تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820657043
فرزندتان برای تنهایی آماده است؟
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: فرزندتان براي تنهايي آماده است؟
والدين شاغل براي بزرگ كردن فرزندانشان دغدغههاي بسياري دارند. يكي از اين دغدغهها تنها ماندن بچهها در خانه است. البته ممكن است مادراني هم كه شاغل نيستند در شرايطي، بخواهند فرزندشان را در خانه تنها بگذارند. در اين بين بعضي از والدين كه دل نترسي دارند، به راحتي و بدون دلهره فرزندشان را حتي در سنين خيلي پايين، در خانه تنها مي‌گذارند و بعضي ديگر بسيار محتاطند و حتي وقتي فرزند نوجوانشان در خانه تنها بماند، مضطرب و نگران ميشوند. راستي آيا تنها گذاشتن بچهها در خانه كار درستي است؟ براي اين‌كه بچهها را تنها بگذاريم بايد چه آموزش‌هايي به آنها بدهيم؟ پرسش‌هايي نظير آنچه مطرح شد در اين زمينه وجود دارد كه جوابگويي به آنها براي راحت‌تر تصميم گرفتن درباره تنها ماندن فرزندانمان در خانه به ما كمك مي‌كند. كودكان تنها در خانهشايد براي همه سوال باشد كه كودكان را از چه سني به بعد مي‌توان در خانه تنها گذاشت. بعضي از كارشناسان معتقدند كه در سنين 8 تا 10 سال و در واقع دوران آخر دبستان، مي‌توان كودكان را در خانه تنها گذاشت. دكتر زاهد ميگويد كه نمي‌توان تنها به اين محدوده سني بسنده كرد. ميزان باليدگي و رشد شناختي و عقلي و اجتماعي و شرايط محيطي و تجارب قبلي كودك و وجود يا عدم وجود مشكلات جسمي يا روانشناختي قبلي يا فعلي در فرزندمان در اين تصميم‌گيري نقش دارد.كودكي كه در زمينه مقابله با اتفاقات آموزش نديده، كودكي كه هنوز خطر را نمي‌شناسد و دست به كارهاي خطرناك مي‌زند، كودكي كه از تاريكي، تنها ماندن يا حبس شدن مي‌ترسد، كودكي كه مسائل امنيتي را ياد نگرفته يا كودكاني كه ناتواني جسمي خاصي دارند را نمي‌توان در خانه تنها گذاشت حتي اگر 8 يا 10 سال به بالا باشند. در موارد ترس از تاريكي و تنهايي در كودكان و عدم امكان تماس با والدين و نبود جايي كه كودك بتواند كمك بطلبد و نيز ناامني خانه و در معرض دزدي بودن، بايد در مورد تنها گذاشتن كودك هنگام شب تجديد نظر جدي كرد. همچنين، وقتي كودكان خوابند، خانه را به اميد اين‌كه تا برگرديد بيدار نمي‌شوند ترك نكنيد، چرا كه ممكن است فرزندتان به محض اين‌كه شما از خانه بيرون مي‌رويد بيدار شود و معلوم نيست چه اتفاقي بيفتد. در ضمن تنها گذاشتن خواهر و برادرها با هم، بسته به سن كودك و توانايي‌هاي شناختي فرزندان بزرگ‌تر و قدرت حفاظت از فرزندان كوچك‌تر و داشتن مهارت‌هاي لازم هنگام بروز مشكل و همچنين وجود روابط دوستانه بين خواهر و برادرها، اشكالي ندارد. دكتر زاهد ميگويد كودكي كه مي‌توانيم در خانه تنها بگذايم بايد مشكلات جسمي يا روانشناختي قابل توجه نداشته باشد. اين مشكلات هم مي‌تواند مقطعي باشد و هم دائمي؛ مقطعي مثل مريضي‌هايي نظير سرماخوردگي و تب و... يا دائمي مانند مشكلاتي مثل ديابت و... ممكن است فرزند شما از يك افسردگي يا اضطراب مقطعي در رنج باشد يا كلا يك بيماري روانشناختي ژنتيكي و دائمي داشته باشد؛ مثل بيش فعالي. اين بچهها نياز به مراقبت دارند و اگر تنها باشند ممكن است مشكلي برايشان پيش بيايد. مثلا بچه‌اي كه تب دارد، ممكن است بر اثر بالا رفتن تبش دچار تشنج شود؛ حتي اگر اين تب در اثر يك سرماخوردگي ساده باشد. كودكي كه تنها مي‌ماند، بايد در حد قابل قبولي مهارت‌هاي زندگي و اجتماعي را كسب كرده باشد. اين مهارت‌ها مهارت‌هايي است نظير اجتناب از غريبه‌ها و رعايت احتياط هاي لازم براي دوري از خطر.او بايد بتواند تا اندازه‌اي موارد اورژانس را مديريت كند. موارد اورژانس مواردي است نظير آتش‌سوزي، ورود غريبه به خانه و...
اگر كودكي را تنها ميگذاريد، بايد حس اعتماد و صميميت متقابلي بين كودك و والدين وجود داشته باشد. براي اين‌كه بتوانيد فرزندتان را در خانه تنها بگذاريد، بايد مطمئن باشيد كه او توانايي تنها ماندن در خانه را دارد و او نيز بايد آنقدر با شما صميمي و رو راست باشد كه با يك تعامل درست و منطقي بتواند از پس اين مسووليت بربيايد و هر اتفاقي را با شما در ميان بگذارد. اگر شما به فرزند خود اعتماد نداشته باشيد، هم خود آرام و قرار نداريد و هم اعتماد به نفس فرزندتان را با كنترل‌هاي بيش از حد و نگراني‌هاي غير منطقي از او خواهيد گرفت. براي اين‌كه فرزندمان را در خانه تنها بگذاريم، بايد مهارت‌هايي را به او ياد بدهيم. از قبيل :«اجتناب از غريبه‌ها پاي تلفن، پشت در منزل و... بايد به او ياد بدهيم با غريبه‌ها حرف نزند و به آنها نگويد كه در خانه تنها است، مديريت در مواقع اورژانس مثل آتش‌سوزي و زلزله و سوختگي و جراحت؛ يعني بايد به فرزند خود ياد دهيم كه در مواقع خطر چگونه فرار كند يا خود را از آن مصون بدارد؛ آماده كردن يك خوراكي سالم يعني فرزند شما بايد بتواند براي خود يك غذاي سالم تهيه كند مثل گرم كردن غذا يا پوست كندن ميوه؛ رفت و آمد امن و سالم به اين معني كه فرزند شما بايد بتواند از خيابان رد شود، سوار آسانسور شود يا با احتياط از پله‌ها بالا و پايين برود و تمام مسائلي را كه مربوط به رفت آمد به تنهايي ميشود را بتواند به درستي انجام دهد؛ آشنايي با ساير خطرات احتمالي در منزل، مثل رفتن برق، خراب شدن يك وسيله، افتادن يك چيز درون چاه و استشمام بوي گاز يا دود و... توانايي تماس با والدين در هر زماني كه احساس نياز يا خطر كرد يعني فرزند شما بايد بتواند با تلفن كار كند و در صورت نياز شماره شما يا جاهاي ديگراز قبيل آتش‌نشاني، پليس و همسايه مطمئن را بگيرد. اين موارد را بايد با تمرين‌هاي متوالي به فرزند خود ياد دهيد و هنگاهي كه خود نيز در خانه هستيد از او بخواهيد اينها را رعايت كند تا ببينيد كه ياد گرفته است يا نه. مثلا اگر در خانه اتفاقي افتاد، از او بخواهيد مديريت كند و خود تنها نظاره‌گر باشيد». والدين معمولا به اشتباه توانمندي كودكانشان را براي مديريت مسائل روزمره و موارد اورژانس، بيشتر از آنچه هست تخمين مي‌زنند و آموزش‌هاي شفاهي به كودكان بدون تمرين عملي به واسطه اين‌كه اطمينان خاطر والدين را به اشتباه افزايش مي‌دهد و نظارت آنها را كم مي‌كند، مي‌تواند خطرناك و ناقص باشد. از اين رو همين كه فرزندتان توانست مهارت‌ها را به طور شفاهي به شما بگويد كافي نيست و احتياج دارد كه در عمل نيز اين توانايي را به شما نشان دهد تا از يادگيري عملي او مطمئن شويد چرا كه گاهي بچهها تنها لغات را حفظ مي‌كنند و معني آن را نمي‌دانند يا در معني دچار اشتباه ميشوند. در اين صورت به توضيحات عملي شما نياز دارند تا معني درست آن جمله يا كلمه را بفهمند. يادتان باشد، كوچك‌ترين و پيش پا افتاده‌ترين كارها هم براي كودكان نياز به آموزش دارد، مخصوصا در مواقعي كه خطري كودك را تهديد مي‌كند. منبع : چهارديواري - با تغيير و تلخيصتنظيم براي تبيان :داوودي :راه هاي ايمن سازي کودکان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 343]
-
گوناگون
پربازدیدترینها