واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: انتخابات پارلماني ونزوئلا اواخر هفته گذشته با پيروزي حزب سوسياليست متحد به رهبري هوگو چاوز رييس جمهور اين كشور به پايان رسيد. بر پايه اعلام مسوولان انتخابات پارلماني ونزوئلا، حزب سوسياليست متحد چاوز با كسب دست كم 98كرسي پارلمان از 165كرسي از اپوزيسيون دموكراتيك كه دست كم 59كرسي را به دست آوردند، پيشي گرفت و در انتخابات پارلماني پيروز شد. در اين انتخابات، 66درصد واجدان شرايط شركت كرده بودند و حزب هوادار چاوز توانست دو سوم آرا را به دست آورد. چاوز برگزاري انتخابات و پيروزي حزب خود را پيروزي مهم براي انقلاب بوليواري در ونزوئلا خواند و از احزاب مخالف خواست انتخابات را تاييد كنند. احزاب اپوزيسيون اين انتخابات را مقدمه اي براي پيروزي در انتخابات سال2012 رياست جمهوري دانسته اند. ** تحولات سياسي ونزوئلا در بستر تاريخي ------------------------------------------------ ونزوئلا كشوري است در شمال آمريكاي جنوبي كه در طول قرن نوزدهم و سه دهه نخست قرن بيستم تجربه حاكميت ديكتاتوري هاي نظامي را پشت سر گذاشت و در دوره معاصر نيز خوان وسنته گومز از 1908 تا 1935 ميلادي با استبداد مطلقه حكومت كرد. در فاصله بين1945 تا1988 ميلادي سراسر ونزوئلا صحنه كودتاها و روي كار آمدن دولت هاي كوتاه مدت و فعاليت سازمان هاي مخفي بود. احزاب سياسي ونزوئلا در اين تحولات بي تاثير نبودند و ماهيت ظهور و سقوط دولت هاي متعدد از 1945 تا 1988 ميلادي را مي توان حاصل رقابت هاي ظاهري احزاب سياسي تلقي كرد. خاستگاه اصلي ظهور احزاب سياسي ونزوئلا به اعتصابات فوريه1928 و پيدايش سازمان انقلابي در اين كشور باز مي گردد كه سه حزب بزرگ از آن متولد شد كه عبارتند از: حزب اقدام دموكراتيك، اتحاديه جمهوري دموكراتيك و حزب كمونيست ونزوئلا اما احزاب بزرگ اين كشور را در حيات سياسي معاصر مي توان در سه دسته طبقه بندي كرد: 1. احزاب ائتلافي مانند «اقدام دموكراتيك» و «كميته سازمان انتخابات سياسي مستقل» كه تا 1998 قدرت را در دست داشتند. 2. احزاب موسوم به «اپوزيسيون دموكراتيك» كه قواعد بازي نظام انتخاباتي و مجلس را پذيرفته اند. اتحاديه جمهوري دموكراتيك در زمره اين احزاب است. 3. احزاب جنبش انقلابي به عنوان شاخه حزب سوسياليست متحد و «حزب وطن براي همگان» كه احزاب فعلي ونزوئلا هستند. هچنين مجلس اين كشور با عنوان مجلس ملي ونزوئلا يا Asamblea Nacional فعاليت ميكند. 167 نماينده مجلس امكان انتخاب براي سه دوره پنج ساله را دارند. نمايندگان از طريق آراي مردمي و در قالب احزاب ائتلافي يا به صورت كانديداهاي مستقل انتخاب ميشوند. بالاترين مقام قضايي كشور ‹‹ نظام قضايي عالي ونزوئلا›› است كه قضات آن توسط مجلس براي يك دوره 12 ساله انتخاب ميشوند. شوراي ملي انتخابات ونزوئلا مسووليت رسيدگي به فرايند انتخابات را به عهده دارد و متشكل از پنج مدير است كه به طور مستقيم توسط مجلس ملي انتخاب ميشوند. ** انتخابات پارلماني: آزموني براي بقا ------------------------------------------ انتخابات پارلماني در ونزوئلا در حالي به پايان رسيد كه تحولي جديد در صحنه سياسي رخ داد. انتخابات نوعي همه پرسي براي چاوز پيش از برگزاري انتخابات رياستجمهوري سال 2012 ميلادي نيز به شمار ميرود چرا كه احزاب مخالف، انتخابات پارلماني قبلي در سال 2005 را به دليل اين كه معتقد بودند انتخابات سالم و منصفانه اي نيست، تحريم كرده بودند و در نتيجه پارلمان در كنترل كامل حزب سوسياليست قرار گرفته بود. در انتخابات اخير آنچه بيشتر به چشم مي آيد، تلاش آمريكا به عنوان نيروي مخالف با سياست هاي هوگو چاوز جهت شكل دادن مخالفت ها و گروه هاي مخالف با اين سياست ها است. ايالات متحده كه نتوانست كودتاي نظامي در سال 2002 عليه چاوز را به فرجام برساند، تلاش مي كند تا اهداف ناتمام خود را در انتخابات جديد به اتمام برساند. افزايش تعداد كرسي هاي پارلمان ونزوئلا و حضور احزاب سياسي مخالف يكي از نشانه هاي اين تلاش محسوب مي گردد. ساخت سياسي ونزوئلا در سال هاي گذشته نشان داده است كه حضور بيشتر احزاب سياسي مخالف در پارلمان مي تواند زمينه ساز انجام كودتا و يا حتي تغييرات اساسي در ساخت قدرت گردد چرا كه فرايندهاي سياسي در ونزوئلا به شدت با بازيگران بين المللي و به ويژه ايالات متحده آمريكا تركيب يافته است. با حضور اين احزاب سياسي مخالف به زودي مي توان نشانه هاي تقابلي با سياست هاي هوگو چاوز را در پارلمان مشاهده كرد. با اين وجود دولت چاوز و احزاب حامي وي حدود سه ماه تا تشكيل پارلمان جديد فرصت خواهند داشت تا سياست هاي اقتصادي و اجتماعي خود را به تصويب برسانند. در اين ميان، آنچه براي ونزوئلا در تقاطع تحولات سياسي مهم خواهد بود، ورود نخبگان جديدي از مخالفان با نگرش هاي براندازانه اما بر مدل آمريكايي است كه تلاش خواهند داشت سياست هاي جديدي را به اين كشور مهم آمريكاي جنوبي ديكته كنند، سياست هايي كه در حوزه اقتصادي مبتني بر بازار آزاد و نه دولت رفاهي بوده و در حوزه سياسي نيز پروژه عبور از چاوز در اولويت قرار خواهد گرفت. اما آنچه دولت چاوز را در انتخابات اخير به پيروزي رساند، رويكردهاي اقتصادي معطوف به اقتصاد دولت رفاهي وي بوده است كه احزاب مخالف و همراه با ايالات متحده، از مخالفين سرسخت اين گونه سياست ها محسوب مي گردند و با ورود به پارلمان مي توانند پايه هاي اين گونه سياست ها را بر اساس شاخص هايي همچون كاهش درآمد نفتي ونزوئلا و اعمال اعتصابات متعدد و بي ثباتي سياسي در داخل كشور سست سازند. در نهايت اين كه، انتخابات را مي توان شاخص مناسبي براي آينده سياسي چاوز و ونزوئلا تلقي كرد زيرا در انتخابات پارلماني باز مشخص گرديد كه مردم اين كشور به سياست هاي چاوز با نگاهي مثبت مي نگرند و خواهان ادامه رويكردهاي وي و حزب سوسياليست متحد هستند. اما از ديگر سو، تلاش مخالفين و هم پيمانان آنان، مي تواند تلاشي براي تغيير باشد و آينده سياسي اين كشور را در مسير بي ثباتي قرار دهد. تحقيق**س.ع**1358
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 287]