محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830892797
موج سبز اینترنتی -
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: موج سبز اینترنتی PhonieX 22 خرداد 1387, 16:05سرانجام همان گونه كه انتظار میرفت، همزمان با ۵ ژوئن ( ۱۶ خرداد ماه ) روز جهانی محیط زیست، موج سبز وبلاگنویسان طرفدار محیط‌زیست سراسر فضای مجازی را فرا گرفت. تلاش وبلاگنویسان فارسی زبان كه این روزها در غیاب رسانه ملی و مطبوعات، خود دست به كار شده و به انتشار وقایع زیست محیطی ایران می‌پردازند، در چند روز گذشته به نحوی ستودنی و شایسته جلوه كرد. شاید در نخستین روزهایی كه دبیر انجمن حمایت از حیوانات اصفهان، پیشنهاد ایجاد این موج سبز را داده بود هیچ كس باورش نمی‌شد تا در روز جهانی محیط زیست آن در هم در ایران، ده‌ها وبلاگ پر بیننده با مخاطبان سیاسی و فرهنگی و علمی و زیست‌محیطی دست به انتشار یادداشت‌های زیست محیطی بزنند اما این ایده كه با راه‌اندازی یك سایت مستقل به نام سایت «روز سبز» همراه بود، امروز به نحوی به ثمر نشسته است. شاید در برابر سه میلیون نفر وبلاگ‌نویس فارسی زبان، سبزشدن بیش از یكصد وبلاگ در هفته محیط زیست رقم چندان چشمگیری نباشد اما آنچه در این میان اهمیت دارد و طرفداران محیط زیست در ایران را به ادامه راه سبزی كه در پیش گرفته‌اند امیدوار‌تر می‌كند، این است كه امروز بسیاری از این وبلاگ‌های سبز مخاطبان خود را در فضای مجازی پیدا كرده‌اند و موفق شده‌اند در جلب توجه كاربران اینترنتی به منظور حمایت هر چه بیشتر از محیط زیست و ارتقای آگاهی‌های زیست محیطی جامعه به نتایج قابل قبولی برسند. از سوی دیگر رشد روز افزون وبلاگ‌های زیست محیطی در دو سال اخیر موید این مطلب است كه روند تخریب طبیعت در ایران شدت گرفته و نگرانی از تداوم این روند باعث شده تا فضای مجازی به محلی برای نشر آموزه‌ها و رخدادهای زیست محیطی بدل شود. این تلاشی است كه انتظار میرفت سازمان محیط زیست ایران نیز سهمی كوچك و ناچیز در نشر عمومی آن در جامعه داشته باشد اما متاسفانه این سازمان نه تنها اینگونه عمل نكرده كه خود امروز به بزرگ‌ترین چالش محیط زیست ایران بدل شده است. سازمانی كه دانش و تخصص عمومی مدیرانش در حوزه محیط زیست به اندازه یك دانشجوی ترم ۲ رشته محیط زیست هم نمی‌رسد و از ثبات مدیریتی برخوردار نیست و مدیرانش كوچك‌ترین اعتقادی به حفظ محیط زیست ندارند، در نتیجه بیش از آنكه در مقام مدافع طبیعت ظاهر شود، نقش وكیل مدافع دستگاه‌های متولی توسعه را به خود گرفته است به‌طوری‌كه در برابر تمامی طرح‌های راهسازی و جاده‌سازی و طرح‌های نفت و پتروشیمی و... كه حیات تالاب‌ها و جنگل‌ها و رودخانه‌ها و... را هدف قرار گرفته است، بعضا مشاهده می‌شود كه مدیران سازمان به جای آنكه لب به انتقاد باز كنند، دست به حمایت از وزرای نفت و راه و نیرو و صنایع و... می‌زنند. امروز سازمان محیط زیست تنها به یك تماشاچی تبدیل شده و به‌رغم تمامی وظایف قانونی كه بر دوش این سازمان است تنها نظاره‌گر تخریب‌های افسار گسیخته‌ای است كه توسط دستگاه‌های اجرایی در حریم امن پارك‌های ملی و مناطق حفاظت شده ایران رقم می‌خورد. بنابراین دیگر نمی‌توان به تولی‌گری این سازمان بر عرصه‌های طبیعی كشور چندان امیدوار بود. از این رو تلاش وبلاگنویسان محیط زیست بر این حوزه متمركز شده تا در غیاب مسوولیت‌پذیری سازمان محیط زیست و در غیاب فعالیت رسانه ملی و مطبوعات در حوزه محیط زیست موج سبزی را در فضای مجازی ایجاد كنند كه هفته محیط زیست بهانه‌ای شد برای نشر این موج سبز. این موج سبز تنها محدود به یك هفته و یك مناسبت خاص نیست و قرار است با پیگیری مستمر تا حصول نتیجه همچنان ادامه یابد. ● سازمانی كه خود چالش است ! بسیاری از سایت‌ها و وبلاگ‌ها به منظور جلب توجه عمومی دست به انتشار یادداشت‌های زیست محیطی و طرح یا عكس‌های مرتبط به محیط زیست زده‌اند. در این میان تارنمای ایران نما، به مدیریت دكتر شاهین سپنتا به بررسی مهم‌ترین چالش‌های زیست محیطی ایران برخاسته است. وی كه یكی از اعضای شورای مركزی انجمن حمایت از حیوانات اصفهان است، در گام نخست به بررسی دیدگاه متخصصان در این باره پرداخته است. دكتر اسماعیل كهرم، مدرس دانشگاه و متخصص محیط زیست، در گفت‌وگو با این تارنما مهم‌ترین چالش زیست محیطی ایران را سازمان حفاظت محیط زیست اعلام كرده و می‌افزاید: مسئله عمده كشور ما در زمینه محیط زیست این است كه دولت اصلا توجهی به مقوله محیط زیست ندارد و تمام امور دیگر را مقدم بر مسائل محیط زیست می‌داند. به عنوان نمونه شورای عالی محیط‌زیست كه رئیس آن هم خود آقای رئیس جمهور بود منحل شد و به كمیسیون زیربنایی صنعت و محیط زیست یعنی یك شیر بی‌یال و دم، تبدیل شد. امروز مسائل اقتصادی در سراسر ایران بر تمامی مسائل مربوط به محیط زیست اولویت دارد و مثلا پروژه‌های نفت و پتروشیمی و راهسازی بدون اینكه در روند ساخت آنها كوچك‌ترین توجهی به مسائل زیست محیطی بشود، احداث می‌شوند. در ساحل شمالی خلیج فارس كه متعلق به ایران است ملاحظه می‌كنید كه سانتی‌متر به سانتی‌متر از این منطقه فدای نفت شده است. یا مثلا در استان‌های گیلان، مازندران و گلستان اكنون صحبت از احداث پتروشیمی است و استاندار گلستان گفته كه ما اینجا را تبدیل به عسلویه می‌كنیم! یعنی توسعه مقطعی صنعتی بدون دوراندیشی، مسئله مهمی به نام محیط زیست را تحت‌‌الشعاع قرار داده است. در سایه این بی‌توجهی ما می‌بینیم كه یك سازمان عریض و طویل به نام سازمان حفاظت محیط زیست با حدود هفت هزار نفر پرسنل از محیط‌بان تا كارشناس عملا همان شیر بی‌یال و دم و اشكم است و نه تنها هیچ تاثیری ندارد بلكه در مقابل این معضلات كاملا سكوت كرده و محیط زیست را واگذار كرده است. دكتر كهرم خاطرنشان می‌سازد: وقتی یك سازمانی با این وسعت به وجود می‌آید، مردم به آن امید دارند و خود دولت هم فكر می‌كند كه وظیفه‌اش را انجام داده است ولی وقتی آن سازمان افراد شایسته زیادی نداشته باشد و تعدد تعویض مدیران مسئله جاری باشد و مدیران هر ۴ـ۳ ماه یك بار عوض شوند و از ارگان‌های مختلف، بدون تخصص به این سازمان آورده شوند، نتیجه‌اش این می‌شود كه سازمان حفاظت محیط زیست برای اینكه مردم را شاد كند می‌رود سیرك برپا می‌كند. وی می‌افزاید: سازمان حفاظت محیط زیست ایران با بیش از ۴۰ سال سابقه، در گذشته یكی از سازمان‌های بسیار فعال و شناخته شده در صحنه بین‌المللی و در بین كشور‌های در حال توسعه بود، ولی امروز می‌بینیم كه كارهایی را كه درست ضد محیط زیست است، تصویب می‌كنند و كاری را كه در این سازمان باید به صورت كارشناسی انجام شود توسط مدیر و معاونان به صورت موافقتی انجام می‌شود و هیچ‌گونه پاسخی هم در مقابل آن نمی‌دهند. نتیجه بی‌توجهی دولت و غیر فعال كردن سازمان حفاظت محیط زیست این است كه می‌بینیم از میان جنگل «ابر» كه یك گنجینه بسیار زیبا و ارزشمند در دل كویر است، یك جاده می‌كشند. در چنین مواردی سازمان محیط زیست در ابتدا می‌گوید كه ما می‌جنگیم و نمی‌گذاریم ولی وقتی تصویب شد، كنار می‌نشینند و حتی یك مصاحبه انتقادی هم نمی‌كنند و به راحتی تسلیم می‌شوند. نمونه‌های دیگرش هم احداث جاده در جنگل گلستان، پارك ملی لار، خجیر، سرخه حصار و... است. به این ترتیب به نظر من در حال حاضر، سازمان حفاظت محیط زیست مهم‌ترین مشكل محیط زیست مملكت ماست. ● فقر فرهنگی و چالش‌های محیط زیست محمد درویش، عضو هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع و نخستین وبلاگ‌نویس محیط زیست ایران نیز فقر فرهنگی را مهم‌ترین چالش محیط زیست ایران عنوان كرده و خاطرنشان می‌سازد: مهم‌ترین مشكل محیط زیست ما فقر است؛ فقر فرهنگی و فقر اقتصادی. ما در كشوری زندگی می‌كنیم كه مطابق آمار رسمی دست كم ۱۵ میلیون نفر زیر خط فقر مطلق اقتصادی زندگی می‌كنند و آمار غیر رسمی این رقم را تا ۳۵ میلیون نفر اعلام می‌كند. از این خطرناك‌تر و نگران‌كننده‌تر این است كه ما در كشوری زندگی می‌كنیم كه متوسط سواد جمعیت ۷۰ میلیونی آن در حد كلاس دوم ابتدایی است. این آماری است كه آقای دكتر نادر قلی قورچیان رئیس دانشنامه فارسی منتشر كرده و ایشان كسی است كه پیش‌نویس اولیه سند چشم انداز ۲۰ ساله كشور را نوشته است. درویش می‌افزاید: به هر حال ما در كشوری زندگی می‌كنیم كه مردمش برای چای خوردن و سیگار كشیدن، نسبت به مسائل فرهنگی هم وقت بیشتری می‌گذارند و هم پول بیشتری خرج می‌كنند. محیط زیست هم از آن مقولاتی است كه اگر قرار شود كه از آن دفاع شود و برایش انرژی صرف شود، حداقلی از دانستن را مردم آن كشور نیاز دارند. به گمان من اگر مردم هر كشوری، ضرورت دفاع و پاسداری از محیط زیست را درك كنند بی‌گمان باعث خواهند شد كه دولتمردان به سمت حفاظت از این مواهب طبیعی سوق یابند. این تلقی كه می‌گوییم دولت خیلی ضعیف عمل می‌كند یا دولت خوب عمل نمی‌كند یا دولت خودش طبیعت ستیز است، به نظر من شرایط فرهنگی است كه باعث می‌شود چنین دولتی سر كار بیاید. مثلا در فرانسه در انتخابات ریاست جمهوری بین ژاك شیراك و فرانسوا میتران، همه نظرسنجی‌ها حكایت از این داشت كه با توجه به اینكه اردوگاه سوسیالیست‌ها در جایگاه ضعف ایستاده، این احتمال كم بود كه سوسیالیست‌ها قدرت بگیرند ولی دیدیم كه فرانسوا میتران در برابر ژاك شیراك به پیروزی رسید و دلیل آن این بود كه در آن یك ماه آخر رقابت‌های انتخاباتی سوسیالیست‌ها سندی را منتشر كردند كه نشان می‌داد شیراك دستور قطع یك درخت را در محوطه شهرداری پاریس صادر كرده است و قطع این درخت باعث شد كه مردم از او روی بگردانند، چون فكر می‌كردند كه او فردی است كه به محیط‌زیست اهمیت نمی‌دهد. ولی شما می‌بینید كه با وجود انتقادات زیادی که به عملکرد زیست محیطی شهردار وقت تهران و پیشتر استانداری اردبیل وارد بود، احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور شد. پس مشكل اصلی محیط زیست ما، فقر فرهنگی و كمبود دانش مردم است. این محقق خاطرنشان می‌سازد: در كشور ما نامزد‌های نمایندگی مجلس، هیچ وقت نمی‌گویند كه به من رای بدهید تا من مشكل فرسایش خاك را حل كنم، تا مشكل آلودگی هوا را حل كنم، تا مشكل افت آب‌های زیرزمینی را حل كنم، تا بحران بیابان‌زایی را حل كنم. اما می‌گویند به من رای بدهید تا مشكل اقتصاد را حل كنم، تا مسكن را ارزان كنم، تا گرانی را ریشه‌كن كنم! بنابراین دغدغه‌های زیست محیطی از وزن سیاسی در جامعه ما برخوردار نیست. وقتی وضعیت چنین است، دولتمردان به حمایت از مولفه‌های زیست محیطی توجه نمی‌كنند و بدین ترتیب روزنامه‌های ما هم خودشان را مجاب نمی‌كنند كه حتی یك صفحه را به مسائل محیط زیستی اختصاص دهند و همه این مسائل دست به دست هم داده تا وضعیت كشور ما به اینجا كه اكنون هست، برسد. بنابراین اگر قرار است در زمینه حفظ محیط زیست در كشور ما كار ریشه‌ای بشود باید از مهد كودك‌ها و مدارس شروع شود و وارد دانشگاه‌ها شود تا همان طور كه بچه‌ها نسبت به شنیدن واژه‌هایی همچون «دوست»، «مهربانی» و «عشق» سمپاتی دارند در برابر واژه‌هایی مانند «درخت»، «طبیعت»، «سبزه» و... هم سمپاتی داشته باشند. به همین ترتیب لازم است یك كار دراز مدت فرهنگی انجام شود و در چنین كشوری یك عده آدم عاشق به عنوان مدرس، در عرصه محیط زیست باید از یك سری منافع كوتاه مدت خودشان بگذرند تا محیط زیست ما به آن جایگاه مناسب خود برسد. سپهر سلیمی، دبیر انجمن حمایت از حیوانات اصفهان نیز فقر اقتصادی را مهم‌ترین چالش محیط زیست ایران عنوان می‌كند و می‌افزاید: تا وقتی كه مردم به یك شرایط رفاه نسبی نرسند و به عبارت ساده‌تر نتوانند شكم خود را سیر كنند، نمی‌توان انتظار داشت كه به فكر نسل‌های آینده و محیط زیست باشند. اگر روزی چند دقیقه صفحه حوادث روزنامه‌ها را مرور كنیم متوجه می‌شویم كه بسیاری از جرم‌ها ریشه در فقر اقتصادی مجرمان دارد و در شرایطی كه فرد و افرادی برای چند ده هزار تومان آدم می‌كشند بسیار سخت است كه از آنها بخواهیم كه منافع امروز خود را فدای فردا نكنند. ضمن اینكه فقر اقتصادی باعث شده كه مردم برای فرار از بیكاری و بی‌پولی از دولتمردان بخواهند كه تحت هر شرایطی صنایع، كارخانه‌های مخرب و جاده‌های ارتباطی را به منطقه زندگی آنها ببرند. ردپای فقر و وضعیت بد اقتصادی را در بسیاری از اتفاقات و بلاهایی كه بر سر محیط‌زیست ما می‌آید می‌توان جست‌وجو كرد؛ از شكارچی‌ای كه توان خرید گوشت كیلویی ۱۰ هزار تومان را ندارد و روستانشینی كه در زمستان گاز و برق ندارد و با چوب درختان جنگلی خانه‌اش را گرم می‌كند تا آن كارشناسی كه رشوه می‌گیرد و با احداث طرحی غیر زیست محیطی موافقت می‌كند، همه و همه به خاطر وضعیت بد معیشتی است. از سوی دیگر وقتی جامعه‌ای از نظر مالی تامین نباشد، سرانه مطالعه در آن كاهش می‌یابد، رسانه‌ها به جای توجه به محیط زیست به اقتصاد و صنعت می‌پردازند و اعضای جوامع مدنی آنقدر مشغول كار و فعالیت‌های اقتصادی می‌شوند كه جایی برای فرهنگ و محیط زیست نمی‌ماند و از این رو در این جوامع وقتی كسی صحبت از محیط زیست می‌كند، متهم به بی‌دردی و شكم سیری می‌شود. بنابراین نهادهای مدنی و رسانه‌ها باید بكوشند دانش زیست محیطی جامعه افزایش یابد تا ذره‌ای از فقر فرهنگی موجود جبران شود. منبع ()
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 382]
-
گوناگون
پربازدیدترینها