واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش ايرنا، با پيروزي انقلاب اسلامي اختلافات ايران و عراق شدت گرفت بحراني که در گذشته توسط دو ابر قدرت وقت مهار مي شد به بحراني تبديل شد که يک طرف آن کشور انقلابي ايران و دو طرف ديگر دو قطب جهاني قرار گرفته بودند. به عبارت ديگر انگيزه آغازگران جنگ عليه ايران ترکيبي از دو انگيزه منطقه اي و جهاني بود. دنياي تقسيم شده به بلوک هاي شرق و غرب و منطق حاکم بر روابط و مناسبات نظام دو قطبي؛ هرگونه انقلابي با ماهيت ديني و اسلامي را خلاف منافع خود ارزيابي مي کرد در نتيجه اجازه تولد قطب مستقلي را که نطفه آن با پيروزي انقلاب اسلامي در ايران بسته شده بود نمي داد. از سوي ديگر، اسراييل و کشورهاي مرتجع عرب به دليل عدم مشروعيت مردمي، از پيروزي انقلاب اسلامي احساس نگراني کرده و از تاثير آن در مسلمانان منطقه هراسان بودند. در اين ميان، مردم رژيم عراق ضمن نگراني از تاثيرات انقلاب اسلامي در ميان مردم خود، فرصت را براي فشار به رژيم تازه تولد يافته انقلابي به منظور کسب امتياز مغتنم شمرد تا به اين وسيله ضمن برطرف کردن نقاط ضعف ژئوپلتيک کشورش (با تصرف ارتفاعات مرزي در غرب کشور به منظور امنيت بغداد و نيز با اشغال بعضي از سواحل شمالي ايران در خليج فارس )، با گرايش به بلوک غرب، بتواند حمايت اين بلوک را براي پرکردن خلا ناشي از سقوط شاه به دست آورد و نقش ژاندرام منطقه اي خليج فارس را به عهده گيرد. برهمين اساس، از نخستين روز پس از پيروزي انقلاب اسلامي، ضمن حمايت از گروههاي ضد انقلاب بخصوص در استان هاي همجوار تحرکات مرزي عراق آغاز شد. اين تحرکات، اگر چه در سال 1358 ضعيف بود ليکن با آغاز سال 1359 با بروز حوادث مهمي چون قطع رابطه آمريکا با ايران، حمله ناموفق آمريکا در طبس، روي کار آمدن صدام حسين در عراق و نيز دستگيري و اعدام آيت الله محمدباقر صدر شدت يافت. البته تجاوزات مرزي عراق در شش ماهه اول سال 1359روند يکساني نداشت، بلکه از زمان قطعه رابطه با ايران تا آستانه کودتاي شهيد نوژه رو به شدت گذاشت، در تير ماه 59 با فرارسيدن زمان اجراي کودتا و در هماهنگي با کودتا چيان از شدت اقدامات مرزي عراق کاسته شد اما پس از کشف کودتا دوباره در مرداد ماه اين تحرکات روند صعودي يافت. تجاوزات عراق در شهريور ماه فوق العاده تجديد شد و طي سه دهه اول، دوم و سوم شهريور ماه روند تصاعدي به خود گرفت، بدين گونه که در شهريور 1359 جنگ سرد عراق عليه ايران به جنگ گرم تبديل شد و در 16/6/59 منطقه خان ليلي به تصرف ارتش عراق در آمد. چند روز بعد، منطقه ميمک و پس از آن، پاسگاه هاي رشيديه، چيلات، بيات و نيز ارتفاع گيسکه به اشغال دشمن درآمد. به موازات عمليات منظم ارتش عراق در سراسر نقاط مرزي،دشمن به اقدامات ديگري از جمله توزيع سلاح بين عشاير خوزستان و عناصر ضد انقلاب در سراسر مرز دست زد. اين اقدام تا حدي گسترده بود که در برخي از شهرهاي مرزي، از جمله در مناطق کردنشين، خريد و فروش سلاح کاري عادي شده بود و بعضا بازار گرمي داشت. همچنين، عمليات هاي نامنظم که عموما با حمايت عراق و گاهي به دست نيروهاي عراقي انجام مي شد، وضعيت استان هاي مرزي را ناآرام کرده بود و تلفات فراواني را از مردم و نيروهاي نظامي و انتظامي مي گرفت. مين گذاري در جاده ها، بمب گذاري در معابر عمومي و مراکز اقتصادي، کمين به ستون هاي نظامي و خودروهاي عمومي و شبيخون به مراکز مختلف، از جمله اين اقدامات بود. با آغاز جنگ ايران و عراق در سال 1359قصرشيرين نخستين شهري از ايران بود که توسط ارتش بعث عراق تسخير شد. ارتش عراق با ورود به شهر در مدت کوتاهي کل شهر قصرشيرين را ويران کرد و تنها يک ساختمان باقي ماند که به عنوان مقر نيروهاي بعثي مورد استفاده قرار مي گرفت، آثار تاريخي شهر نيز همگي مورد تخريب قرار گرفتند. در بيستم فروردين 60 هجري شمسي با رشادتهاي رزمندگان اسلام قصرشيرين آزاد شد. 1234/567
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 185]