واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: اينترنت، كودكان و نوجوانان در ايران و نقش والدين در كنترل آن mansoury 16 خرداد 1386, 08:25به محض اتصال به اينترنت قادر خواهيد بود با افراد ديگری که از نقاط مختلف دنيا به اينترنت متصل هستند گفتگو کنيد , گپ بزنيد و يا اطلاعات رد و بدل کنيد. ضمن اينکه شما متصل به منبع اطلاعاتی بسيار وسيعی هستيد. اينترنت بزرگترين شبکه جهانی است که بر خلاف اغلب شبکه ها هيچ دولت و يا شرکتی بر آن حکومت نمی کند! هر کسی (شخص، شرکت و يا دولت) می تواند اطلاعات خاصی را (مفيد و يا مضر) بر روی اينترنت بگذارد و شرکت سرويس دهنده اينترنت (ISP) شما را به اين اطلاعات وصل می کند، ولی اين شرکت نمی تواند محتويات آنها را کنترل کند و در واقع اين وظيفه خود شخص است که اطلاعات سالم و مفيد را بخواند و از اينترنت به صورت امن (Secure) استفاده کند (به عنوان مثال شماره Credit Card خود را هر جايی وارد نکند). اغلب افرادی که از اينترنت استفاده نموده اند تجربه مثبتی دارند. ولی استفاده از اينترنت هم مانند تمام ابزارهای ديگر، خالی از ريسک نيست. بچه ها مزايای زيادی از طريق استفاده از اينترنت بدست می آورند، ولی مانند تمام محيطها در اين محيط هم امکان دارد مورد هدف جنايتکاران، سوء استفاده کنندگان و يا افراد روانی قرار گيرند. در ايران که اغلب کودکان و نوجوانان اطلاعاتشان در مورد اينترنت و کامپيوتر بيشتر از پدران و مادرانشان است، اين ريسک بيشتر است. اينترنت در ايران ابزاری جديد است که نسل گذشته کمتر به آن اعتماد دارند و از اين رو کمتر به سراغش می روند. البته از آنجا که اغلب اطلاعات درون اينترنت به زبان انگليسی می باشد، کودکان که کمتر بر اين زبان مسلط هستند کمتر از آنها استفاده می کنند، ولی تقريبا همه نوجوانان آنقدر زبان بلد هستند که بتوانند راحت وبگردی کنند. سراغ ندارم نوجوانی را ديده باشم که در مورد رفتار اينترنتی خود با پدر و يا مادرش صحبت کند و يا نظری بپرسد، زيرا دانش خود را بيشتر از والدين می داند. اغلب هم پدران و مادران به دليل اطلاعات کمشان ريسک استفاده از اينترنت را نمی دانند و برای کودک يا نوجوان خود خطرات آن را توضيح نمی دهند (چيزی نمی دانند که توضيح بدهند) و نوجوان وارد دنيايی می شود که در صورت بی اطلاعی، خطرات فراوانی در کمين اوست. ساده ترين مثال چت کردن است: از آنجايی که در هنگام چت کردن همديگر را نمی بينيد، احتمالا کلمات محبت آميز رد و بدل می شود. گاهی هنگامی که نوجوان خسته از سختگيری های خانواده و پدر و مادر پای اينترنت نشسته است و با کسی درد دل می کند، می بيند که دلداريش می دهند و گوش به حرفش می دهند و راهنماييش می کنند. کم کم حس اعتماد اين نوجوان که در نسبت به افراد جامعه کم بوده است، جلب می شود و هنگامی که اعتماد کرد، احتمال دست زدنش به هر کاری وجود دارد. حال نقش پدر و مادر چيست؟! اطمينان پيدا کردن از يک وب گردی سالم و پويا و در عين حال جذاب و لذت بخش وظيفه والدين است. اينکه بچه ها را از استفاده از اينترنت محروم کنيم، همانند اين است که به آنان بگوييم فکر مدرسه رفتن را از سرتان بيرون کنيد. زيرا در آنجا امکان دارد مورد سوء استفاده قرار گيرند. والدين وظيفه دارند در مورد اينترنت آگاهی بيشتری کسب کنند تا قادربه راهنمايی کودکان و نوجوانان خود باشند. برنامه اينترنت اکسپلورر به شما اين امکان را می دهد که دسترسی به برخی سايتها را بر اساس موضوع آنها محدود کنيد. (Content Advisor) اين روش می تواند روش موثری باشد، ولی مسلما روش کاملی نيست و از آن برای کنترل نوجوانان نمی توان استفاده کرد. بسياری نرم افزارهای فيلترينگ وجود دارد که والدين می توانند آنها را بر روی کامپيوتر خود نصب نموده و پس از تنظيمات خاص، وب گردی فرزندانشان را کنترل کنند. ليست نسبتا جامعی از اين نرم افزارها را می توانيد در آدرس زير بيابيد: ولی اين نرم افزارها به طور کامل شما را بی نياز از کنترل نمی کند. کودک و نوجوان و اينترنت در ايران: با يک جستجوی ساده، سايتهای خارجی فراوانی را که مخاطب کودک و يا نوجوان دارند، می توان يافت. ولی تا بحال سايت فعال فارسی زبان برای کودکان نديده ام. در روزنامه ابرار اقتصادی روز يکشنبه خواندم که يک سايت ايرانی مخصوص کودکان و نوجوانان توسط کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان راه اندازی شده است که 10 بخش فعال دارد. متاسفانه آدرس سايت در روزنامه درج نشده بود. ولی می توان گفت که اين اولين سايت ايرانی با مخاطب کودک و نوجوان است. متاسفانه و يا خوشبختانه سرمايه گذاری اينترنتی در ايران محدود به شرکتهای تبليغاتی و يا سايتهای خبری شده است و اغلب اگر کسی سرمايه ای برای ساخت يک سايت می گذارد، ترجيح می دهد سايتی تاسيس کند که بيننده بيشتری داشته باشد تا بتواند از طريق آن بيننده، به منفعتی برسد. از آنجا که کودکان و نوجوانان بازديدکنندگان مناسبی برای آگهی های تجاری نيستند، کسی در زمينه ساخت سايت با مخاطب کودک و نوجوان فعاليتی ننموده است. فرض کنيم روزی يک سايت اينترنتی به زبان فارسی جهت جذب مخاطب کودک و نوجوان راه اندازی شود و اين سايت در ميان بازديدکنندگان خود (قشر کودک و نوجوان) بسيار موفق شود و فعال باشد. از آنجا که کودکان روح لطيفی دارند و تاثير پذيری فراوان، آيا بيم آن نمی رود که مطالبی در سايت درج گردد که مناسب حال کودکان و نوجوانان نباشد؟ هنگامی که در اينترنت به دنبال اطلاعات در زمينه کودک و اينترنت بودم، تقريبا در تمام سايتهای با مخاطب کودک با لينکی به يک قانون مواجه شدم که در آن کاملا در مورد نحوه نگارش و محتويات اين گونه سايتها توضيح داده شده بود و تخطی از آن قانون را جرم انگاشته بود. ولی در هيچ سايت ايرانی خبری از اين گونه مطالب نيست.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 501]