واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: آنچه بر روی سکوهای آزادی رخ داد
چندی پیش امیر حاج رضایی در گفتوگویی که با یکی از خبرگزاریها انجام داد، مشکل فوتبال ایران را مفقود شدن حلقهای به نام "اخلاق" عنوان کرد. این مصاحبه درست در زمان برگزاری جام جهانی 2010 صورت گرفت.شاید آن زمان از حرفهای این کارشناس این طور برداشت میشد که منظور او رفتار بازیکنان و مربیان در قبال حریفان است اما تقریبا بیش از گذشت دو هفته از جام جهانی و در نخستین هفته رقابتهای لیگ برتر اتفاقی افتاد که بخشهای دیگری از واقعیتهای نهفته در صحبت این کارشناس را آشکار کرد.به گزارش گروه ورزشی تبیان، سهشنبه شب، سی و پنج هزار نفر برای تماشای دیدار پیروزی و تراکتورسازی به ورزشگاه آزادی آمده بودند اما پیش از آغاز دیدار صحنههایی رخ داد که همه را به فکر فرو برد. پرتاب بطری و اشیای حجیم به داخل زمین یک طرف ماجرا بود اما دشنامهایی که بر زبان بعضی از تماشاگرنماها جاری شد جو ورزشگاه را مسموم کرد به طوری که برای اولین بار صدا و سیما مجبور به قطع کردن صدای تماشاگران و حتی گزارشگر بازی شد. تمام کسانی که سهشنبه به ورزشگاه آزادی رفته بودند تا از اولین بازی خانگی پیروزی آن هم مقابل تیم پرطرفدار تراکتورسازی تبریز در ورزشگاه آزادی لذت ببرند، قطعا پس از بازی حال و روز خوشی نداشتند. آنها که به لحاظ فنی رضایتی از بازی نداشتند، شاهد فضایی بودند که حداقل در این چند ماهه از آن خبری نبوده است. فصل گذشته و در اوج رقابتهای لیگ برتر و جام حذفی هم چنین رفتاری از سوی تماشاگران هیچ یک از 18 تیم حاضر در مسابقات مشاهده نشده بود اما در آغازین بازی لیگ در ورزشگاه آزادی، فحاشی تماشاگران نوبر بود. به نظر میرسد بر خلاف گذشته که متولیان فرهنگی اتفاقاتی از این دست را به "تماشاگرنما"ها مربوط میکردند این مرتبه نباید از یاد ببریم که حجم این دشنامگوییها به قدری بود که صدا و سیما را برای اولین بار مجبور به قطع صدای آمبیانس کرد و این یک زنگ خطر جدی برای مسوولان فرهنگی باشگاههاست.
مجتبی شریفی رییس کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال که بر خلاف رییس پیشین این کمیته تمایل چندانی به محرومیت تماشاگران ندارد درباره اتفاقاتی این چنینی به تبیان میگوید: «باشگاهها مسوولیت فرهنگسازی را بین تماشاگرانشان بر عهده دارند. باشگاهها ملزم به تشکیل کانونهای هواداران هستند تا در این کانونها بین هوادارانشان فرهنگسازی کنند. این پذیرفتنی نیست که چنین اتفاقاتی در دیگر بازیهای لیگ تکرار شود.» اما اگر این اتفاق تکرار شود، کمیته انضباطی راهکاری برای مقابله با این بداخلاقی در نظر دارد؟ شریفی میگوید: «ابتدای لیگ است اما قطعا کمیته انضباطی نمیتواند در قبال چنین حرکتها و رفتارهایی ساکت باشد. ما قطعا با چنین رفتارهایی برخورد میکنیم تا بتوانیم تا جایی که ممکن است ورزشگاهها را عاری از این رفتارهای غیردینی کنیم.» اما به غیر از این رفتارها که به هیج وجه با معیارهای دینی- اسلامی یک کشور اسلامی مطابقت ندارد، چنین فضاهایی فرصت یک تفریح سالم را از افراد مذکر خانوادهها میگیرد. حین بازگشت از ورزشگاه و پس از نشست مطبوعاتی فرصتی فراهم شد تا نگارنده با تعدادی از حاضرین در ورزشگاه گفتوگو کرده و این سوال را مطرح کند که آیا از حضور در ورزشگاه رضایت دارند یا خیر. رضا عالمی تماشاگری 38 ساله است که برای تماشای دیدار پیروزی و تراکتور به ورزشگاه آمده بود. او میگوید: «معمولا زیاد به استادیوم نمیآیم. این بار هم با اصرار پسرخالهام به ورزشگاه آمدم. آمده بودم ببینم که چه چیزی از جام جهانی یاد گرفتهایم اما متاسفانه فضا به قدری بد و نامناسب بود که از وقت تلف کردن در ورزشگاه پشیمان شدم. مطمئن هستم که تا چند سال دیگر به ورزشگاه نمیآیم. ما هیچ چیز از جام جهانی یاد نگرفتیم. نه رفتار بعضی بازیکنان و نه تماشاگران کوچکترین شباهتی به تیمها و تماشاگران حاضر در جام جهانی نداشت.»
احد مقیمی تماشاگری تبریزی است که به گفته خودش برای تماشای این بازی رنج سفر از تبریز تا تهران را به جان خریده اما از اتفاقی که در ورزشگاه افتاده رضایتی ندارد: «این همه راه آمده بودیم که یک بازی خوب تماشا کنیم اما نه بازی خوب بود و نه رفتارهایی که صورت گرفت. احساس خوبی ندارم. فکر نمیکردم در شروع لیگ که حساسیتی هم نداشت چنین اتفاقهایی بیفتد. من خودم دیدم که یکسری از تماشاگران اصلا به بازی توجهی نداشتند. از اول تا آخر بازی فحش میدادند. این خجالتآور است. باید باشگاهها که پیشوند فرهنگی- ورزشی دارند برروی بخش اول این پیشوند بیشتر تمرکز کنند.» اما تماشاگر سوم، پدری بود 45 ساله که خودش را مهندس برق معرفی کرد. حال و روز این پدر هم رضایتبخش نبود: «گفتم بخشی از اوقات فراغت دو پسرم را یک جوری پر کرده باشم اما واقعا پشیمان شدم که برای تماشای این بازی به ورزشگاه آمدم. توهینهایی شد و دشنامهایی شنیدم که از حضور پسران نوجوانم در ورزشگاه شرمنده شدم. بعید است که دیگر حضور در ورزشگاه برایم در اولویت باشد.»اگر این واقعیت را بپذیریم که حضور در ورزشگاهها به ویژه در تابستان بخش عمدهای از اوقات فراغت نوجوانان و جوانان کشورمان است، باید این را هم بپذیریم که فرهنگسازی وظیفه همه است. مسوولان فدراسیون و باشگاهها، رسانهها و حتی مردم میتوانند با رفتار خود در مقابل این چنین بداخلاقیهایی واکنش نشان دهند تا دیگر تماشاگری به خود اجازه انجام این رفتارها را ندهد. به هر حال فوتبال رشتهای زیباست که در جام جهانی توانست جهانیان را مجذوب خود کند، پس چرا ما هم بخشی از این زیباییها نباشیم و در ورزشگاهها منش ایرانی خود را نشان ندهیم؟گروه ورزش تبیان محسن معتمد کیا
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 464]