واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: رفیع پیتزبا شکارچی در جشنواره برلین
رفیع پیتز در برلین: ««شكارچی» فیلم یكطرفه و مغرضانهی نیست» «حق این فیلم است كه در ایران به نمایش درآید» فیلم «شكارچی» ساخته «رفیع پیتز»، كارگردان ایرانی روز گذشته در بخش رقابتی شصتمین جشنواره فیلم «برلین» به نمایش درآمد. به گزارش ایسنا، فیلم «شكارچی» محصول مشترك ایران و آلمان دومین ساخته «رفیع پیتز» است كه در بخش رقابتی جشنواره برلین برای كسب خرس طلا رقابت میكند. این كارگردان ایرانی روز گذشته پس از نمایش فیلم در نشست خبری اینگونه مدعی شد: «فیلم من شاید در ایران به نمایش درنیاید.» و همچنین پیتز اعلام كرد: «شباهتهای موجود بین تنشهایی كه در فیلم «شكارچی» بهتصویر كشیده شده و آنچه در ایران اتفاق افتاده، عجیب است.» وی افزود: «وقتی شما فیلمی میسازید، میخواهید در جایی كه ساخته شده نمایش یابد و این طبیعی است. من عقیده دارم كه این فیلم نمایش خواهد یافت، بههمین خاطر آن را ساختم. اما سوال این است كه چهقدر طول خواهد كشید كه این فیلم نمایش یابد كه جوابی برای آن ندارم. » به گزارش فرانسپرس، «رفیع پیتز» در ادامه گفت: «من فكر نمیكنم كه "شكارچی" فیلم یكطرفه و مغرضانه باشد. بهخاطر همین فكر میكنم حق فیلم است كه به نمایش درآید. سوال این است كه آیا در ایران این حق را به من خواهند داد؟» آنچه در خلاصه داستان «شكارچی» در برلین منتشر شده، آمده است:« رفیع پیتز خود نقش «علی علوی» را بازی میكند كه به اتهام نامعلومی به زندان افتاده است. "علوی" وی كه علاقهمند به شكار است، پس از بازگشت به خانه میفهمد كه همسرش "سارا" و دختر شش سالهاش گم شدهاند. پس از ساعتها انتظار، پلیس به او میگوید كه "سارا" در تیراندازی پلیس با تظاهركنندگان كشته شده است. "علی" كه بعدا میفهمد دخترش نیز كشته شده است با تفنگ شكاریاش دو پلیس را میكشد.» «رفیع پیتز» درباره شخصیتی كه در این فیلم بازی كرده است، معتقد است: «علی نماد جامعه مدرن است كه دیگر زمانی برای از دست دادن ندارد، نماد مردمی كه اكنون پاسخ میخواهند. برای مثال در ایران 70 درصد مردم كمتر از 30 سال هستند. آنها بیمار نیستند؛ آنها نسل بدون آیندهاند كه از شرایط وخیم اقتصادی رنج میبرند.» «پیتز» با اشاره به فیلم «زمستان است» كه سال 2006 در بخش رقابتی برلین نمایش یافت، اعلام كرد كه میخواهد اینكه چه چیزی را قصد داشته مطرح كند به مخاطب واگذار كند. وی در توضیح گفت: «در ایران وقتی كسی را به شام دعوت میكنیم، انواع غذاها را برای او تهیه میكنیم. اما هنگام صرف شام به آنها نمیگوییم چه بخورند. خودشان آزادند هرچه میخواهند انتخاب كنند. من همین ایده را درباره فیلمهایم دارم. من به تماشاگر احترام میگذارم و او را آزاد میگذارم تا هرچه دوست دارد فكر كند. من به توقف كامل علاقهای ندارم. سه نقطه را دوست دارم.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 277]