تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805516042
می ترسم که برنگردی
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: مي ترسم که برنگردي
تمام کساني که به نحوي مسئوليت نگهداري کودکان را در غياب والدين شان به عهده دارند با اين جمله کاملا آشنا هستند: من مامانم رو مي خوام! اين دسته از کودکان بدون در نظر گرفتن گروه سني شان از قرار گرفتن در فضاي مهد يا هر مکان ديگري بدون مادر اظهار ناراحتي شديدي مي کنند و در بعضي موارد حتي واکنشهاي بسيار شديدي از خود نشان مي دهند. از ديد روانشناسان کودک، اين خصيصه تحت عنوان اضطراب جدايي تعريف مي شود که در برخي موارد مي تواند به عنوان يک اختلال مرضي در کودک تشخيص داده شود. اکثر کودکان هنگام جدايي از مادر، درجاتي از اضطراب و ناراحتي را نشان مي دهند که اين موضوع هم براي کودک و هم براي مادر او دردناک است. در مرحله اي از سن کودک، اين ترس و اضطراب يک پديده رشدي طبيعي بوده و به نظر مي رسد يک هدف تکاملي در پشت آن قرار گرفته است. درجاتي از اضطراب جدايي در کودکان پيش دبستاني، نشانه دلبستگي ايمن و سالم به مادر و مراقبت کننده او مي باشد. در بسياري از موارد اين اضطراب در عرض 3 يا 4 هفته پس از ترک مادر کاهش يافته و متوقف مي شود. اما زماني مي توان به اين خصيصه از ديدگاه مرضي نگريست که با وجود طي شدن مدت زمان مديدي از آغاز جدا شدن، کودک همچنان با رشد فزاينده اين اضطراب مواجه مي شود. براي کودکاني که تجربه جدايي هاي بسيار مکرر يا بسيار اندک از مادر داشته اند، جدايي، اضطراب بيشتري ايجاد مي کند.هر اشکي از جانب کودک تان دليل براي توجه بيش از اندازه به او نيست. نکته بعدي تغيير نگرش خودمان نسبت به اين مسئله است.در نوزاد انسان رشد واکنش هاي اجتماعي و وابستگي به مادر که در ماههاي هفتم تا نهم زندگي به حد اعلاي خود مي رسد، نخستين سنگ بناي اصلي رشد شخصيت شناخته شده است. با اين وابستگي، نوزاد در واقع به نوع بشر مي پيوندد و همه روابط متقابل اجتماعي بعدي بر اين مبني شکل مي گيرد. در واقع نوزاد با شکل دادن وابستگي در خود زمينه شناخت افراد مهم و مؤثر را در زندگي بعدي، فراهم مي کند.بالبي معتقد است که اضطراب يک پاسخ اوليه به جدايي از مادر پس از رشد وابستگي در او است. بالبي جدا شدن از مادر و ابراز ناراحتي نوزاد از اين جدايي را منشأ همه اضطراب هاي بعدي او مي داند. او اين جمله را از ويليام جيمز نقل مي کند که منبع اصلي ايجاد وحشت در دوره نوزادي جدايي است. وقتي ظرفيت ها و قابليت هاي نوزاد در ترکيب کردن محرک هاي مختلف و تجسم آنها افزايش پيدا مي کند، منابع مختلف ترس انگيز نيز ذر ذهن او با هم ترکيب مي شوند و بنابراين ظهور اضطراب جدايي ممکن است در سن 2 سالگي به شديدترين شکل بروز کند و اين سني است که مادر ممکن است او را به مهد کودک يا پرستار يا شخص ديگري براي نگهداري بسپرد. به طور معمول انتظار مي رود که اين اضطراب با رشد کودک و به دست آوردن گستره اي از تجربه ها فروکش کند، اما اگر اين دست ناراحتي ها با افزايش سن کودک رو به فزوني گذاشت بايد چه کنيم؟کودکي که به اضطراب جدايي مبتلا است غالباً مطمئن نيست که موضوع دلبستگي او قابل دسترسي و پاسخ دهنده به نيازهاي او است يا خير، از اين رو شگرد «چسبيدن به موضوع دلبستگي» را در پيش مي گيرد. اما آنچه بيشتر از همه در ايجاد اين حالت در کودک موثر است تجاربي است که اعتماد و اطمينان او را نسبت به در دسترس بودن موضوع دلبستگي زير سوال برده است. با اين حال، بعضي از کودکان نيز هستند که تجربه جدايي داشته اند بدون اينکه همراه با اضطراب جدايي باشندتصور خود کودک از مشاجرات والدينش ممکن است اين معني را داشته باشد که يکي از آنها او را به ناگاه ترک خواهد کرد. نبايد فراموش کرد که اين تهديدها نيروي عظيمي در بر دارند، چرا که جدايي براي کودک خردسال يک تجربه بسيار ترسناک و آزار دهنده است، به قدري که حتي پيش بيني آن مي تواند کل نظام رواني او را دستخوش بحران هاي بزرگ و جبران ناپذيري کند.
با استنباط از نتايج به دست آمده در بيشتر موارد، اين والدين شخصيت هايي افراطي، مضطرب، بيش از اندازه حمايت کننده، غيرمنطقي، حساس و عاطفي (سمپاتيک) دارند که اضطراب خود را با بيان افکار منفي و اضطراب آلود و عمل خود به کودکان شان منتقل مي کنند. نکته جالب درباره بعضي از مادران مورد مشاهده اين بود که آنها افرادي وسواسي، کم تحمل، نکته سنج و موشکاف بودند که در کودکي خود اين مشکل را با يکي از والدينشان داشتند. اين يافته ها به شدت اين نظريه را تاييد مي کند که اضطراب جدايي به اين دليل است تجربه قبلي کودک باعث شده که الگويي از موضوع دلبستگي خود در ذهن ترسيم کند که دسترسي به آن سخت است يا اينکه به نيازهاي او پاسخ نمي دهد. هر چه سيستم، با ثبات تر و قابل اتکاتر باشد، موضوع دلبستگي کودک مطمئن تر مي شود و هر چه اين سيستم غيرقابل اتکا باشد، رفتار کودکان دلهره آميزتر و مضطرب تر خواهد شد.نظر کارشناسي در برخورد صحيح با اضطراب جدايي کودکانبه ياد داشته باشيم که اضطراب ،همين رفتار ساده از جانب کودک شما به تدريج قدرت تطابق او را با محيط تحت تاثير قرار داده و آن را کاهش مي دهد. اولين گام مؤثر در اين زمينه آموزش مهارت هايي است که از آن تحت عنوان مهارت هاي زندگي ياد مي کنيم. اين مهارتها به کودک مي آموزند که چطور در برابر اضطراب خود مقاومت نشان دهد و مسئله پيش آمده را نزد خود حل کند. دومين نکته مربوط مي شود به تغيير نگرش کودک! او را نمي بينم پس نيست! بنابراين او دست به هر کاري مي زند تا از اين اتفاق جلوگيري کند و به طور دقيق اين زماني است که ترس از جدايي توسعه مي يابد و کودک بيش از پيش به والد خود مي چسبد کودک در اين سن کاملا تاثيري را که رفتارش روي شما مي گذارد درک مي کند. اگر هر زماني که کودک گريه مي کند شما به اتاقي که او را تنها رها کرده بوديد بازگرديد و بعد با او بيشتر بمانيد يا برنامه تان را به خاطرش کنسل کنيد او به استفاده از اين روش ادامه خواهد داد تا از جدايي اجتناب کند. معمولا والديني هم هستند که از اين وابستگي غيرمعمول کودک نسبت به خودشان لذت مي برند، و در توضيح آن به ديگران مي گويند: فرزندمان کاملا علاقه مند و شيفته ما است! اين والدين احتمالا درباره کار بيرون از منزل يا برنامه هايي که در زندگي خود دارند و لازمه اجراي آن تنها گذاشتن کودک شان در مهد يا همراه يک پرستار خانگي است به شدت احساس گناه مي کنند. و مدت زماني را که از او دور هستيد را با مفاهيم زماني که براي او قابل درک است توضيح داد. مانند بعد از ناهار يا قبل از خوردن تغذيه و... مهم است که به قول خود عمل کنيد. حتي ممکن است براي جبران اين به اصطلاح گناه در محبت و توجه بيش از اندازه به کودک خود افراط کنند. بايد به اين والدين گوشزد کرد که نارضايتي و بي ميلي کودک از جدا شدن از شما علامت بسيار خوبي است از اينکه تعلق سالمي بين دو طرف شما تکامل يافته است. او با صحبت کردن شما به تدرج قادر مي شود به ياد بياورد شما پس از هر بار خداحافظي دوباره بازگشته ايد و به او سلام کرده ايد اين خاطرات در زماني که نزد او نيستيد به او آرامش مي دهد و براي حل اضطراب جدايي اش کافي است. راه حل بعدي سعي کنيد زماني کودک خود را ترک کنيد او نه خواب آلود است نه گرسنه و نه خسته. اگر اين کار به هيچ وجه امکان پذير نيست طوري برنامه ريزي کنيد که خروج از منزل پس از خواب و وعده هاي غذايي کودک تان باشد. تا آنجا که امکان دارد قبل از 1 سالگي، کودک را به مهد يا پرستار خانگي نسپاريد. هر چند ممکن است سخت باشد اما برنامه ريزي کنيد سعي کنيد خودتان از او مراقبت کنيد و مي توانيد دور از هم بودن و جدايي را حتي تمرين کنيد. وآن را به تدريج براي کودک جا بياندازيد اگر قرار است او را به مهد بسپاريد چند جلسه اي را به بازديدهاي کوتاه مدت از مهد و صحبت با مربي فرزندتان و حتي دادن جايزه ايي از جانب مهد به او اختصاص دهيد.راه حل بعدي تمرين کردن مراسم خداحافظي است. بايد آرام بود و به کودک اعتماد به نفس را نشان داد. بايد به او اطمينان داد که برخواهيد گشت .اين مسئله اي جدي است زيرا کودک تان روي قول شما حساب مي کند. هنگام بازگشت هديه اي هم به عنوان جايزه شجاعت براي او تهيه کنيد که تنها ماندنش را تشويق کرده باشيد. ماهنامه کودک با تلخيصتنظيم براي تبيان: کهتري تشنه است سيرابش کنيد مثل من به دنيا نگاه کن در آغوش گرفتن، تنها راه نيست قبل از آنکه نه بگوييد به چه زبوني بگم دوست دارم
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 388]
-
گوناگون
پربازدیدترینها