تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833383152
11 مرداد 1388 / 10 شعبان 1430 / 2 اوت 2009
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
11 مرداد 1388 / 10 شعبان 1430 / 2 اوت 2009
.jpg)
1) شهادت آيتاللَّه "شيخ فضلاللَّه نوري" به دست ايادي وابسته به استعمار در تهران (1288 ش) حاج شيخ فضل اللَّه كجوري معروف به نوري فرزند ملاعباس در سوم دي ماه 1223 شمسي برابر با دوم ذيحجه 1259 قمري متولد گرديد. پس از تحصيلات مقدماتي، به عراق رفت و از محضر درس ميرزاي بزرگ شيرازي و ميرزا حبيب اللَّه رشتي استفاده كرد. شيخ فضلاللَّه در طي ساليان متمادي حضور در درس استادان زمان، به مجتهدي برجسته و فقيهي نامدار تبديل شد و پس از چندي در سال 1264 ق با اشاره ميرزاي شيرازي براي هدايت و پيشوايي جامعه ايران، راهي تهران گرديد. وي در تهران به اقامه جماعت و تاليف و تدريس علوم اسلامي و حوزوي پرداخت و بر اثر مهارت در فقه و اصول و ساير علوم اسلامي به زودي مورد استقبال طلاب و روحانيون قرار گرفت. در اين ميان فضلاي برجستهاي تربيت يافتند كه حاج شيخ عبدالكريم حائري يزدي، حاج آقا حسين قمي، ميرزا ابوالقاسم كبير قمي، علامه محمد قزويني و... از آن جملهاند. او در كنار فعاليتهاي علمي، به فعاليتهاي سياسي هم ميپرداخت و به شدت با تز جدايي دين از سياست مخالفت ورزيد. شيخ در اوايل مشروطيت از پيشگامان و مجاهدان اين نهضت بود و دوشادوش سيدعبداللَّه بهبهاني و سيدمحمد طباطبايي به مبارزه پرداخت. شيخ فضلاللَّه نوري در جريان تدوين قانون اساسي پيشنهادهايي به مجلس داد. ذكر مذهب جعفري به عنوان مذهب رسمي كشور و اصل نظارت فقها بر قوانين مجلس شوراي ملي از جمله اين پيشنهادها بود گر چه مورد مخالفت نمايندگان قرار گرفت ولي از هوشياري و شمِّ سياسي او حكايت داشت. وليكن پس از چندي پي برد كه دستهاي پليد و پنهاني به قصد پايمال كردن خونهاي ريخته شده در راه اين نهضت پيدا شدند و مشروطه را نه به معناي حكومتي كه مشروط به رعايت حدود و قوانين الهي باشد، بلكه به معناي رژيمي كه مردم در مقابل آن مشروط به سكوت باشند و قوانين غربي در آن به اجرا درآيد ميخواهند. لذا مخالفت خويش را از مشروطه غيرمشروعه اعلام كرد و به تمام بلاد و ولايات تلگراف زد و مشروطه را حرام دانست. سرانجام جناح مقابل در يك دادگاه به ظاهر ملي او را محكوم به اعدام كردند. ايشان در برابر دعوت سفارت روس براي پناهندگي هرگز زير بار اين ذلت نرفت و شهادت در راه خدا را پذيرا شد. سرانجام شيخ فضل اللَّه نوري را كه خود از بنيانگذاران نهضت مشروطه در ايران بود، در 11 مرداد 1288 شمسي برابر با سيزدهم رجب 1327 ق، مصادف با سالروز ولادت امام علي(ع) به چوبه دار كشيده و در ميدان توپخانه تهران به شهادت رساندند. پيكر شيخ در ابتدا پس از اهانتهاي فراواني كه به آن روا داشتند، توسط خانواده و دوستان در محل امني در تهران مدفون شد، اما پس از گذشت 18 ماه، جنازه شيخ را به طور مخفيانه و در حالي كه هنوز سالم و تازه بود به قم منتقل كردند و در يكي از حجرههاي شمالي صحن حرم مطهر حضرت معصومه(س) به خاك سپردند.
.jpg)
2) انتقال امام خميني(ره) از پادگان عشرت آباد به داووديه (1342ش) با دستگيري حضرت امام خميني(ره) و سركوب قيام پانزده خرداد 1342، امام را در ابتدا به باشگاه افسران بردند اما ساعاتي بعد به پادگان قصر و در چهارم تيرماه 42 به پادگان عشرتآباد منتقل نمودند. پس از مدتي و برقراري آرامش ظاهري، براي آنكه بهانه در زندان ماندن امام از مردم گرفته شود و خشمها فروكش كند و نيز امكان حضور دائمي امام در جامعه سلب گردد، رژيم پهلوي تصميم گرفت با انتقال امام از زندان، ضمن در حصر گذاشتن ايشان در محلي تحت اختيار ساواك، آن حضرت را دور از دسترس مردم قرار دهد. بر اين اساس، رييس ساواك به ديدار آن حضرت رفت و ضمن اعلام خبر آزادي ايشان، از امام خواست تا در سياست دخالت نكنند. پاسخ امام كوتاه و گويا بود. ايشان فرمودند: "ما در سياستي كه شما به عنوان نيرنگ و دروغ و تزوير معنا ميكنيد، از اول دخالت نداشتهايم." در هر حال، در يازدهم مرداد 1342، حضرت امام پس از حدود 57 روز زندان، به منزلي در داووديه تهران منتقل شدند. اگرچه قصد رژيم از انجام اين عمل، كنترل بيشتر بر روي امام در نقطهاي خارج از زندان بود، اما مردم بلافاصله پس از اطلاع، بدون ترس و واهمه از تعقيب و دستگيري ماموران ساواك، سيل آسا روانه منزل امام شدند. يك روز پس از انتقال امام به داووديه، روزنامههاي كشور خبري را به دستور ساواك منتشر كردند تا در نظر مردم چنين وانمود كنند كه انتقال امام از زندان به محل جديد، به دليل تفاهمي بوده كه ميان ايشان و مقامات انتظامي به وجود آمده است. اما اين توطئه به زودي با انتشار اعلاميههايي توسط مراجع و علما افشا گرديد و بطلان آن آشكار شد. حضرت امام خميني(ره) تا فروردين سال بعد به مدت هشت ماه در اين منزل سكونت داشتند و در 18 فروردين 1343 آزاد شدند. حوادث بعدي سرانجام به نحوي به وقوع پيوست كه زمينههاي اعتراض شديد آن حضرت به كاپيتولاسيون را در آبان 1343 به وجود آورد و در نهايت، رژيم براي اينكه امام به كلي از كشور به دور باشد، ايشان را در 13 آبان 1343 به تركيه تبعيد كرد.
.jpg)
3) تنفيذ حكم رياست جمهوري شهيد "محمدعلي رجايي" ايران از سوي امام خميني(ره) (1360 ش) پس از عزل بنيصدر از مسند رياست جمهوري كه قبل از آن، حضرت امام، وي را از فرماندهي كل قوا بركنار كرده بودند، كشور در حالي مهياي دومين انتخابات رياست جمهوري گرديد كه اثر تلخي اين حادثه كه در نخستين سالهاي پيروزي براي نظام نوپاي اسلام روي داد در كام دوستان و ياران انقلاب و ملت شريف و انقلابي ايران باقي مانده بود. در اين ميان دومين انتخابات رياست جمهوري، زمينهاي فراهم آورد تا لياقت، كارداني و تعهد شهيد رجايي پس از آن دوران تلخِ حاكميت نفاق و ليبراليزم بر كشور، بيش از پيش آشكار گردد. با اصرار و تاكيد جناحهاي خط امام و معتقدان به ولايت، شهيد رجايي در اين انتخابات شركت نمود و با راي قاطع و خيرهكننده مردم شريف ايران كه نشانه محبوبيت وي به رغم دوران محدودِ نخست وزيريش بود، دومين رييس جمهوري اسلامي ايران گرديد. شيريني خاطره مراسم تحليف و تنفيذ حكم او در حضور حضرت امام در يازدهم مرداد سال 1360 كه به هنگام دريافت حكم رياست جمهوري، در برابر مرشد و مراد خود، زانو به زمين زد، هيچ گاه از ذهن ملت شريف ايران محو نخواهد شد. شهيد رجايي در دوران كوتاه 29 روزه رياست جمهوري خود كه شهيد باهنر را به عنوان نخستوزير به مجلس معرفي و پس از تصويب مجلس در كنار خود داشت، با تشكيل كابينهاي انقلابي و جوان، در صدد برآمد مشكلات ناشي از شرايط جنگي، بحرانهاي اقتصادي، اشتغال، تورم و... كه بيشتر آنها به دليل مصروف شدن وقت مسؤولان در اختلاف با بنيصدر لاينحل مانده بود را مرتفع نمايند ولي شهادت او در هشتم شهريور همان سال، ملت ايران را از وجود اين شخصيت گرانقدر محروم ساخت و شهيد رجايي را به آرزوي ديرين خود رساند. 4) لشكركشي رژيم بعثي عراق به كشور كويت و اشغال كامل آن (1369 ش) در يازدهم مرداد ماه 1369 ش برابر با دوم اوت 1990 م، عراق در يك يورش وسيع و ظرف چند ساعت، كشور كويت را به اشغال خود درآورد و پس از چندي اعلام كرد كه كويت استان نوزدهم عراق است. به اين ترتيب، نطفه يكي از مهمترين رخدادهاي تعيين كننده و تاثيرگذار در منطقه خاورميانه در چند دهه اخير بسته شد. پس از مدتي، با استمداد كويت از دولتها و مجامع جهاني، گروه متحد غرب به رهبري آمريكا، عمليات وسيعي را در 26 دي ماه سال 1369 عليه رژيم عراق انجام داده و پس از خارج ساختن كويت از دست عراق، اين كشور را آماج حملات خود قرار داده و خسارات فراواني به ويژه به مردم محروم عراق وارد آوردند. از آن پس تحريمهاي همه جانبه از طرف مجامع جهاني و قدرتهاي بزرگ عليه عراق آغاز شد و برعقبماندگي و فقر اين كشور افزود. اين تحريمها تا سقوط رژيم صدام در سال 1382 ادامه يافت. 5) رحلت عالم مجاهد و انديشمند فرزانه آيتاللَّه "سيد عبدالرضا حسيني شهرستاني" (1376 ش) آيتاللَّه حاج سيدعبدالرضا حسيني شهرستاني در سال 1299 ش (1339 ق) در شهر مقدس كربلا به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات مقدماتي و سطوح حوزه، درس خارج خود را در محضر آيات عظام: سيد محمد هادي ميلاني، ميرزا مهدي شيرازي، سيدعبدالحسين حجت و شيخ مرتضي آشتياني سپري كرد و مدارج ترقي علمي را پيمود. آيتاللَّه شهرستاني علاوه بر تحصيل و تدريس، به اقامه جماعت در صحن حسيني(ع) و پاسخگويي به مسائل ديني ميپرداخت و راهنمايي و ارشاد مردم را سرلوحه فعاليتهاي خويش قرار ميداد. وي در برابر نفوذ و تبليغات فكري و سياسي و ايجاد شبهات ديني از سوي حزب كمونيست و چپگرايان عراق، ايستادگي ميكرد و به منظور استحكام بنيانهاي فكري جوانان، با همكاري جمعي از انديشمندان شيعه مجله پاسخ به مسائل ديني را منتشر نمود. او در آن مجله با كمك ديگر انديشمندان، به صدها پرسش فكري و اعتقادي جامعه پاسخ ميداد و حوزه خوانندگان خود را به فراسوي مرزهاي عراق گسترانيد. دامنه نفوذ اين مجله، رژيم بعث را به واكنش واداشت. از اين رو پس از آزار فراوان و حبس فرزندش، او را از عراق بيرون كردند. از آنپس در سال 1350 ش به مشهد هجرت كرد و به امور ديني و مذهبي پرداخت. ايشان مؤسسات خيريه و عامالمنفعه متعددي را تأسيس كرد و كتب گوناگوني را به رشته تحرير درآورد كه المهدي الموعود، حاشيه بر قوانين، حاشيه بر معالم، نوروز در اسلام و... از آن جمله است. سرانجام آن عالم بزرگوار و خادم دين در 11 مرداد 1376 ش برابر با 27 ربيع الاول 1418 ق 77 سالگي در مشهد رحلت كرد و در صحن آزادي حرم امام رضا (علیه السلام) به خاك سپرده شد. 6) درگذشت "عبدالباقي" شاعر مشهور قرن پنجم(422 ق) ابوعبداللَّه عبدُالباقي در شهر بغداد زندگي ميكرد. او علاوه بر كسب فيض از محضر اديبان بزرگ، در درس عالمان برجستهي اين شهر نيز شركت ميكرد و به كسبِ علوم گوناگون به ويژه علم حديث ميپرداخت. عبدالباقي در سرودن شعر، طبعي روان داشت و از او اشعار بسياري بر جاي مانده است. 7) رحلت "ابوالفوارس" عالم بزرگ مسلمان(754 ق) مجدالدين ابوالفوارس در عراق به دنيا آمد و پس از گذراندن تحصيلات مقدماتي نزد عالمان برجستهي زمان، به تكميل دانش خود همت گماشت تا اين كه خود، استادي زبردست شد. ابوالفوارس در فقه، اصول فقه، حديث، كلام، تفسير قرآن و ادبيات عرب از دانش و مهارتي بسيار بهرهمند بود. از اين دانشمند بزرگ مسلمان آثار ارزشمندي بر جاي مانده كه كنزالفوايد از آن جمله است. 8) مرگ "دني پاپن" فيزيكدان فرانسوي و مخترع ديگ بخار (1714م) (ر.ك: 11 ژانويه)
.jpg)
9) مرگ "وارِنْ هارْدينْگْ" بيست و نهمين رئيس جمهور امريكا (1923م) وارن گاماليل هارْدينگ، بيست و نهمين رئيس جمهور امريكا در سال 1865م در ايالت اوهايو در امريكا به دنيا آمد. وي در ابتدا روزنامهنگار بود، ولي از سال 1915 تا 1921م سناتور شد و در اين سال به عنوان بيست و نهمين رئيس جمهورانتخاب گرديد. هاردينگ مبتكر اعطاي اجازه به زنان امريكا براي شركت در انتخابات بود. چرا كه تا پيش از آن، زنان حق شركت در هيچ يك از مراحل انتخابات در امريكا را نداشتند. هرچند امريكا در نيمه دوم قرن نوزدهم براي حل مشكلات اقتصادي خود به نيروي كار مهاجرين نياز داشت، اما در دهههاي اول قرن بيستم، ورود بيحساب مهاجرين به امريكا باعث شد تا هاردينگ دستور عدم پذيرش آنان را صادر كند. در اين ميان، دستگاه رياست جمهوري هاردينگ بيش از رؤساي جمهور قبلي در خدمت انحصارات مالي قرار گرفت. هاردينگ به بنگاههاي بزرگ مالي امتيازات نامحدودي اعطا كرد تا كيسههاي خود را از خزانه دولت پر كنند. پس از مدتي، شخص رئيس جمهوري به مثابه ابزار كار بسيار مساعدي در دست شبكههاي انحصاري مالي قرار گرفت. هاردينگ صاحب شخصيت متوسطي بود و توانايى داوري مستقل نداشت. در نتيجه به نحو گريزناپذيري، فساد، اختلاس و ارتشا در عمق هيأت سياسي رهبري امريكا رخنه كرد. زد و بند بين بسياري از رجال عاليرتبه و نزديكان هاردينگ تا حد فضاحتباري توسعه يافت و شخص رئيس جمهور را هم آلوده كرد. در اين ميان، وارن گاماليل هاردينگ در حالي كه كمتر از سه سال از رياست جمهوريش ميگذشت بر اثر سكته مغزي در دوم اوت 1923م در 58 سالگي درگذشت و از افتضاحات ناشي از افشاي عملكرد خود رهايي يافت. 10) مرگ "فيلد مارشال پُل فُن هينْدِنْبورْگْ" رئيس جمهور پيشين آلمان (1934م) فيلد مارشال پُل فُن هينْدِنْبورْگْ، سردار جنگي آلمان و رئيس جمهور پيشين اين كشور در هفتم فوريه سال 1847م در پوزِنِ آلمان به دنيا آمد. وي از جواني وارد ارتش پروس شد و در جنگهاي پروس با اتريش و فرانسه در نيمه دوم قرن نوزدهم به عنوان افسر جزء خدمت كرد و پس از آن كه در سال 1896م به مقام مارشالي رسيد، در سال 1911م بازنشسته گرديد. با اين حال، هيندنبورگ در جريان جنگ جهاني اول به خدمت فراخوانده شد و فرماندهي ارتش هشتم آلمان را برعهده گرفت. وي با وجود شكست نهايى آلمان در اين جنگ، در جبهه روسيه موفقيتهاي شايان توجهي به دست آورد. به طوري كه فشار نظامي هيندنبورگ بر قواي روسيه تزاري از عوامل موثر در فروپاشي حكومت آخرين تزار روس و به قدرت رسيدن كمونيستها در اين كشور بود. هيندنبورگ پس از پايان جنگ، فرماندهي كل نيروهاي مسلح آلمان را برعهده گرفت و در سال 1925م با وجود كهولت سن در 78 سالگي به رياست جمهوري آلمان دست يافت. از اين زمان، وضع آلمان رشد سريعي يافت و اين كشور در شمار كشورهاي مقتدر اروپا قرار گرفت. وي گرچه نخست با روي كار آمدن نازيها مخالفت ميكرد ولي به سبب پيروي از سياست تعرضي و نظامي، رفته رفته به هيتلر علاقهمند شد و موجبات پيشرفت نازيها را فراهم آورد. در نتيجه در سال 1932م، حزب نازي در پارلمان آلمان داراي كرسيهاي زيادي شد و رهبر آن، هيتلر در نتيجه نفاق ميان مخالفانش قدرت فراواني يافت. هيندنبورگ در سال 1932م در 84 سالگي بر رقيب خود، آولف هيتلر پيروز گشت و براي بار دوم به رياست جمهوري آلمان برگزيده شد. در اين زمان بود كه هيندنبورگ در 30 ژانويه 1933م عليرغم ميل باطني خود، حكم صدراعظمي هيتلر را امضا كرد. اما عمرش كفاف پايان رساندن اين دوره را نداد و فيلد مارشال پل فُن هيندنبورگ سرانجام در دوم اوت 1934م در 86 سالگي درگذشت. با مرگ هيندنبورگ، هيتلر با ادغام پستهاي رياست جمهوري و صدراعظمي، به مقام پيشوايي آلمان رسيد و رايش سوم را بنيان نهاد. 11) پايان كنفرانس "پوتسدام" در پايان جنگ جهاني دوم (1945م) سومين و آخرين كنفرانس سران متفقين در زمان جنگ جهاني دوم از روز هفدهم ژوئيه تا دوم اوت 1945م در شهر پوتسدام در نزديكي برلين و با حضور استالين، ترومن و چرچيل، رهبران وقت شوروي، امريكا و انگلستان برگزار شد. هرچند در ميانه راه، چرچيل در نتيجه شكست در انتخابات پارلماني انگليس، جاي خود را به كِلِمنت اَتْلي داد. كنفرانس پوتسدام بيشتر به بحث درباره توافقهاي كنفرانس يالتا و نحوه اجراي آن و آينده آلمان اختصاص داشت. در اين كنفرانس، استالين در اجراي توافق محرمانهاي كه در كنفرانس يالتا در فوريه 1945م صورت گرفته بود قول داد كه پس از بازگشت به مسكو به ژاپن اعلان جنگ بدهد. اين امر هزينه چنداني براي شوروي نداشت چرا كه كمتر از يك ماه بعد، جنگ جهاني در آسيا نيز به كلي پايان يافت. همچنين ترومن، رئيس جمهور امريكا در جريان كنفرانس پوتسدام به استالين اطلاع داد كه امريكا به بمب هستهاي دست يافته و ممكن است آن را عليه ژاپن به كار ببرد. بنابراين شكست ژاپن در جنگ امري حتمي بود و استالين از شركت در جنگ برضد ژاپن ضرري نميكرد. اولين اقدام پس از پايان كنفرانس پوتسدام، دستور ترومن براي بمباران هستهاي ژاپن در ششم و نهم اوت همان سال بود كه به قتل عام صدها هزار نفر و شكست نهايي ژاپن انجاميد. (ر.ك: 17 ژوئيه) 12) تهاجم نظامي عراق به كويت (1990م) كمتر از دو سال پس از پايان جنگ ايران و عراق، از روز دوم اوت سال 1990م، با تهاجم نظامي عراق به كويت و اشغال خاك اين كشور از طرف نيروهاي عراقي، بحران عظيمي در خاورميانه و خليج فارس آغاز شد كه تا پايان سال 1990م، كليه حوادث و جريانات مهم ديگر بينالمللي را تحت الشعاع خود قرار داد. در پي اين تهاجم، كشورهاي جهان واكنش تند و يكپارچهاي نشان دادند و شوراي امنيت سازمان ملل متحد با صدور چندين قطعنامه درباره محكوميت تجاوز عراق و تاكيد بر لزوم تخليه بدون قيد و شرط كويت از نيروهاي متجاوز، سرانجام روز پانزدهم ژانويه 1991م را به عنوان آخرين مهلت تخليه كويت از طرف نيروهاي عراق تعيين نمود و بعد از اين تاريخ، توسل به زور براي بيرون راندن نيروهاي متجاوز را از كويت تجويز كرد. در اوايل سال 1991م، پيش از فرا رسيدن ضرب الاجل نيمه ژانويه 1991م، بيش از پانصد هزار سرباز امريكايى و دويست هزار سرباز از كشورهاي متحد امريكا، عليه عراق در منطقه خليج فارس متمركز شده بودند. تعداد هواپيماهاي جنگنده و بمبافكن متحدين در اين عمليات، بيش از 1200 فروند و تعداد تانكهاي آنها قريب 4000 دستگاه بود. علاوه بر آن، بيش از يكصد كشتي جنگي در آبهاي خليج فارس و اطراف آن گرد آمده بودند. با چنين تداركي در منطقه كه از پايان جنگ جهاني دوم به اين طرف سابقه نداشت، شروع عمليات جنگي عليه عراق در صورت خودداري آن كشور از تخليه كويت قطعي به نظر ميرسيد. با خودداري صدام حسين، ديكتاتور سفاك عراق از پذيرش اولتيماتوم شوراي امنيت، حملات امريكا و نيروهاي متحد، در كمتر از 48 ساعت پس از انقضاي مهلت، آغاز شد و در جريان اين حملات، بيسابقهترين خرابيها و ويرانيها به بار آمد. در اين ميان شورش ميليوني مخالفان صدام در عراق شكل گرفت اما نيروهاي غربي كه ادامه حكومت صدام ذليل و شكست خورده را بر جانشينان احتمالي او كه به دنبال حكومت اسلامي بودند، ترجيح ميدادند، در حالي كه ساعاتي تا سقوط بغداد باقي نمانده بود، دست از حملات خود برداشتند و صدام با سركوب بيرحمانه اين شورش، نگرانيهاي امريكا از اين جهت را برطرف ساخت. در واقع حمله عراق به كويت كه با چراغ سبز امريكا همراه بود و به معناي موافقت ضمني و يا حداقل عدم مخالفت كاخ سفيد تلقي ميگرديد، بهانهاي بود براي حضور نظامي گسترده امريكا در منطقه حساس خاورميانه. به عبارت ديگر، امريكا علاوه بر برخورداري از نيروهاي واكنش سريع، توانست كل اين منطقه را در اختيار گرفته و با تحكيم پايههاي دول منطقه، به آنها در زمينه مواجهه با شكلگيري و رشد جنبشهاي اسلامي كمك نمايد. از سوي ديگر، رژيم صهيونيستي نيز با حضور نظامي امريكا در منطقه، ضمن احساس امنيت بيشتر، به جنايات خود ادامه داد. 13) روز ملي "مقدونيه" كشور مقدونيه در جنوب شبهجزيره بالكان و در جنوب شرقي اروپا قرار گرفته است. مساحت اين كشور 25/713 كيلومتر مربع و جمعيت آن 2 ميليون نفر ميباشد كه نيمي از جمعيت آن مقدوني و بقيه آلبانيايى، ترك و از اقوام ديگر يوگسلاوي سابق هستند. پايتخت مقدونيه، اسكوپيه نام دارد و واحد پول آن دنار ميباشد. بيش از 50 درصد مردم مقدونيه پيرو آيين ارتدوكس و حدود 30 درصد نيز از مسلمانان اهل سنت هستند. زبان رسمي سكنه اين كشورْ مقدوني، ولي زبانهاي تركي، صربي و آلبانيايى نيز عموميت دارد. پيشبيني ميشود كه جمعيت مقدونيه تا سال 2025م در حدود 2/3 ميليون نفر خواهد بود. بيتولا، پريلپ و كومانوو از شهرهاي مهم مقدونيه هستند. تاريخ قديم مقدونيه، مرتبط با دوره يونان باستان ميباشد. در سال 700 قبل از ميلاد، اقوامي كه مقدوني ناميده ميشدند، در اين محل سكني گزيدند و ظرف مدت 300 سال، تبديل به يك قدرت منطقهاي شدند به صورتي كه موفق به انقراض حكومت قدرتمند هخامنشيان در ايران گرديدند. اما پس از چندي، اين قدرت، مضمحل گرديد و مقدونيه جزئي از امپراتوري روم شد. در طي قرون متمادي، اين منطقه، بين روم، عثماني و بلغارستان دست به دست ميشد. تا اينكه در اواخر قرن نوزدهم در اختيار عثماني قرار گرفت. از همين زمان جنبشهاي استقلالطلبانه در اين منطقه شكل گرفت كه به انقلاب سال 1903 منجر شد. اين انقلاب كه در دوم اوت اين سال آغاز شد گرچه به نتيجه نرسيد اما همزمان با اوجگيري اختلافات ميان بلغارستان، صربستان و يونان بر سر مالكيت مقدونيه بود. اين وضعيت تا پايان جنگ جهاني دوم ادامه يافت و هر زمان بخشي از آن به تصرف يكي از همسايگان درميآمد. پس از پايان جنگ جهاني دوم و قدرتيابي حزب كمونيستِ يوگسلاوي، منطقه مقدونيه به يكي از جمهوريهاي ششگانه يوگسلاوي تبديل شد و سرانجام در روز هشتم سپتامبر 1991م استقلال خود را اعلام كرد. 2 اوت سالروز انقلاب سال 1903م به عنوان روز ملي مقدونيه نام گرفته است. /س
#سرگرمی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 364]
-
سرگرمی
پربازدیدترینها