واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی:
انگيزه همان چيزي است كه اكثر ما احساس ميكنيم به اندازه كافي داراي آن نيستيم، اما ميدانيم كه وجود آن مهم است چرا كه به ما كمك ميكند تا احساس رضايت خاطر كنيم، درباره خودمان احساس مسووليت كنيم و بر زندگي خود مسلط باشيم. انگيزه يعني تلاش براي رسيدن به هدف و شرط اساسي رشد شخصيت، رضايت خاطر و موفقيت است. ما انسانها براي پرورش رفتارهاي جديد بايد ياد بگيريم، اما براي عمل به آنچه ياد گرفتهايم نيازمند انگيزه هستيم. ميتوان گفت اهميت انگيزه اگر بيشتر از يادگيري نباشد، كمتر هم نيست. معمولا افراد بيانگيزه وقتي دچار مشكل ميشوند هيچكاري نميكنند چرا كه معتقدند نميتوانند كاري كنند يا شوقي به كار ندارند چون فكر ميكنند نتيجه، ربطي به تلاش ندارد. برخي از آنان نيز از كارهاي سخت گريزانند زيرا به توانايي خود شك دارند يا موفقيت را شانسي ميدانند. در آموختن انگيزه، خودتواناپنداري عامل مهم و موثري است. البته منظور از خود توانا پنداري، توانايي بالاي يك فرد نيست بلكه پندارهاي است كه فرد در مورد دست يافتن به موقعيت مورد نظر دارد. وقتي فرد بتواند بر موقعيت غلبه يابد و مهارتهاي لازم براي دستيابي به هدف را در خود بيابد، به اين باور ميرسد كه توانمندي لازم براي انجام كارها را دارد. معمولا افرادي كه خودتواناپنداري ضعيفي دارند، افرادي هستند تسليمشونده كه دچار بيحسي و بيعاطفي ميشوند. اين افراد گوشهگيرند و نميتوانند در موقعيتها تاثيرگذاري خوبي داشته باشند، براي مثال آموزندگاني كه داراي خود تواناپنداري پايين هستند و از موقعيتهايي كه بايد كار آموزشي را در آن به انجام رسانند اجتناب ميورزند يا وقتي از آنها پرسيده ميشود كه در كلاس چه چيزي شما را مضطرب و متنفر ميكند و چگونه بر آن مسلط ميشويد بيان ميدارند كه خواندن مطلب جلوي كلاس درس آنان را دچار احساس عصبانيت ميكند و اميدوارند كه از آنها درسي پرسيده نشود. برعكس افرادي كه توانمنديهايشان را باور دارند بهخوبي در انجام فعاليتها مشاركت ميكنند بهخصوص وقتي كه با مشكلي روبهرو ميشـوند. برخلاف افـرادي كـه داراي خـودتواناپنــداري پاييني هستند و در برخورد با موقعيتهاي سخت و موانع، دچاراضطراب، تردد و گيجي ميشوند افرادي با خود تواناپنداري بالا، اين افكار و احساسهاي منفي را كنترل ميكنند و ميتوانند بر وظيفه خود تمركز داشته باشند. در واقع در تفسير ارتباط ميان خودتواناپنداري و انگيزه، نبدورا بيان ميكند كه وقتي خود تواناپنداري در فرد بالاست، وي براي انجام كارهاي آموزشي متعهد است و براي پرورش تواناييها و مهارتها تلاش ميكند، اما افرادي كه داراي خودتواناپنداري پاييني هستند، دچار اضطراب ميشوند و به خود شك ميكنند و در روبهرو شدن با مشكلات، عقبنشيني ميكنند. daneshju.ir پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 179]