تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834751910
تنهايي قهرمانان افتخارآفرين
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: تنهایی قهرمانان افتخارآفرین
از هفته پیش امیل شوماخر، یكی از مهمترین نقاشان پس از جنگ آلمان نیز به جمع هنرمندانی پیوست كه دارای یك موزه شخصی از آن خود هستند.این موزه در شهر هاگن آلمان واقع شده است. اختصاص موزه به آثار یك هنرمند چندی است به محل بحث و گفت‌وگو میان مجامع هنری تبدیل شده و در حالی‌كه برخی كارشناسان این اقدام را تحقق‌رؤیای دیرینه یك هنرمند قلمداد می‌كنند برخی دیگر آن را كابوسی بیش نمی‌دانند. به همین بهانه مطلب پیش رو را كه از روزنامه دی‌تسایت آلمان ترجمه شده باهم می‌خوانیم.تا چند سال گذشته هر هنرمندی آرزو داشت در موزه‌ای كه به نمایش آثار وی اختصاص داده میشود یك دیوار كامل از آن خود داشته باشد، بعد‌ها با بیشتر شدن امكانات آرزوی داشتن یك دیوار موزه به آرزوی داشتن یك سالن كامل ارتقا یافت و اكنون چندی است گویا نوبت به رؤیای داشتن یك موزه كامل از آن خود رسیده است. در حال حاضر هانس آرپ (نقاش و مجسمه‌ساز اهل آلمان) و ماكس ارنست (هنرمند آلمانی- فرانسوی) هر كدام یك موزه از آن خود دارند. فرانتس مارك و هورس جانسون (2گرافیست اهل آلمان) نیز به آرزویشان برای داشتن یك سالن هنری رسیده‌اند. از هفته پیش امیل شوماخر، یكی از مهمترین نقاشان پس از جنگ آلمان نیز به جمع هنرمندانی پیوست كه دارای یك موزه شخصی از آن خود هستند.از هفته پیش تا‌كنون امیل شوماخر نقاش اهل آلمان كه 10 سال پیش از دنیا رفته است نیز به فهرست هنرمندانی اضافه شد كه یك موزه شخصی برای نگهداری آثارشان اختصاص یافته است.هر چند به‌نظر می‌رسد اختصاص یك موزه شخصی به آثار یك هنرمند او را در زمره افتخار‌آفرینان قرار می‌دهد با این حال برخی معتقدند این اقدام هر‌قدر هم موجب تحسین یك هنرمند باشد در عین حال می‌تواند او را به یك قهرمان تنها تبدیل كند چرا كه زمان و جهان از این خانه‌های شخصی یك نفره عقب می‌ماند و به این ترتیب خودكامگی ناسالمی به هنرمند تزریق میشود.به‌عقیده كارشناسان موزه جدید شوماخر از معماری قابل‌قبولی برخوردار نیست؛ اگر خود شوماخر هم زنده بود احتمالا از دیدن این ساختمان معمولی و خشك وحشت می‌كرد؛ به‌ویژه از نخستین غرفه موزه كه بی‌شباهت به یك دخمه نیست و در آن مثلا آتلیه این نقاش بازسازی شده است.
در سمت چپ این اتاقك یك جفت دمپایی گذاشته شده و اینطور به‌نظر می‌رسد كه صاحب این آتلیه یعنی همین جناب شوماخر نیز وارد آتلیه‌‌اش شده است تا بار دیگر كیسه‌های رنگدانه را برداشته و رنگ درست كند و بعد قطرات رنگ را به‌صورت لكه روی بوم نقاشی بچكاند یا حتی رنگ‌ها را فشرده كرده، با كاردك صاف كند و سپس با روغن جلای روشنی روی بوم بمالد. شوماخر بیشتر از آنكه با نقاشی سرو كار داشته باشد یك رنگ كار پر‌شور و سختكوش است برای او مقوله جسم در هنر به همان اندازه روح هنر اهمیت دارد؛ این موضوع را میتوان از نقاشی‌های وی دریافت. بیننده آثار شوماخر احساس می‌كند چیزی در این تابلوها به پایان رسیده است. البته ناگفته نماند در آتلیه بازسازی شده موزه شوماخر كسی چنین احساسی ندارد! هر چند سه‌پایه پر از لكه‌های رنگ و قفسه‌های ابزار كار این آتلیه، زیبا و دلنشین به‌نظر می‌رسد با این حال به طرز ناراحت كننده‌ای فولكلوریك است و شباهت بسیاری به یك خانه گردو‌خاك گرفته كشاورزی در یك موزه برپا شده در فضای آزاد دارد. بازدید روزانه از موزه از همین آتلیه بازسازی شده در طبقه همكف آغاز میشود. فضای پای پله‌ها نیز بازدید‌كننده را با زندگی و آثار امیل شوماخر آشنا می‌سازد و برای آنكه تكنیك و روش كار شوماخر را بهتر نشان دهند آتلیه این هنرمند به همراه قطعات فیلم و یك بیوگرافی مصور زمینه فضایی مستند برای تحقیق و بررسی آثار وی را فراهم كرده است.آثار امیل شوماخر در مهمترین موزههای هنری دنیا نگهداری میشود؛ از آن جمله میتوان به مؤسسه هنر شیكاگو، موزه متروپلیتن نیویورك، موزه هنر سن فرانسیسكو، موزه هنر پیتبورو و موزه فیلادلفیای آمریكا، موزه هنر لوزان، موزه ویكتوریا و آلبرت لندن، سالن هنری هامبورگ و گالری ملی برلین اشاره كرد.البته این موزه و به‌طور كلی شیوه طراحی آن، خواست اولریش، پسر شوماخر بوده است. او پس از تاسیس مؤسسه شوماخر و جمع‌آوری صدها نمونه از آثار پدر، تا مدت‌های طولانی با مسئولین زادگاه پدرش كلنجار رفت تا سرانجام بعد از دوندگی‌های بسیار تصمیم بر این شد برای نگهداری ماترك این هنرمند یك موزه شخصی اختصاص داده شود این ساختمان كه 26 میلیون یورو هزینه داشته درست نزدیك موزه افسانه‌ای كارل ارنست – نخستین موزه هنر‌های معاصر در جهان- قرار دارد.موجودی این موزه كه به نوعی خانه شوماخر محسوب میشود متعلق به مؤسسه شوماخر است و 88 تابلو نقاشی رنگ روغن متعلق به سال‌های 1936 تا 1999 ، 200 نقاشی گواش و گرافیك ،125 اثر سرامیك ،50 نقاشی روی چینی و 10نقاشی روی سنگ لوح را در بر می‌گیرد ضمن آنكه 100 اثر متعلق به دارایی شهر هاگن نیز به موجودی این موزه اضافه شده است. علاوه بر آن در این موزه سعی شده ایجاد سالن‌های شخصی و استفاده از كارشناسان هنری نیز مد نظر قرار بگیرد. موزه امیل شوماخر 1100 متر مربع مساحت و 3طبقه دارد.طبقه اول موزه به روند تكامل دیدگاه‌های هنری شوماخر اختصاص یافته و آثار پیشین وی از سال‌های 1930 تا آثار اخیر وی در سال‌های90 را در بر می‌گیرد ضمن آنكه این طبقه در اصل نگاهی است اجمالی به همه تكنیك‌های استفاده شده توسط این هنرمند. در فضای ورودی موزه چند اثر پیشین شوماخر كه در فرمت كوچك خلق شده و به سال‌های 1936 تا 1951 تعلق دارد رودرروی 3 بوم نقاشی با فرمت بزرگ كه جزو آثار اخیر این هنرمند هستند قرار داده شده است. شوماخر در آثار پیشین خود از امیل نورلد و كریستین رولف تاثیر گرفته است.
بازدید‌كننده در ادامه از آثار روی كاغذ و سپس آثاری دیدن می‌كند كه متاثر از سفر‌های شوماخر به شمال آفریقا و آسیاست. بخش بعدی موزه شوماخر پس از معرفی آثار گوآش به آثار گرافیك و چینی می‌پردازد. طبقه دوم موزه شامل یك سالن بزرگ با 5 متر ارتفاع و دارای نور طبیعی است. این سالن نقاشی‌های شوماخر روی بوم نقاشی و چوب را كه در فرمت بزرگ خلق شده در برمی‌گیرد؛ علاوه بر آن، این سالن به‌عنوان مكانی برای برپایی نمایشگاه‌های متغیر موزه نیز مور استفاده قرار می‌گیرد. امیل شوماخر مهمترین نماینده سبك اكسپرسیونیسم آبستراكت در آلمان است. شیوه كار شوماخر در موازات شدید با نقاشی اكشن قرار دارد. در هردو شیوه تابلوها از حركت نقاش و از تكامل المنت‌های نقاشی ایجاد می‌شوند. همه این المنت‌ها یكدیگر را در طول پروسه نقاشی تحتتأثیر قرار می‌دهند. شوماخر از یك خانواده صنعتگر است با این حال همواره از همان آغاز جوانی قصد داشته هنرمند شود. وی در شهر دورتموند آلمان تحصیل كرده است در دوران نازی، فعالیت هنری برای شوماخر امكانپذیر نبود برای همین وی نقاشی را تعطیل كرد و در این دوران به‌عنوان طراح تكنیكی به كار خود ادامه داد. شوماخر تصمیم گرفت متناسب با تضادها تابلوهایش را آغاز كند البته نه اینكه بخواهد میان این تضادها و ناسازگاریها صلح ایجاد كند بلكه او قصد داشت هیجان موجود در آنها را قابل لمس كند؛ به این ترتیب هنر او به خاطر خلأ‌های موجود در موتیف‌هایش دور از حقیقت است.تازه بعد از پایان جنگ وی تصمیم گرفت میراث تندیس‌سازی اكسپرسیونیست‌ها را دوباره كشف كند و چنین به‌نظر می‌رسد كه وی فعالیت خود را از آنجایی ادامه داد كه قبل از عصر ناسیونال سوسیالیسم پایان یافته بود. با پایان جنگ، شوماخر به سرعت از پیله خود بیرون آمده و همه امور آشنا یكباره از تابلوهای او محو شدند. او با یكی از دوستانش در جزیره سیلت ملاقات و پس از بازگشت خاطرات تكه‌تكه خود را در قالب نقاشی روی بوم مونتاژ كرد. موضوع تابلوهای وی از بین رفتن نظم جهان وهمچنین قابلیت پیش‌بینی كردن آن است. شوماخر تصمیم گرفت متناسب با تضادها تابلوهایش را آغاز كند البته نه اینكه بخواهد میان این تضادها و ناسازگاریها صلح ایجاد كند بلكه او قصد داشت هیجان موجود در آنها را قابل لمس كند؛ به این ترتیب هنر او به خاطر خلأ‌های موجود در موتیف‌هایش دور از حقیقت است. در عین حال آثار او به‌لحاظ موضوعی ملموس است، خشونت و لطافت در تابلوهای شوماخر درهم آمیخته است همچنان كه حركات خشن قلم با رنگ مایه‌های حساس به‌گونه‌ای با هم تركیب شده كه گاهی چنین به‌نظر می‌رسد رنگ دانه‌ها مانند پودر از تابلوها پایین می‌ریزد. البته به‌رغم نظر برخی كارشناسان، كهنگی هنر شوماخر به هیج وجه حاكی از نوعی فرار در امور رایج نیست. آثار شوماخر هیچگاه موقتی بودنشان را انكار نمی‌كنند؛ به عبارت دیگر اگر بیننده تابلوهای شوماخر را به هنگام شكل‌گیری نگاه كند، در یك تناقض آگاهانه نوعی واكنش به عصر نازی را خواهد دید؛ البته نه اینكه آثار شوماخر حاكی از یك حقیقت جدید معتبر باشد، آثار وی نه تنها در جست‌وجوی بی‌نهایت و رسیدن به امورغیرقابل دسترس نیست بلكه برعكس در دنیای نیازمند امروزی باقی مانده است. شوماخر در این آثار می‌كوشد اهمیت را از درون خویش بیابد آن هم بدون نیاز به یك ایدئولوژی خاص بلكه تنها با ابزار هنر. برای این منظور شوماخر هرچند با همه شور و احساس اما بسیار سبك سرانه و بی‌دقت عمل كرده است. برای مثال وی كاغذی را مچاله كرده و آن را عروسك می‌نامد و یا سرامیك و سنگ را رنگ می‌زند و آن را اثر هنری قلمداد می‌كند. به گفته كارشناسان خلق یك اثر بدون پیش طرح و یا بدون تصور ظاهری از آن اثر تا پیش از این یك اصل به عبارت دیگر نماد آزادی نامحدود به شمار می‌رفت كه در نقطه مقابل سیستم خودكامه دیدگاه‌های هنری قرارداشت.بر این اساس آثار امیل شوماخر را میتوان نه‌تنها نقاشی آزاد كه به نوعی نقاشی آزادی بخش نامید چراكه بازدید‌كنندگان آثار شوماخر برای ارائه هرگونه تفسیری آزادی عمل دارند. رابطه شوماخر با رنگ نوعی رابطه لمسی است كه از علاقه شدید وی به برقراری رابطه‌ای صنعت‌گرانه با ماتریال‌هایش تاثیر می‌پذیرد. شوماخر رنگدانه‌ها را خود تركیب می‌كرد و به این ترتیب وی جنبه مادی رنگ دانه را به‌عنوان یكی از اجزای اصلی تابلوهایش قلمداد می‌كرد. رنگ‌های مورد علاقه شوماخر آبی، قرمز، وزرد بود كه غالبا با خطوط مشكی رنگ شكسته می‌شد. یكی از مهمترین شاخصه‌های هنر شوماخر درخشندگی‌های حسی تصاویر اوست كه در كنتراست دراماتیك با سطوح شكننده نقاشی قراردارد. آثار امیل شوماخر ابتدا تناقض 2مفهوم آبستراكت و ملموس را كه در قرن بیستم رو در روی هم قرار داشت ترسیم كرده و سپس به‌طور مستقیم و گاهی نسنجیده آن دو را لغو می‌كند. بنابراین چنین میتوان گفت كه تابلوهای امیل شوماخر با تاكید بر جنبه‌های مادی هنر ملموس بوده و از حیث موضوع به كار گرفته شده در تصاویر آبستراكت است. در عین حال در همه فازهای هنری آثار وی المنت‌های مربوط به هنر پیكره‌تراشی نیز دیده میشود كه از نظر سادگی یادآور نقاشی‌های غار یا خطوط تصویری مصر باستان است كه به‌نظر می‌رسد هدف از آن انعكاس نه تنها ظاهر بلكه ماهیت یك شیء است.موزه امیل شوماخر بر آن است آثار این هنرمند را پس از تحقیق و پژوهش معرفی كرده و آنها را برای نسل‌های آینده حفظ و نگهداری كند. این موزه قصد دارد با معرفی شیوه كار و نیز اصول زیبایی‌شناختی هنر شوماخر، آثار وی را در سطح ملی و بین‌المللی گسترش دهد لذا موزه امیل شوماخر در حقیقت مكانی مناسب برای تحقیق پیرامون نقاشی اكسپرسیونیسم آبستراكت است، ضمن آنكه قرار است با برپایی یك نمایشگاه آثار این هنرمند با ترتیب زمانی و به موازات تكامل بین‌اللملی هنر معرفی شود. علاوه بر آن در قالب چند نمایشگاه دیگر هنرمندان جوان معاصری معرفی خواهند شد كه آثار آنها از حیث فرم یا محتوا به آثار شوماخر نزدیك است.آثار امیل شوماخر در مهمترین موزههای هنری دنیا نگهداری میشود؛ از آن جمله میتوان به مؤسسه هنر شیكاگو، موزه متروپلیتن نیویورك، موزه هنر سن فرانسیسكو، موزه هنر پیتبورو و موزه فیلادلفیای آمریكا، موزه هنر لوزان، موزه ویكتوریا و آلبرت لندن، سالن هنری هامبورگ و گالری ملی برلین اشاره كرد. اما شاید نكته قابل‌توجه در این میان آن است كه اختصاص یك موزه به آثار امیل شوماخر خیال وی را از یك چیز راحت كرد و آن اینكه روزگاری در همین شهر هاگن آلمان این هنرمند را به تمسخر گرفته و گفته می‌شد تابلوهای این هنرمند لایق دیوار‌های انبار سیب زمینی است نه یك سالن هنری. اما اكنون تابلوهای این هنرمند بر دیوار‌های انباری آویزان است كه موزه نام دارد.تنظیم برای تبیان : مسعود عجمی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 336]
-
گوناگون
پربازدیدترینها