تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833610421
سريالهاي فاخر و مخاطبان هميشگي
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: سريالهاي فاخر و مخاطبان هميشگي
نگاهي به سريالهاي تاريخي به بهانه پخش سريال «در چشم باد»هنوز همه قسمتهاي «در چشم باد» پخش نشده اما گفتني درباره‌اش آنقدر زياد است كه اگر همه را به پايان سريال محول كنيم. ممكن است براي گفتنش جا كم بياوريم! روال معمول سريالهاي تلويزيوني اين است كه اگر كسي بخواهد هنگام پخش آنها اظهارنظر كند، حواله‌اش مي‌دهند به زماني كه تمام قسمت‌ها پخش شده باشد. استدلالشان هم اين است كه وقتي هنوز همه قسمت‌ها پخش نشده نمي‌توان به جمع‌بندي كامل رسيد. در مواردي اين استدلال درست است، اما درباره سريال جديد مسعود جعفريجوزاني بايد به شيوه ديگري پيش رفت. «در چشم باد» پر از جزئيات پيچيده و تمهيدات ساختاري ظريف است. هيچ منتقدي نمي‌تواند در يك نقد دوصفحه‌اي، تحليل جامع و كاملي از تمام اجزاي اين سريال ارائه كند، پس منتظر نشستن براي تماشاي بقيه قسمت‌ها جز اين‌كه حجم گفتني‌ها را زياد كند فايده‌اي ندارد. اين‌طوري مجبور مي‌شويم از خير گفتن خيلي از نكات مهم بگذريم كه واقعاً حيف است درباره‌شان حرف نزنيم.به گزارش جام جم ، اگر مجموعه‌هاي تلويزيوني را به تفكيك ادوار تاريخي بررسي كنيم، مي‌بينيم كه كمترين حجم توليد را سريالهاي مرتبط با تاريخ معاصر و دوره بعد از انقلاب مشروطه تشكيل مي‌دهند. هزاردستان آغازگر مسيري بود كه بعدها از سوي فيلمسازاني كه دغدغه تاريخ معاصر داشتند، ادامه يافت و سريال‌هايي ساخته شد كه در عين پيوند با تاريخ، از بررسي روند شكل‌گيري جامعه معاصر نيز غافل نبودند. محمدرضا ورزي و ضياءالدين دري از فيلمسازان پركار اين عرصه هستند. الآن در شهري مثل تهران توليد حتي يك سكانس درباره ماجراهاي دهه 1360 بسيار دشوارتر از ساخت سريالي كامل درباره دوران غزنويان است. چون براي دومي شهرك‌سينمايي و دكورهاي آماده وجود دارد ولي براي اولي بايد گشت دنبال خياباني كه هيچ نماي مدرني نداشته باشد و تازه كل لوله‌هاي گاز و ماشين‌ها و نشانه‌هاي شهرنشيني جديد را نيز بايد پوشاند . چندسال پيش صداوسيما تصميم گرفت پروژه دامنه‌داري را درباره چند شخصيت مهم تاريخ معاصر آغاز كند. براي اين‌كار با فيلمسازان كاربلد مذاكره شد و امكانات لازم را فراهم كردند تا پروژه به مرحله اجرا برسد. دو سريال شهريار (كمال تبريزي) و روزگارقريب (كيانوش عياري) از محصولات همين پروژه هستند. «در چشم باد» را مي‌توان به‌نوعي در حال‌وهواي «روزگارقريب» دانست. يعني سريالي كه بافت تاريخي دارد ولي در محدوده روايت تاريخ متوقف نمي‌ماند. البته با تمام ظرافت‌ها و ايده‌هاي بصري جالبي كه در سريال جعفريجوزاني ديده مي‌شود، هنوز «روزگارقريب» بهترين اثر در اين دسته سريال‌هاست و بايد آن را اتفاقي فوق‌العاده در تاريخ سريال‌سازي تلويزيون محسوب كرد. حس قوي واقع‌نمايي عياري، ديالوگ‌نويسي ظريف و كارگرداني ماهرانه «روزگارقريب» استاندارد جديدي را براي مجموعه‌هاي تلويزيوني ايجاد كرد كه «در چشم باد» به آن بسيار نزديك شده است. هنوز همه قسمتهاي «در چشم باد» پخش نشده اما گفتني درباره‌اش آنقدر زياد است كه اگر همه را به پايان سريال محول كنيم. ممكن است براي گفتنش جا كم بياوريم! روال معمول سريالهاي تلويزيوني اين است كه اگر كسي بخواهد هنگام پخش آنها اظهارنظر كند، حواله‌اش مي‌دهند به زماني كه تمام قسمت‌ها پخش شده باشدضمانت‌نامه مخاطب براي آثار تاريخيفيلم‌ها و سريال‌هايي كه به ادوار تاريخي گذشته مي‌پردازند همواره هواخواهان پروپاقرص خودشان را داشته‌اند. طيف گسترده‌اي از بينندگان تلويزيوني در تمام نقاط جهان به تماشاي مجموعه‌هاي تاريخي و داستان‌هايي كه در زمان‌هاي كهن روي مي‌دهند علاقه‌مند هستند. تعداد اين گروه از بينندگان آنقدر زياد است كه در برخي كشورها يك يا چند شبكه تلويزيوني به‌صورت تخصصي و تمام‌وقت برنامه‌هايي در ارتباط با تاريخ پخش مي‌كنند و درام‌هاي تاريخي قسمت مهمي از اين برنامه‌ها را تشكيل مي‌دهند. در كشور ما نيز علاقه‌مندان به سريالهاي تاريخي كم نيستند . تا مدت‌ها تنها خوراك تصويري به‌دردخوري كه براي اين گروه پيدا مي‌شد فيلم «پيام» ساخته مصطفي‌عقاد بود كه در ايران به نام «محمدرسول‌الله(ص»)معروف است. كلاً محصولات داخلي كه تأمين‌كننده سلايق بيننده ايراني باشند وجود نداشت و اگر هم سريالي با محوريت تاريخ ساخته مي‌شد، محدود به حكايت‌هاي نمايشي بود كه با هزينه اندك و كيفيت‌هاي بسيار پايين توليد مي‌شدند. اما بعد از پخش مجموعه موفق و تماشايي «امام‌علي(ع») در اواخر دهه 1370 و استقبال بي‌نظير بينندگان تلويزيوني، رويكرد صداوسيما به ساخت و پخش اين‌گونه آثار در داخل نيز بيشتر شد. بنياد سينمايي فارابي هم با هدف پشتيباني از توليد آثار عظيم تاريخي و مذهبي وارد بازي شد چون با توجه به سطح رضايت عمومي كاملاً واضح بود كه دوستداران اين ژانر، مشتاق تماشاي آثار ديگري در همين گونه هستند.
اين دسته از بينندگان تلويزيوني معمولاً از نظر عددي ثابت هستند و حتي اگر از يك سريال تاريخي خوششان نيايد، منتظر سريال بعدي مي‌مانند. يعني به اين سادگي‌ها از ژانر محبوبشان نااميد نمي‌شوند و ميدان را خالي نمي‌كنند. به اين ترتيب حتي اگر بينندگان يك سريال تاريخي خاص، اندك باشند اين خاطرجمعي براي مسوولان تلويزيون وجود دارد كه عدم استقبال بينندگان به ژانر برنمي‌گردد بلكه مربوط به همان سريال خاص است. در نتيجه هنوز اين احتمال وجود دارد كه سريال تاريخي بعدي بتواند آن مخاطب جذب‌نشده را برگرداند و همانند سابق از استقبال علاقه‌مندان بالقوه آثار تاريخي بهره‌مند شود. حتماً تصديق مي‌كنيد كه چنين ضمانت محكمي درباره هيچ ژانر ديگري وجود ندارد. پس بايد به مديران صداوسيما حق داد كه به‌طور متوالي سريال تاريخي بسازند و غصه بودجه كلان و الزام‌هاي عجيب و غريب توليدشان را هم نخورند. ضمناً يك خدا بيامرز بلندبالا هم بايد نثار روان علي حاتمي كرد كه همت به خرج داد و با تلاش‌هاي توان‌فرسا شهرك سينمايي غزالي را ساخت تا حكايت آن باغباني باشد كه درخت مي‌كاشت تا ميوه‌اش را هم خودش و هم ديگران بخورند. تا پيش از آن براي هر سريال تاريخي بايد جداگانه هزينه و دكور ساخته مي‌شد، بعد هم ظرف مدتي كوتاه تمام دكورها نابود مي‌شد، اما با ساخت شهرك غزالي امكان توليد فيلم‌ها و سريالهاي متعدد در يك لوكيشن ثابت فراهم شد كه يكي از دلايل رونق گرفتن اين ژانر در سال‌هاي اخير همين نكته بوده است. جداً شرح زحمت‌هايي كه حاتمي براي عملي كردن پروژه شهرك سينمايي كشيد حالا ديگر بيشتر به افسانه شبيه است تا واقعيت. فقط معلوم نيست چرا قضيه تغيير نام شهرك سينمايي از شهرك غزالي به شهرك حاتمي هنوز به جايي نرسيده است. «در‌چشم‌باد» حجم وسيعي از اطلاعات را به صورت غيرمستقيم و در قالب درامي پركشمكش به بيننده‌منتقل مي‌كندپروژه «فاخر» جديد چي داري؟«در چشم باد» جزو سريال‌هايي است كه در چندسال گذشته به توليدات فاخر تلويزيون معروف شده‌اند و البته اين اصطلاح به همين شكل كه مي‌خوانيد، از ادبيات گفتاري مسوولان صداوسيما آمده است. «در‌چشم‌باد» حجم وسيعي از اطلاعات را به صورت غيرمستقيم و در قالب درامي پركشمكش به بيننده‌منتقل مي‌كندمحصول فاخر يا پروژه فاخر يعني سريالي كه با بودجه و امكانات عظيم ساخته شده و معمولاً درونمايه‌اي تاريخي يا ملي مذهبي دارد. اين سريال‌ها را مي‌توانيد «اَبَرسريال» هم ناميد، چون همه چيزشان از هزينه توليد گرفته تا مدت زمان ساخت با سريالهاي معمولي تفاوت دارد و به‌اصطلاح خون‌شان تا دلتان بخواهد رنگين‌تر از سريالهاي ديگر است! سريال «يوسف پيامبر(ع») را كه يادتان نرفته؟ سريال فاخر هم مثل سريال معمولي مي‌تواند جذاب يا كسل‌كننده باشد. تفاوتشان فقط در همان دو سه نكته است؛ بودجه، امكانات و زمان توليد. از همين دار و دسته 2 سريال ديگر هم بزودي روانه آنتن مي‌شود؛ مختارنامه (داوود ميرباقري) و كلاه پهلوي (ضياءالدين دري) كه اتفاقاً شنيده‌ها درباره هر دو مجموعه وعده تماشاي آثاري خوش‌ساخت و حرفه‌اي را مي‌دهند كه در عين پايبندي به روايت تاريخ، از جذابيت‌هاي ساختاري نيز خالي نيستند.شلوغش نكنيد!سريالهاي تاريخي مذهبي چندسال گذشته در چند نكته با يكديگر اشتراك دارند. مثلاً نويسنده و كارگردان در اغلب اين آثار يك نفر است. يعني خود كارگردان با كمك مشاوران متعددي كه تلويزيون در اختيارش مي‌گذارد، فيلمنامه را مي‌نويسد. (امام‌علي(ع)، ولايت‌عشق، يوسف‌پيامبر(ع) و....) كارگردان در مواردي ممكن است تهيه‌كننده و حتي بازيگر يكي از نقش‌هاي اصلي هم باشد. (ولايت‌عشق، تنهاترين‌سردار و....) فيلمبرداري بيشتر اين سريال‌ها با دوربين ثابت و كادربندي كلاسيك انجام شده و از شيوه روايت خطي براي داستان‌گويي استفاده مي‌كنند. البته نمونه‌هاي متأخر مانند «بشارت‌منجي» و «مريم‌مقدس» از اين قاعده مستثنا هستند. درست است كه براي ارزيابي دقيق و جامع يك سريال بايد تا پايان پخش آن منتظر ماند، ولي گاهي با توجه به برخي نشانه‌هاي ساختاري مي‌توان ارزشگذاري مقرون به حقيقتي از كيفيت مجموعه داشت. مثلاً درجه واقع‌نمايي يا ميزان موفقيت سريال در نشان دادن تصويري نزديك به واقعيت از يك دوره تاريخي، مي‌تواند معياري براي سنجش سطح كيفي اثر باشد. برخي از سريالهاي قديمي، آدم‌هاي هزارسال پيش را در لباس‌هايي نشان مي‌دادند كه اولاً با اطلاعات تاريخي مربوط به آن دوره سازگار نبودند و ثانياً به‌قدري نو و اتوكشيده به نظر مي‌رسيدند كه انگار همين الآن از جامه‌دارخانه صداوسيما يا بخش خياطي و آرشيو لباس درآمده‌اند! يا در يك قاب ساده ثابت كه برشي از زندگي روزمره را نشان مي‌داد آنقدر سياهي‌لشكر از چپ و راست وارد و خارج مي‌شد كه در بازار تهران هم ممكن نيست چنين ازدحامي وجود داشته باشد. كارگردان مي‌خواست با اين ترفند يك‌جور حس بصري واقعي به صحنه بدهد اما عملاً تصويري تصنعي خلق مي‌كرد كه ساختگي بودنش مدام توي چشم بيننده فرو مي‌رفت. شيوه ديالوگ‌نويسي براي آدم‌هاي قرون گذشته هم كه ديگر نوبر بود. زباني مصنوعي و متكلف كه پر بود از اصطلاحات و جمله‌هاي ثقيل و نامأنوس. البته اين معايب و خيلي از اشكالات ساختاري ديگر در سريالهاي جديدتر هم ديده مي‌شود و نمي‌توان آن را منحصر به مجموعه‌هاي گذشته دانست. اما در كل حجم اين‌گونه اشكالات در توليدات جديد كاهش يافته كه اين بهبود كيفي نتيجه يك دهه آزمون و خطاي تلويزيون و تجربه ساخت چند سريال تاريخي است.
پايان خوب يا بد، مساله اين است جعفريجوزاني 5 سال تمام روي سريالش كار كرده و باعث شده است بازيگر خوبي مثل پارسا پيروزفر هم 5 سال از سينماي ايران دور بماند. چون تمام وقتش صرف بازي در اين سريال شده است. «در چشم باد» با دوربين 35 ميلي‌متري ساخته شده و اين يعني جوزاني به خاستگاه سينمايي‌اش وفادار مانده و مي‌كوشد ساختار بصري سريالش را به شيوه فيلم‌هاي سينمايي پردازش كند. نگاه او به قيام جنگل و نقش كمونيست‌ها در وقايع اجتماعي آن دوران بسيار نو و جالب توجه است. «در چشم باد» حجم وسيعي از اطلاعات را به‌صورت غيرمستقيم و در قالب درامي پركشمكش به بيننده منتقل مي‌كند. دقت وسواس‌گونه جوزاني در طراحي ميزانسن تحسين برانگيز است. بخصوص پلان سكانس‌هاي بلند سريال از جلوه تكنيكي خيره‌كننده‌اي برخوردارند و نوع چينش صحنه و هدايت بازيگران باعث جذابيت نماهايي مانند سكانس كاروانسرا و نقالي شده. مهارت و تسلط كارگردان در هدايت اين تعداد بازيگر و هنرور آن هم در يك لوكيشن محدود كاملاً آشكار است. هنوز همه قسمت‌ها پخش نشده اما قطعاً «در چشم باد» تا اينجا يكي از بهترين مجموعه‌هاي تلويزيون در چندسال گذشته بوده و بايد ديد كه آيا جوزاني مي‌تواند وجوه برتري سريالش را تا آخرين قسمت حفظ كند يا نه؟تنظيم براي تبيان : مسعود عجمي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 209]
-
گوناگون
پربازدیدترینها