واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: كل ماجرای فیلم، شرح سفر پسری نوجوان با مردی است كه بزودی قرار است ناپدریاش شود؛ یعنی 2شخصیت در موقعیتی كاملاً انسانی قرار میگیرند و موتور محرك داستان، روابط میان این دو است... مهدی رحمانی كارگردان 31 ساله اصفهانی، فارغالتحصیل رشته فیلمسازی از دانشكده صداوسیماست و فعالیتش را با ساخت فیلمهای كوتاه و مستند آغاز كرد. 2 مستند كوتاه «پسران پاییز» و «عاشقانههای پل» جزو آثار مطرح كارنامه این فیلمساز جوان محسوب میشوند كه چند دوره در جشنوارههای بینالمللی حضور داشتند. او همچنین مجموعه مستند «آشیانهای بر باد» را برای مركز مستندسازی تلویزیون ساخته و امسال با نخستین فیلم سینماییاش «دیگری» در جشنواره فجر حضور دارد. نمایش جشنوارهای «دیگری» چطور بود و تا چه حد با انتظاراتی كه داشتید مطابقت داشت؟با اینكه صدای سالن و كیفیت آپارات وضعیت مطلوبی نداشت، اما در نمایش ویژهای كه برای اهالی مطبوعات و نویسندگان سینمایی برگزار شد، بیشتر كسانی كه فیلم را دیدند رضایت نسبی داشتند. با توجه به این كه اولین فیلم نمیتواند بدون اشكال باشد، در مجموع از نمایش فیلم و بازخوردهایی كه دریافت كردیم، راضی هستم. به نظر خودتان نقاط مثبت و قابل بحث «دیگری» كدام است؟بازیهای فیلم یكدست و روان هستند و به نظرم 2بازیگر اصلی (محمدرضا فروتن و مریلا زارعی) یكی از بهترین بازیهای كارنامه حرفهایشان را در این فیلم به نمایش گذاشتهاند. بازیگران نقشهای فرعی نیز بازی قابل قبولی ارائه كردهاند كه از آن جمله میتوانم به مهران رجبی، اصغر بیچاره و اصغر نقیزاده اشاره كنم كه قسمتی از بار طنز فیلم را به دوش میكشند. موسیقی فیلم نیز با استقبال منتقدان مواجه شد، ولی مهمترین تعریفی كه شنیدم درباره ساختار كلی فیلم بود كه میگفتند یكپارچه و خوشساخت از كار درآمده است. مهمترین نقدهایی كه به فیلم میشد چه بود؟عمدهترین نقدی كه درباره دیگری شنیدم، به ساختار داستان و بافت دراماتیك فیلمنامه برمیگشت. ضمن اینكه برخی نویسندگان سینمایی اشاره كردند كه ساختار بصری و قابهای فیلم قدری از مد افتاده و قدیمی به نظر میرسد كه البته با آنها همعقیده نیستم؛ اما بخش اصلی نقدها به فیلمنامه و روند كلی داستان بازمیگشت، چون «دیگری» فیلمی شخصیتمحور است و حس درونی این فیلم از فیلمنامه و روابط میان شخصیتها سرچشمه میگیرد. فیلمنامه «دیگری» و خط اصلی داستان از كجا آمد؟ آیا ایده اولیه متعلق به شما بود یا از ابتدا بر اساس فیلمنامه مهران كاشانی فیلم را ساختید؟ابتدا قرار بود طرح دیگری را به فیلمنامه تبدیل كنیم، اما فیلمنامه اولیه كه «جایی نزدیك زمین» نام داشت به دلیل اشكالاتی كه از سوی مسوولان به آن وارد شد، كنار گذاشته شد و مهران كاشانی مشغول نگارش فیلمنامه جدیدی شد كه در نهایت به همین فیلم «دیگری» تبدیل شد. طرح فیلمنامه جدید را خود كاشانی ارائه كرد و نگارش فیلمنامه را نیز به تنهایی انجام داد.كل ماجرای فیلم، شرح سفر پسری نوجوان با مردی است كه بزودی قرار است ناپدریاش شود؛ یعنی 2شخصیت در موقعیتی كاملاً انسانی قرار میگیرند و موتور محرك داستان، روابط میان این دو است. برای شكلگیری بافت درام و جلوگیری از یكنواخت شدن فضای فیلم چه تمهیداتی در نظر گرفتید؟در درجه اول سعی كردیم تنوع لوكیشن داشته باشیم و پسزمینه بصری فیلم یكنواخت نباشد. كوشیدیم جاهایی را انتخاب كنیم كه برای بیننده جالب باشد. به همین دلیل طراحی صحنه و لباس را نیز خودم به عهده گرفتم تا بتوانم فیلم را به آن فضایی كه در ذهن داشتم نزدیك كنم. میخواستیم فضای فیلم جذاب و بكر باشد، بدون اینكه به ساختار اگزوتیك و نمایشی نزدیك شود. شخصیتهای فیلم عموماً خاستگاه روستایی یا شهرستانی دارند. معمولاً در سینما و تلویزیون ما برای این كه خاستگاه شخصیتهای اینچنینی معلوم شود، برایشان از لهجه و گویش محلی استفاده میشود، ولی شخصیتهای «دیگری» با این كه غیرشهری هستند ولی هیچ لهجهای ندارند. آیا این خصیصه عامدانه انتخاب شده است؟انتخاب لهجه یا گویش محلی برای شخصیتهای یك فیلم سینمایی، علاوه بر آن كه ضرورت ندارد، 2آسیب مهم نیز به دنبال دارد. اول اینكه هرچقدر بازیگر برای آموزش زیر و بم و جزییات یك لهجه زحمت بكشد، باز هم مطابق با نمونههای اصلی در نمیآید. در بهترین حالت بازیگر میتواند لهجه محلی را طوری ادا كند كه برای كسانی كه به آن لهجه صحبت نمیكنند، قابل قبول باشد. دوم آنكه لهجه داشتن شخصیتهای فیلم باعث از بین رفتن فضای جدی فیلمنامه میشود و موقعیت مضحكی را به وجود میآورد. ترجیح دادیم شخصیتهای «دیگری» به همان زبان فارسی رایج كه بیننده از تلویزیون و رادیو به عنوان لهجه رسمی میشنود، صحبت كنند و خاستگاه روستایی آنان را با عناصری غیر از نحوه گویش به بیننده منتقل كنیم. بازیگران اصلی چگونه انتخاب شدند؟ به هرحال فروتن و زارعی جزو ستارههای دنیای بازیگری محسوب میشوند و برای حضور در چنین نقشهایی باید از شمایل ستارهای آنان آشناییزدایی شود. چه تمهیداتی به كار گرفتید كه 2 بازیگر اصلی را از آن قالب شیك ستارهای بیرون بیاورید؟من با این تئوری آشناییزدایی از بازیگران سرشناس موافق نیستم. هم محمدرضا فروتن و هم مریلا زارعی انتخابهای اول من برای بازی در نقشهای اصلی بودند. حتی میتوانم بگویم در زمان نوشتن فیلمنامه به آنها فكر میكردیم، چون میخواستم نقشهای اصلی را بازیگران حرفهای و آشنا بازی كنند تا با استفاده از شناخت ذهنی تماشاگر از آنها، نزدیكی بیشتری میان مخاطب و شخصیتها ایجاد شود. معتقدم اگر بازیگر حرفهای در قالب یك شخصیت چندوجهی و ساختارمند بازی كند، با توجه به صمیمیت و آشناپنداری تماشاگر میتواند شخصیت باورپذیر و زندهای خلق كند. فروتن وقتی فیلمنامه را خواند از نقش خوشش آمد و در طول كار هم به من اعتماد كرد و شخصیت با همفكری و تلفیق ایدهها شكل گرفت. با اینكه از نظر امكانات تولید و نگاتیو در مضیقه بودیم، سعی كردم روی اجرای صحیح و باورپذیر بازیها وسواس به خرج دهم، چون فیلم وابستگی زیادی به بازیگرانش دارد و اگر قرار بود بازیها ضعیف از كار دربیاید یا مناسبات شخصیتها قانعكننده نباشد، به كلیت فیلم لطمه میخورد. تمهید هوشمندانهای بود، چون بار اصلی درام روی دوش شخصیتهاست. فیلم نه اكشن خاصی دارد و نه به وسیله موسیقی و عناصر صحنهای حسی را منتقل میكند.بله، همهچیز در اختیار بازیگر قرار داشت و یكی از دلایلی كه تصمیم گرفتم بازیگران حرفهای را برای بازی در نقشهای اصلی دعوت كنم همین بود. مریلا زارعی یكی از بهترین و مستعدترین بازیگران زن چند سال گذشته است كه هرگز به اندازه شایستگیاش قدر ندیده است. وقتی بازی در این فیلم به او پیشنهاد شد به خاطر كوتاهی نقش قدری مردد بود، ولی به او اطمینان دادم در همین زمان كوتاه كه روی پرده حاضر است، نقش مهمی در پیشبرد ماجرا دارد و حضور او میتواند حال و هوای فیلم را عوض كند. او هم پذیرفت و فكر میكنم هر دو از نتیجه راضی باشیم. در مجموع بازیگران زحمت زیادی برای اجرای نقشها كشیدند. شما با 31 سال سن یكی از جوانترین فیلمسازانی هستید كه در جشنواره امسال با فیلم بلند سینمایی حضور دارید. این مسیر را چگونه طی كردید و چطور وارد سینما شدید؟در دورانی كه به مدرسه میرفتم، سریال «قصههای مجید» در مدرسه ما فیلمبرداری میشد و تمام ذهنم مشغول گروه تولید قصههای مجید بود. بیشتر از همه همكلاسیهایم با كیومرث پوراحمد عكس دارم و به تمام حركات گروه فیلمبرداری با دقت توجه میكردم. مدتی بعد وارد انجمن سینمای جوان اصفهان شدم و سپس در دانشكده صداوسیما در رشته فیلمسازی تحصیل كردم. پس از كارگردانی چند فیلم كوتاه و مستند و یك مجموعه مستند تلویزیونی، شرایطی فراهم شد كه بتوانم اولین فیلم بلندم را بسازم. گذشته از تحصیل در رشته سینما، معمولاً 2 شیوه برای ورود به سینمای حرفهای وجود دارد. اول ساخت فیلمهای كوتاه و تجربی است و دیگری دستیاری و فعالیتهای جانبی در گروههای تولید حرفهای. به نظر میرسد شما از مسیر اول وارد سینما شدهاید.دقیقاً نمیتوان گفت ماجرا به این شیوه شكل گرفت. در واقع اصول و قواعد فعالیت در سینمای كوتاه و تجربی با سینمای حرفهای به كلی تفاوت دارد. ممكن است تجربهها و آموختههای آن دوران در زمان فعالیت حرفهای به كار بیاید، ولی مسیر مستقیمی از سینمای آماتور به سینمای حرفهای وجود ندارد. این كاملاً بستگی به فرد دارد كه برای ورود به سینما چه میزان توانایی و البته سماجت به خرج دهد. برای ساخت اولین فیلم سینمایی چه چالشهایی پیش رو داشتید؟ سختیهای كار در سینمای حرفهای برای فیلمساز جوانی كه میخواهد اولین فیلم بلندش را بسازد، چیست؟سادهترین مسیر این است كه فیلم با بودجه تهیهكننده دولتی و حمایت سازمانهای سینمایی مانند فارابی و مركز گسترش سینمای مستند و تجربی ساخته شود؛ ولی در غیر این صورت دشوارترین مرحله پیدا كردن سرمایهگذار و تهیهكننده بخش خصوصی است. كمتر تهیهكنندهای حاضر میشود سرمایهاش را برای تهیه فیلم اول یك فیلمساز جوان به خطر بیندازد. چون ساختار اقتصادی سینما بسیار آسیبپذیر است و با این وضعیت اكران، امكان ضعیفی برای برگشت سرمایه وجود دارد. دومین مرحله، قانع كردن عوامل حرفهای به همكاری است. خیلی از فیلمسازان جوان ترجیح میدهند اولین فیلمشان را در قالب اثری تجاری و عامهپسند بسازند تا با موفقیت در گیشه، آینده حرفهایشان تضمین شود و تهیهكنندگان بیشتری مایل به همكاری با آنان شوند. چرا تصمیم گرفتید فیلمی مثل دیگری بسازید؟فكر میكنم هر فیلمسازی حتی آنها كه فیلم تجاری میسازند باید به فیلمشان ایمان داشته باشند. میخواستم اولین فیلمم چیزی باشد كه به آن باور دارم. میدانم این انتخاب ممكن است ادامه مسیر حرفهایام را با دشواری مواجه كند و خطر بالایی داشته باشد، اما دستكم خیالم راحت است كه فیلم خودم را ساختهام و به سلیقه و باورهایم خیانت نكردهام. با ساخت دیگری چه تجربهای به دست آوردید كه بخواهید به فیلمسازان جوان كه در آستانه ساخت اولین فیلمشان هستند منتقل كنید؟شاید مهمترین نكته این باشد كه انتخاب عوامل فنی و بازیگران، اصلیترین انتخاب یك فیلمساز است و سرنوشت فیلم بستگی به چگونگی انتخاب عوامل دارد. در كل فكر میكنم فیلمسازی یعنی انتخاب.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 601]