محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855517873
سلام بر باب الحوائج حضرت موسي بن جعفر(ع)
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: دستي رسيد بال و پرم را كشيد و رفت / از بال من شكسته ترين آفريد و رفت خون گلوي زير فشارم كه تازه بود / با يك اشاره روي لباسم چكيد و رفت نام امام هفتم ما، موسي و لقب آن حضرت كاظم (ع) كنيه آن امام «ابوالحسن»و «ابوابراهيم» است. شيعيان و دوستداران لقب «باب الحوائج» به آن حضرت داده‌اند. تولد امام موسي كاظم (ع) روز يكشنبه هفتم ماه صفر سال 128هجري در «ابواء» اتفاق افتاد. دوران امامت امام هفتم حضرت موسي بن جعفر(ع) مقارن بود با سالهاي آخر خلافت منصور عباسي و در دوره خلافت هادي و سيزده سال از دوران خلافت هارون كه سخت ترين دوران عمر آن حضرت به شمار است. امام موسي كاظم(ع) از حدود 21سالگي بر اثر وصيت پدر بزرگوار و امر خداوند متعال به مقام بلند امامت رسيد، و زمان امامت آن حضرت سي و پنج سال و اندكي بود و مدت امامت آن حضرت از همه ائمه بيشتر بوده است، البته غير از حضرت ولي عصر (عج). صفات ظاهري و باطني و اخلاق آن حضرت: حضرت كاظم (ع) داراي قامتي معتدل بود. صورتش نوراني و گندمگون و رنگ مويش سياه و انبوه بود. بدن شريفش از زيادي عبادت ضعيف شد، ولي همچنان روحي قوي و قلبي تابناك داشت. امام كاظم به تصديق همه مورخان، به زهد و عبادت بسيار معروف بوده است. موسي بن جعفر از عبادت و سختكوشي به «عبد صالح» معروف و در سخاوت و بخشندگي مانند نياكان بزرگوار خود بود. از حضرت موسي كاظم روايت شده است كه فرمود:«پدرم (امام صادق (ع) ) پيوسته مرا به سخاوت داشتن و كرم كردن سفارش مي‌كرد». امام ( ع ) با آن كرم و بزرگواري و بخشندگي خود لباس خشن بر تن مي‌كرد، چنانكه نقل كرده‌اند:«امام بسيار خشن پوش و روستايي لباس بود» و اين خود نشان ديگري است از بلندي روح و صفاي باطن و بي اعتنايي آن امام به زرق و برق‌هاي گول زننده دنيا. امام موسي كاظم(ع) نسبت به زن و فرزندان و زيردستان بسيار با عاطفه و مهربان بود. هميشه در انديشه فقرا و بيچارگان بود، و پنهان و آشكار به آنها كمك مي‌كرد. برخي از فقراي مدينه او را شناخته بودند اما بعضي -پس از تبعيد حضرت از مدينه به بغداد - به كرم و بزرگواريش پي بردند و آن وجود عزيز را شناختند. امام كاظم(ع) به تلاوت قرآن مجيد انس زيادي داشت. قرآن را با صدايي حزين و خوش تلاوت مي‌كرد. آن چنان كه مردم در اطراف خانه آن حضرت گرد مي‌آمدند و از روي شوق با شنيدن قرآن گريه مي‌كردند. نشر فقه جعفري و اخلاق و تفسير و كلام كه از زمان حضرت صادق(ع) و پيش از آن در زمان امام محمد باقر(ع) آغاز و عملي شده بود، در زمان حضرت امام موسي كاظم (ع) نيز به پيروي از سيره نياكان بزرگوارش همچنان ادامه داشت، تا مردم بيش از پيش به خط مستقيم امامت و حقايق مكتب جعفري آشنا گردند، و اين مشعل فروزان را از وراي اعصار و قرون به آيندگان برسانند. خلفاي عباسي بنا به روش ستمگرانه و زياده روي در عيش و عشرت ، هميشه درصدد نابودي بني هاشم بودند تا اولاد علي(ع) را با داشتن علم و سيادت از صحنه سياست و تعليم و ارشاد كنار زنند ، و دست آنها را از كارهاي كشور اسلامي كوتاه نمايند . امام كاظم(ع) سالها مورد اذيت و آزار و تعقيب و زجر بود و در مدتي كه از 4 سال تا 14سال نوشته‌اند تحت نظر و در تبعيد و زندانها و تك سلولها و سياهچال‌هاي بغداد - در غل و زنجير - به سر مي‌بردند. امام موسي بن جعفر(ع) بي آنكه - در مراقبت از دستگاه جبار هاروني -بيمي به دل راه دهد به خاندان و بازماندگان سادات رسيدگي مي‌كرد و از گردآوري و حفظ آنان و جهت دادن به بقاياي آنان غفلت نداشت. آن زمان كه امام (ع) در مدينه بود ،هارون كساني را بر حضرت گماشته بود تا از آنچه در گوشه و كنار خانه امام (ع) مي گذرد، وي را آگاه كنند. هارون از محبوبيت بسيار و معنويت نافذ امام(ع) سخت بيمناك بود. عاقبت آن امام بزرگوار در سال 183هجري در سن 55سالگي به دست مردي ستمكار به نام سندي بن شاهك و به دستور هارون مسموم و شهيد شد. شگفت آنكه ،هارون با توجه به شخصيت والاي موسي بن جعفر(ع) پس از درگذشت و شهادت امام نيز اصرار داشت تا مردم اين خلاف حقيقت را بپذيرند كه حضرت موسي بن جعفر (ع) مسموم نشده بلكه به مرگ طبيعي از دنيا رفته است، اما حقيقت هرگز پنهان نمي‌ماند. بدن مطهر آن امام بزرگوار را در مقابر قريش -در نزديكي بغداد - به خاك سپردند. از آن زمان آن آرامگاه عظمت و جلال پيدا كرد و مورد توجه خاص واقع شد و شهر كاظمين از آن روز بنا شد و روي به آبادي گذاشت. ك/4 7536/1968
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 200]
-
گوناگون
پربازدیدترینها