واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: قصد قربت داشته باشنامه امام موسي صدر به جوانان (قسمت دوم)قسمت اولآنچه ميخوانيد نامه صوتي امام موسي صدر خطاب به دکتر صادق طباطبايي، هنگام عزيمت به آلمان براي ادامه تحصيل بر روي نوار ضبط و همراه او شده است. متن کامل نامه امام موسي صدر، بنيان گذار جنبش اهل لبنان خطاب به جوانان بدين شرح است:
... مطالعه و رعايت صلاح ابدي همان قدر مهم است که رعايت صلاح و سعادت آينده زندگي و چه بسا سعادت ابدي بسيار پر اهميت تر از سعادت 50 سال يا 40 سال زندگي به حساب آيد. هر چند که اين دو مصلحت با يکديگر تفاوتي ندارند. در دين اسلام دنيا و آخرت يک مفهوم و يک واحد را تشکيل مي دهند. در قرآن کريم به اين موضوع چنين اشاره شده است: «مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ»(سوره نحل آيه 97). آنان که رفتار نيک و ايمان به خدا دارند، زندگي گوارا و جزاي آخرت مطبوع در انتظار آنان است. دنيا و آخرت در نظر اسلام از هم جدا نيست. راه صحيح راهي است که سعادت آينده انسان و سعادت ابدي او را در آن واحد، تحصيل کند. بسيار آسان است که انسان راهي را که مي رود، با قصد صالح به جاي آورد. همانطور که روزي مي گفتم، انسان نقاط گوناگون و عناصر مختلفي در وجود خود دارد، اگر بتواند راهي را انتخاب کند که تمام عناصر او ارضاء شود، آن راه موفقيت آميزتر است. چه با نيروي بيشتر و متمرکزتري به سوي هدف مي شتابد. طبيعي است که اگر از درس خواندن، کار کردن، مدرسه رفتن و حتي از خانه دار شدن و اداري بودن قصد صالح داشته باشيم، همه اين کارها را مي توانيم در سلک عبادت قرار دهيم. عبادت به نماز و روزه منحصر نيست. پيغمبر اسلام به ابيذر که يکي از نزديکترين صحابه اوست مي گويد: «حتي در خواب و خوراک قصد قربت داشته باش». آري؛ خواب و خوراک از لوازم زندگي انسان است. سبب تأمين نيرو براي انسان مي شود و موجب مي گردد که انسان بتواند با نشاط بيشتري در راه خير، در راه صلاح مردم، در راه کمک به همنوع قدم بردارد. پس خواب و خوراکي که با قصد قربت و با تصميم بر کار نيک انجام گيرد، عبادت است.مطالعه و رعايت صلاح ابدي همان قدر مهم است که رعايت صلاح و سعادت آينده زندگي و چه بسا سعادت ابدي بسيار پر اهميت تر از سعادت 50 سال يا 40 سال زندگي به حساب آيد. هر چند که اين دو مصلحت با يکديگر تفاوتي ندارند. سفر کردن براي تحصيل، اگر با قصد قربت و قصد خدمت به جامعه و همنوع و خانواده همراه باشد و اگر به قصد حفظ حيثيت انسان و تأمين آسايش همنوعان صورت گيرد، جهاد در راه خدا محسوب مي شود. آنگاه اين قصد سبب مي گردد که انسان در اين راه با دقت بيشتري قدم بردارد. چه بسا وجود اين قصد انسان را محدود مي کند، ولي راه موفقيت آميزتر و نتيجه بخش تر است. درآيه ديگر مي خوانيم: «يا ايها الذين آمنوا استجيبوا لله و للرسول اذا دعاکم لما يحييکم»(سوره انفال آيه 24). دعوت پيغمبر را سبب زندگي شمرده است. با کمال تاسف متدينين امروز معتقدند که دين فقط براي مرگ است.به اين سبب، جوانان که تصور مي کنند دين با راه زندگي، با کار و کوشش و با تلاش براي تأمين آينده هماهنگي ندارد، از دين اعراض مي کنند.
در حالي که به طور مسلم مي توان گفت: اسلام و يا هر دين خدايي، هيچ يک از غرايز اصلي و احتياجات ضروري انسان را منع نکرده است! از خوردن و آشاميدن جلوگيري نکرده است. بلکه گفته است، راه صحيح را براي خوردن و آشاميدن انتخاب کنيد! تجاوز نکنيد! اسراف در خوردن نکنيد!عينا همان ترتيب را در غريزه جنسي انسان مشاهده مي کنيم. به هيچ وجه از اين غريزه منع نشده است. در اسلام جلوگيري از اين غريزه و ساير غريزه هاي زندگي انساني، رهبانيت ناميده شده و گفته شده است: «لا رهبانية في الاسلام». ليکن از تجاوز به ناموس غير و از افراط در اين امر منع شده است. اين غريزه نيز مانند خوردن و آشاميدن است. بهره بردن از زيبايي هاي زندگي و بهره بردن از نعمتهاي الهي، به طور معقول و منطقي نه تنها بي اشکال است، بلکه در بسياري از آثار وارد از اهل بيت ديده مي شود که مرغوب و محبوب خداوند است. پس مي توان راهي را رفت که بدن انسان لذت برد، روح انسان شاد باشد، افکار انسان آرامش يابد و در عين حال خويشان انسان خوشنود باشند. (ادامه دارد...) تنظيم: گروه دين و انديشه - مهدي سيف جماليمنبع : آفاق؛ شماره 30-29
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 144]