واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: گلیم گوش، لولو خورخوره و ...موجودهای افسانه ای در ادبیات فارسی بخش اول : «آل، آشوزوشت، اهریمن، اژدها، بشکوچ، بختک»بخش دوم : « پری، پیربزنگی، دوالپا، دیو، دیو سپید، دیوهای کماله، سیمرغ »بخش سوم : « جن، از ما بهتران، عفریت، عوج بن عنق، غول، فولاد زره، ققنوس »بخش چهارم : «گلیمگوش، لولوخورخوره، مرد آزما، نسناس »
گلیمگوش : در افسانههای ایرانی گلیمگوش مردمى بودهاند مانند آدم لیکن گوشهاى آن ها به مرتبهاى بزرگ بوده که یکى را بستر و دیگرى را لحاف میکردهاند و آن ها را گوشبستر هم میگویند.در کتاب عجایبالمخلوقات (چاپ هند 1331ه. ق.) برگ 584آمده است:گروهى بود که ایشان را منسک خوانند. و ایشان در جهت مشرق نزدیک یأجوج (و) مأجوج بر شکل آدمى بودند و مر ایشان را گوشهایى بود مانند گوش فیل. هر گوش مانند چادر باشد چون خواب کنند یکى از آن دو گوش بگسترانند و گوش دیگر چادر کنند. جمعى از نسل قابیل بن آدم که در حدود بلاد مشرق سکونت دارند و گوش ایشان به مثابهاى بزرگ است که یکى را بستر و دیگرى را لحاف سازند چنانکه از تواریخ معلوم میشود. لولوخورخوره: لولو خورخوره یا لولو موجودی خیالی است ساخته و پرداخته پندار افراد برای ترساندن کودکان شیطان.مادران و پدران معمولا برای کنترل رفتار کودک کوچک، به ویژه برای اطمینان از این که کودک غذای خود را بخورد به او تلقین میکنند که در صورت بدرفتاری یا نخوردن غدا، لولو آنان را خواهد خورد. شکل و ریخت خاصی برای لولوخورخوره تعریف نشده است.در حقیقت واژه ی لولو واژه ای فرانسوی به معنی گرگ است که در زبان فرانسوی آن را Le Loup می نویسند و لُلو می خوانند. در اروپا و به ویژه در فرانسه رسم بر این است که مردم کودکان خود را به هنگام شیطنت و بازیگوشی از گرگ بترسانند و ایرانیانی که در دوره ی قاجار به اروپا رفتند و بیش ترشان نیز در فرانسه بودند، پس از بازگشت به ایران کودکان خود را به همان روش و سنت اروپایی از لُلو یعنی گرگ می ترسانیدند و این واژه رفته رفته به لولو تبدیل شد.صفت خورخوره به معنای "بسیارخوار" است. گاه لولوخورخوره به معنای موجودی نامرئی است که وسایل خانه را می دزدد. مرد آزما : در فرهنگ شرق و مردم سیستان و بلوچستان به موجودی قد بلند با چشمان سرخ رنگ، مو هایی به رنگ روشن و بدنی قوی و باهیبت گفته می شود . و اعتقاد مرد آن دیار بر آن است که او مردی بوده که صدها سال پیش از شهر فاصله گرفته و در بیابان ها زندگی می کند و هر از گاهی برای رفع نیازهای خود به هنگام تاریکی به شهر ها و روستاها می آید. نسناس : نسناس نام جانوری افسانهای و موهوم شبیه به انسان است.این نام در گذشته گاهی در متنهای زیستشناسی فارسی در برابر واژه ی میمون به کار میرفته که نام عمومی گروهی از آدمنمایان (گوریل، شمپانزه، اورانگوتان، گیبون) است.در فرهنگ عامه به نوعی بوزینه ی بی دم هم گفته میشود. نسناس در برخی فرهنگهای فارسی چنین معنی شده است:* جانورى بود چهارچشم سرخروى درازبالا سبزموى، در حد هندوستان، چون گوسفند بود، او را صید كنند و خورند اهل هندوستان. (لغتنامهء اسدى) (اوبهى).* جنسىاند از خلق كه بر یك پاى مىجهند. (دهار).* نوعى از حیوان كه بر یك پاى جهد. (غیاث اللغات از منتخب اللغات و كشف اللغات) (از آنندراج).* صاحب حیوةالحیوان نوشته كه: نِسْناس بالكسر، نوعى از حیوان است كه بهصورت نصف آدمى باشد چنان كه یك گوش و یك دست و یك پاى دارد و به طور مردم در عربى كلام كند...* و در تواریخ بهجت العالم نوشته كه: نسناس در نواحى عدن و عمان بسیار است و آن جانورى است مانند نصف انسان كه یك دست و یك پا و یك چشم دارد و دست او بر سینه ی او باشد و به زبان عربى تكلم كند و مردم آن جا او را صید كرده مىخورند. (از غیاث اللغات) (آنندراج).* گویند جنسىاند از خلق كه به یك پاى مىجهند. (از مهذب الاسماء) (از برهان قاطع).* دیو مردم كه بر یك پاى جهند. (السامى).* و به زبان عربى حرف مىزنند. (برهان قاطع).* دیو مردم یا نوعى از مردم كه یك دست و پا دارد، و فى الحدیث: انّ حیاً من عادٍ عصوا رسولهم فمسخهم الله نسناساً، لكل واحد منهم ید و رجل من شق واحد ینقرون كما ینقر الطائر و یرعون كما ترعى البهائم. و گویند كه قوم عاد كه ممسوخ شده بود نیست گردید و قومى كه بر این سرشت بالفعل موجود است خلق علىحده [است] یا آنها سه جنساند، ناس و نسناس و نسانس، یا نسانس زنان آن ها، یا نسانس گرامىقدر از نسناس است، یا آن ها یأجوج و مأجوج است، یا قومى از بنىآدم از نسل ارمبن سام، و زبان عربى دارند و به نام هاى عربان مىنامند و بر درخت برمىآیند و از آواز سگ مىگریزند. یا خلقى بر صورت مردم، مگر در عوارض مخالف مردماند و آدمى نیستند، یا در بیشهها بر كرانه ی دریاى هند زندگانى مىكنند و در قدیم عربان شكار مىكردند و مىخوردند آن ها را. (از منتهى الارب) (آنندراج).* حیوانى است كه در بیابان تركستان باشد منتصبالقامه، الفىالقد، عریضالاظفار، و آدمى را عظیم دوست دارد، هركجا آدمى را بیند بر سر راه آید و در ایشان نظاره همى كند و چون یگانه از آدمى بیند ببَرد، و از او گویند تخم گیرد، پس بعد انسان از حیوان او شریفتر است كه به چندین چیز با آدمى تشبه كرد یكى به بالاى راست و دوم به پهناى ناخن و سوم به موى سر. (از چهارمقاله ی نظامى عروضى، معین برگ های ?????).* خداىتعالى ذریه او را [جدیس را] مسخ گردانید و ایشان را نسناس خوانند، نیم تن دارند و به یكى پاى چنان [دوند] كه هیچ اسبى درنیابدشان. (از مجمل التواریخ).* آن كه به شكل انسان بود ولى خوى و سرشت انسانى در وى نباشد. (ناظم الاطباء) همزاد: در باورهای قدیم عوام، هر کسی دارای همزادی است که از نوع جن است و در جایی به نام "دنیای از ما بهتران" زندگی می کند و همپای او رشد می کند. پایانبرگرفته از مركز انجمنهای تخصصی گنجینه دانشتهیه و تنظیم برای تبیان : زهره سمیعی - بخش ادبیات تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 309]