واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > خاورمیانه - امیر کویت به انحلال پارلمان کشور دستور داد در حالی که پیش از این نخست وزیر و کابینه دولت، نیز استعفا کرده بودند. پارلمانی آشوب زده، مردمی نگران و هراسان، سخن پراکنی هایی زننده و به دور از شئون دیپلماتیک و دخالت مستقیم امیر در جریان داخلی کشور، شاید بتواند تصویری روشن از آنچه که امروز در کویت می گذرد، باشد. شرایط سیاسی کنونی کویت ناشی از بحرانی اساسی و فقدان کارآیی پیکره سیاسی کشور است که همه اتحاد و انسجام کویت را طی روزهای گذشته در معرض خطر قرار داد، چنان که امیر کویت در سخنرانی خود خطاب به مردم شرایط داخلی کشور را در وضعیتی ناگوار توصیف کرد که در صورت تداوم، ماهیت وجودی کویت را نیز به زیر سوال می برد. امیر کویت با اعلام انحلال پارلمان کویت نشان داد که ساختار درونی کشور کوچک حاشیه خلیج فارس چنان در هم ریخته و آشفته است که صرفا برگزاری انتخابات و همه پرسی دوباره می تواند کویت را از بحران تقابل احزاب و گروهک های سیاسی نجات دهد. اما آیا واقعا می توان به نجات کویت از صحنه درگیری های جریان های سیاسی مختلف این کشور امید داشت؟ آنچه که امروز در فضای سیاسی کویت می گذرد بسیار پیچیده تر از آن است که در ورای اظهار نظر یا تعیین تکلیف مقامات عالی رتبه آرام گیرد. امروز مردم کویت به سبب درگیری ها و اختلاف های هرباره کابینه دولت و اعضای پارلمان که طی یک سال گذشته به نهایت خود رسیده بود، به شدت نگران و البته با خشمی فروخورده همراه هستند. کویت این روزها شرایط درونی بالقوه ای را تجربه می کند که اگر به سطوحی ورای وضعیت کنونی برسد به طور حتم انفجار خشم و آشوب های داخلی را شاهد خواهد بود. شاید چندان هم ناصواب نباشد اگر ادعا شود آنچه که امروز در کویت می گذرد بازتابی از حمله عراق در دهه نود میلادی و پس لرزه های آن تهاجم وسیع است که در تمامی ابعاد سیاسی، اقتصادی و اجتماعی نمود یافته است. کویت که همواره الگوی مناسبی برای تمامی کشورهای جهان عرب به سبب عملکرد سیاسی موثر، آزادی مطبوعات، شکوفایی هنر و اندیشه و از سوی دیگر رشد اقتصادی قابل توجه بوده، طی ماه های گذشته در تمامی این عرصه ها حرکتی رو به عقب داشته است. تمامی رویکردهایی که تا دیروز تعامل سیاسی نامیده می شد، امروز جنبه ای از آشوب و درگیری میان احزاب به خود گرفته و پارلمانی که روزگاری یکی از معتبرترین انجمن های سیاسی خلیج فارس به شمار می رفت، این روزها به عرصه ای برای درگیری و خشونت اهالی سیاست تبدیل شده است. درست مانند آنچه که در پارلمان های تایوان و ایتالیا هر بار روی می دهد و سبب استهزا و حیرت جهانیان می شود! آزادی دیروز رسانه های کویت امروز دستاویزی شده برای تسویه حساب های حزبی و بازتاب تخاصم گروه های سیاسی مختلف. هر آنچه که کویت طی سال ها تعامل فرهنگی به عنوان پشتوانه ای عظیم برای خود جمع آورده بود به سبب تنش های درونی این کشور و نابسامانی های سیاسی به شدت افول کرد و اقتصاد پیشگام آن نیز که در سایه رشد اقتصادی کشورهای قدرتمند حوزه خلیج فارس صعودی چشم گیر داشت، یکباره به ورطه سقوط افتاد. کویت مدت هاست که در ورطه جریانی ضد دموکرات گرفتار آمده که در این میان شاید انحلال دولت و پارلمان برای پایه ریزی دوباره ساختارهای سیاسی کشور مناسب ترین اقدامی باشد که از سوی امیر کویت برای سامان به کشور محبوب جهان عرب به کار گرفته می شود. در کویت پیوندهای قومی و قبیله ای و طبقه بندی های مذهبی عاملی قدرتمند فراتراز وفاداری به میهن و حفظ انسجام آن به شمار می رود. در کشور کوچک و غنی کرانه خلیج فارس این ماترک و ارثیه قبایل خرد و کلان است که بر اصول قانون اساسی کشور ارجحیت دارد. تا امروز کویت قادر به حل معضل اعراب بیابان نشین و بدوی خود نبود که البته این مساله از مهم ترین چالش هایی بود که هر بار در کشور اختلاف نظرهای بسیاری را سبب می شد. علاوه بر این مساله حضور زنان در عرصه سیاست و تضمین حقوق یکسان آنها در عرصه های مختلف از چالش هایی است که کویت در همه این سال ها نتوانست راهکاری برای آن بیابد. اگر چه تا امروز کویت در جهان عرب به کشوری میانه رو شهرت داشته، اما رویکرد افراط گرایان و قومیت های رادیکال در این کشور به تدریج چهره ای آشوب زده از آن در نگاه همسایگان و سایر کشورهای عربی ترسیم کرده است. شاید در یک منظر کویت کشوری کوچک با جمعیتی اندک باشد، اما با این حال نمی توان به راحتی به درونمایه های قومی و قبیله ای و باورهای هر یک از گروه های مردم به راحتی پی برد. ساختار سیاسی و اجتماعی کویت چنان در هم پیچیده است که به طور نمونه طرفداری از یک تیم فوتبال خاص، شیعه یا سنی بودن اشخاص را مشخص می کند! کویت این روزها چالش عجیبی را تجربه می کند: گذر از یک رویکرد قومی و نژادی به سوی دموکراسی و حقوق برابر شهروندی که در صورت گذار از این شرایط به طور حتم آینده ای روشن و متفاوت از سایر کشورهای عرب انتظار آن را می کشد. اما چنان چه کویت در این بحبوحه روزافزون تنش ها و درگیری های داخلی موفق به تبیین دموکراسی خاص خود و پذیرش آن از سوی همه جوامع عرب و غیر عرب داخل کشور نشود، باید گفت که شرایطی حتی خطرناک تر از حمله ناگهانی صدام را پیش رو خواهد داشت. الشرق الاوسط 24 مارس 2009 /ترجمه: لیدا هادی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 210]