واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: نگاهی به توصیههای استاد
قسمت اول را اینجا ببینید تمام لینک های صوتی استاد قرائتیبعضی از توصیهها و سفارشهای استاد قرائتی بعد از حدود 30 سال تجربه تبلیغی، کلاسداری و سخنرانی و سفر به بیش از 30 کشور دنیا و اغلب شهرهای ایران برای طلاب علوم دینی این گونه است: 1. خوب درس خواندن و اینکه خود را به دریای بیکران قرآن، سنت و فقه و اصول برسانند و بدانند که نباید در همه چیز مثل علماء قدیم باشند؛ زیرا به جهت نیازها و سؤالات امروزِ نسل نو، باید مطلب جدیدی را فرا گیرند و از خیر بعضی بحثهای غیر مفید که برای امروز کارایی ندارد، بگذرند؛ 2. از ابتدای شروع درسهای حوزه، انس با قرآن و استفاده هر چه بیشتر از آیات را در امر تبلیغ در متن فعالیتها و امور روزمره خود قرار دهند؛ 3. روان و آسان برای مردم سخن بگویند. البته روانگویی غیر ازسست گویی است؛ همان گونه که پیامبران و ائمه علیهمالسلام با استدلال محکم و قوی، ولی به زبان قوم با مردم سخن میگفتند؛ 4. در سخنرانی، با مردم آرام صحبت کنند و داد نزنند؛ زیرا با آرامش و نرمی و ذکر مثال و حتی خنده، مطالب راحتتر فهمیده و مقبول واقع میشود؛ 5. لازم نیست چند شب و یا یک دهه در باره یک مطلب بحث کنند؛ زیرا مستمعین مختلفاند و نیازهای گوناگونی دارند. بنابراین، بهتر است در یک جلسه، از مطالب گوناگون و متنوع و مورد نیاز صحبت کنند؛ 6. برای سخنرانی و کلاسداری حتما مطالب از قبل تنظیم شده باشد و گاهی از روخوانی بعضی از متنها به هنگام سخنرانی خجالت نکشند و ترس نداشته باشند که بگویند فلانی بیسواد یا کمسواد است؛ 7. سعی کنند مختصر و مفید صحبت کنند. به خصوص اگر نمیتوانند جلسه را شاداب نگهدارند، بیش از 20 دقیقه سخنرانی نکنند؛ 8. باید با عمل خود به مردم آموزش دهند؛ 9. قیافه و لباس و برخورد آنان کاملاً معمولی و عادی باشد تا جلب توجه نکرده، باعث حواسپرتی نشوند؛ 10. وقت و زمان کلاس و سخنرانی مناسب باشد. به عنوان مثال در پادگان، سربازی که صبح تا ظهر تمرین نظامی داشته و ظهر هم غذای ساده و یا غیر مطلوب خورده است و عصر بخواهند او را نصیحت کنند، بدیهی است که زمینه پذیرش وجود ندارد و نتیجه معکوس خواهد داد؛ 11. فقط به سخنرانیهای عمومی تکیه نکنند و بدانند که برخوردهای مناسب خصوصی با بعضی افراد، دارای آثار و برکات ویژه و فوق العادهای است که باید از آن غفلت نکنند؛ 12. سعی کنند مطالب را به صورت تخصصی و مناسب با هر قشر و صنفی دسته بندی کرده، ارائه دهند؛ مثلاً برای دانشجویان پزشکی آیات و روایات مربوط به بهداشت، برای دانشجویان حقوق آیات و روایات حقوقی، و برای دانشجویان نظامی آیات و روایات جنگ و جهاد را بازگو کنند. روش تدریسدر پایان باید از همه مهمتر به روش تدریس و تبلیغی استاد قرائتی ـ حفظه الله ـ اشاره کنیم که بر چند رکن استوار است؛ از جمله: 1. استفاده به جا و مناسب از آیات قرآن؛ 2. استفاده به جا و مناسب از روایات و احادیث معصومان علیهمالسلام ؛ 3. ذکر خاطرات و داستانهای آموزنده و تاریخی؛ 4. بیان مثالها و تمثیلات جالب و جاذب؛ 5. بازگو کردن لطیفهها و طنزهای پسندیده؛ 6. استفاده کاربردی از عرفیات و مسائل مورد ابتلاء مردم؛ 7. ذکر تجارب شخصی و تجارب دیگران؛ 8. بیان مسائل علمی.یک خاطره و یک تمثیل از استاداستاد در یکی از خاطرات خود میگوید: «در خدمت علامه طباطبایی بودم. از ایشان پرسیدم که قرآن میفرماید: «اِنَّمَا یَخْشَی اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ»؛ «از بین بندگان خدا تنها آنها که عالم و دانایند خداترسند.» در حالی که من در اول تحصیل و طلبگیام که عبادت میکردم، حال بهتری داشتم. هر چه علمم بیشتر شد، حال و توجهم کمتر شده است. دلیلش چیست؟ ایشان فرمودند: دلیلش این است که اینها که خواندهای، علم حقیقی نبوده است؛ چون امیر المؤمنین علیهالسلام میفرمایند: «ثَمَرَةُ الْعِلْمِ اَلْعِبَادَةُ؛ ثمره علم، عبادت و بندگی خداست.» پس علم واقعی آن است که هر چه بیشتر میشود، خشوع و تواضع و ادب انسان نیز بیشتر میشود، حال اگر دیدیم دانشآموز و دانشجو هر چه علمش بیشتر میشود، ادب و تواضعش نسبت به استاد و پدر و مادر و دیگران کمتر میگردد، معلوم میشود علمی که خوانده، حقیقی و خداپسند نبوده است.» یکی از تمثیلات زیبای ایشان در جواب این سؤال است که چگونه خداوند که صاحب فضل و رحمت است، بندگانش را به قهر و کیفر میگیرد؟ ایشان پاسخ میدهند: «اقیانوسی که آب فراوانی دارد، اگر شما بطری در بستهای را در آن بیندازید، قطرهای از آب این اقیانوس در این بطری وارد نمیشود. در اینجا سؤال این است که آیا اشکال از اقیانوس است یا از بطری؟ انسانهایی هستند که تمام راههای هدایت را به روی خود بستهاند و این انسانها از خود جمادی ساختهاند که به گفته قرآن کریم، سنگ و سختتر از سنگاند: «ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکُمْ مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ فَهِیَ کَالْحِجَارَةِ اَوْ اَشَدُّ قَسْوَةً». بنابراین، محروم شدن این گروه از فضل الهی به جهت بستن درهای هدایت به روی خودشان است و نه به جهت کم بودن فضل و رحمت الهی.»تنظیم برای تبیان حسن رضایی گروه حوزه علمیهمبلغان » شماره 77 (صفحه 83)
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 149]