تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815554558
همگان را دوست بداريم
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
همگان را دوست بداريم عشق و محبت و رحمت ، گنجينه اي است که هر چه از آن ببخشي ، نه تنها کاستي نمي پذيرد که فزوني نيز مي يابد . عشق و دوستي و خيرخواهي ، چشمه اي است که اگر مانع جوشش و فوران آن نشوي ، هر قدر ديگران را سيراب کند ، خودت را نيز تطهير کرده ، شاداب و شاداب تر مي کند. هر چند فطرت بشر، بر محبت و دوستي و حسن ظن سرشته شده ، ليکن شرايط ، آموزه ها ، رفتارها و تربيت هاي ناصحيح ، ما را بدان جا کشانده است که بازگشت به اين اصل ، محتاج تمرين و طي مسيري نه چندان کوتاه است . آيا اما مي توانيم همه را ، حتي آنان که ما را دوست ندارند ، حتي آنان را که موجبات ناخشنودي ما را فراهم کرده اند ، حتي آنان را که بدخواه ما هستند و حتي آنان را که هيچ کس دوستشان ندارد ، دوست داشته باشيم ؟در جواب اين سؤال مي توان گفت : « بلي! همه را مي توان دوست داشت » و تبيين اين مسئله هم با ذکر چند داستان ، مقدور و ممکن است. داستان اول : ماجراي حضور موسي و برادرش هارون در بارگاه فرعون و نحوه ي برخورد آنها با عصيانگر عصر خويش - که قرآن براي ما گزارش کرده - مهم ترين دليل و مستند ماست. و البته تمامي اقدامات موسي و هارون ، دقيقا به فرمان خدا صورت مي پذيرد ، و چنين است دستور صريح پروردگار : « اي موسي ! همراه برادرت هارون به سوي فرعون برويد ؛ همان که طغيان کرده است. پس با او به نرمي سخن بگوييد » . (1) و مولوي ، با اشاره بدين آيات ، گفته است :موسيا در پيش فرعون زمننرم بايد گفت قولا ليناآب اگر در روغن جوشان کني ديگدان و ديگ را ويران کني نرم گو ، ليکن مگو غير صواب وسوسه مفروش در اين الخطاب . (2)از اين آيات دانسته مي شود که اولا شرط پند پذيري ، نه تندي و تيزي ، بلکه با نرمي سخن گفتن است. ثانيا هنگامي که پيامبر معصوم خداوند ، مأمور به نرم سخن گفتن ، آن هم با فرعون طغيانکار باشد، تکليف ما ، که پيامبر و معصوم نيستيم، با ديگران و خودمان ، که فرعون در ميانمان نيست ، آشکار است.راه برقراري ارتباط - حتي با فرعون - جز نرمي ، محبت ، رحمت و گذشت نيست. آيا خدا ، فرعون را دوست داشت ؟ و آيا نمي دانست که فرعون ، لياقت خيرخواهي و هدايت را ندارد ؟ خدايي که در نهايت ، قهر و غضبش را نصيب فرعون کرد ، نمي توانست زودتر اين عذاب را به فرعون بچشاند تا فرعون هم اين همه مصيبت درست نکند ؟يک اصل ثابت مي شود : اول محبت ، بعد قهر و غضب ، حتي در مورد فرعون .داستان دوم : پيامبر اکرم (ص) در مکه مورد انواع و اقسام اذيت ها قرار مي گرفت و سنگ بر سر و روي مبارکش مي زدند. آن گاه که خون از سر و روي مبارکش مي چکيد ، و گرفتار درد و رنج بود ، آن پيامبر رحمت ، رحمتي براي همه عالميان ، پيامبري که بهترين الگو براي همه انسان هاست ، باز هم محبت و دوست داشتن و عطوفتشان را به آن قوم عاصي طاغي و آن مردمان جسور بي ادب نثار مي کند و مي فرمايد: « من براي رحمت مبعوث شده ام. خدايا ! راهنمايي شان کن . اينها نمي دانند چه مي کنند » . (3)داستان سوم : علي (ع) ، آن امام با صلابت ، در جنگ با معاويه به آن دسته از لشکريان خود که دشمن را سب و لعن مي کردند ، نصيحت مي کند که : به جاي دشنام و نفرين ، براي دشمن ، دعا و خيرخواهي کنيد و بگوييد : « خدايا کاري کن که خون هاي ما و ايشان بر زمين نريزد. خدايا ! بين ما آشتي برقرار کن . اينها را راهنمايي کن تا از گمراهي درآيند» . (4)داستان چهارم : هنگامي که مردي از خوارج به مولاي متقيان دشنام داد ، مردم برخاستند تا او را بکشند ؛ اما آن حضرت ، مردم را آرام نمود و فرمود : « دشنام را دشنام بايد [ که ما اهل آن نيستيم ] ، يا بخشودن گناه شايد [ که ما اهل آن هستيم ] » . (5)داستان پنجم : نقل است آن گاه که اميرمؤمنان (ع) بر اثر ضربه ي ناجوانمردانه ي شقي ترين مخلوق خدا ، ابن ملجم مرادي ، در آستانه ي شهادت قرار گرفت ، به تجويز حکيمان براي حضرتش ، شير حاضر کردند. اما اميرمؤمنان (ع) ، در آستانه ي شهادت ، با چهره ي زرد و بدني رنجور که گاه از حال مي رفت و لحظاتي به جهان باز مي گشت ، اشاره مي کند که از اين شير ، به ابن ملجم نيز بنوشانند . و در اين باره ، شهريار ، شاعر نامي ايران ، چه زيبا سروده است: بجز از علي که گويد به پسر که : قاتل من چو اسير توست ، اکنون به اسيرکن مدارا داستان ششم : مالک اشتر ، فرمانده ي تواناي سپاه امام علي (ع) ، در بازار کوفه از طرف مردي جوان ، مورد اهانت و اسائه ي ادب قرار مي گيرد. ديگران که مالک را شناخته بودند ، به آن مرد گفتند : « آيا مي داني که به مالک اشتر ، پهلوان دلير عرب ، توهين کرده اي ؟» . مرد ، پشيمان گشت و به دنبال مالک روان شد و او را در مسجد کوفه در حال نماز گزاردن پيدا کرد . صبر نمود تا نماز مالک تمام شود. نزد او رفت و تقاضاي بخشش کرد. مالک رو به او کرد و گفت : « من فقط به اين علت به مسجد آمدم که نمازي بخوانم و در پايان نماز که وقت استجابت دعاست ، براي تو دعا کنم » .لغزشگاه لغوي حب و ولايت در ريشه ي اصلي لغت هم به معناي دوست داشتن و علاقه مندي است و هم به معناي تأييد کردن ، همفکري ، اطاعت ، طرفداري و پذيرش سرپرستي . اين توسعه ي معنا از لغزشگاه هاي بسيار مهم و جدي دوست داشتن است. مي توان کسي را دوست داشت ، ولي با او همفکر نبود. مي توانيم محبت و عشق خود را نثار کساني کنيم که وضعيت فعلي شان را تأييد نمي کنيم . مي توان براي افرادي خيرخواهي کرد، ولي طرفدارشان نبود . البته چون لفظ « حب » بر هر دو دسته معناي ياد شده اطلاق شده است ، مي توان فرد يا افرادي را بر مبناي معناي اول محبت ، دوست داشت ( يعني خيرخواه او بود ) ، و در عين حال ، بر مبناي معناي دوم « حب» ، به همين فرد ، محبت ( يعني اطاعت ) ارزاني نداشت ؛ يعني ولايت ( سرپرستي ) او را نپذيرفت و همفکر او نبود.اين معاني دوگانه موجب شده است که بتوان در متون ديني و اخلاقي ما ، دستورهايي يافت که ما را به نثار محبت بي قيد و شرط به عموم مردم ترغيب کرده اند و از سوي ديگر ، دستورهاي پر تعداد ديگري يافت مي شود که ما را از نثار محبت به بعضي از گروه ها بر حذر داشته اند.اين تناقض ظاهري ، معلول توسعه ي معناي محبت است که از لغزشگاه هاي اساسي بحث ماست، و بين دوست داشتن همگان و عدم پذيرش ولايت ( يا همان سرپرستي، جانبداري و همفکري ) بعضي گروه ها ، تناقض و تقابلي احساس نکنيد.محبت مورد نظر ما در اين مقاله ، خير خواهي ، دلسوزي ، مهرباني و دوست داشتن است ؛ لذا کليه رفتارها و اعمال و صفاتي که مي توانند از آدمي سر زنند که به نوعي نمايانگر تمايل قلبي و عملي او به خوشبختي ، کمال ، سلامت و شادماني فرد مقابل باشد، در اين گستره مي گنجند.دوست داشتن بدها ، نه بدي ها احتياجي نيست استدلال بياوريم که بايد همه را دوست بداريم . وجود فرهنگ هدايت ، عفو ، چشم پوشي و تغافل در اسلام ، همه ، علامت و اشاره و فرياد است که : بدها را دوست بداريد! اگر براي دوست داشتن بدها ، شرورها و گناهکارها در فرهنگ ديني مان فرياد داريم ، دوست داشتن ديگران ، که اشاره هم نمي خواهد، در قرآن به همگان چنين سفارش شده است: « خوبي و بدي برابر نيست. همواره به گونه اي که خوب تر است مقابله کن، تا کسي که ميان تو و او دشمني است ، چون دوست مهربان شود» . (6) و اين کلام پيامبر گرامي اسلام (ص) است که : « دوستي تمام مردم [ ، بي قيد و شرط و بدون محدوديت ] ، علامت عقل است » ؛ (7) « دوستي و خيرخواهي براي همه ، چه نيکوکار و چه بدکار ! » ؛ و « اولين علامت ايمان ، خيرخواهي براي تمامي مردم است » .(8) امام سجاد (ع) نيز مي فرمايد : « خدايا ! بر محمد و آل محمد درود فرست ، و مرا وادار با کسي که با من دوريي کرده ، يکرنگي کنم و خيرخواهش باشم، و توفيقم ده تا قدرشناس نيکي هاي ديگران باشم و از بدي هايشان درگذرم » .(9) مولاي متقيان علي (ع) نيز مي فرمايد :« شر ديگران را با خيرخواهي پاسخ بده ». « احسان به دشمن بدکار ، او را به صلاح مي آورد » . (10)و سعدي گفته و در سفته است : بنده ي حلقه به گوش ار ننوازي برودلطف کن لطف که بيگانه شود حلقه به گوش .(11)چرا همگان ؟برخي دلايل ضرورت دوست داشتن همگان و لزوم به کار بردن روش هاي محبت آميز را مي توان به قرار زير، برشمرد:1. همه از خداييم به تعبير پيامبر خدا (ص) : « تمامي مخلوقات ، عائله و اهالي خانواده ي خدا و تحت تکفل خدايند. لذا دوست داشتني ترين بنده در نزد خداوند، آن است که به عائله و افراد تحت تکفل خدا و وابسته به خدا - يعني همه ي مردم - نفع برساند و برايشان شادي و سرور بيفزايد» . (12)پس مي توان خلق خدا را به خاطر نسبتي که با خدا دارند و از روي عشق به خدا و يا دست کم با هدف جلب عنايات الهي و رسيدن به پاداش هاي معنوي و اخروي دوست داشت.2. خداگونگيدر متون ديني فراوان داريم که : « خدا گونه شويد » ، « خود را به اخلاق الهي بياراييد » و « از خدا و صفات او الگو بگيريد» . (13) در هر دين و مکتبي منشئي براي کمالات ، وجود دارد . در اديان الهي ، اين کمال مطلق ، جز آفريدگار يگانه نيست ؛ خدايي که خود را بخشنده ، مهربان ، با گذشت ، با لطف و خيرخواه معرفي مي کند. در همه ي اديان الهي به ما فرمان داده اند که براي نيل به کمال ، « خود را به اخلاق الهي بياراييد » . آيا خدا جز از طريق محبت و لطف با بندگانش برخورد کرده است ؟ خداوندي که بي منت و نامحدود ، کليه ي نعمات مادي و معنوي ( اعم از گنجينه ي زمين ، باران آسماني ، هدايت پيامبران و وديعه ي عقل و هزاران هزار نعمت ديگر ) را نامحدود و بي توقع در اختيار يکايک بني بشر قرار داده ، آيا تمايل به قرب او و ادعاي پيروي از او و آراستن خود به اخلاق او ، ما را ملزم نمي کند که ما هم در حد وسع و استطاعت خود، محبت و دوستي مان را از هيچ کس دريغ نکنيم و نسبت به همه ، با گذشت و ايثار و رفق و مدارا برخورد کنيم ؟!3. عمل به قرآن نگاه ما به قرآن مي تواند تبلوري از نگاه ما به خدا باشد . آن گاه که صحبت از خداگونگي است ، مقصود ، عمل کردن بر اساس آموزه هاي قرآني است و يا آن گاه که درباره ي پيامبر خاتم (ص) و خلق و خو و روش زندگاني اش از امامان ما سؤال مي شود، مي فرمايند که : « روش پيامبر (ص) قرآن بود» .(14)قرآن در تقسيم بندي سوره ها به يکصد و چهارده قسمت مي شود. هر چند سوره هاي گوناگون ، موضوعات مختلف را در بر دارند ، ليکن در يکصد و سيزده سوره ي قرآن ، سر فصل و سرآغاز سخن ، ذکر نام خدا و دو صفت « رحمان و رحيم » است . اين همه تکرار « رحمان و رحيم » در سرآغاز سوره ها ، نشانه ي آن است که همه ي صفات خدا، تحت الشعاع اين دو صفت اند . رحمت و محبت ، اصل است و ساير صفات ، فرع اند .4. همسويي با هدف خلقتدر متون ديني و اعتقادي ما ، عبادت ، تقرب به حضرت حق ، سير الي الله ، رشد و فلاح ، و غايت خلقت آدمي معرفي شده اند، و محققان ، يا يکي از موارد فوق را به عنوان غايت خلقت آدمي ذکر مي کنند و يا به نحوي بين اين غايات ، جمع مي کنند.5. علت آغازين خلقت خداوند صريحا مي گويد : « براي رحمت و محبت بود که انسان را آفريديم » .(15) حال ، وقتي تو را براي محبت آفريده اند ، آيا مي تواني راهي جز راه رحمت و محبت ، انتخاب کني ؟6. اطاعت امر دستورهاي خداوند رحمان و رحيم ، در قالب آيات قرآني ، ما را به فرمانبري از پيامبر (ص) و ائمه (ع) نيز فرا مي خواند، (16) که اطاعت امر پيامبر و امام ( اولي الأمر ) ، همان اطاعت فرمان خداست. رسول خدا (ص) در حديثي کوتاه و گويا بدين نکته اشارت کرده است : « دل ، در بند دوستي کسي است که بدو نيکي کرده است و در بند دشمني کسي است که با او بدي کرده است » .و در جايي ديگر مي فرمايد: « همچون عامه ي مردم نباشيد که مي گويند اگر ديگران نيکي کنند ، ما هم نيکي مي کنيم و اگر ظلم کنند ، ما نيز ظلم مي کنيم ؛ بلکه خود را بر آن داريد که اگر مردم نيکي کنند، شما هم نيکي کنيد و اگر بدي کنند ، شما ظلم نکنيد » .7. اقتدا به اسوه هر ديني و هر مسلکي ، شيخي دارد و مقتدايي ، رهروان و سالکان به دنبال الگويند تا گام بر جاي پاي او نهند و به کمال ، نزديک و نزديک تر شوند. خداوند ، پيامبر خاتم (ص) را اين گونه معرفي مي کند : « رحمه للعالمين » .(17) صفت « رحمت » ، آن هم نه براي قوم و قبيله اي خاص ، بلکه براي « عالميان » ، از مشهورترين و دلنوازترين صفات پيامبر (ص) است.8. رفتار متقابل پاره اي از ويژگي هاي اخلاقي ، قدرت توليد مثل دارند. يعني اگر ظاهر شوند ، عين آن زاده مي شود. خشونت و محبت در اين شمار است. از خشونت ، خشونت زاده مي شود ؛ چنان که از محبت ، محبت. ريشه ي بسياري از نزاع ها اين است که يکي خشونت مي ورزد و تندي مي کند و ديگري ، آرامش و کف نفس را از کف مي دهد و با تندي ؛ مقابله مي کند و نزاع در مي گيرد . اما اگر دومي با مدارا و رفق برخورد کند ، طرف مقابلش را از موضع خشونت به ملايمت و مدارا مي کشاند و از بروز نزاع ، جلوگيري مي کند. در آيات قرآني نيز به « پاسخ دادن بدي با خوبي » اشاره شده است : « کساني که بدي را با خوبي پاسخ مي دهند ، سراي آخرت ، خاص آنان است » ؛ (18) « بدي را با خوبي پاداش بده » .(19) سعدي نيز با الهام از آموزش هاي اسلامي گفته است: گر انديشه باشد ز خصمت گزندبه تعويذ اسحان زبانش ببندعدو را به جاي خسک در بريز که احسان کند کند دندان تيز .(20)9. اصل اخلاقي سپاسگزاري در تمامي فرهنگ ها سپاسگزاري در مقابل نيکي ، پسنديده و ضد آن ، ناپسند است. در متون ديني ما ، اولياي دين صريحا فرموده اند که : « شکر نعمت خدا ، به دوست داشتن همگان است » ؛ يعني محبت عام به همه حتي به بدکار . در اين باره، علي (ع) صريحا مي فرمايد : « پاسخ نعمتي که خدا به تو ارزاني داشته است ، آن است که در حق آن که به تو بدي کرده ، نيکي و خيرخواهي کني » .10. اثبات محبت از منظر دعا در بسياري از دعاهاي مشهور و منتسب به ائمه ، آنچه درخواست مي شود، براي همه درخواست مي شود، بي استثنا ، و بي انتخاب . حتما دعاي تعقيب نماز در ماه مبارک رمضان را به خاطر داريد: « خدايا تمام بيماران را شفا بخش ! خدايا تمام فقرا را بي نياز کن ! پروردگارا تمام اسيران را رهايي بخش ! بارالها کليه گرسنگان را سير کن! ...» .(21)پس پيشوايان ما به ما آموخته اند که : هر حاجتي که از خدا مي خواهي و خيري که طلب مي کني براي همه طلب کن . حالا چگونه مي شود از خدا خواست که به همه ، خير برساند ، ولي آنها را دوست نداشته باشد ؟!تبديل دشمني به دوستي : چند راه کار در سطور بالا متوجه شديم که مي توان همه را دوست داشت و به همه محبت کرد . حالا مي خواهيم چند راه کار براي دوري از دشمني و تبديل آن به دوستي ارائه نماييم :1. فقط موافق و همفکر و همکيش خود دوست و همدل نباشيم و به غلط نپنداريم که دوستي و همدلي با هرکس ، نشانه ي موافقت با اوست ؛2. مدارا و نرمي را نشانه ي ضعف و سست عنصري ، و نيز شدت عمل و سختگيري را نشانه ي قدرت و غيرت ندانيم ؛ 3. هر که را با ما نباشد ، عليه خود ندانيم ؛ 4. استادانه و با نگاه عاقل اندر سفيه به مخالفانمان ننگريم و آنان را مشتي جاهل و مغرض نشماريم .5. آنچه را نمي دانيم و يا درک نمي کنيم ، رد نکنيم.6. فضايل کسي را که مخالف ماست، انکار نکنيم .7. در سخن ، خود را اسلام ناطق معرفي نکنيم ؛ بلکه در عمل چنين باشيم .8. اختلاف افکار را به رسميت بشناسيم و برداشت خود را از اسلام ، متن اسلام ندانيم.9. به کوچک ترين دستاويزي ، يکديگر را تخطئه و طرد نکنيم .10. در هنگام مخالفت و دشمني، از عدالت خارج نشويم.11. به استقبال انتقاد برويم و انتقاد پذير باشيم.12. سعي کنيم معمولا گوش باشيم تا زبان .با رعايت اين اصول دوازده گانه مي توانيم بذر محبت را در دل خود و ديگران بکاريم و از نتايج آن، لذت هاي دنيا و آخرت را صاحب شويم.به اميد آن روزي که با محبت به ديگران ، دنيا را گلستان ببينيم.پي نوشت ها:1. سوره ي طه ، آيه ي 43 و 44 .2. مثنوي معنوي ، ج 2 ، ص 702 .3. بحارالأنوار ، ج 16 ، ص 404 .4. نهج البلاغه ، خطبه ي 206 .5. همان ، حکمت 420 .6. سوره ي فصلت ، آيه ي 34 .7. بحارالأنوار ، ج 74 ، ص 401 .8. همان جا.9. صحيفه ي سجاديه ، دعاي 20 .10. غرر الحکم و دررالکلم ، ص 29.11. گلستان سعدي ، ص 64 .12. الکافي ، ج 2 ، ص 164 .13. بحارالأنوار ، ج 61 ، ص 129 .14. همان ، ج 16 ، ص 210 .15. سوره ي هود ، آيه ي 118 .16. سوره ي نساء ، آيه ي 59 .17. سوره ي انبياء ، آيه ي 107 .18. سوره ي رعد ، آيه ي 22 .19. سوره ي مؤمنون ، آيه 96 .20. بوستان سعدي ، ص 73 .21. بحارالأنوار ، ج 98 ، ص 120 .منابع :1. همه را دوست بداريم ، عليرضا برازش ، تهران : دفتر نشر فرهنگ اسلامي ، 1382 ، دوم .2. همه ي ما برداريم ( نامه ي سرگشاده به هر مسلماني که بخواند ) ، محمد اسفندياري ، تهران : مرکز بازشناسي اسلام و ايران ، 1382 ، دوم .3. دوستي در قرآن و حديث ، محمد محمدي ري شهري ، قم : دارالحديث ، 1383 ، دوم .برگرفته از کتاب حديث زندگي 21/خ
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 946]
-
گوناگون
پربازدیدترینها