واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: ورود محمود احمدينژاد رييس جمهوري اسلامي ايران به بيروت در بيست و يكم مهرماه و استقبال مردمي كه از سوي رسانههاي غربي صفتهايي همچون بينظير، تاريخي، وحدت آفرين، مهمترين واقعه سال خاورميانه و ... به آن داده شد، آب سردي بر آتش توپخانههاي تبليغاتي رژيم صهيونيستي و همپيمانان آن ريخت. رژيم صهيونيستي و دولتهاي غربي طرفدار آن طي دو ماه اخير سعي داشتند با ابزارهاي مختلف جنگ رواني همچون ايجاد شايعه درباره سفر احمدينژاد، رايزني با برخي مقامهاي لبنان و ديگر كشورهاي منطقه، بحراني جلوه دادن فضاي حاكم بر لبنان، دامن زدن به برخي اختلافهاي سياسي و مذهبي بين نيروهاي داخلي و از جمله پرونده رسيدگي به ترور رفيق حريري نخست وزير اسبق لبنان (1384)، مانع از تحقق اين سفر يا تغيير برنامههاي آن شوند. ** ترفندهايي محكوم به شكست ------------------------------------- طرح موضوع احتمال ربودن احمدينژاد طي اين سفر از سوي برخي رسانههاي صهيونيستي همچون هاآرتص كه در ديگر غولهاي رسانهاي غربي نيز انعكاس داشت، در عمل پرده از چهره حقيقي تروريسم دولتي و رفتارهاي مداخلهگرانه و خلاف با حقوق بشر را به نمايش گذاشت. حساسيتها درباره اين سفر تا آنجا افزايش يافت كه حتي برخي به سبب نگراني از پيامدهاي امنيتي براي رييس جمهوري اسلامي ايران (يا در ادامه جنگهاي رواني گذشته غرب)، كوشيدند سفر بشار اسد رييس جمهوري سوريه به تهران در هفدهم مهرماه را براي دادن هشدارهاي امنيتي به مقامهاي ايراني ارزيابي كنند. البته سخنان رهبر معظم انقلاب اسلامي و تاكيد ايشان بر محور مقاومت اين تير را نيز به سوي سنگ رهنمون كرد. از سوي ديگر، گامهاي احمدينژاد بر خاك لبنان دليلي براي توخالي بودن همه تهديدهاي اشغالگران قدس شد. به اين ترتيب، برخي از دولتهاي منطقه نيز كه چشم به حوادث اين سفر دوخته و حتي در بسياري موارد، همراهي با اهداف رژيم صهيونيستي را به سكوت مرسوم خود ترجيح ميدادند، ثبات قدم ايران را در حمايت از لبنان يكپارچه و تداوم محور مقاومت مشاهده كردند. همچنين بازديد احمدينژاد از مناطق همجوار با شهركهاي صهيونيستنشين، ترس را در دل دولتهاي آزادهاي كه همواره به دلايلي از جمله فشارهاي دولتهاي غربي و ترس از رژيم صهيونيستي، با جنايات اين رژيم محتاطانه برخورد كردهاند، به اميد تبديل كرد و چهره سيليخورده صهيونيستها بر اثر شكست سالهاي 1384 و 1387 در جنگهاي 33 و 22 روزه را، سرختر كرد. همچنين در شرايطي كه آمريكا با حربههايي همچون تحريم، تهديد مستقيم و اختلافافكني بين كشورهاي منطقه، منزوي كردن ايران را در دستور كار خود قرار دارد، از سوي ديگر ميكوشد راه را براي پياده كردن سياست نخنماي چماق و هويج در مذاكرات هستهاي با ايران باز كند. با اين حال، تهران با گسترش فضاهاي موجود، استفاده از ظرفيتهاي ممكن در منطقه و تحكيم بيش از پيش روابط با كشورهاي حوزه خاورميانه خط بطلاني را بر اين سياست كشيده است. بر همين اساس، همنشيني حماس، حزبالله و ديگر بازيگران سياسي لبنان، سوريه، تركيه، قطر و ... در كنار ايران، كم كم جبههاي قدرتمند را ايجاد كرده كه ديگر دولتهاي منطقه را براي پيوستن به اين جرگه فرا ميخواند. تعامل ميان اعضاي اين جبهه فقط به ابعاد آرماني و ايدئولوژيكي منحصر نميشود بلكه همانگونه كه در سفر رييس جمهوري اسلامي ايران به لبنان ديده شد، حوزههاي اقتصادي، بازرگاني، فرهنگي و تجاري را نيز در برميگيرد. در اين ميان نبايد گسترش عرصههاي دانش- فناوري و فني- مهندسي ميان اين كشورها را نيز از نظر دور داشت؛ چنانچه همكاري در زمينه راه و سدسازي و همچنين اهداي دستگاههايي مانند نانوسكوپ نما نشاندهنده تمايل ايران براي توسعه همزمان همه كشورهاي منطقه خاورميانه و از بين بردن وابستگيهاي علمي به غرب است. سخنان احمدينژاد در لبنان درباره حمايت از وحدت در اين كشور نيز نمونه ديگري از سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران براي دستيابي به صلح و ثبات در منطقه است. اين سخنان بويژه آنجا اهميت مييابد كه برخي در صدد محدود كردن دايره علاقه مندان ايران به شيعيان منطقه بودهاند تا با ديپلماسي هراسافكني بر موج احساسات ديگر اقوام و پيروان مذاهب سوار شده و با سيطره بر منابع و امكانات خدادادي خاورميانه، عرصه يكه تازي را براي خود فراهم كنند. سخنان و سياستهاي احمدينژاد در سفر اخير به لبنان سبب شد تا همه گروهها و جناحهاي سياسي و مذهبي اين كشور براي استقبال از رييس جمهوري اسلامي ايران بسيج شوند و بار ديگر محورهاي اصلي وحدت ميان يكديگر را بر پايه مشتركات و منافع ملي و منطقهاي بازخواني كنند. يكزباني ملت لبنان در حمايت از سياست مقاومت مقابل دشمنان واقعي كه گوشهاي از آن در برنامههاي استقبال عمومي از احمدينژاد بروز يافت، نيز چراغ راهنمايي براي دولتمردان اين كشور و ديگر دولتهاي منطقه است. ** آينده محور مقاومت در خاورميانه --------------------------------------- مجموع اين دستاوردها كه در حاشيه سفر دو روزه احمدينژاد به لبنان و بازديد وي از مناطق جنوبي اين كشور در همجواري سرزمينهاي اشغالي نمود بيشتري يافت، چراغهاي قرمزي را براي غرب و كودك نامشروع آن در منطقه روشن ميكند. البته واضح است كه سكوت، تنها راه مقابله غرب با وضع موجود نخواهد بود؛ چرا كه همواره اختلافها ميان كشورهاي نزديك، بستري مناسب را براي زيست انگلگونه دولتهاي بيگانه و سلطهجو فراهم ميآورد. بنابراين آنان براي كسب منافع حداكثري از سفرههاي پربركت خاورميانه مجموعهاي از نقشههاي قديمي و راههاي نوين را در پيش خواهند گرفت كه مقابله با اين ترفندها، نيازمند بصيرت و حفظ يكپارچگي دولتهاي منطقه است. تحقيق**1961**1358
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 421]