پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1849886971
سه شعر از ویلیام كارلوس ویلیامز
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: در طول پنجاه سال كوشید به سبك خاصی دستیابد كه منعكسكننده ضرباهنگ زندگی آمریكایی در هر دو عرصه زبان و زندگی باشد. ویلیامز همیشه شاعرِ... رسیدن و با این حال كسی از راه می‌‌رسد و در اتاق خوابی شگرف خود را در حال باز كردن دكمه‌های زن می‌‌یابد آنگاه پاییز را حس می‌‌كند كه برگهای ابریشمی و كتانی‌اش را در اطرف قوزك پای زن فرومی‌ریزد. اندام باشكوه پدیدار می‌‌شود پیچان به خود چون باد زمستانی...! انتظار هنگام تنهایی خوشحال هستم. هوا خنك است. آسمان از لكّه‌های ابر و چند قطره باران زخم خورده است. انبوه شاخه‌های درخت «ساسافراس» در برابرم از سرخی برگها سنگین شده است. هنگامی كه به پلكان خانه می‌‌رسم با فریادهای شادمانه كودكانم مواجه می‌‌شوم و قلبم لبریز از اندوه می‌‌شود. من خرد شده‌ام. آیا فرزندانم را به اندازه برگهایی كه فرو می‌‌افتند دوست ندارم یا لازمه پیر شدن ابله شدن است؟ گویی در اندوه غرق شده‌ام. راستی چه می‌‌خواستم به آن زن بگویم هنگامی كه باید آن اتفاق رخ می‌‌داد همانطور كه اكنون رخ داده است. كسالت مرا فرامی‌خوانند و من می‌‌پذیرم. نیمه‌شب است و جاده یخ‌زده. دانه ای برف روی رد‌ّ یخ‌زده چرخ‌ها می‌‌نشیند. در گشوده می‌‌شود، در حالی كه می‌‌لرزم با تبسمی بر لب داخل می‌‌شوم زنی در گوشه تخت خفته. بیمار است شاید تهوع دارد یا درد زایمان تا زندگی ببخشد به دهمین فرزندش . شب اتاقی‌ست كه تاریكی‌اش حریم عشّاق است. از میان شبكه‌ها خورشید یك سنجاق طلایی می‌‌فرستد، موها را از روی چشمانش كنار می‌‌زنم و غمخوارانه به فلاكتش نگاه می‌‌كنم. در میان شخصیتهای بزرگی كه در شعر قرن ما انقلاب‌های ادبی را رهبری كرده‌اند، «ویلیام كارلوس ویلیامز» از نظر نزدیكی‌اش به مركز زندگی آمریكایی بی‌همتا بود. او در طول پنجاه سال كوشید به سبك خاصی دستیابد كه منعكسكننده ضرباهنگ زندگی آمریكایی در هر دو عرصه زبان و زندگی باشد. ویلیامز همیشه شاعرِ «چیزهای خودمعطوف»، اشیای نمادین و «حقیقتِ» دقیق و جزء به جزء بود. هنگامی كه دیگران نمادهای آمریكای مدرن را «طنزی نزدیك به آنچه باید می‌‌بود» تلقی می‌‌كردند، ویلیامز آن نمادها را به سادگی همچون چیزهای مایه گرفته از واقعیت برمی‌شمرد و آن‌ها را به همین دلیل مهم و زیبا می‌‌دانست. او در این شیوه بی‌واسطه، با كلامی با كلّی بی‌تكلّف و خودانگیخته (همچون رقص) نوعی از زندگی را نشان داد كه خودش دید و زیست.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-