محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1856212721
کیمیا
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: كیمیا
نه كه در روزگارانی پیش ، همین دیروز و امروز بود و زنی به مردی كه جهان اش بود دل باخته بود . چنان دوست اش می داشت که گمان می کرد به رویاهایش دست یافته است . برای او همه کار می کرد . حتی کارهائی که خودش حین انجام آن حیرت زده می شد . به ازای هر كلمه كه از او می شنید، شعفی توام با درد را در جانش حس می کرد و این برایش، سخت غریب و شگفت بود. قند توی دل ا ش آب می شد و اما هرگز این شیرینی را رودخانه ای خروشان نمی دید . نیازی خفته در ضمیرش ، قد می كشید و اما مرد انگار كه بداند زن در پی کدام جمله ای تن و جان مقدسش را بر خاک و خل می کشاند ، در تکرار آن امساك داشت . شاید هم غافل كه كیمیای سعادت را باید در كلام هم می جستند . تقابل دو میل و وجد دوجنس ، در گرو این واژه ها بود و زن می خواست بشنود و مرد مانده بود كه آیا به زیباترین وجه ممکن ، جمله ای راكه دوست دارد ، می تواند بگوید یاكه نه ؟ آخرسر، این تردید پایید و زن انگاركه هیچ نشنیده بود و مرد انگار زن را به خواب دیده بود . هردو در وهم و گمان به سر می بردند و پای هیچ کدام برزمین نبود . پنداری دو قلم جادویی، یکی از آسمان و دیگری از ژرف اقیانوس ، در حال کشیدن نقاشی های دلخواه خود باشند . تا كه بادی آمد و نقاشی هارا پاره – پاره باخود برد . باران ، خمیرشان كرد و آفتاب ، خاطره ی آنها را به پوست اندوهگین خاک چسباند. این شد كه دنیا پرشد از صورتكهای بی دل ، بی باورِ مهر و با رازهای نهان درعمق. شعبده ، بازار یافت و خرگوش ها از کلاه ها بیرون پریدند وشدند طوقی و كفتر. دانه جستند و بی مهر، بال برزدند . چون مرغكانی در قفس یك فال بین. از آن روزگاران نه كه زیاد ،همه اش چند گاهی گذشت و ناگهان در مفصل یك صبحگاهِ پر شبنم ، این بار نه زن ، بلكه آن مرد به شیدایی ، زن را به نام خواند. زن گفت ، تبار شمایان مهر را بر باد داد و اما تو چه خواهی كرد ؟ مرد در سكوت ، ژرفایی جست و تا وفای آبشاران دوید . تطهیر خیال گردید وبعدِ تگرگی سخت ، نوری دید و زنی كه در چشمان اش ، خورشید را ارمغان داشت .مرد ، دست و پایش را گم می كرد كه زن او را جهان اش خواند و برق لبخندی ، چراغ آبی شان را روشن كرد . مهرشان می سوخت ، اگر نگاهشان ، رویا را هم نمی زد. سایه هاشان ، هیچ هم ،كم طول و عرضی نداشت. چرا كه فكرشان در فرداها ، همه به جا پای امروز بود كه حالا روزگارانی شده و هنوز، اصلی به نام انسان ، میان خطوط و کلمه ها شان راه می رود و حالا بگیریم كه چشمانشان با تابش چشمان هم نیز روشن نشده است . علیرضا ذیحقتهیه و تنظیم برای تبیان : مهسا رضایی - بخش ادبیات
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 318]
-
گوناگون
پربازدیدترینها