محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826531386
رقابت بر سر هارمونی تکامل
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: دانش - برگزیدگان رقابت شعر علمی نیویورکتایمز به مناسبت سالگرد تولد داروین معرفی شدند. محمدجواد ترابی: برگزیدگان رقابت شعر علمی به مناسبت سالگرد تولد داروین معرفی شدند. این رقابت را وبلاگ تیرنی‌لب، وابسته به نشریه نیویورک تایمز به راه انداخت. در این رقابت از مجموع 60 اثر رسیده، دو قطعه موسیقی در دو بخش داروین و غیرداروین انتخاب شد. قطعه «من زیرکم» اثر ری جسل، برنده بخش غیر داروین شد و قطعه «آقای داروین، آقای والاس، آقای متئو» اثر دیوید هین، جایزه بخش داروین این رقابت را از آن خود کرد. تیرنی‌لب این رقابت را در ابتدای فوریه / بهمن گذشته به راه انداخت. در این رقابت از علاقه‌مندان خواسته شده بود تا متن اشعار علمی خود را درباره داروین در انتهای این یادداشت وبلاگ در بخش نظرات قرار دهند. دیوید هین در قطعه موسیقی «آقای داروین، آقای والاس، آقای متئو»، درباره آقای متئو می‌نویسد. متئو، درخت‌شناسی بود که دو دهه پیش از داروین به فرآیند انتخاب طبیعی پی برده بود؛ اما بخت و اقبال کم او باعث شد تا مردم، او را تا زمان به شهرت رسیدن داروین نشناسند. برگزیدگان این رقابت را ریچارد میلنر، آهنگساز نمایش تک نفره «چارلز داروین: زنده و در کنسرت» تعیین کرد. میلنر با بیان تاریخ مفید کشفیات دوران داروین درباره قطعه موسیقی دیوید هین چنین اظهار نظر کرد: «با فراخوانی رایحه موسیقی دریایی امواج غلتان، آقای هین ما را سوار بر کشتی بیگل به سفری به سوی جاهای دورافتاده‌ای می‌برد که داروین جوان را صداکرده بود: مالدیو، تاسمانی، سنت‌هلن و جزایر گالاپاگوس. من خودم مسحور این زیرکی شدم». مروری بر تاریخ انتخاب طبیعیطرفداران داروین خیلی زود پس از داروین، آلفرد راشل والاس، طبیعت‌شناس جوان برجسته را شناختند. نظریه انتخاب طبیعی به طور مستقل، زمانی که بیماری مالاریا در مالزی فراگیر شده بود، به ذهن والاس خطور کرد. والاس با ایجاد اشتیاق در داروین سبب شد داروین، کتابی را که 20 سال از نوشتنش اجتناب می‌کرد، ظرف 13 ماه به پایان برساند. اما ترانه هینز، به پاتریک متئو، یکی دیگر از مدعیان ناشناخته این نظریه نیز اشاره می‌کند. متئو، درخت‌شناس حرفه‌ای ایرلندی است که 26 سال پیش از انتشار مقاله مشترک چارلز داروین و آلفرد راشل والاس؛ کتابی فنی در مورد درخت‌شناسی و درختان دریایی به نام «On Naval Timber and Arboriculture» در سال 1237 / 1858 نوشت و در آن به اختصار راجع به انتخاب طبیعی نوشته بود؛ اما این نوشته با بی‌توجهی روبرو شد. پس از آن که کتاب مشهور داروین، «درباره منشا گونه‌ها» جهان علم را در سال 1238 / 1859 شوکه کرد، متئو در واکنش به داروین اعلام کرد که نخستین بار، وی انتخاب طبیعی را مطرح کرده است. داروین که چندین دهه برای گردآوری داده‌ها وقت گذاشته بود، پذیرفت که از اعلام این موضوع، خشنود است و «آزادانه تصدیق می‌کنم که آقای متئو، سال‌های بسیاری از من جلوتر وارد شده بود. اما هیچ‌کس شگفت‌زده نخواهد شد، چرا که نه من و ظاهرا نه هیچ طبیعت‌شناس دیگری اظهارات آقای متئو را نشنیده است.» بعدها وقتی که «کاشف» قدیمی‌تری برای انتخاب طبیعی پیدا شد، داروین طعنه بامزه‌ای را در تاریخ ثبت کرد. ویلیام سی.ولز، پزشک اسکاتلندی-آمریکایی (1757-1817) نظریه‌ای مشابه را در مقاله‌ای به همان اندازه ناشناخته مطرح کرده بود که این مقاله، یک سال پس از مرگش یعنی در سال 1197 / 1818 منتشر شد. داروین در سال 1244 / 1865 بر اساس آموخته‌های ولز، به یکی از دوستانش نوشت: «بنابراین پاتریک متئوی پیر، نخستین فرد نیست و او نمی‌تواند یا نباید خودش را کاشف اصل انتخاب طبیعی معرفی کند». دیوید هین زیرکانه، ترانه خود را با متئو به پایان می‌رساند. بیتی اضافی درباره ولز مطمئنا باعث می‌شد تا سنگینی شعر بیگل، آن را غرق کند. از سوی دیگر، آلفرد راشل والاس همیشه مهربان که از سوی داروین به عنوان همکار جوان در کشف انتخاب طبیعی مورد تصدیق قرار گرفته، اظهارنظر کرده که اعتبار کشف به این ربط ندارد که چه کسی زودتر این نظر را بیان کرده است، بلکه به شخصی تعلق دارد که جهان را به این حقیقت متقاعد می‌کند. والاس در ادامه متواضعانه گفت این کاری بود که هیچ‌گاه نتوانستم انجامش دهم. متن کامل این شعر از این قرار است. (برای دسترسی به متن انگلیسی و ترانه، اینجا را کلیک کنید) «آقای داروین روی کشتی بیگل، اقیانوس‌ها و دریاها را درنوردیدتا به جنوب آمریکا و تاهیتی و نیوزلند، مالدیو،تا به استرالیا و تاسمانی، جزیره کیلینگ و سنت‌هلنا،تا به اسنشن و مائوریتیوس و برزیل، دِوردز و جزایر گالاپاگوس برودآقای داروین روی کشتی برای 5 سال دوردست‌ها را درنوردید آقای داروین در سفرش به گیاهان نگریست، به چارپایان و پرندگاناو از آنها طرح کشید، نمونه جمع کرد و مقاله‌ای حجیم نوشتاو به سوسک‌ها، سوسمار‌های درختی، لاک‌پشت‌های غول‌پیکر و پرندگان بزرگی که نمی‌توانستند پروازکنند، نگریستاو به سهره‌ها، قورباغه‌ها و بزمجه‌ها، نوک‌اردکی‌ها، پلاتیپوس‌ها و آلباتروس‌ها نگریستآقای داروین از این‌که از کجا آمده، شگفت‌زده شد و خیلی زود به ایده‌هایی رسید آقای داروین وقتی به خانه برگشت، این ایده‌های جدید را دوباره نوشتاما او نمی‌خواست که کسی را دلخور کند و به همین خاطر آنها را به کسی نگفتبیست سال بعد، آقای داروین نامه‌ای از آقای والاس دریافت کردکه حالا این مرد جوان، درست همان چیزی را که آقای داروین کشف کرده بود، کشف کردهبر سکان کشتی بیگل، آقای والاس هم همین نظرات مشترک را داشت آقای داروین و آقای والاس برای مدتی یک گروه شدنداما آقای داروین در کتاب بزرگش در هزار و هشتصد و پنجاه و نه صفحه نوشت«درباره منشا گونه‌ها با انتخاب طبیعی»همه این کتاب را خواندند، هرکس نظری داشتکتاب بزرگ آقای داروین رابرخی ستایشش کردند، برخی سرکوبش کردند آقای متئو یک باغبان بود؛ وقتی که کتاب داروین را خواندنامه‌ای به او نوشت که «فقط یک نگاه به کتابی بیانداز که من درست 30 سال پیش نوشتم، من هم همین را گفته بودم»هیچ‌کس گوش نکرد و آقای متئو و آقای والاس فراموش شدندحالا پس از این همه سال، ما فقط کتاب آقای داروین را به یاد می‌آوریم حالا که به انتخاب طبیعی فکر می‌کنیاز فکر کردن به این دو فراموش شده دریغ نکننام‌هایشان را به یاد آور، به اختصار آنها را به خاطر بیاورآلفرد راشل والاس و پاتریک متئو را.» بخش غیر دارویندر بخش مسابقات غیر داروین؛ ری جسل که خواننده‌ای در خیابان برادوی در منهتن نیویورک است، از زبان انیشتین درباره رقبای تاریخی‌اش شعری سروده است که با کلیک در اینجا می‌توانید به متن و آوازش دسترسی پیدا کنید. این‌گونه نوشته است: «به افتخار رامبراند و امانوئل کانت، دو بار هورا بکشید.اما من، من باهوشم!اسکندر بزرگ،در مقایسه با من، در رتبه سوم استدرست مثل پاگانینی!ایگور استراوینسکی، نیجینسکی و مینسکی هم هستندو البته هومر که ... تاییدش می‌کنم.نیوتن و نیچه هم هستندو پاولوف که هلویی بوداما من، من خدای علم ام!»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 381]
-
گوناگون
پربازدیدترینها