محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844946735
جمكران از نگاه بزرگان شيعه
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: تاريخچة مسجد جمكران آن چه مسلم است، اين است كه اين مسجد، بيش از يك هزار سال پيش به فرمان حضرت بقية الله، ارواحنا فداه، در بيداري، نه در خواب تأسيس گرديد و در طول قرون و اعصار، پناهگاه شيعيان و پايگاه منتظران و تجلّي‌گاه حضرت صاحب الزمان (عليه السلام) بوده است. علامه بزرگوار، ميرزا حسين نوري، (متوفاي 1320 هجري) در كتاب ارزش‌مند نجم ثاقب كه به فرمان ميرزاي بزرگ، آن را تأليف كرد و ميرزاي شيرازي، در تقريظ خود، از آن ستايش فراوان كرده نوشت: «براي تصحيح عقيدة خود، به اين كتاب مراجعه كنند تا از لمعانِ انوار هدايتش، به سر منزل يقين و ايمان برسند» تاريخچة تأسيس مسجد مقدس جمكران را به شرح زير آورده است: شيخ فاضل، حسن بن محمد بن حسن قمي، معاصر شيخ صدوق، در كتاب تاريخ قم از كتاب مونس الحزين في معرفة الحق و اليقين ـ تأليفات شيخ صدوق‌ـ بناي مسجد جمكران را به اين عبارت نقل كرده است: شيخ عفيف صالح حسن بن مثلة جمكراني مي‌گويد: شب سه شنبه، هفدهم ماه مبارك رمضان 393 هجري، در سراي خود خفته بودم كه جماعتي به درِ سراي من آمدند. نصفي از شب گذشته بود. مرا بيدار كردند و گفتند: «برخيز و امر امام محمد مهدي صاحب الزمان ، صلوات الله عليه را اجابت كن كه ترا مي‌خواند. حسن بن مثله مي‌گويد: «من، برخاستم و آماده شدم» چون به در سراي رسيدم، جماعتي از بزرگان را ديدم. سلام كردم. جواب دادند و خوشامد گفتند و مرا به آن جايگاه كه اكنون مسجد (جمكران) است، آوردند. چون نيك نگاه كردم، ديدم تختي نهاده و فرشي نيكو بر آن تخت گسترده و بالش‌هاي نيكو نهاده و جواني سي ساله، بر روي تخت، بر چهار بالش، تكيه كرده، پير مردي در مقابل او نشسته، كتابي در دست گرفته، بر آن جوان مي‌خواند. بيش از شصت مرد كه برخي جامه سفيد و برخي جامه سبز بر تن داشتند، برگرد او روي زمين نماز مي‌خواندند. آن پير مرد كه حضرت خضر (عليه السلام) بود، مرا نشاند و حضرت امام (عليه السلام) مرا به نام خود خواند و فرمود: «برو به حسن بن مسلم بگو: «تو، چند سال است كه اين زمين را عمارت مي‌كني و ما خراب مي‌كنيم. پنج سال زراعت كردي و امسال ديگر باره شروع كردي، عمارت مي‌كني، رخصت نيست كه تو ديگر در اين زمين زراعت كني، بايد هرچه از اين زمين منفعت برده‌اي، برگرداني تا در اين موضع مسجد بنا كنند. به حسن بن مسلم بگو: «اين جا، زمين شريفي است و حق تعالي اين زمين را از زمين‌هاي ديگر برگزيده و شريف كرده است، تو آن را گرفته به زمين خود ملحق كرده‌اي! خداوند، دو پسر جوان از تو گرفت و هنوز هم متنبّه نشده‌اي! اگراز اين كار بر حذر نشوي، نقمت خداوند، از ناحيه‌اي كه گمان نمي‌بري بر تو فرو مي‌ريزد. حسن بن مثله عرض كرد: «سيّد و مولاي من! مرا در اين باره، نشاني لازم است؛ زيرا مردم سخن مرا بدون نشانه و دليل نمي‌پذيرند. امام (عليه السلام) فرمود: «تو برو رسالت خود را انجام بده، ما در اين جا علامتي مي‌گذاريم كه گواه گفتار تو باشد. برو به نزد سيّد ابوالحسن، و بگو تا برخيزد و بيايد و آن مرد را بياورد و منفعت چند ساله را از او بگيرد و به ديگران دهد تا بناي مسجد بنهند، و باقي وجوه را از رهق به ناحيه اردهال كه ملك ما است، بياورد، و مسجد را تمام كند، و نصفِ رهق را بر اين مسجد وقف كرديم كه هر ساله وجوه آن را بياورند و صرف عمارت مسجد كنند. مردم را بگو تا به اين موضع رغبت كنند و عزيز بدارند و چهار ركعت نماز در اين جا بگذارند: دو ركعت تحيّت مسجد، در هر ركعتي، يك بار «سورة حمد» و هفت بار سورة «قل هو الله احد» (بخوانند) و تسبيح ركوع و سجود را، هفت بار بگويند. و دو ركعت نماز صاحب الزمان بگذارند، بر اين نسق كه در (هنگام خواندن سورة)حمد چون به «ايّاك نعبد و ايّاك نستعين» برسند، آن را صد بار بگويند، و بعد از آن، فاتحه را تا آخر بخوانند. ركعت دوم را نيز به همين طريق انجام دهند. تسبيح ركوع و سجود را نيز هفت بار بگويند. هنگامي كه نماز تمام شد، تهليل (يعني، لا إله الاّ الله) بگويند و تسبيح فاطمة زهرا(عليها السلام) را بگويند. آن گاه سر بر سجده نهاده، صد بار صلوات بر پيغمبر و آل‌اش، صلوات الله عليهم، بفرستند. و اين نقل، از لفظ مبارك امام (عليه السلام) است كه فرمود: فَمَنْ صلاّهما، فكأنّما صلّي في البيت العتيق. هركس، اين دو ركعت (يا اين دو نماز) را بخواند، گويي در خانة كعبه آن را خوانده است. حسن بن مثله مي‌گويد: «در دل خود گفتم كه تو اين جا را يك زمين عادي خيال مي‌كني، اين جا مسجد حضرت صاحب الزمان (عليه السلام) است». پس آن حضرت به من اشاره كردند كه برو! چون مقداري راه پيمودم، بار ديگر مرا صدا كردند و فرمودند: «در گلّة جعفر كاشاني چوپان بُزي است، بايد آن بز را بخري. اگر مردم پول‌اش را دادند، با پول آن خريداري كن، و گرنه پول‌اش را خودت پرداخت كن. فردا شب آن بُز را بياور و در اين موضع ذبح كن. آن گاه روز چهارشنبه هجدهم ماه مبارك رمضان، گوشت آن بُز را بر بيماران و كساني كه مرض صعب العلاج دارند، انفاق كن كه حق تعالي همه را شفا دهد. آن بُز، ابلق است. موهاي بسيار دارد. هفت نشان سفيد و سياه، هر يكي به اندازة يك درهم، در دو طرف آن است كه سه نشان در يك طرف و چهار نشان در طرف ديگر آن است. آن گاه به راه افتادم. يك بار ديگر مرا فرا خواند و فرمود: «هفت روز يا هفتاد روز ما در اينجاييم. حسن بن مثله مي‌گويد: «من، به خانه رفتم و همه شب را در انديشه بودم تا صبح طلوع كرد. نماز صبح خواندم و به نزد علي منذر رفتم و آن داستان را با او در ميان نهادم. همراه علي منذر، به جايگاه ديشب رفتيم. پس او گفت: «به خدا سوگند كه نشان و علامتي كه امام (عليه السلام) فرموده بود، اين جا نهاده است و آن، اين كه حدود مسجد، با ميخها و زنجيرها مشخص شده است. آن گاه به نزد سيّد ابوالحسن الرضا رفتيم. چون به سراي وي رسيديم غلامان و خادمان ايشان گفتند: شما از جمكران هستيد؟» گفتيم: «آري». پس گفتند: «از اول بامداد، سيد ابوالحسن در انتظار شما است. پس وارد شدم و سلام گفتم. جواب نيكو داد و بسيار احترام كرد و مرا در جاي نيكو نشانيد. پيش از آن كه من سخن بگويم، او سخن آغاز كرد و گفت: «اي حسن بن مثله! من خوابيده بودم. شخصي در عالم رؤيا به من گفت: شخصي به نام حسن بن مثله، بامدادان از جمكران پيش تو خواهد آمد، آن چه بگويد اعتماد كن وگفتارش را تصديق كن كه سخن او، سخن ما است. هرگز، سخن او را ردّ نكن». از خواب بيدار شدم و تا اين ساعت در انتظار تو بودم. حسن بن مثله، داستان را مشروحاً براي او نقل كرد. سيد ابوالحسن، دستور داد بر اسب‌ها زين نهادند. سوار شدند. به سوي دِه (جمكران) رهسپار گرديدند. چون به نزديك دِه رسيدند، جعفر شبان را ديدند كه گله‌اش را در كنار راه به چرا آورده بود. حسن بن مثله، به ميان گله رفت آن بز كه از پشت سر گله من آمد، به سويش دويد. حسن بن مثله، آن بُز را گرفت و خواست پولش را پرداخت كند كه جعفر گفت: «به خدا سوگند! تا به امروز، من اين بز را نديده بودم و هرگز در گله من نبود، جز امروز كه در ميان گله، آن را ديدم و هرچند خواستم كه آن رابگيرم، ميسّر نشد. پس آن بُز را به جايگاه آوردند و در آن جا سر بريدند. سيد ابوالحسن الرضا به آن محل معهود آمد و حسن بن مسلم را احضار كرد و منافع زمين را از او گرفت. آن گاه وجوه رهق را نيز از اهالي آن جا گرفتند و به ساختمان مسجد پرداختند و سقف مسجد را با چوب پوشانيدند. سيد ابوالحسن الرضا، زنجيرها و ميخها را به قم آورد و در خانه خود نگهداري كرد. هر بيماري صعب العلاجي كه خود را به اين زنجيرها مي‌ماليد، در حال، شفا مي‌يافت. وقتي ابوالحسن الرضا وفات كرد و در محلة موسويان (خيابان آذر فعلي) مدفون شد، يكي از فرزندان‌اش بيمار گرديد. داخل اطاق شده سر صندوق را برداشت زنجيرها و ميخها را نيافت جمكران در كلام بزرگان حضرت امام خميني (قدس سره) حجة الاسلام والمسلمين جناب آقاي شيخ علي اصغر احمدي خميني گفت: اينجانب از زماني كه وارد حوزه علميه قم شدم و روزهاي جمعه به مسجد جمكران مي آمدم و نمازهاي اين مسجد را انجام مي دادم و مي ديدم زوار بسيار در اين مسجد مي آمدند و طلب حاجت مي كردند، حتي در اوائل هم يك روز اهالي جمكران از امام خميني رحمه الله دعوت كردند و ايشان هم قبول كردند و من هم با آقايان ديگر در خدمتشان به جمكران رفتيم و در آن مسجد مقدس نماز بجا آوردند، اميد است مؤمنين اين مكان را بيشتر مورد توجه قرار دهند. مقام معظم رهبري، براي حل مشكلات به جمكران مي‌رويم آقاي سيد حسن نصر الله (دبير كل حزب الله لبنان) مي گفت: يك دفعه به همراه شوراي حزب الله لبنان محضر مقام معظم رهبري بوديم. اوج سختي و تنگناي ما بود و خيلي به حزب الله سخت ميگذشت كنفرانس شرم الشيخ هم صورت گرفته بود، همه توطئه ها شده بود كه حزب الله را نابود كنند. موقعي كه ما با رهبر معظم جهان اسلام ديدار داشتيم ايشان به ما اميد دادند و فرمودند: شما پيروز مي شويد، اين چيزها زياد مهم نيست سپس اضافه كردند:من در اداره امور كشور بعضي وقتها حل مسائل برايم دشوار مي شود و ديگر هيچ راهي پيدا نمي شود، به دوستان و اعوان و انصار مي گويم كه آماده شويد به جمكران برويم، راه قم را پيش مي گيريم و راهي مسجد جمكران مي شويم سخنراني در اجتماع طلاب و فضلاي حوزه علميه قم01/12/70 برادران عزيز! طلاب و فضلاي جوان! اين بنيه در جواني شكل ميگيرد. در جواني خودتان را بسازيد؛ شما روزگارهاي مهم و حساسي را در پيش خواهيد داشت. اين كشور و اين نظام و اين نهضت عظيم اسلامي در سطح عالم، به شما احتياج خواهد داشت؛ از لحاظ معنوي بايد خودتان را بسازيد... ارزش تدين، يكي از آن ارزشهاست؛ اين ارزش بايستي رعايت شود. نماز شب خواندن، نافله خواندن، دعا خواندن، ذكر گفتن، متوجه خدا بودن، زيارت رفتن، توسل كردن و به مسجد جمكران رفتن، سازنده است؛ اينها شما را پولادين خواهد كرد. جمكران در سروده حضرت آيت الله خامنه اي (مدّ ظله العالي) : دلم قرار نمي گيرد از فغان بي تو ***سپند وار زكف داده ام عنان بي تو ز تلخ كامي دوران نشد دلم فارغ ***زجام عشق لبي تر نكرد، جان بي تو چو آسمان مه آلوده ام ز تنگ دلي ***پر است سينه ام از اندوه گران بي تو نسيم صبح نمي آورد ترانه شوق ***سر بهار ندارند بلبلان بي تو لب از حكايت شب هاي تار مي بندم ***اگر امان دهدم چشم خون فشان بي تو چو شمع كُشته ندارم شراره اي به زبان ***نمي زند سخنم آتشي به جان بي تو ز بي دلي و خموشي چو نقش تصويرم ***نمي گشايدم از بي خودي زبان بي تو عقيق سرد به زير زبان تشنه نهم ***چو يادم آيد از آن شكرين دهان بي تو گزاره غم دل را مگر كنم چون امين(*)***جدا ز خلق به محراب جمكران بي تو حضرت آيت الله العظمي بروجردي ( ره) اگر موفق بشوم، در قم دو كار انجام خواهم داد، يكي راه مسجد جمكران را باز خواهم كرد، دومي بيمارستاني در شهر قم بنا خواهم نمود . اينجانب (آقاي شمس) شاهد تشرف مرحوم آيت الله العظمي حاج آقا حسين بروجردي طباطبائي(رحمه الله) بودم كه چون محل پدري ما نزديك به دروازه كاشان قم بود و راه نزديك جمكران از آنجا مي گذشت. آن مرجع جهاني به وسيله درشكه تشرف به مسجد پيدا كردند و اهالي محل بخصوص ائمه جماعات اطراف آن محل آماده شدند كه در مراجعت آن مرحوم نماز مغرب و عشاء را به امامت آن مرجع در مسجد كيهاني برقرار سازند، حقير هم كه حدود 18 سال داشتم يعني حدوداً سال 1330 بود حضور داشتم و ديدم كه بعد از نماز مغرب به عالمي امر كردند كه به مردم توصيه نمايند كه به مسجد جمكران رغبت نمايند و فرمودند: اگر براي من مقدور بود نمازهاي واجب روزانه را در مسجد جمكران ادا مي كردم. آية الله العظمي مرعشي نجفي رحمه الله حقير خودم مكرر كراماتي در آنجا «مسجد جمكران » مشاهده كرده ام، چهل شب چهارشنبه مكرر موفق شدم كه در آن مسجد بيتوته كنم و جاي ترديد نيست كه از امكنه اي كه مورد توجه و منزول بركات الهي مي باشد و بعد از مسجد سهله، اين بهترين مقام و بهترين جايي است كه منتسب به حضرت ولي عصر (عج) مي باشد. عالم رباني مرحوم ميرزا جواد آقا ملكي تبريزي ايشان فرمودند: عموي من به همراه چند نفر از خانمها و محارمشان براي تشرف به مسجد جمكران آمده بودند وقتي به مسجد رسيدند شب شده بود تصميم مي گيرند كه شب را در مسجد بمانند. چون چند زن همراه ايشان بودند بخاطر امنيت و اطمينان خاطر خانمها، درهاي مسجد را بستند و از داخل سنگهائي پشت در گذاشتند تا محكم شود. مقداري از شب گذشته بود كه با كمال تعجب مي بينند جواني وارد مسجد شد با ظاهري بسيار آراسته و نوراني كه مسجد از نور رخ ايشان روشن شد و مشغول عبادت شد. تا ايشان با اين صحنه مواجه مي شوند همه دچار غشوه شده و از هوش مي روند. صبح كه مردم براي عبادت به مسجد مي آيند، مي بينند درهاي مسجد از داخل بسته شده است به هر وسيله كه شده در را باز مي كنند و آنها را با آن حالت مي يابند. حضرت آيت الله سبحاني ( دام ظله ) امام مي فرمودند: «در دوران جواني، پنجشنبه و جمعه اي بر ما نگذشت مگر اينكه با دوستان جلسه انسي تشكيل دهيم و به خارج از قم و بيشتر به سوي جمكران برويم. در فصل برف و باران در خود حجره به برنامه انسي مشغول مي شديم و هنگامي كه صداي مؤذن به گوش مي رسيد، همگي به نماز مي ايستاديم» . حضرت آية الله مكارم شيرازي (دام ظله) مسجد جمكران مطابق روايت موجود به فرمان حضرت مهدي مولانا صاحب العصر و الزمان براي هدف بزرگي در اين منطقه خاص از شهر تاريخي، مذهبي قم ساخته شده و حسن بن مثله جمكراني كه مردي پاكدل و پاك سرشت بود. در بيداري (و نه در خواب) اين دستور را دريافت كرده و با تشريفات خاصي اين مسجد را بنا نمود. به همين دليل هر كس در فضاي ملكوتي آن قرار مي گيرد احساس روحانيتي عجيب و جاذبه معنوي فوق العاده مي كند.اين جاذبه نيرومند معنوي به اضافه قضاء حوائج و حل مشكلات فراواني كه مردم از عبادت در آن و توسل به حضرت مهدي ارواحنا فداه ديده اند، سبب شده كه روز به روز بر شكوه دامنه آن افزوده شود و خيل مشتاقان از سراسر كشور پهناور اسلامي، بلكه از خارج از كشور در مواقع مختلف به سوي آن بشتابند و از اين چشمه كوثر و منبع خير و بركت هر كدام به مقدار استعداد خود بهره گيرند. علماي بزرگ همواره براي اين مسجد احترام خاصي قائل بوده اند و در آن راز و نياز فراوان داشته اند و هم اكنون نيز مورد توجه علما و فضلا و مراجع بزرگ است. آية الله العظمي گلپايگاني (رحمه الله) ايشان هر زماني كه بعضي مسائل پيش مي آمد به مسجد جمكران مي رفتند مثلا صبح جمعه و گاهي اوقات نماز ظهر را همان جا مي خواندند گاهي اوقات بعدازظهر بود مي فرمود: مي خواهم بروم جمكران، حالا يا چهارشنبه يا سه شنبه يا دوشنبه يعني معتقد به چيزي نبود. و گاهي اوقات نماز جماعت در آن جا برپا مي كردند. در ايام جنگ تحميلي يك شب آقاي خليليان(فرماندار وقت قم) زنگ زد و گفت: خدمت آقا (آية الله گلپايگاني رحمه الله) عرض كنيد كه الان در يك از محورهاي مهم بچه ها در حال محاصره گازانبري دشمن قرار گرفتند كه اگر دشمن موفق شود ديگر چيزي از ما باقي نمي ماند به آقا بگوييد دعا كنند. وقتي به آقا عرض كرديم دقيقا خاطرم نيست كه بعد از نماز صبح بود يا وقت ديگر بود كه آقا مشرف شدند مسجد جمكران. صبح دو مرتبه آقاي خليليان زنگ زد و گفت: به صورت معجزه آسايي عمليات دشمن با شكست مواجه شد و رزمندگان ما از محاصره بيرون آمدند و تعداد زيادي از دشمن اسير و كشته شدند. حضرت آية الله فاضل (ره) حضرت آية الله فاضل نقل مي‌كنند: (مرحوم والد به مسجد مقدس جمكران خيلي معتقد بود) فرمودند: من قبل از آمدن آية الله العظمي بروجردي به قم خواب ديدم كه در مسجد جمكران هستم.آن موقع مسجد جمكران يك حياطي داشت و در وسط آن حياط يك آب انباري بود كه سقف آن يك متر مرتفع تر از حياط مسجد بود. روي همين سقف آب انبار، منبري گذاشته اند و شيخ طوسي رحمه الله روي آن نشسته و تمام روي آن سقف و كف حياط مملو از طلبه است.پدرم فرمود: تعبيرم از اين خواب اين بود كه شخصيتي به قم خواهد آمد و طلاب گرد او جمع خواهند شد و حوزه رونق خواهد گرفت، طولي نكشيد كه آية الله العظمي بروجردي به قم آمدند. اين كه چرا شيخ طوسي را خواب ديده و آن هم در مسجد جمكران؟ تعبير آن بعدها مشخص شد، زيرا مرحوم آية الله العظمي بروجردي به شيخ طوسي و آثار او بسيار اهميت مي داد، وقتي عبارات شيخ را از كتاب خلاف يا مبسوط مي خواند مثل اين كه روايتي از امام معصوم عليه السلام دارد مي خواند با احترام و دقت در جزئيات كلمات آن همانند كلمات معصومين عليهم السلام مسجد جمكران هم شايد كاشف از اين باشد كه اصل آمدن ايشان به قم و رسيدن به مقام مرجعيت مطلقه با عنايت امام زمان (عج) بوده است.حضرت آية الله فاضل لنكراني (ره) گفتند: هر وقت براي حضرت آية الله العظمي بروجردي مشكلي پيش مي آمد مرحوم پدرم كه خود از عاشقان امام زمان (عج) و علاقه زيادي به مسجد مقدس جمكران داشت به محضر آقا عرض مي كردند يك قرباني براي مسجد جمكران بفرستيد تا رفع مشكل شود. ايشان نقل مي‌كنند: در دوران طلبگي من خيلي به مسجد جمكران مي رفتم، شايد بيش تر از پانصد مرتبه باشد و كرامات زياد در اين مسجد مقدس ديده و شنيده ام و در پايان گفتند: اميدوارم از توجهات امام زمان (عج) شما هم در تاليف اين كتاب موفق باشيد. حضرت آية الله بهجت (ره) خود اين مسجد افراد را راهنمايي مي كند، كساني كه آنجا (مسجد جمكران) مي روند مسجد خودش آن ها را راهنمايي مي كند. چيزي خاص بيش تر از آن كه در زمينه مسجد جمكران بيان كرده اند، ندارم كه بيان كنم، همه مطالب مربوط به مسجد را بزرگان گفته اند يا در كتابهايشان نوشته اند. منتهي حرف من اين است كه ما معتقديم اين مشاهد مباركه و مساجدي نظير مسجد جمكران مستغني از معرفي هستند، ما بر اين اعتقاد هستيم. اگر كسي بگويد رفتيم و چيزي در آنجا نديديم، به حسب ظاهر بايد گفت از روي اعتقاد صحيح نرفته است يا براي امتحان رفته يا همين طوري رفته است. به هر حال، بهترين معرف اين اماكن خودشان هستند. مرحوم شيخ حسن علي نخودكي (ره) مرحوم آيت الله حائري مرقوم داشته اند:جناب آقاي حاج شيخ عبدالله مهرجردي كه از وعاظ مشهور خراسان و متجاوز از چهل سال است كه ايشان را به خوبي مي شناسم و آدم فاضل و درست و با محبتي است گفت: در زمان رضاشاه پهلوي در اواخر سلطنت او كه بر اهل علم خيلي سخت گرفته بود به مرحوم حاج شيخ حسنعلي مراجعه مي كند كه ايشان حاج شيخ معظم له (شيخ عبدالله واعظ) را راهنمايي معنوي كند؛ چون مرحوم حاج شيخ حسنعلي اصفهاني معروف به دستگيري معنوي بود ... خلاصه ايشان به آقاي اصفهاني (حاج شيخ حسنعلي) مراجعه مي نمايد. ايشان ظاهراً پس از اعمال قدرت خاصي مي گويند؛ حل مشكل شما براي اينكه به نظام وظيفه نروي و معاف شوي منوط به اين است كه به قم بروي و به مسجد جمكران قم رفته و به حضرت صاحب الامر (عليه آلاف التحية و الثناء) متوسل شوي. ايشان به قم مي آيند و به مسجد جمكران مي روند و به حضرت متوسل مي شوند. در نتيجه خواب مي بينند كه در مسجد يا حياط آن هستند و ظاهراً خادمه اي به ايشان مي گويد كه حضرت حجت (عج)در همين مجاور مسجد تشريف دارند و حاج شيخ مزبور را خدمت امام (عليه السلام)راهنمائي مي كند ... يادم نيست كه خود آقا يا من صحبت معافيت از نظام وظيفه را پيش كشيدم، فرمود ما آن را درست كرديم. از خواب بيدار شدم و از سابق يك معافيت يك ساله به عنوان مرض يا عذر ديگر (كه يادم نيست) داشتم. هر موقع كه نياز به نشان دادن مي شد همان برگ موقت را كه مدتها وقت آن تمام شده بود را نشان مي دادم و رفع گرفتاري مي شد. تا چند سال به اين نحو بود تا آنكه مشمول بخشودگي گرديد. منابع در تأييد تأسيس مسجد جمكران 1. مرحوم شيخ صدوق (متوفاي 381 هـ ق) داستان تأسيس جمكران را در كتاب مونس الحزين في معرفة الحق و اليقين مشروحاً بيان كرده است. 2. حسن بن محمد بن حسن قمي، معاصر شيخ صدوق، صاحب كتاب تاريخ قم، تفصيل قضيه ي مسجد جمكران را از كتاب شيخ صدوق نقل كرده است. 3. مولي محمد باقر مجلسي (متوفاي 1110 هـ ق) در مورد كتاب تاريخ قم مي نويسد: كتاب معتبري است، ولي نسخه ي عربي آن را نديدم، بلكه ترجمه ي فارسي آن را مشاهده كردم. 4. محدث بزرگ، سيد نعمت الله جزايري ترجمه ي فارسي كتاب تاريخ قم را مشاهده و قضيه ي بناي مسجد مقدس جمكران را با خط خود از آن نقل كرده است. 5. ميرزا عبدالله افندي اصبهاني، (متوفاي 1113 هـ ق) نسخه اي از ترجمه ي فارسي كتاب تاريخ قم را در قم مشاهده و گزارش آن را در تأليف خود، رياض العلماء، ذكر كرده است. 6. سيد امير محمد اشرف (متوفاي 1145 هـ ق) معاصر علامه مجلسي، متن عربي كتاب تاريخ قم را مشاهده و از آن نقل نموده است. 7. متن عربي تاريخ قم به دست آقا محمد علي كرمانشاهي، فرزند وحيد بهبهاني، (متوفاي 1216 هـ ق) رسيده و وي در حاشيه ي خود بر كتاب نقد الرجال تفرشي، خلاصه ي قضيه را از نسخه ي عربي آن نقل كرده است. 8. محدث بزرگ، ميرزا حسين نوري (متوفاي 1320 هـ ق) داستان و قضيه ي حسن بن مثله را از ترجمه ي تاريخ قم، از دست خط سيد نعمت الله جزايري، در كتاب جنة المأوي آورده است. منابع : پايگاه اطلاع رساني مسجد مقدس جمكران پايگاه اطلاع رساني حوزه نت ك/1 /380/
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 341]
-
گوناگون
پربازدیدترینها