زمينه يكسان سازى ترجمه لغات جديد و استفاده از واژگان مناسب در زبان فارسى (بالأخص در بازار پررونق ترجمه كتاب)؛ دوم: توجه اساتيد گرامى علوم سياسى به ضرورت تدوين فرهنگ‏ها و دانشنامه‏هاى اجتماعى و سياسى به زبان فارسى، به نحوى كه ابتدا واژگان و مفاهيم علوم انسانى و علوم اجتماعى به شكل عام در آن بحث گردد و معانى مختلف از يك واژه تبيين شود، و سپس اين مهم را در حوزه علوم سياسى پى گيرند. ما به منابع و مراجعى نياز داريم كه در درجه اول اصطلاحاتى همچون رويكرد، رهيافت، مدل، نظريه، مكتب و نهضت را توضيح دهند، و در درجه دوم در خصوص علوم سياسى با ايضاح كاربردهاى مختلف واژگانى همچون انديشه سياسى، نظريه سياسى، فلسفه سياسى، ايده سياسى و حتى فقه سياسى، محققان را در كاربرد صحيح آنها يارى رسانند. پيشنهاد اول به شكل و صورت لغات و واژگان در علوم انسانى مربوط مى‏شود، و پيشنهاد دوم به اصلاحات محتوايى آنها در رشته علوم سياسى. اميد آن روز را داريم كه با كوششى دو چندان، از آشفتگى روزافزون مفاهيم در جامعه خود - كه تا اندازه زيادى با گسترش سريع وسايل ارتباط جمعى و جهانى شدن شدت گرفته - جلوگيرى كنيم. پی نوشت ها: 87. همان. 88. بيوك قربانى، «پايه‏هاى نظرى پلوراليسم در جامعه مدنى اسلامى ايران»، در: سازمان مدارك‏انقلاب اسلامى، پيشين، ص 681 - 696. 89. عماد افروغ، پيشين، ص 56 - 57. 90. موسى غنى‏نژاد، پيشين. 91. حسين بشيريه، درسهاى دموكراسى براى همه (تهران: نگاه معاصر، 1380) ص 105 - 138. 92. سيد صادق حقيقت، «در باب نسبت‏سنجى دين و دموكراسى»، همايش مردم سالارى دينى، 1382. 93. محمدتقى مصباح، «مردم سالارى دينى»، مجله معرفت، ش 68 (مرداد 1382). 94. عماد افروغ، پيشين، ص 108. 95. فرهنگستان زبان و ادب فارسى، واژه‏هاى مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسى، ج 2 (بهمن 1377). 96. محمد عابد الجابرى، الديمقراطية و حقوق الانسان، بيروت: مركز دراسات الوحدة العربية، 1994، صص 13 - 16. 97. خشايار ديهيمى، «مردم سالارى دينى، بدعت در علم سياست»، مجله آفتاب، ش 29 (دى و بهمن 1381). 98. جواد طباطبايى، ديباچه‏اى بر نظريه انحطاط ايران، تهران: نگاه معاصر، 1380: ص 321. 99. جواد طباطبايى، «تجددى ديگر»، روزنامه همشهرى (5/4/1382). 100. محمدرضا نيكفر، «طرح يك نظريه بومى درباره سكولاريزاسيون»، مجله آفتاب، ش 27 (تير ماه 1382). 101. داود فيرحى، «گام‏هاى لرزان سكولاريسم در جوامع اسلامى»، روزنامه ايران (26/3/1381). 102. الجابرى، المصدر، ص 171.* ارسال مقاله توسط عضو محترم سایت با نام کاربری : sm1372/خ





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 408]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن